Εσείς γλωσσεύετε τη μπέρδα σας;

Αν δεν μάθεις να εννοείς αυτό που λες

ποτέ δε θα καταφέρεις να πεις αυτό που εννοείς!

Γράφει η Αννυ Λιγνού

Υπάρχουν κάποιες λέξεις και φράσεις που για κάποιο λόγο τις λέμε λάθος. Παρότι το άρθρο δεν είναι οδηγός γραμματικής σε καμμία περίπτωση, σκέφτηκα να δούμε ποιες από αυτές χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας και πώς λέγονται και γράφονται σωστά:

«Χαίρετε!» Είναι ευχή. Δηλαδή να χαίρεστε! Γράφεται με έψιλον και όχι «χαίρεται» (ό,τι θυμάται).

«Κύριε/κυρία/Δεσποινίς»

Προσφωνούμε πάντα κύριο και κυρία κάποιον που δεν γνωρίζουμε και τον ζητάμε πάντα σαν κύριο ή κυρία στο τηλέφωνο σε τρίτους ακόμα κι αν είναι κολλητός μας και παίζουμε μαζί σφαλιάρες. Το «δώσε μου το Μανώλη λιγάκι» όταν τηλεφωνούμε στην δουλειά του δεν δείχνει οικειότητα, αλλά αγένεια.

Επίσης δεσποινίδες λέμε μόνο τα κορίτσια από 16 χρονών και κάτω. Όχι για τον λόγο που βάζει το βρώμικο μυαλό σας, αλλά επειδή από 17 χρονών και πάνω όλες οι γυναίκες αποκαλούνται (και είναι) κυρίες.

Αντιθέτως, δεν αποκαλούμε ποτέ κύριο τον εαυτό μας!

Λέμε: «Είμαι ο Γιώργος Νταλάρας» και όχι «είμαι ο κύριος Νταλάρας» (γιατί όλο και κάποιος θα βρεθεί να μας πει «Δε μας χ… ρε Νταλάρα»).

Τέλος, δεν αποκαλούμε ποτέ κύριο κάποιον που έχει φύγει από τη ζωή γιατί έχει πάψει να είναι κύριος του εαυτού του.

«Με γεια!»

Ευχή. Δύο λέξεις. Με υγεία και όχι μεγιά (που δεν ξέρω τι θα πει…)

«Εξ απαλών ονύχων»

Το χρησιμοποιούμε λανθασμένα όταν θέλουμε να πούμε ότι κάτι έγινε ή το γνωρίζουμε πολύ επιδερμικά, ξώφαλτσα. Όμως σημαίνει ακριβώς το αντίθετο! Σημαίνει «από τότε που ήμουν μωρό και τα νύχια μου ήταν μαλακά, απαλά» δηλαδή από πάντα, και δείχνει την εξοικείωση με κάτι. Είναι συνώνυμο του "παιδιόθεν" (από παιδί). Αν σας ζορίζει να το θυμάστε, αντικαταστήστε το με το «Σε τα μας τώρα?» Και μια και είπαμε «παιδιόθεν»:

«-θεν»

Όλα αυτά τα επιρρήματα με κατάληξη «θεν» λέγονται σκέτα! Το «θεν» δείχνει κατεύθυνση και σημαίνει "από". Ετσι είναι πλεονασμός να ξαναβάζουμε το "από". Δεν λέμε από ανέκαθεν, απλά ανέκαθεν. Ομοίως, λέμε «έμπροσθεν», «όπισθεν», «άνωθεν», «κάτωθεν», «έξωθεν», «δεξιόθεν», «εκατέρωθεν», «πόθεν», «μακρόθεν» αλλά, προσοχή, δεν υπάρχει κοντόθεν! Εκεί αν δεν θέλουμε να πούμε «από κοντά» μπορούμε να κοτσάρουμε το «εκ του σύνεγγυς». Επισημότητες!

«Ελαφρά τη καρδία»

Δηλαδή με ανάλαφρη καρδιά, άνετα, χωρίς να το πολυσκεφτώ. Τσιριμπίμ, τσιριμπόμ. (Μπορείτε να το χρησιμοποιείτε εκεί που θα βάζατε λανθασμένα το «εξ απαλών ονύχων!»)

«Αβρόχοις ποσί»

Χωρίς να βρέξω τα πόδια μου. Ο λαός μας λέει «αν δε βρέξεις κώλο ψάρι δεν τρως» που σημαίνει ότι πρέπει να εμβαθύνεις σε μια δουλειά για να έχεις αποτέλεσμα και όχι να την κάνεις επιδερμικά.

«Άνοιξε τον Ασκό του Αιόλου»

Το ακούμε συχνά λανθασμένα από τους τηλεπαρουσιαστές, οι οποίοι λένε “τους ασκούς τους Αιόλου”. Ο ασκός του Αιόλου σύμφωνα με τη μυθολογία ήταν ΕΝΑ σακκούλι από δέρμα ζώου, που ο Αίολος, ο θεός των ανέμων είχε φυλακίσει μέσα όλους τους αέρηδες. Συνεπώς είναι λάθος να λέμε «άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου» γιατί ήταν μόνο ένα. Οπως και το κουτί της Πανδώρας.

«Υπέρ το δέον»

Και όχι υπέρ του δέοντος! Είναι το δέον (αυτό που πρέπει να γίνει) και κάνουμε κάτι, παραπάνω κι από αυτό.

«Ον ου τύπτει λόγος, ουδέ ράβδος»

Και όχι «εκεί που δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος». Σημαίνει φυσικά ότι αυτόν που δεν παίρνει από λόγια, ούτε και το ξύλο μπορεί να τον συγκινήσει. Οπότε τσάμπα ο κόπος!

«Προπηλακίζω»

Σημαίνει βρίζω χυδαία κάποιον, τον μπινελικώνω. Δεν σημαίνει σε καμμιά περίπτωση ότι του επιτίθεμαι σωματικά.

«Επί τούτω»

Και όχι «επι τούτου» «εξεπιτούτου» και άλλα τέτοια χαριτωμένα, που τα λέμε για αστείο και κοντεύουν να ενσωματωθούν στην γλώσσα μας. Ομοίως και το «Επί τω έργω».

«Νους υγιής εν σώματι υγιεί»

Δηλαδή ένα δυνατό μυαλό μέσα σε ένα σώμα που υγιαίνει, που είναι καλά!

«Ζην ή ζειν;»

Από τον καιρό που το «ζη» (η παλιά υποτακτική) έγινε «ζει», συμπαρέσυρε και το απαρέμφατο. Το απαρέμφατο όμως είναι τύπος της αρχαίας ελληνικής, οπότε καλό είναι να το αφήσουμε έτσι όπως ήταν. Άρα:

Στον πατέρα μου χρωστώ το ζην, στο δάσκαλό μου το ευ ζην.

βγάζω τα προς το ζην

το ζην επικινδύνως (vivere pericolosamente).

«Μέτρον άριστον»

Και όχι «παν μέτρον άριστο». Σημαίνει ότι είναι καλό να έχουμε μέτρο σε όλα. Βάζοντας όμως μπροστά το «παν» αλλάζει αμέσως το νόημα και σημαίνει «μέτρο να’ ναι κι ό,τι να ναι!» Καλό σλόγκαν για μια χούντα. Να τα προσέχουμε αυτά...

Στρατιωτικά παραγγέλματα:

Μερικές εκφράσεις είναι από στρατιωτικά παραγγέλματα και αυτές πάλι τις λέμε ως έχουν, αλλιώς λέμε μπούρδες:

Δίνω το «παρών»

Δηλαδή σε μια εκδήλωση, στο αγγελτήριο με κάλεσαν και δήλωσα «παρών». Και όχι δίνω το «παρόν» δηλαδή το …τώρα!

Με το όπλο «παρά πόδα»

Δηλαδή με το όπλο δίπλα από τον πόδα μου (το ποδαράκι μου). Φυσικά όχι «παρά πόδας». Σημαίνει είμαι σε προσοχή. Και δεν το μπερδεύουμε με το: «κατά πόδας» που σημαίνει παίρνω κάποιον στο κατόπι, τον ακολουθώ, κατά βήμα (και του έχω σπάσει τα νεύρα…)

«Εφ’ όπλου λόγχη»

Και όχι «εφ΄ όπλου λόγχης». Ομοίως, σημαίνει προσαρτώ στο όπλο μου τη λόγχη και είμαι ετοιμοπόλεμος. Βέβαια ίσως θα έπρεπε να εκσυγχρονιστεί αυτή η έκφραση και να λέγεται «με το δάχτυλο στο κουμπί» μια και οι πόλεμοι πλέον είναι πυρηνικοί (φτου φτου, κούφια η ώρα που τ’ ακούει…)

«Έρπειν»

και όχι έρπινγκ. Είναι ομολογουμένως απολαυστικό γιατί οι φαντάροι του κόλλησαν την αγγλική κατάληξη ing (erping) αλλά δεν υπάρχει! Είναι κι αυτό απαρέμφατο του ρήματος έρπω.

«Εκ των ων ουκ άνευ»

Και όχι σκέτο «εκ των ουκ άνευ». Δηλαδή από αυτά που δεν μπορείς να κάνεις χωρίς.

«Του λόγου το ασφαλές»

Και όχι το αληθές. Είναι από το απολυτίκιο των Φώτων (των Θεοφανείων) και δεν του αλλάζουμε τα φώτα!

Δεν έχει «που την κεφαλή κλίνη»

Και όχι «κλίναι». Δεν έχει δηλαδή που να γείρει το κεφάλι του να ακουμπήσει. Είναι αυτό που λέμε «δεν έχει μαντήλι να κλάψει!» Είναι από τα Ευαγγέλια κι αυτό και το κρατάμε ως έχει.

Πχ, & π.Χ.!

Π.Χ. «Προ Χριστού» με κεφαλαίο το Χ.

Π.χ. «Παραδείγματος χάριν», με μικρό το χ.

Μ.Χ. «Μετά Χριστόν» και όχι μετά Χριστού.

Δεν έχω να σχολιάσω κάτι, το πρώτο συντάσσεται με γενική και το δεύτερο με αιτιατική. Και ο Χριστός σαν κύριο όνομα γράφεται με κεφαλαίο.

Και τώρα κάτι που μου δίνει στα νεύρα κυρίως όταν το ακούω από μορφωμένους, ανθρώπους:

Πως αποκαλούμε έναν ιερέα;

«Πάτερ Γεώργιε» (κλητική) όταν του απευθύνουμε το λόγο. Πως όμως μιλάμε για κάποιον ιερέα; Τον «πατέρα Γεώργιο» και όχι τον …πάτερ Γεώργιο. Γράφεται πάντα με μικρό γιατί Πατέρας με κεφαλαίο είναι μόνο ο Θεός.

Ο πατήρ/πατέρας Γεώργιος

Του πατρός/πατέρα Γεωργίου

Τω πατρί/(δεν έχουμε πια) Γεωργίω (πως λέμε "την έφαγα στο δόξα πατρί")

Τον πατέρα/πατέρα Γεώργιο

Ω! πάτερ!/πατέρα Γεώργιε

Αν πάλι δεν είμαστε χριστιανοί, μπορούμε να τον αποκαλέσουμε κύριο μαζί με το επώνυμό του, αλλά είναι άκομψο. Συνηθίζεται να αποκαλούμε τους ιερείς οποιασδήποτε θρησκείας με το αξίωμά τους.

