Ο πόλεμος των μαμάδων

‘’Ο ρόλος μας ως μάνες είναι να μεγαλώσουμε παιδιά με αξίες και αρχές, να έχουν την κριτική σκέψη που θα τους επιτρέψει να φτιάξουν έναν καλύτερο κόσμο, να έχουν μέσα τους όραμα για έναν καλύτερο κόσμο που αγαπά τα παιδιά, τα ζώα την φύση και φυσικά τους ανθρώπους από όπου και αν προέρχονται ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, θρησκείας και άλλων πεποιθήσεων’’.

Πολλά  έχω διαβάσει και έχω ακούσει αυτές τις μέρες για τις  μαμάδες  και από τις μαμάδες, λόγω των τελευταίων γεγονότων μετά την σύλληψη  των παιδιών που φέρονται ως τρομοκράτες.

Οι μητέρες αυτών των παιδιών πέρασαν πολύ δύσκολες μέρες και νύχτες είμαι σίγουρη, αρχικά μαθαίνοντας για την σύλληψη των παιδιών τους και μετά βλέποντας τα παιδιά τους κακοποιημένα χωρίς ουσιαστικά να μπορούν να τους προσφέρουν βοήθεια.

Το μόνο που τους έμενε να κάνουν, και αυτό με πολλή αξιοπρέπεια, ήταν να προσπαθήσουν  να κάνουν γνωστό σε όλους ότι τα παιδιά τους βασανίστηκαν από την αστυνομία. Δεν μίλησαν για άδικη σύλληψη, μίλησαν για πολύ άδικη μεταχείριση.

Μετά είχαμε τις άλλες μάνες, των αστυνομικών, που θίχτηκαν επειδή κατηγορήθηκαν τα βλαστάρια τους για τον ρόλο τους στην υπόθεση αυτή καθώς και την άλλη μάνα(βλέπε Παναγιωταρέα) η οποία με αυταρχισμό ζητούσε εξηγήσεις από μητέρα κρατουμένου για το πώς της ξέφυγε ο έλεγχος του παιδιού της και έφτασε ως εκεί.

Εδώ θα αγνοήσω το γεγονός ότι και πατεράδες διαμαρτυρήθηκαν για τον βασανισμό των παιδιών τους, αλλά για κάποιο περίεργο λόγο ο πόλεμος άνοιξε μεταξύ μαμάδων. Των καλών μαμάδων που μαθαίνουν στα παιδιά τους να μην γίνονται τρομοκράτες και να ακολουθούν τον δρόμο της νομιμότητας (ενίοτε και αυτή των βασανιστών) και των κακών μαμάδων που έδωσαν στα παιδιά τους αξίες και αρχές και αυτά τις πήραν και θέλησαν καλώς ή κακώς να κάνουν την  ‘’επανάσταση’’ όπως αυτά την αντιλαμβάνονται.

Το μόνο που μας μένει τώρα είναι να αναλύσουμε το ποσοστό του 12% της χρυσής αυγής και να αναρωτηθούμε πώς στο διάολο μισό εκατομμύριο παιδιών (γιατί και αυτοί έχουν μάνα) ξέφυγαν και έγιναν φασίστες και ρατσιστές με το μίσος τους να θεριεύει. Σίγουρα κάτι διέφυγε και από αυτές τις μάνες Κυρία Παναγιωταρέα αλλά φυσικά δεν είναι κάτι που θα θελήσουν τα κανάλια να συζητήσουν, ούτε οι καθώς πρέπει γυναίκες δημοσιογράφοι.

Ο ρόλος μας ως μάνες είναι να μεγαλώσουμε παιδιά με αξίες και αρχές, να έχουν την κριτική σκέψη που θα τους επιτρέψει να φτιάξουν έναν καλύτερο κόσμο, να έχουν μέσα τους όραμα για έναν καλύτερο κόσμο που αγαπά τα παιδιά, τα ζώα την φύση και φυσικά τους ανθρώπους από όπου και αν προέρχονται ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, θρησκείας και άλλων πεποιθήσεων. 

Επίσης ο ρόλος μας είναι να σταθούμε δυνατές στο ύψος των περιστάσεων και με όλη την αγάπη που μας διακρίνει και που χρειάζεται για να μεγαλώσεις ένα παιδί και να του την μεταδώσεις, βοηθώντας τα να βρουν τις ισορροπίες τους (που κάτω από τις σημερινές συνθήκες μοιάζουν με ισορροπίες σχοινοβάτη),κάνοντας ότι καλύτερο μπορούν για έναν  κόσμο που ψυχορραγεί και  καταρρέει.