(Εκτός φυσικά κι αν πρόκειται για σατανιστή, οπότε τον διαολοστέλνουμε και είναι κι αυτός στο στοιχείο του…)

Επίσης λέμε:

Ο συνήθης ύποπτος αλλά το σύνηθες φαινόμενο

Ο ευμεγέθης κύριος Πάγκαλος αλλά το ευμέγεθες πακέτο

Η αυτάρκης Κρήτη αλλά το αύταρκες νησί

Ο κακοήθης άνθρωπος αλλά το κακόηθες μελάνωμα (φτου φτου, έξω κι από μακριά) κλπ. Ομως προσοχή:

Ο φιλοθεάμων άνθρωπος και το φιλοθεάμον (και όχι φιλοθέαμον) κοινό.

Το πιάσατε το υπονοούμενο ε;

Ώρες και χαιρετούρες

Π.μ. «Προ Μεσημβρίας» αλλά μ.μ. «Μετά Μεσημβρίαν». (κατά το προ Χριστού / μετά Χριστόν).

Τέλος, από τις 12.01 πμ (προ μεσημβρίας) είναι πρωί και λέμε «καλημέρα!» μέχρι τις 12.00μ (το μεσημέρι). Από τις 12:01 μμ (μετά μεσημβρίαν) είναι απόγευμα και λέμε «καλησπέρα!» μέχρι τις 12:00 τα μεσάνυχτα!

Όταν φεύγουμε από κάπου καλό είναι να αποφεύγουμε το «αντίο» γιατί σημαίνει "θα τα πούμε στον άλλο κόσμο" (στο Θεό) και δεν είναι κι ελληνικό! Μπορούμε όμως με άνεση να χρησιμοποιήσουμε το «Εις το επανιδείν!» μια ευχή για να ξαναϊδωθούμε...

Είπαμε πολλά και σώνει,
ας λαλήσει κι άλλο αηδόνι…

www.e-fungus.gr

Βασιλόπιτα τριφτή

Υλικά 1 κούπα βούτυρο 1 κούπα ζάχαρη 2 κροκάδια 2 κουταλιές χυμό πορτοκαλιού 2 κουταλιές κονιάκ 1 σακουλάκι αλεύρι που φουσκώνει μόνο του 1/2 κουταλάκι κανέλα 1/4 κουταλάκι γαρίφαλο 1 κουταλιά ξύσμα πορτοκαλιού 1/2 κουταλάκι αλάτι 1/2 κουταλάκι σόδα αυγό για το άλειμμα ολόκληρα γαρίφαλα Χρόνος προετοιμασίας: 1 ώρα και 30'

Εκτέλεση   Χτυπήστε το βούτυρο με τη ζάχαρη ν' αφρατέψει. Συνεχίζοντας το χτύπημα, ρίξτε ένα-ένα τα κροκάδια και στη συνέχεια το χυμό πορτοκαλιού και το κονιάκ λίγο-λίγο. Ανακατέψτε το μισό αλεύρι με το αλάτι, τη σόδα, την κανέλα και το γαρίφαλο. Ρίξτε τα στο μίγμα του βουτύρου μαζί με το ξύσμα πορτοκαλιού και ζυμώστε ρίχνοντας όσο ακόμη αλεύρι χρειαστεί, για να γίνει μια ζύμη, όπως η ζύμη της τάρτας ή του κουραμπιέ. Κρατήστε ένα μικρό κομμάτι της ζύμης και την υπόλοιπη πλάστε τη σε κύκλο διαμέτρου 25 εκ. και βάλτε τη σ' ένα κομμάτι της ζύμης που κρατήσατε σε φύλλο με πάχος 3 χιλ. και κόψτε με μικρά κουπ-πατ, αστέρια, δεντράκια, πουλάκια. Αλείψτε την επιφάνεια της βασιλόπιτας με κροκάδι αραιωμένο με λίγο νερό και κολλήστε επάνω τα διάφορα σχήματα. Μπήξτε στο καθένα ένα ολόκληρο γαρίφαλο κι αλείψτε τα κι αυτά με λίγο κροκάδι. Ψήστε τη βασιλόπιτα σε φούρνο 200 βαθμών Κελσίου για 30'-35', να ροδίσει καλά. ΄Οταν τη βγάλετε από το φούρνο, βγάλτε την από το ταψί και βάλτε τη να κρυώσει επάνω σε σχάρα. Φυλάξτε τη σε μεταλλικό κουτί μπισκότων, για να μη νοτίσει. Η συνταγή περιλαμβάνεται στο βιβλίο "Πρόσκληση σε Τσάι". της Βέφας και είναι πραγματικά εξαιρετική.

ΦΑΝΟΥΡΟΠΙΤΑ

Υλικά : 1 φλιτζάνι χυμό πορτοκαλιού 1 φλιτζάνι ελαιόλαδο 1 φλιτζάνι λευκό κρασί 1 φλιτζάνι ζάχαρη Από 1 κουταλιά  κανέλλα και γαρύφαλλο 2 κουταλάκια μπέικιν  πάουντερ 1 κουταλάκι σόδα ½ κιλό αλεύρι 1 ποτήρι νερό Λάδι για το άλειμμα του ταψιού Σουσάμι για πασπάλισμα Άσπρα αμύγδαλα (προαιρετικά) Ζάχαρη άχνη (προαιρετικά) Εκτέλεση : Σε μπωλ ανακατεύουμε τον χυμό του πορτοκαλιού, το λάδι, το κρασί, τη ζάχαρη, την κανέλα, το γαρύφαλλο, τη σόδα, την μπέικιν πάουντερ και το αλεύρι με το νερό, ώσπου το μίγμα να γίνει  λείο. Λαδώνουμε ένα ρηχό ταψί στρογγυλό ή παραλληλόγραμμο με το πινέλο και απλώνουμε σε όλη την επιφάνεια του σουσάμι. Αδειάζουμε από πάνω το μίγμα, πασπαλίζουμε με σουσάμι και γαρνίρουμε με όσα αμύγδαλα θέλουμε. Ψήνουμε στους 180 βαθμούς για 50 λεπτά περίπου. Όταν κρυώσει  η φανουρόπιτα, την κόβουμε σύμφωνα με την παράδοση σε 40 μικρά κομμάτια και αν  θέλουμε, τα πασπαλίζουμε με ζάχαρη άχνη.

ΚΕΙΚ ΚΑΡΟΤΟΥ

Υλικά : 1 ποτήρι νερού καλαμποκέλαιο Χυμός ενός πορτοκαλιού Ξύσμα πορτοκαλιού 3 φλιτζάνια τσαγιού καρότα τριμμένα 1 φλιτζάνι τσαγιού σταφίδες 1 φλιτζάνι  τσαγιού καρύδια χονδροκοπανισμένα 2 ποτήρια νερού ζάχαρη Χυμός ½ λεμονιού ½ φλιτζάνι του καφέ μπράντυ 2 κουταλάκια του γλυκού κανελλογαρύφαλλα Αλεύρι που φουσκώνει μόνο του, όσο πάρει ( περίπου 5 φλιτζάνια τσαγιού) Εκτέλεση : Ανακατώνουμε όλα τα υλικά και ψήνουμε το κέικ στους 180 βαθμούς για μία περίπου ώρα.

ΓΛΥΚΙΑ ΜΠΟΥΓΑΤΣΑ ΜΕ ΤΥΡΙ

 


Υλικά :

½ κιλό φύλλο κρούστας για γλυκό
½ κιλό ανθότυρο
¼ κιλού μανούρι
¼ φλιτζανιού γάλα
1 κουταλιά κόρν-φλάουερ
4 αυγά
¾ φλιτζανιού ζάχαρη
4 βανίλιες
Ζάχαρη, άχνη και κανέλλα για το πασπάλισμα

Εκτέλεση  :
Χρησιμοποιούμε ταψί  40αρι αλουμινένιο. Στρώνουμε τα μισά φύλλα  βουτυρώνοντας. Χτυπάμε στο μίξερ το ανθότυρο και το μανούρι. Ανακατεύουμε το γάλα με το κορν –φλάουερ. Χτυπάμε τα αυγά με την ζάχαρη και τις 4 βανίλιες. Αναμειγνύουμε και δουλεύουμε όλα τα παραπάνω υλικά μαζί. Τα αδειάζουμε στο ταψί. Χαράζουμε τα φύλλα αφού τα στρώσουμε πάνω στην γέμιση και κόβουμε το περίσσευμα. Ψήνουμε στους 200 βαθμούς για 35 με 40 λεπτά της ώρας. Πασπαλίζουμε με ζάχαρη άχνη και κανέλλα.

Ραβανί

Υλικά 1 φλυτζάνι του τσαγιού βούτυρο ½ φλυτζάνι ζάχαρη 5 αυγά Ξύσμα λεμονιού ή πορτοκαλιού 2 φλυτζάνια του τσαγιού σιμιγδάλι 1 φλυτζάνι του τσαγιού αλεύρι 3 κουταλάκια του γλυκού σόδα ή μπέικιν πάουντερ Σιρόπι : 3 φλυτζάνια ζάχαρη , 4 φλυτζάνια νερό , 1 – 2 κομματάκια ξύλο κανέλας Εκτέλεση Ανακατεύουμε τα υλικά μαζί με τα αυγά και τη ζάχαρη που έχουμε ήδη χτυπήσει. Ψήνουμε στους 180 βαθμούς για 50 λεπτά. Βγάζουμε από το φούρνο όταν πάρει χρώμα και περιχύνουμε με καυτό σιρόπι.

Σάμαλι

Υλικά 1 κιλό σιμιγδάλι (μισό ψιλό και μισό χονδρό) ½ κιλό ζάχαρη 1 κουταλάκι τριμμένη μαστίχα 2 ποτήρια νερό 1 ποτήρι πορτοκάλι χυμό 2 φακελάκια μπέικιν πάουντερ Σιρόπι : 4 ποτήρια νερό , 4 ποτήρια ζάχαρη Εκτέλεση Ανακατεύουμε προσεκτικά και ανάλαφρα τα υλικά. Ψήνουμε στους 180οc για 50 λεπτά. Περιχύνουμε το σιρόπι καυτό , πάνω στο ζεστό γλυκό.

Φοινίκια

Υλικά 2 ποτήρια αραβοσιτέλαιο 1 ποτήρι ελαιόλαδο 1 ποτήρι χυμό πορτοκάλι 1 ποτήρι ζάχαρη 1 κουταλάκι του γλυκού σόδα Κανέλλα Ξύσμα λεμονιού Αλεύρι , όσο πάρει Σιρόπι : 5 φλυτζάνια του τσαγιού ζάχαρη , μισό φλυτζάνι μέλι , 3 φλυτζάνια του τσαγιού νερό Για την επικάλυψη : καρυδόψιχα ψιλοκομμένη , γαρύφαλλα Εκτέλεση Χτυπάμε τη ζάχαρη με το αραβοσιτέλαιο και το ελαιόλαδο. Διαλύουμε τη σόδα στο χυμό του πορτοκαλιού. Προσθέτουμε τα άλλα υλικά με αλεύρι , τόσο ώστε να γίνει η ζύμη μας μαλακή. Πλάθουμε τη ζύμη σε μακρόστενα μπαστουνάκια τα οποία κόβουμε λοξά με το μαχαίρι. Ψήνουμε στους 180οc για μισή ώρα περίπου. Τα σιροπιάζουμε στο καυτό σιρόπι. Τα αραδιάζουμε σε μια πιατέλα , μπήγοντας από ένα γαρύφαλλο στο κέντρο και πασπαλίζουμε με την καρυδόψιχα.

Πουτίγκα απο το Άγιο όρος

Υλικά

3 κουταλιές σταφίδα ξανθή
2 κουταλιές μπράντι
1 φάκελος άνθος αραβοσίτου λεμόνι
½ φλυτζάνι ζάχαρη
1 φάκελος ζελέ λεμόνι
3 κρόκους αυγού
½ φλυτζάνι γάλα κρύο
3 , ½ φλυτζάνια γάλα καυτό
10 σαβουαγιάρ σπασμένα σε μικρά κομματάκια και ανακατεμένα με 3 κουταλιές καρύδια χοντροκομμένα.

Εκτέλεση

Μουσκεύουμε τη σταφίδα με μπράντι. Ανακατεύουμε το άνθος αραβοσίτου με τη ζάχαρη , το ζελέ λεμόνι , τους 3 κρόκους και το κρύο γάλα μέσα σε μια κατσαρόλα. Προσθέτουμε το καυτό γάλα και ανακατεύουμε με ξύλινη κουτάλα την κρέμα συνέχεια σε χαμηλή φωτιά.
Όταν πήξει , σβήνουμε τη φωτιά και το αφήνουμε να κρυώσει. Αλείφουμε με ελάχιστο λάδι μία φόρμα. Βάζουμε μέσα το ¼ της κρέμας. Πασπαλίζουμε το 1/3 από το μείγμα με τα σαβουαγιάρ. Επαναλαμβάνουμε και τελειώνουμε με μία στρώση κρέμα. Αφήνουμε την πουτίγκα στο ψυγείο για αρκετές ώρες.

Πέννες στον φούρνο

1&1/2 πακέτο πέννες
1 κρεμμυδάκι
8 φέτες μπέικον κομματάκια
2 κουτιά ντοματάκι ψιλοκομμένο
1 κουταλιά της σούπας πελτέ
1 κρέμα γάλακτος 250 ml
λίγο δεντρολίβανο και βασιλικό
αλάτι-πιπέρι λάδι-ζάχαρη
3 αυγά
200 γρ φέτα και τριμμένα κίτρινα τυριά

βράζουμε τις πέννες,ενώ σε άλλη κατσαρόλα τσιγαρίζουμε το κρεμμύδι με το μπέικον και προσθέτουμε την ντομάτα τα μυρωδικά το αλατοπίπερο και την ζάχαρη και σιγοβράζουμε ένα εικοσάλεπτο.

Στραγγίζουμε τα μακαρόνια (al dente) και τα βάζουμε σε τετράγωνο πυρέξ.Μέσα στα μακαρόνια ρίχνουμε 3 αυγά και την φέτα τριμμένη ανακατεύοντας να πάνε παντού.

Εν τω μεταξύ στα τελευταία 5 λεπτά ρίχνουμε μέσα στην σάλτσα την κρέμα γάλακτος.
Όταν η σάλτσα δέσει και είναι έτοιμη την ρίχνουμε στα μακαρόνια και φροντίζουμε να πάει παντού.

Πασπαλίζουμε με τριμμένα κίτρινα τυριά και ψήνουμε 20 λεπτά στους 180 βαθμούς.

Είναι πολύ νόστιμο,εμφανίσιμο χορταστικό και κατάλληλο για τραπέζια επίσης.

Γυναίκες μαθηματικοί στην αρχαιότητα

Γυναίκες μαθηματικοί

Άρωμα γυναίκας είχαν τα μαθηματικά στην αρχαία Ελλάδα, όπως αποδεικνύει έρευνα του μαθηματικού Ευάγγελου Σπανδάγου στην οποία αναφέρονται Τα Νέα (30.10.2007).

Μπορεί να έμεινε στην Ιστορία ως η μητέρα του Θησέα, αλλά πόσοι γνωρίζουν πως η Αίθρα ήταν δασκάλα λογιστικής; Και πως στη σύντροφο του σπουδαίου μαθηματικού Πυθαγόρα, Θεανώ, φέρεται ότι οφείλεται η θεωρία της χρυσής τομής;

Είναι δύο μόλις από τις 40 άγνωστες αρχαίες Ελληνίδες μαθηματικούς, που αν και συνέβαλαν στην εξέλιξη της επιστήμης βυθίστηκαν στη λήθη της Ιστορίας. Χρειάστηκε να περάσουν 31 αιώνες για να έρθουν και πάλι στο φως και να διεκδικήσουν μια θέση στον επιστημονικό κόσμο, χάρη στην έρευνα που πραγματοποίησε ο μαθηματικός και συγγραφέας Ευάγγελος Σπανδάγος.

Η «

Ε. Σπανδάγος

σκυταλοδρομία» για την ανακάλυψη των άγνωστων αρχαίων Ελληνίδων μαθηματικών ξεκίνησε για τον βραβευμένο τόσο από τον Παγκόσμιο Όμιλο για την μελέτη των αρχαίων πολιτισμών όσο και από την Ακαδημία Αθηνών μαθηματικό, όταν ένας μαθητής του τον ρώτησε «εκτός από την Υπατία, που αναφέρεται στο σχολικό βιβλίο της Γεωμετρίας, δεν υπήρχαν κι άλλες γυναίκες μαθηματικοί στην αρχαιότητα;».

«Γύρισα σπίτι, άρχισα να ψάχνω βιβλία, να ρωτάω φίλους και γνωστούς, αλλά ουδείς γνώριζε κάτι», εξηγεί ο κ. Σπαγδάνος την αφορμή της περιπέτειας του στον κόσμο των γυναικών μαθηματικών. Μια ερευνητική περιπέτεια τεσσάρων ετών μαζί με την επίσης μαθηματικό, κόρη του Ρούλα που είχε ως αποτέλεσμα να εντοπίσει συνολικά 40 γυναίκες μαθηματικούς από τον 10ο αι. π.Χ. έως τον 5ο αι. μ.Χ.

Ποιο ήταν το προφίλ τους; Προέρχονται από διάφορες γωνιές του ελληνικού κόσμου. Οι περισσότερες είχαν σπουδάσει πέραν της βασικής εκπαίδευσης. Εκείνες που ανήκαν στην Πυθαγόρειο Σχολή δεν αντιμετώπιζαν προβλήματα, διότι ο Πυθαγόρας έκανε δεκτές γυναίκες στη σχολή του. Υπήρχαν και ορισμένες όμως όπως η Λασθενία από την Αρκαδία που φαίνεται πως φοίτησαν και στην Ακαδημία του Πλάτωνα ντυμένες ως άνδρες, επειδή δεν επιτρέπονταν γυναίκες. Ενδιαφέρον επίσης είναι πως ελάχιστες ήταν παντρεμένες και είχαν παιδιά.

Γιατί έμειναν στην αφάνεια; Κατά ένα μεγάλο ποσοστό, από τη στάση των αρχαίων κοινωνιών προς «τας πεπαιδευμένας γυναίκας», όπου η γυναίκα αντιμετωπιζόταν πάντα ως η διαφορετική, η διεφθαρμένη, η ανώμαλη ή η περίεργη που ξέφευγε από την κλασική εικόνα της νοικοκυράς, συζύγου και μητέρας.

Κατά έ

Πυθαγόρας

να μικρότερο όμως η άγνοιά μας για τις γυναίκες αυτές οφείλεται και στην καταστροφή διαφόρων ιστορικών μαρτυριών με προεξάρχουσα την καταστροφή της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, ενώ ρόλο παίζει και το γεγονός πως υπάρχει μια αντιπάθεια τόσο προς τα μαθηματικά όσο και προς τα αρχαία ελληνικά.

Υπάρχει πιθανότητα να εντοπιστούν και άλλες γυναίκες επιστήμονες του αρχαίου κόσμου; Η έρευνα συνεχίζεται και τα πάντα είναι πιθανά. Όσο ψάχνουμε ειδικά σε αραβικά χειρόγραφα τα οποία έχουν διασώσει σε μετάφραση αρχαία ελληνικά έργα που κάηκαν μαζί με τη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, υπάρχουν ελπίδες. Ακόμη και σήμερα όμως γυναίκες και μαθηματικά μοιάζουν με έννοιες ασύμβατες. Μάλιστα, ο πρόεδρος του Χάρβαρντ Λόρενς Σάμερς αναγκάστηκε να παραιτηθεί λίγο καιρό μετά τη δήλωσή του πως «οι γυναίκες δεν είναι φτιαγμένες για μαθηματικά!».

«Ίσως η αντιμετώπιση των γυναικών που ασχολούνται με τα μαθηματικά να μην έχει αλλάξει πολύ από την αρχαιότητα», λέει στην εφημερίδα η καθηγήτρια στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών Μαρία Φραγκουλοπούλου. «Ακόμη και σήμερα πολλοί παραξενεύονται όταν ακούνε πως μια γυναίκα είναι μαθηματικός, γεγονός που ίσως οφείλεται στο ότι τα μαθηματικά θεωρούνται δύσκολα. Δεδομένου δε, πως εμείς λογιζόμαστε ως το ασθενές φύλο...».

Υπατία

Η πιο γνωστή μαθηματικός της αρχαιότητας και η πρώτη γυναίκα επιστήμονας της οποίας η ζωή έχει καταγραφεί με λεπτομέρειες, η ΥΠΑΤΙΑ η «Γεωμετρική» (4^ος αι. μ.Χ.), ασχολήθηκε με τα μαθηματικά, την αστρονομία και τη μηχανική. Κατακρεουργήθηκε από φανατικούς χριστιανούς που έκαψαν το νεκρό σώμα της.

ΑΙΘΡΑ (10^ος – 9^ος π.Χ. αιώνας) κόρη του βασιλιά της Τροιζήνος Πιτθέα και μητέρα του Θησέως, με μία άλλη ιδιότητα άγνωστη στους πολλούς. Την ιδιότητα της δασκάλας της αριθμητικής. Ιέρεια λοιπόν των απαρχών της πλέον εγκεφαλικής επιστήμης, η Αίθρα μάθαινε αριθμητική στα παιδιά της Τροιζήνος, με εκείνη την πολύπλοκη μέθοδο, που προκαλεί δέος, μιας και δεν υπήρχε το μηδέν και οι αριθμοί συμβολίζονταν πολύπλοκα, αφού τα σύμβολά τους απαιτούσαν πολλές επαναλήψεις (Κρητομυκηναϊκό σύστημα αρίθμησης)

ΠΟΛΥΓΝΩΤΗ (7^ος – 6^ος π.Χ. αιώνας) Ο ιστορικός Λόβων ο Αργείος αναφέρει την Πολυγνώτη ως σύντροφο και μαθήτρια του Θαλού. Γνώστρια πολλών γεωμετρικών θεωρημάτων, λέγεται (μαρτυρία Βιτρουβίου), πως και αυτή συντέλεσε στην απλούστευση των αριθμητικών συμβόλων με την εισαγωγή της αρχής της ακροφωνίας, δηλαδή με την εισαγωγή αλφαβητικών γραμμάτων που αντιστοιχούσαν το καθένα σε το καθένα στο αρχικό γράμμα του ονόματος του αριθμού. Έτσι το Δ αρχικό του ΔΕΚΑ, παριστάνει τον αριθμό 10. Το Χ, αρχικό του ΧΙΛΙΑ παριστάνει τον αριθμό 1000 κοκ Κατά τον Βιτρούβιο η Πολυγνώτη διετύπωσε και απέδειξε πρώτη την πρόταση “ΕΝ ΚΥΚΛΩ Η ΕΝ ΤΩ ΗΜΙΚΥΚΛΙΩ ΓΩΝΙΑ ΟΡΘΗ ΕΣΤΙΝ”

ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΙΑ (6^ος αιώνας π.Χ.). Ο Διογένης ο Λαέρτιος λόγιος-συγγραφέας την αναφέρει ως Αριστόκλεια ή Θεόκλεια. Ο Πυθαγόρας πήρε τις περισσότερες από τις ηθικές του αρχές από την Δελφική ιέρεια Θεμιστόκλεια, που συγχρόνως τον μύησε στις αρχές της αριθμοσοφίας και της γεωμετρίας. Σύμφωνα με τον φιλόσοφο Αριστόξενο (4^ος π.Χ. αιώνας) η Θεμιστόκλεια δίδασκε μαθηματικά σε όσους από τους επισκέπτες των Δελφών είχαν την σχετική έφεση. Ο μύθος αναφέρει ότι η Θεμιστόκλεια είχε διακοσμήσει τον βωμό του Απόλλωνος με γεωμετρικά σχήματα. Κατά τον Αριστόξενο ο Πυθαγόρας θαύμαζε τις γνώσεις και την σοφία της Θεμιστόκλειας γεγονός που τον ώθησε να δέχεται αργότερα και στην Σχολή του γυναίκες.

ΘΕΑΝΩ (6^ος π.Χ. αιώνας) Η Θεανώ από τον Κρότωνα, κόρη του γιατρού Βροντίνου, ήταν μαθήτρια και ένθερμη οπαδός του Πυθαγόρου. Παντρεύτηκε στην Σάμο τον μεγάλο Μύστη με τον οποίο είχε 36 χρόνια διαφορά ηλικίας. Δίδαξε στις πυθαγόρειες σχολές της Σάμου και του Κρότωνος. Η Θεανώ θεωρείται η ψυχή της θεωρίας των αριθμών, που έπαιξαν κυριαρχικό και καίριο ρόλο στην πυθαγόρεια διδασκαλεία.

Στ

Πλάτων

ην ίδια αποδίδεται η πυθαγόρεια άποψη της “Χρυσής Τομής”. Της αποδίδονται ακόμα διάφορες κοσμολογικές θεωρίες. Μετά τον θάνατο του Πυθαγόρου ή Θεανώ τον διαδέχθηκε ως επικεφαλής της διασκορπισμένης πλέον κοινότητας. Με την βοήθεια των θυγατέρων της (Δαμούς, Μυίας ή Μυρίας και Αριγνώτης) διέδωσε το επιστημονικό και φιλοσοφικό πυθαγόρειο σύστημα σε όλη την Ελλάδα και την Αίγυπτο. Με τον Πυθαγόρα απέκτησε, εκτός από τις θυγατέρες και δύο υιούς, τον Τηλαύγη και τον Μνήσαρχο. Ο Ιάμβλιχος την μνημονεύει ως ‘μαθηματικόν άξιαν μνήμης κατά παιδείαν’.

ΦΙΝΤΥΣ (6^ος π.Χ. αιώνας) Αναφέρεται και ως Φίλτυς. Μαθήτρια του Πυθαγόρου, θυγατέρα του Θέοφρη από τον Κρότωνα και αδελφή του Βυνδάκου. Δίδαξε στην Σχολή του Κρότωνος. Ο Ρωμαίος συγγραφέας Βοήθιος την αναφέρει ως εμπνεύστρια της ισότητος που συνδέει τις Πυθαγόρειες τριάδες.

ΜΕΛΙΣΣΑ (6^ος π.Χ. αιώνας) Μαθήτρια του Πυθαγόρου. Ασχολήθηκε με την κατασκευή κανονικών πολυγώνων. Ο Λόβων ο Αργείος γράφει για μία άγνωστη εργασία της: “Ο ΚΥΚΛΟΣ ΦΥΣΙΝ (η Μελίσσα) ΤΩΝ ΕΓΓΡΑΦΟΜΕΝΩΝ ΠΟΛΥΓΩΝΩΝ ΑΠΑΝΤΩΝ ΕΣΤΙ”.

ΤΥΜΙΧΑ (6^ος π.Χ. αιώνας). Η Τυμίχα γυναίκα του Κροτωνιάτου Μυλλίου ήταν (σύμφωνα με τον Διογένη Λαέρτιο) Σπαρτιάτισσα, γεννημένη στον Κρότωνα. Από πολύ νωρίς έγινε μέλος της Πυθαγόρειας κοινότητος. Αναφέρεται από τον Ιάμβλιχο ένα σύγγραμμά της σχετικά με τους “φίλους αριθμούς”(*6). Μετά την καταστροφή της σχολής από τους δημοκρατικούς του Κρότωνος η Τυμίχα κατέφυγε στις Συρακούσες. Ο τύραννος των Συρακουσών Διονύσιος απαίτησε από την Τυμίχα να του αποκαλύψει τα μυστικά της Πυθαγόρειας διδασκαλείας έναντι μεγάλης αμοιβής. Αυτή αρνήθηκε κατηγορηματικά και μάλιστα έκοψε με τα δόντια την γλώσσα της και την έφτυσε στο πρόσωπο του Διονυσίου. Το γεγονός αυτό αναφέρουν ο Ιππόβοτος και ο Νεάνθης.

ΠΤΟΛΕΜΑΪΣ (6ος π.Χ. αιώνας). Νεοπυθαγόρεια φιλόσοφος, μουσικός και μαθηματικός. Την αναφέρει ο Πορφύριος στο έργο του “ΕΙΣ ΤΑ ΑΡΜΟΝΙΚΑ ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΥ ΥΠΟΜΝΗΜΑ”. Κατά τον Πορφύριο (νέοπλατωνικό φιλόσοφο του 3ου μ.Χ. αιώνα) η Πτολεμαϊς μεταξύ άλλων απέδειξε και την πρόταση: “ΕΑΝ ΔΥΟ ΑΡΙΘΜΟΙ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΑΝΤΕΣ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΠΟΙΩΣΙ ΤΙΝΑΣ, ΟΙ ΓΕΓΟΜΕΝΟΙ ΕΞ ΑΥΤΩΝ ΙΣΟΙ ΑΛΛΗΛΟΙΣ ΕΣΟΝΤΑΙ” (δηλαδή αβ=βα)

ΠΥΘΑΓΟΡΙΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ (γύρω στον 6^ον–5^ον π.Χ. αιώνα). Ο Ιάμβλιχος στο έργο του “ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΙΚΟΥ ΒΙΟΥ” διέσωσε τα ονόματα δεκαεπτά πυθαγορείων γυναικών που ήταν γνώστριες της πυθαγόρειας φιλοσοφίας και των πυθαγορείων μαθηματικών. Ήδη έχουμε αναφέρει μερικές από αυτές. Οι υπόλοιπες είναι:

• Ρυνδακώ, αδελφή Βυνδάκου.
• Οκκελώ και Εκκελώ (αδελφές) από τις Λευκάνες.
• Χειλωνίς, κόρη Χείλωνος του Λακεδαιμονίου.
• Κρατησίκλεια, σύζυγος Κλεάνορος του Λακεδαιμονίου.
• Λ
  
  ασθένεια η Αρκάς.
• Αβροτέλεια κόρη Αβροτέλους του Ταραντίνου.
• Εχεκράτεια η Φλιασία.
• Θεανώ γυναίκα του Μεταποντίνου Βροντίνου. (Δεν πρέπει να συγχέεται με την Θεανώ την σύζυγο του Πυθαγόρου και κόρη του Κροτωνιάτη Βροντίνου)
• Τυρσηνίς, η Συβαρίτις.
• Πεισιρρόδη η Ταραντινίς.
• Θεαδούσα η Λάκαινα.
• Βοιώ η Αργεία.
• Βαβέλυκα η Αργεία.
• Κλεαίχμα αδελφή Αυτοχαρίδα του Λάκωνος.
• Νισθαιαδούσα.

ΔΙΟΤΙΜΑ από την Μαντινεία (6^ος–5^ος π.Χ. αιώνας).Στο “Συμπόσιον” του Πλάτωνος, ο Σωκράτης αναφέρεται στην Δασκάλα του Διοτίμα, ιέρεια στην Μαντίνεια, που υπήρξε Πυθαγόρεια και γνώστρια της πυθαγόρειας αριθμοσοφίας. Κατά μαρτυρία του Ξενοφώντος, η Διοτίμα δεν ήταν άπειρη των πλέον δυσκολονόητων γεωμετρικών θεωρημάτων.

ΒΙΤΑΛΗ (6^ος–5^ος π.Χ. αιώνας). Βιτάλη ή και Βιστάλα, κόρη της Δαμούς και εγγονή του Πυθαγόρου. Γνώστρια των πυθαγόρειων μαθηματικών. Η Δαμώ προτού πεθάνει της εμπιστεύτηκε τα “υπομνήματα”, δηλαδή τα φιλοσοφικά κείμενα του πατέρα της.

ΠΕΡΙΚΤΙΟΝΗ (5^ος π.Χ. αιώνας). Πυθαγόρεια φιλόσοφος, συγγραφέας και μαθηματικός. Διάφορες πηγές την ταυτίζουν με την Περικτιόνη την μητέρα του Πλάτωνος και κόρη του Κριτίου. Ο μαθηματικός Πλάτων, όπως και ο φιλόσοφος Πλάτων, οφείλει την πρώτη γνωριμία του με τα μαθηματικά και την φιλοσοφία στην Περικτιόνη. Ο Πλάτων δεν αναφέρει το παραμικρό για την μητέρα του. Ήταν βαθιά χολωμένος μαζί της επειδή αυτή μετά από τον θάνατο του Αρίστωνος (του πατέρα του Πλάτωνος) παντρεύτηκε με κάποιον Αθηναίο, με το όνομα Πυριλάμπης στον οποίο αφοσιώθηκε. Στο γεγονός αυτό ίσως οφείλεται και ο “μισογυνισμός” του μεγάλου φιλοσόφου, που παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του άγαμος. Ο Στοβαίος στο “Ανθολόγιο” του, γράφει για την Περικτιόνη ότι κατείχε τα της γεωμετρίας και της αριθμητικής: “…ΓΑΜΕΤΡΙΑ ΜΕΝ ΩΝ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑΛΛΑ ΤΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΠΕΡΙ ΤΙΝΑ ΤΩΝ ΕΟΝΤΩΝ ΚΑΤΑΣΧΟΛΕΟΝΤΑΙ , Α ΔΕ ΣΟΦΙΑ ΠΕΡΙ ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΓΕΝΗ ΤΩΝ ΕΟΝΤΩΝ, ΟΥΤΩΣ ΓΑΡ ΕΧΕΙ ΣΟΦΙΑ ΠΕΡΙ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΓΕΝΗ ΤΩΝ ΕΟΝΤΩΝ”.

ΛΑΣΘΕΝΕΙΑ (4^ος π.Χ. αιώνας). Η Λασθενία από την Αρκαδία είχε μελετήσει τα έργα του Πλάτωνος και ήλθε στην Ακαδημία (του Πλάτωνος) για να σπουδάσει μαθηματικά και φιλοσοφία. Μετά τον θάνατο του Πλάτωνος συνέχισε τις σπουδές της κοντά στον ανεψιό του Σπεύσιππο. Αργότερα έγινε και αυτή φιλόσοφος και σύντροφος του Σπευσίππου. Σύμφωνα με τον Αριστοφάνη τον Περιπατητικό στην Λασθένεια οφείλεται και ο επόμενος ορισμός της σφαίρας: “ΣΦΑΙΡΑ ΕΣΤΙΝ ΣΧΗΜΑ ΣΤΕΡΕΟΝ ΥΠΟ ΜΙΑΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΝ, ΠΡΟΣ ΗΝ, ΑΦ’ ΕΝΟΣ ΣΗΜΕΙΟΥΤΩΝ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ ΚΕΙΜΕΝΩΝ, ΠΑΣΑΙ ΑΙ ΠΡΟΣΠΙΠΤΟΥΣΑΙ ΕΥΘΕΙΑΙ ΙΣΑΙ ΑΛΛΗΛΑΙΣ ΕΙΣΙΝ”.

ΑΞΙΟΘΕΑ (4^ος π.Χ. αιώνας).Μαθήτρια και αυτή, όπως και η Λασθένεια, της ακαδημίας του Πλάτωνος. Ήλθε στην Αθήνα από την Πελοποννησιακή πόλη Φλιούντα. Έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα μαθηματικά και την φυσική φιλοσοφία. Αργότερα δίδαξε τις επιστήμες αυτές στην Κόρινθο και την Αθήνα.

ΝΙΚΑΡΕΤΗ η Κορίνθια. Αναφέρεται από τον Ν. Χατζηδάκη ως “ΤΗΣ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑΣ ΘΕΡΑΠΑΙΝΙΣ”. Την αναφέρει ακόμα και ο Ε. Σταμάτης. Από τους αρχαίους συγγραφείς την μνημονεύει ο Στοβαίος. Κατά τον Ν. Χατζηδάκι, στην Νικαρέτη οφείλεται η επαναδιατύπωσις και η απόδειξις του θεωρήματος: “ΠΑΝΤΟΣ ΤΡΙΓΩΝΟΥ ΜΙΑΣ ΤΩΝ ΠΛΕΥΡΩΝ ΠΡΟΣΕΚΒΛΕΙΘΕΙΣΗΣ, Η ΕΝΤΟΣ ΓΩΝΙΑ ΕΚΑΤΕΡΑΣ ΤΩΝ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΓΩΝΙΩΝ ΜΕΙΖΩΝ ΕΣΤΙ”.

ΑΡΕΤΗ η Κυρηνεία (4^ος–3^ος π.Χ. αιώνας). Κόρη του Αριστίππου, ιδρυτού της Κυρηναϊκής φιλοσοφικής σχολής, η Αρετή (συναντάται και ως Αρήτη) σπούδασε στην ακαδημία του Πλάτωνος. Λέγεται ότι δίδαξε μαθηματικά, φυσική και ηθική φιλοσοφία στην Αττική για αρκετά χρόνια και ότι έγγραψε σαράντα τουλάχιστον βιβλία ποικίλου περιεχομένου, από τα οποία τα δύο περιελάμβαναν και πραγματείες για τα μαθηματικά.

γυναίκες & μαθηματικά

Μετά τον θάνατο του πατέρα της, τον διαδέχθηκε, κατόπιν εκλογής στην διεύθυνσι της Σχολής. Χαρακτηριστικό είναι ότι ανάμεσα στους μαθητές της συγκαταλέγονταν και 100 περίπου φιλόσοφοι. Ο John Morans στο βιβλίο του “Women in Science” αναφέρει ότι το επίγραμμα του τάφου της έγγραφε: Το μεγαλείο της Ελλάδος, με την ομορφιά της Ελένης, την πέννα του Αριστίππου, την ψυχή του Σωκράτους και την γλώσσα του Ομήρου”.

Ο υιός της Αρετής, ο Αρίστιππος ο Νεώτερος, προήγαγε σημαντικά την Κυρηναϊκή φιλοσοφία. Κατά τον Αθηναίο (λόγιο, σοφιστή και συγγραφέα, 2ος – 3ος μ.Χ. αιώνας), η Αρετή διηγείτο στους μαθητές της το εξής ανέκδοτο: Όταν κάποιος μαθητής της Ακαδημίας ισχυρίστηκε ότι η τέχνη της αρίθμησης οφείλεται στον Παλαμήδη, ο Πλάτων τον ρώτησε “Ώστε χωρίς τον Παλαμήδη ο Αγαμέμνων δεν θα ήξερε πόσα πόδια του έδωσε η φύσις;”

ΠΥΘΑΪΣ (2^ος π.Χ. αιώνας). Γεωμέτρης, κόρη του μαθηματικού Ζηνοδώρου. Ασχολήθηκε, μαζί με τον πατέρα της, με εμβαδά επιπέδων χωρίων. Την αναφέρει ο Ευτόκιος. Ο Θέων ο Αλεξανδρεύς (4ος μ.Χ. αιώνας) στα σχόλιά του στην “ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΣΥΝΤΑΞΙ” του Πτολεμαίου γράφει: “ΠΟΙΗΣΟΜΕΘΑ ΔΗ ΤΗΝ ΤΟΥΤΩΝ ΑΠΟΔΕΙΞΙΝ ΕΝ ΕΠΙΤΟΜΗ ΕΚ ΤΩΝ ΖΗΝΟΔΩΡΟΥ ΚΑΙ ΠΥΘΑΪΔΟΣ ΔΕΔΕΙΓΜΕΝΩΝ ΕΝ ΤΩ ΠΕΡΙ ΙΣΟΠΕΡΙΜΕΤΡΩΝ ΣΧΗΜΑΤΩΝ”.

ΠΑΝΔΡΟΣΙΩΝ (4^ος μ.Χ. αιώνας). Συναντάται κει ως Πάνδροσος. Αλεξανδρινή γεωμέτρης, μάλλον μαθήτρια του Πάππου, ο οποίος της αφιερώνει και το γ’ βιβλίο της “ΣΥΝΑΓΩΓΗΣ”. Η Πανδροσίων χωρίζει τα γεωμετρικά προβλήματα σε τρεις κατηγορίες: 
“ΤΡΙΑ ΓΕΝΗ ΕΙΝΑΙ ΤΩΝ ΕΝ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΝ ΑΥΤΩΝ ΕΠΙΠΕΔΑ ΚΑΛΕΙΣΘΑΙ, ΤΑ ΔΕ ΓΡΑΜΜΙΚΑ”. 

mathsforyou.gr 

Καλώς ήρθες στην Γή μας

Καλωσήρθες στον πλανήτη Γη! Είμαστε σίγουροι ότι θα σου αρέσει πολύ εδώ! Από εδώ οι γονείς σου, οι άνθρωποι που δημιούργησαν το σώμα σου και θα σε φροντίζουν μέχρι να μεγαλώσεις. Σ' αγαπούν ανιδιοτελώς, ίσως τα μόνα άτομα που θα σε αγαπήσουν έτσι στη ζωή σου, εκτός από τα δικά σου παιδιά, οπότε είναι αληθινή ευλογία που θα είναι τα πρώτα σου αφεντικά! 

Θα σου λένε διαρκώς τι να κάνεις και τι να μην κάνεις, αλλά το πιθανότερο είναι πως δε θα απαιτούν πολλά πράγματα από σένα. Αν είσαι ήσυχο και φρόνιμο παιδί, καλός μαθητής, τρως όλο σου το φαγητό και κοιμάσαι όταν σου λένε, σίγουρα θα τα πάτε περίφημα!

Οι γονείς σου θα είναι και οι πρώτες αυθεντίες σου, εκείνοι που θα ξέρουν τα πάντα καλύτερα από εσένα και θα σου μάθουν πώς γίνονται τα πράγματα εδώ, όπως το έμαθαν κι εκείνοι από τους δικούς τους γονείς. Εμπιστέψου τους! Γεννήθηκες στην καλύτερη χώρα από τους καλύτερους γονείς και ανήκεις στη μόνη αληθινή θρησκεία!

Πρόκειται να ζήσεις σε μια κοινωνία ανθρώπων. Δε θα το προσέξεις ποτέ ίσως, επειδή θα είναι δεδομένο, αλλά τα περισσότερα από αυτά που θα κάνεις εδώ είναι ήδη αποφασισμένα για σένα. Πρώτα πρώτα, θα φοιτήσεις στο σχολείο. Εκεί θα είσαι υποχρεωμένος να κάθεσαι για πολλές ώρες κάθε μέρα σε ένα θρανίο, μια εξαιρετικά αποτελεσματική άσκηση που θα σου μάθει να ελέγχεσαι και να υπομένεις - ικανότητες που θα σου φανούν πολύ χρήσιμες στη μετέπειτα ζωή σου. 

Ο συνεχής εξαναγκασμός που θα υπομείνεις στην προσχολική και σχολική σου ζωή θα σε εξημερώσει πλήρως και θα σου μάθει να κινείσαι χωρίς να δυσανασχετείς μέσα στα επιτρεπόμενα όρια. Θα εκτελείς τις υποχρεώσεις σου σαν να είναι δική σου βούληση και θα νιώθεις πραγματικά ότι ζεις μια καλή ζωή! Δε θα σε πειράζει να εργάζεσαι τη μισή μέρα για να μπορείς να πληρώνεις τη στέγη και το φαγητό σου, και την άλλη μισή για να διατηρείς καθαρή τη στέγη και να ασχολείσαι με το φαγητό. Εξάλλου, θα έχεις και κάποιο ελεύθερο χρόνο για να κάνεις ό,τι σου αρέσει - στο βαθμό που σου το επιτρέπουν τα οικονομικά σου.

Η κοινωνία γνωρίζει καλά ότι χαλιναγωγώντας κατ' αρχάς το σώμα σου, θα χαλιναγωγήσει σιγά σιγά και τη σκέψη σου. Και θα αποφασίζεις από μόνος σου να κάθεσαι στο θρανίο, και αργότερα να είσαι "καθώς πρέπει". Θα αποφασίζεις μόνος σου να υπομένεις την καταπίεση του κράτους και να θεωρείς αναγκαίο κακό όλα τα παράλογα που θα βλέπεις να συμβαίνουν γύρω σου, αν ποτέ φτάσεις στο σημείο να σκεφτείς ότι είναι παράλογα. Δε θα σε ενοχλεί, επειδή θα ξέρεις ότι έτσι γίνονται τα πράγματα εδώ! Και πως δεν μπορείς εσύ να τα αλλάξεις.

Θα μπορείς φυσικά να έχεις πολλές "δικές σου" ιδέες. Αυτός είναι ο πλανήτης της ελεύθερης βούλησης και της ελευθερίας λόγου. Θα το δεις, όταν θα γράφεις ό,τι θέλεις στο διαδίκτυο και πολλοί μάλιστα θα σου κάνουν like. Αρκεί να μην ξεφεύγεις από τα επιτρεπτά όρια. Αν το κάνεις, θα σε περιγελούν και θα σε αποφεύγουν. Θα διαπιστώσεις και μόνος σου ότι ο μιμητισμός είναι ο καλύτερος τρόπος να γίνεσαι αποδεκτός και να πετυχαίνεις στη ζωή. Κάνε ό,τι και οι άλλοι και θα είσαι μια χαρά.

Μην τρομάζεις με όλα αυτά τα παράξενα που σου λέμε τώρα, θα δεις ότι θα σου φανούν εντελώς φυσιολογικά όταν θα έρθει η ώρα να τα ζήσεις. Και ούτε που θα αναρωτηθείς ποτέ αν ήταν σωστά. Ούτως ή άλλως, τι θα μπορούσες να κάνεις; Έτσι γίνονται τα πράγματα εδώ! Κλείσε τώρα τα ματάκια σου και κοιμήσου μωράκι μου... 

Σου ευχόμαστε μια ευχάριστη διαμονή!

 http://spiritsonquest.blogspot.com

A common language (μια κοινή γλώσσα)

Αλληλογραφούσα με κάποιο αναγνώστη του blog και μήνυμα το μήνυμα, κατέληξα να του γράψω περίπου το ακόλουθο κειμενάκι σαν απάντηση:

«Θεωρώ την Ιωνική διάλεκτο ως μητρική μου γλώσσα. Μια γλώσσα η οποία έχει απολέσει την κλειστή εθνική της ταυτότητα και έτσι έχει κατορθώσει να παραμείνει αλώβητη και διαρκής μέσα στο χρόνο. Έχει καταφέρει να γίνει η κρυφή γλώσσα της ανθρωπότητας, ενώνοντας αόρατα ανθρώπους που είναι αδύνατον να εντοπίσεις σε αυτούς κάποια άλλη μεταξύ τους σχέση…

Συγχρόνως υπάρχει μια πρακτική πραγματικότητα η οποία είναι αδύνατον να αγνοήσει κάθε αναλυτής: Η αγγλική λατινογενής γλώσσα και το αλφάβητό της… Η ύπαρξή της και η κυριαρχία της σε ολόκληρο τον κόσμο με οποιοδήποτε μέσο και τρόπο… δημιουργεί μια καινούργια τάση σε όλους τους λαούς για ένα κοινό αλφάβητο (τα Greeklish ίσως και να είναι προ των πυλών)…

Σε αντίθεση λοιπόν με τους Έλληνες οι οποίοι πάντοτε αποφάσιζαν να δρουν εθνο-ενωτικά ή εθνο-διαχωριστικά, οι Ίωνες έχουν μέσω του ενεργητικού τους καταγεγραμμένη στη συνειδητότητα μια παν-κοσμική και παν-ανθρώπινη δράση… Οι Ίωνες πάντα λύγιζαν προτού σπάσουν… Έτσι κατάφερναν να διατηρούν το πληροφοριακό τους κύτταρό αναλλοίωτο μέσα στις κοσμικές αλλαγές… Αυτό που λέω δηλαδή είναι ότι σε μια παρόμοια με την σημερινή παγκόσμια κατάσταση, οι Ίωνες, θα επέλεγαν να διατηρήσουν τη γλώσσα τους κρυμμένη σε κοινή θέα… Τόσο κοινή, όσο δεν μπορεί κανείς να φανταστεί…»

Χρησιμοποιώντας σαν σπίθα το παραπάνω κείμενο, θα σας ζητούσα να δείτε το βίντεο που ακολουθεί και μετά να αφεθείτε στη δημιουργία…
  

 

Μια δημιουργία εντελώς ελεύθερη… Χωρίς να σας δώσω κάποια κατεύθυνση ή οδηγία, σας αφήνω να αναπτύξετε ο κάθε ένας τις δικές του σκέψεις… Στην αρχή χαοτικά, αλλά ύστερα με συνέπεια και όραμα… Σας καλώ δηλαδή να χρησιμοποιήσετε τις λίγες πληροφορίες που σας δίνω σαν έναυσμα ανάπτυξης εντελώς ελεύθερα… Σας καλώ όμως να οραματιστείτε κάτι μεγάλο… Να ξεπεράσετε τους εαυτούς σας… Σας ζητώ επίσης να δείξετε θάρρος στις σκέψεις σας…  Να δημιουργήσετε μια κοινή μεγάλη ελεύθερη σκέψη…

Έτσι ώστε η ανθρωπότητα των επόμενων αιώνων να μην αναγνωρίσει κάποιον συγκεκριμένο σαν ηγέτη της όποιας κίνησης δημιουργίας αλλά όλους σας μαζί και κάθε ένα σας ξεχωριστά…

Καλή δύναμη…

Αλκιρέας 

 

 http://estiakoscyclos.blogspot.gr

Τα "κλειδιά" της ελληνικής γλώσσας ...ελληνική κληρονομιά.

Η ελληνική γλώσσα είναι το πολυτιμότερο

υπό διεκδίκηση κεφάλαιο

που υπάρχει αυτήν τη στιγμή στον κόσμο.

Ο ελληνικός λαός έχει δικαίωμα και καθήκον

να διεκδικήσει μέρος από τον αμύθητο πλούτο,

που στο άμεσο μέλλον θα παράγει το κεφάλαιο αυτό.

Τρισεκατομμύρια δολάρια ξοδεύουν κάθε χρόνο οι ΗΠΑ για την ανάπτυξη του κεφαλαίου τους, το οποίο τους συντηρεί στην κορυφή του κόσμου. Το κυρίαρχο κεφάλαιο αυτήν τη στιγμή στον κόσμο είναι το κεφάλαιο-γνώση. Από την τεχνογνωσία κατασκευής ενός αθλητικού παπουτσιού μέχρι ένα τραγούδι που γίνεται επιτυχία, όλα αυτά είναι κεφάλαιο-γνώση, που αποδίδει κέρδος. Όποιος κατέχει το μεγαλύτερο μέρος αυτής της μορφής του κεφαλαίου ελέγχει ολόκληρο τον πλανήτη, γιατί εισπράττει άπειρο κέρδος από την παγκόσμια αγορά. Εξαιτίας του στόχου της παγκόσμιας επικράτησης —και για να διατηρούν τις αποστάσεις από τους υπολοίπους ανταγωνιστές τους— οι ΗΠΑ εξαγοράζουν σήμερα τα πάντα. Από απλές καινοτομίες ή πατέντες, μέχρι ανθρώπους, που τους εντάσσουν στον αμερικανικό μηχανισμό παραγωγής κεφαλαίου-γνώσης. Δεν υπάρχει σημαντική καινοτομία ή σπουδαίος επιστήμονας που να μην πιέζουν οι Αμερικανοί με όλα τα μέσα για να τον αποκτήσουν. Ό,τι δεν μπορούν να εξαγοράσουν, —επειδή είναι θρασείς— το οικειοποιούνται αυθαίρετα κι αυτό σημαίνει ότι πρακτικά το κλέβουν. Είτε με τις παραδοσιακές μεθόδους της βιομηχανικής κατασκοπείας είτε με υπερσύγχρονα ηλεκτρονικά συστήματα τύπου Echelon, στήνουν το μεγάλο "αυτί" τους και ό,τι τους ενδιαφέρει το κλέβουν. Αυτοί, που υποτίθεται καταγγέλλουν κι απειλούν αυτούς που δεν σέβονται τα πνευματικά δικαιώματα, έχουν στηρίξει την κοσμοκρατορία τους στην κλοπή. Από την κλοπή της τεχνογνωσίας της Γερμανίας μετά τον πόλεμο έως τις ημέρες μας, η πρακτική τους είναι ίδια και αυτή είναι η κλοπή.

Κλέβουν· και ανάλογα με τις περιστάσεις, είτε τρομοκρατούν τα θύματά τους είτε τα ευχαριστούν. Δηλώνουν θαυμαστές του συνόλου των πολιτισμών, μέχρι οι αφελείς κληρονόμοι αυτών των πολιτισμών να τους παραδώσουν δωρεάν τους καρπούς των προγόνων τους. Αγοράζουν "τζάμπα" με "ευχαριστώ" και πουλάνε πανάκριβα τα ίδια πράγματα με δολάρια. Είπαν "ευχαριστώ" στους κληρονόμους των ελληνικών μύθων, όταν τους χρειάστηκαν για να τους χρησιμοποιήσουν, αλλά, όταν τα ελληνόπουλα πήγαν να δουν την αμερικανική εκδοχή των ελληνικών μύθων, έπρεπε να πληρώσουν πνευματικά δικαιώματα στους Αμερικανούς "δημιουργούς". Η Walt Disney αγόρασε με "ευχαριστώ" τον ήρωα Ηρακλή και τις περιπέτειές του, εξασφαλίζοντας σίγουρη επιτυχία, αλλά, όταν τον "πούλησε", δεν εξαίρεσε  τους Έλληνες από τους οποίους "δανείστηκε" το όλο σενάριο. Τους ζήτησε δικαιώματα, σαν να ήταν η ίδια που δημιούργησε τον ήρωα και τον μύθο του. Οι Έλληνες προσφέρουν δωρεάν τις επινοήσεις των προγόνων τους, αλλά την ίδια στιγμή πρέπει να πληρώνουν τις επινοήσεις των προγόνων των Αμερικανών.

Οι Αμερικανοί, δηλαδή, ακολουθούν διπλή τακτική ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Όταν είναι να αρπάξουν κάτι χρήσιμο γι' αυτούς και το οποίο δεν τους ανήκει, θεωρούν την πανανθρώπινη γνώση πανανθρώπινο κληροδότημα. Όταν είναι να δώσουν κάτι αντίστοιχο από αυτά που τους ανήκουν, συμπεριφέρονται σαν σκληροί ιδιοκτήτες. Τα δικά μας δικά μας και τα δικά σας κοινά. Δεν έδωσαν, για παράδειγμα, οι Αμερικανοί σε κανέναν να χρησιμοποιήσει δωρεάν τη συνταγή της Coca-Cola. Σε τι διαφέρει αυτή η συνταγή από ένα αρχαίο σύγγραμμα ή μια θεωρία; Άλλωστε αυτή η συνταγή δεν είναι πρόσφατη επινόηση, ώστε να ισχυριστεί κάποιος ότι θ' αδικηθεί ο δημιουργός της. Η συνταγή αυτή ξεπερνάει ήδη τον έναν αιώνα ζωής. Όλα αυτά που φαίνονται και είναι αντιφατικά είναι μέρος της αμερικανικής πολιτικής πάνω στις περιουσίες όλων των λαών. Τι συμβαίνει λοιπόν μ' αυτούς; Δεν θέλουν να μοιράζουν δωρεάν τις επινοήσεις των δικών τους προγόνων, ώστε να τους θαυμάζουν οι λαοί; Πώς ζητάνε απ' όλον τον κόσμο να εκλαμβάνει τον θαυμασμό τους ως ανταμοιβή και οι ίδιοι δεν δέχονται αυτού του είδους την ανταμοιβή; Μέχρι πότε κάποιοι πονηροί θα κλέβουν και θα εκμεταλλεύονται τους πάντες;

Όλα αυτά τα γράφουμε για τον εξής απλό λόγο: Από τη στιγμή που το κεφάλαιο-γνώση είναι το παγκοσμίως κυρίαρχο, η Ελλάδα είναι εκ των δεδομένων μια από τις ισχυρότερες δυνάμεις αυτού του κόσμου. Η κληρονομιά της είναι ανεκτίμητη κι αποτελεί ένα από τα μεγάλα "φιλέτα" του παγκοσμίου κεφαλαίου. Το γιατί είναι ανεκτίμητη και κερδοφόρα το καταλαβαίνει κανείς αν σκεφτεί ότι η βάση της ανώτατης εκπαίδευσης παγκοσμίως στηρίζεται στα ελληνικά συγγράμματα. Ακόμα και στην ανώτατη σχολή πολέμου των ΗΠΑ, όπου εκπαιδεύονται οι στρατηγοί τους, διδάσκονται Θουκυδίδη και όχι τα απομνημονεύματα του Κλίντον. Όπως αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης, αν υπήρχε ένα ταμείο, που θα εισέπραττε το σύνολο των δικαιωμάτων των Ελλήνων δημιουργών για τις εκδόσεις των έργων τους που γίνονται κάθε χρόνο παγκοσμίως, σίγουρα αυτό το ταμείο θα ήταν το πλουσιότερο του κόσμου. Κανένας Έλληνας βέβαια δεν απαίτησε ποτέ να δημιουργηθεί και τέτοιου είδους ταμείο. Χαίρονται οι Έλληνες, όταν οι υπόλοιποι λαοί μοιράζονται μαζί τους την ελληνική κληρονομιά.

Από αυτό το σημείο όμως κι έπειτα υπάρχουν και κάποιες απαιτήσεις από πλευράς αυτών που θεωρητικά τουλάχιστον εμφανίζονται ως οι νόμιμοι κληρονόμοι των αρχαίων Ελλήνων. Δωρεάν δίνεις μόνο σε αυτούς που δίνουν επίσης δωρεάν. Δεν είναι δυνατόν οι Έλληνες να μην ζητάνε δικαιώματα και κάποιοι άλλοι όχι μόνο να μην δίνουν από το δικό τους κεφάλαιο, αλλά να εκμεταλλεύονται και το ξένο. Οι Αμερικανοί, που από τα δικά τους δεν δίνουν δωρεάν τίποτε και σε κανέναν, αυτήν την στιγμή εκμεταλλεύονται το ελληνικό, απλά και μόνον επειδή το "συσκευάζουν" σε πολυτελή συσκευασία. Τέτοια "συσκευαστήρια" είναι το περίφημο Harvard και τα υπόλοιπα ιδρύματα των ΗΠΑ, που στην κυριολεξία θησαυρίζουν, διδάσκοντας ελληνικά συγγράμματα. Αυτή η πρακτική δεν είναι καινούρια και βέβαια δεν είναι δυνατόν ν' αλλάξει σήμερα. Επί αιώνες οι Δυτικοί δάσκαλοι θησαύριζαν, μεταφέροντας την ελληνική γνώση στους λαούς της Δύσης και επίσης επί αιώνες οι πλούσιοι και ισχυροί της Δύσης στήριζαν τη δύναμή τους σ' αυτήν τη γνώση.

Ο λόγος που γράφηκε το κείμενο αυτό δεν είναι για ν' αλλάξει η πρακτική αυτή, εφόσον αυτό είναι πρακτικά αδύνατο. Ο λόγος είναι ότι προσπαθούμε να προλάβουμε μια εξέλιξη, που θα οδηγήσει και πάλι σε μια νέα κλοπή από την πλευρά των Αγγλοσαξόνων. Μια κλοπή που αφορά το ελληνικό κεφάλαιο, το οποίο εμείς οι Έλληνες ορθώς θεωρούμε μέρος του πανανθρώπινου κεφαλαίου. Αυτή η κλοπή αφορά την ελληνική γλώσσα. Μέρος του τεράστιου ελληνικού κεφαλαίου είναι και η ελληνική γλώσσα, που σε ελάχιστο καιρό θ' αποκαλυφθεί η τεράστια αξία της και βέβαια —στον κόσμο όπου ζούμε— και η τεράστια απόδοσή της σε δολάρια.

Η ελληνική γλώσσα, γι' αυτούς που γνωρίζουν τις εξελίξεις, τόσο στην τεχνολογία όσο και στη διαχείριση της παγκόσμιας εξουσίας, είναι τεράστιας σημασίας. Γιατί; Γιατί σ' ό,τι αφορά το πρώτο, η ελληνική γλώσσα είναι η μόνη γλώσσα στον κόσμο που μπορεί να "υποστηρίξει" τα λειτουργικά των υπερυπολογιστών της νέας χιλιετίας. Είναι η μόνη γλώσσα που ενδείκνυται τεχνικά για την ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης των μηχανών του μέλλοντος. Σ' ό,τι αφορά το δεύτερο, η ελληνική γλώσσα είναι η γλώσσα που έχουν γραφεί τα κείμενα που στην πραγματικότητα στηρίζουν τον χριστιανικό πολιτισμό κι αυτά είναι η Αποκάλυψη και τα Ομηρικά Έπη. Όποιος αποκωδικοποιήσει τα κείμενα αυτά και άρα βρει τα "κλειδιά" της γλώσσας στην οποία είναι γραμμένα, θα μπορεί να ελέγχει για πάντα τον χριστιανικό κόσμο.

Οι Αμερικανοί όλα αυτά τα γνωρίζουν κι αυτήν τη στιγμή επενδύουν στην ελληνική γλώσσα τεράστια ποσά, προσβλέποντας σε ακόμα πιο τεράστιες αποδόσεις. Όπως είναι συνήθειά τους, παρακάμπτουν και πάλι επιδεικτικά τους Έλληνες και αρκούνται σε κάποια "ευχαριστώ", αφού πρώτα οικειοποιηθούν αυθαίρετα όλα εκείνα τα στοιχεία που τους χρειάζονται. Πώς όμως τους παρακάμπτουν; Με το να μην τους "βάζουν" —παρ' όλη την υπεροχή τους στον γλωσσικό τομέα— στα πανάκριβα προγράμματα που αυτήν τη στιγμή "τρέχουν" στις ΗΠΑ. Δεν θέλουν να δώσουν ούτε μεροκάματο δασκάλου στους Έλληνες που γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα και μπορούν να τη διδάξουν. Αμερικανοί εκπαιδεύονται στην ελληνική γλώσσα από Αμερικανούς για να μην "ανοίξει" ο κύκλος αυτών που γνωρίζουν τι συμβαίνει. Στο άμεσο μέλλον κανένας προγραμματιστής δεν θα μπορεί ν' ασχολείται με το software, αν δεν γνωρίζει την ελληνική γλώσσα. Παρ' όλ' αυτά και τη στιγμή που υπάρχει ένα τεράστιο δυναμικό Ελλήνων που ασχολούνται με τους υπολογιστές, κανένας απ' αυτούς δεν εισάγεται στα προγράμματα αυτά με το πλεονέκτημα της γνώσης της ελληνικής γλώσσας. Οι αμερικανικές πολυεθνικές προτιμούν Αγγλοσάξονες, που θα ταλαιπωρούνται με τα "κουτσοελληνικά" τους μέχρι να δημιουργήσουν το κεφάλαιο που θα δώσει την οριστική και τελεσίδικη υπεροχή στις ΗΠΑ.

Εδώ κάποιος θα μας χαρακτηρίσει σαν άδικους, γιατί είναι δικαίωμα των Αμερικανών να μοιράζουν την "πίτα" τους όπου θέλουν και άρα μόνο στα δικά τους παιδιά. Είναι δικαίωμά τους να μην ανοίγουν τον "κύκλο" και ν' αποκλείουν όσους δεν επιθυμούν και άρα ανάμεσά σ' αυτούς και τους Έλληνες. Αυτό πράγματι είναι δικαίωμά τους. Δεν είναι όμως δικαίωμά τους να μας "δουλεύουν". Γιατί μας "δουλεύουν"; Γιατί ακόμα και σήμερα, θεωρώντας μας αφελείς, επιχειρούν να μας "υπνωτίσουν", βγάζοντάς μας από τη μέση. Τι σημαίνει αυτό; Όταν αποδέχεσαι κάποιον ως κληρονόμο μιας κληρονομιάς και παίρνεις ό,τι σου χρειάζεται από την κληρονομιά του με ένα απλό "ευχαριστώ", έχεις την ηθική υποχρέωση —όταν σου δίνεται η δυνατότητα— να δώσεις κάτι ανάλογο. Οι Αμερικανοί, που "παίρνουν" από το ελληνικό κεφάλαιο και μας "ευχαριστούν", έχουν τη δυνατότητα να δώσουν στους Έλληνες κάποιο κέρδος, αλλά δεν δίνουν τίποτε. Γι' αυτούς ισχύει πάντα το ίδιο: τα δικά σας δικά μας και τα δικά μας μόνον δικά μας.

Αυτή είναι η πάγια πολιτική τους κι εξαιτίας αυτής της πολιτικής θεωρούμε ότι μας "δουλεύουν". Γιατί το κάνουν όμως αυτό; Γιατί μπαίνουν στη διαδικασία να μας "δουλεύουν" και δεν μας παρακάμπτουν εντελώς; Γιατί δεν κάνουν για παράδειγμα το εξής απλό: Δεν χρειάζεται ν' αναγνωρίσουν τους σύγχρονους Έλληνες ως κληρονόμους της ελληνικής κληρονομιάς. Ας θεωρήσουν ότι αυτή η κληρονομιά είναι μια κοινή πανανθρώπινη κληρονομιά, που ο καθένας και άρα και οι ίδιοι έχουν δικαίωμα να παίρνουν από αυτήν ό,τι θέλουν. Τι θα τους πουν οι Έλληνες; Να μην διδάσκετε Θουκυδίδη στα πανεπιστήμιά σας, αν δεν μας πληρώσετε τα δικαιώματα του συγγραφέα; Με ποιο δικαίωμα; Ποιος λαός θα υποστηρίξει τους Έλληνες σε μια τέτοια παράλογη απαίτηση;

Εφόσον τα γνωρίζουν αυτά οι Αμερικανοί και δεν αποδίδουν τα νόμιμα δικαιώματα στους κληρονόμους, γιατί εξακολουθούν ν' αναγνωρίζουν τους Έλληνες ως κληρονόμους της ελληνικής κληρονομιάς; Για τον εξής απλό λόγο: Γνωρίζουν ότι οι Έλληνες, λόγω γλώσσας, έχουν υπεροχή σε σχέση με τους υπόλοιπους μελετητές και άρα "καλλιεργητές" του τεράστιου ελληνικού κεφαλαίου. Αν ακολουθήσουν την πολιτική τού ...ο καθένας παίρνει ό,τι του χρειάζεται από το ελληνικό κεφάλαιο και το "καλλιεργεί" για να βγάλει χρήματα, θα βρεθούν σε μειονεκτική θέση. Θ' αποτελέσουν οδηγούς μιας κατάστασης και θα προκαλέσουν αυτούς που έχουν φυσική υπεροχή. Ένας απλός Έλληνας φιλόλογος είναι συντριπτικά πιο ισχυρός σε προσόντα από τον πλέον διάσημο ελληνιστή καθηγητή κάποιου αμερικανικού πανεπιστημίου, που "ψελλίζει" κάποια ελληνικά με τη γελοία προφορά που είναι επινόηση του επίσης γελοίου Έρασμου.

Αυτό, όπως βλέπουμε, είναι ό,τι χειρότερο γι' αυτούς που θησαυρίζουν από το ελληνικό κεφάλαιο, γιατί θα βρεθούν στον ίδιο στίβο οι "ταχείς" Έλληνες με τους "αργούς" Δυτικούς. Νεαροί Έλληνες φιλόλογοι με τρομερές δυνατότητες θ' αρχίσουν να "μπαίνουν" στην αγορά των εκδόσεων μελετών πάνω στα ελληνικά κείμενα και θα συγκρουστούν με τους πολυδιαφημισμένους και εκατομμυριούχους ελληνιστές, που με άπειρο κόπο καταφέρνουν σε μεγάλη ηλικία να δημιουργήσουν έργο. Οι Έλληνες φιλόλογοι "τρέχουν" πάνω σ' αυτά τα κείμενα και οι Δυτικοί προσπαθούν σε περασμένη ηλικία να σταθούν απλά "όρθιοι". Θεωρούν κατόρθωμα και δείγμα γνώσης την ανάγνωση αυτών των κειμένων στα ελληνικά, τη στιγμή που οι Έλληνες το καταφέρνουν αυτό στην παιδική τους ηλικία.

Από την άλλη πλευρά σε μια τέτοια περίπτωση θα έχουμε και άλλες εξελίξεις στον τομέα των θεωρητικών σπουδών. Έλληνες φιλόσοφοι και δάσκαλοι, λόγω της άμεσης και εξαιρετικά πρώιμης επαφής τους με τα κείμενα αυτά, θ' αρχίσουν να μπαίνουν σε πολύ νεαρή ηλικία στην αγορά της εκπαίδευσης. Αν αφεθεί δηλαδή το ελληνικό κεφάλαιο υπό ιδιοκτησιακή ορφάνια, η σύγκρουση γύρω από το κεφάλαιο αυτό θα είναι σφοδρή και με τραγικά για τους Δυτικούς αποτελέσματα. Σε μια τέτοια περίπτωση κανένας δεν θα είχε λόγο να πηγαίνει στη Δύση για την εκπαίδευσή του στον κλάδο των θεωρητικών σπουδών, οι οποίες στηρίζονται σχεδόν αποκλειστικά στα ελληνικά συγγράμματα. Η Ελλάδα θα μπορούσε πολύ εύκολα, λόγω της υψηλής ποιότητας των δασκάλων της, να γίνει το μεγάλο "σχολείο" των λαών.

Με την πολιτική του "ευχαριστώ", οι Δυτικοί καταφέρνουν και βγάζουν από τη μέση τους υπερεπικίνδυνους κι ανταγωνιστικούς Έλληνες. Η λογική αυτής της πολιτικής, που είναι η λογική της απειλής και του εκβιασμού, είναι η εξής: Σας αναγνωρίζουμε ως φυσικούς κληρονόμους των αρχαίων Ελλήνων, αλλά μην μπλέκεστε στα "πόδια" μας, γιατί θα πάψουμε να σας αναγνωρίζουμε ως τέτοιους. Σας τιμούμε, αλλά μακριά τα χέρια από τα ταμεία. Είστε τα παιδιά των πατέρων του παρελθόντος, αλλά εμείς είμαστε οι πατέρες του μέλλοντος. Πού βρίσκεται η απειλή και ο εκβιασμός; Αν μπλεχτούμε στα "πόδια" τους, δεν θα μας αναγνωρίσουν την τιμητική ιδιότητα του κληρονόμου. Μας απειλούν δηλαδή με σύγκρουση, σε περίπτωση που δεν αυτοπεριοριστούμε. Μας απειλούν δήθεν ότι θα πουν στον υπόλοιπο κόσμο ότι δεν είμαστε απόγονοι εκείνων των ανθρώπων που διέπρεψαν κατά το παρελθόν. Θα πουν ότι είμαστε "τουρκόσποροι", "βουλγαρόσποροι" κι αυτό δήθεν θα μας στερήσει την τιμή ν' αναγνωριζόμαστε ως γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων.

Το ελληνικό κράτος, έχοντας —καθαρά για λόγους εξουσίας— ανάγκη από την αναγνώριση της Δύσης, αυτοπεριορίστηκε. Για να μπορέσει ν' ασκήσει την εθνικιστική του πολιτική, δέχθηκε το σύνολο των όρων της Δύσης. Δεν "μπλέχτηκε ποτέ στα "πόδια" της και δεν ασχολήθηκε ποτέ σοβαρά με την παιδεία του ελληνικού λαού. Παρέδωσε τον τομέα της παιδείας στο αγράμματο παπαδαριό και μπλόκαρε το σύνολο των εξελίξεων. Από την απελευθέρωση κι εντεύθεν διαπαιδαγωγούσε τους Έλληνες με τη χριστιανική παιδεία του ραγιά κι αρκούνταν στην τιμητική συμπεριφορά της Δύσης. Δεν επένδυσε ποτέ στην "παραγωγή" δασκάλων, που θα μπορούσε να τους "εξάγει", όπως δεν επένδυσε ποτέ στις εκδόσεις μελετών, που κι αυτές θα μπορούσαν να "εξαχθούν". Πολλά χρόνια πριν αρχίσει η ελληνική πολιτεία ν' αναβαθμίζει και να αξιοποιεί τις ακρογιαλιές της έπρεπε να εκπαιδεύσει δασκάλους και να χτίσει μεγάλα πανεπιστήμια. Αντί να "πουλάει" διακοπές, μουσακά και σουβλάκι, έπρεπε να πουλάει εκπαίδευση και βιβλία.

Σε κανονικές συνθήκες θα έπρεπε στην Ελλάδα, λόγω της γλώσσας, να υπάρχουν τα μεγαλύτερα και ισχυρότερα πανεπιστήμια του κόσμου στον κλάδο των θεωρητικών σπουδών. Δεν θα μπορούσε κανένας να την ανταγωνιστεί στον τομέα των ελληνικών σπουδών, των πολιτικών επιστημών και της φιλοσοφίας. Όλοι θα έσπευδαν να εκπαιδευτούν στην Ελλάδα, αποκομίζοντας ως επιπλέον κέρδος την πραγματική εκμάθηση της ελληνικής, λόγω της συναναστροφής τους με τους γηγενείς. Στην Ελλάδα έπρεπε να εκπαιδεύονται οι ηγέτες όλου του κόσμου, εφόσον έτσι κι αλλιώς με βάση την ελληνική γνώση εκπαιδεύονται.

Γι' αυτούς που γνωρίζουν τι συμβαίνει στην κορυφή της παγκόσμιας εξουσίας, τα δεδομένα είναι απλά. Δεν μπορείς μετά τη Γαλλική Επανάσταση —και άρα μετά τη γέννηση της αστικής τάξης— να κυβερνήσεις τον κόσμο, αν δεν "δανειστείς" την ελληνική επιχειρηματολογία και λογική της εξουσίας. Δεν μπορείς να κάνεις με νομιμοφάνεια την εγκληματική επέμβαση στον Κόλπο ή στο Κοσσυφοπέδιο, αν δεν γνωρίζεις Θουκυδίδη. Δεν μπορείς, χωρίς ελληνική γνώση, να δικαιολογήσεις στους λαούς τα αδικαιολόγητα. Η ελληνική γνώση είναι η μόνη πραγματική σταθερά σ' έναν κόσμο που διαρκώς εξελίσσει τη γνώση και την πολλαπλασιάζει. Η Δύση πάντα γνώριζε αυτήν τη σταθερά και η ελληνική πολιτεία πάντα την αγνοούσε. Γι' αυτόν τον λόγο και δεν αξιοποίησε ποτέ τη φυσική υπεροχή των ελληνόφωνων, για κάνει κερδοφόρο το κεφάλαιο που υποτίθεται κληρονόμησε. Ο νόμιμος κληρονόμος της ελληνικής παιδείας —για λόγους εξουσίας— διαπαιδαγωγούσε τα παιδιά του με την εβραϊκή παιδεία του αγράμματου Αβραάμ. Τα γνήσια παιδιά του Αβραάμ στο μεταξύ θησαύριζαν στη Δύση, παριστάνοντας τους δασκάλους των ελληνικών γραμμάτων. Εβραίοι διδάσκουν Θουκυδίδη στα αμερικανικά πανεπιστήμια. Δοξάζονται με τη γνώση του Πλάτωνα και κλέβουν με τη γνώση του Μωυσή.

Η Ελλάδα με βήμα σημειωτόν έφτασε στη σημερινή εποχή με όλα τα άσχημα "φορτία" του παρελθόντος. Όμως, αυτό που στο μεταξύ άλλαξε —έστω και με βήμα χελώνας— ήταν καθοριστικό. Για όσο διάστημα ο ελληνικός λαός ήταν ένας αγράμματος λαός φτωχών ραγιάδων, είχε νόημα η τιμητική διάκριση από πλευράς Δύσης και είχε επίσης νόημα και η απειλή της. Είχε νόημα να τρομοκρατείς έναν φτωχό κι αγράμματο λαό με την απειλή να του στερήσεις αυτό που ψυχολογικά το ένιωθε ως τον μοναδικό θησαυρό του. Σήμερα όμως όλα αυτά δεν υφίστανται. Ο ελληνικός λαός είναι ένας από τους πλέον μορφωμένους λαούς στον κόσμο και καμιά απειλή δεν έχει νόημα. Όποιος το αμφισβητεί αυτό, ας ψάξει να βρει την αναλογία του πληθυσμού της Ελλάδας με τη σπουδάζουσα νεολαία της. Ας ψάξει να βρει κατά μέσο όρο τι ποσοστό από το εισόδημά της δαπανά μια μέση ελληνική οικογένεια για την εκπαίδευση των μελών της. Όλα αυτά τα στοιχεία ας τα συγκρίνει με τα αντίστοιχα στοιχεία των υπολοίπων ανεπτυγμένων λαών. Η νεολαία της Ελλάδας σήμερα είναι με διαφορά στον τομέα της γενικής γνώσης "μπροστά" από την οποιαδήποτε αντίστοιχη νεολαία οποιουδήποτε ανεπτυγμένου κράτους.

Η Ελλάδα δεν έχει πλέον ανάγκη ούτε την αναγνώριση της Δύσης, αλλά ούτε και μπορεί να ελεγχθεί από τους ραγιάδες της ελληνικής εξουσίας. Σήμερα δεν έχει νόημα ν' απειλείς τους Έλληνες με φόβητρο την κληρονομιά τους. Δεν έχει νόημα να τους απειλείς με συγκρούσεις και εκβιασμούς. Ακόμα κι αν μπορείς με πραγματικά στοιχεία ν' αποδείξεις ότι είναι "βουλγαρόσποροι" ή "τουρκόσποροι" είναι το ίδιο. Λόγω παιδείας —ακόμα και παιδιά εξωγήινων να ήταν οι σύγχρονοι Έλληνες— είναι πλέον όχι απλά οι βιολογικοί απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, αλλά γνήσιοι Έλληνες. Είναι πλέον πολιτισμικώς Έλληνες κι αυτό είναι που τους δίνει υπεροχή.

Ας απειλήσουν οι Δυτικοί τους Έλληνες, να διαπιστώσουν από μόνοι τους "πόσα απίδια πιάνει ο σάκος". Ας θεωρήσουν για όλους τους σύγχρονους λαούς "ξένο" το αρχαιοελληνικό κεφάλαιο και στη συνέχεια ας απειλήσουν οι βάρβαροι με σύγκρουση τους Έλληνες γύρω από αυτό το "ξένο" κεφάλαιο. Ας έρθει ο οποιοσδήποτε ελληνιστής καθηγητής ελληνικών σπουδών στην Ελλάδα, για να συγκριθεί όχι με κάποιον επιφανή συνάδερφό του, αλλά με έναν μαθητή υποψήφιο της τρίτης δέσμης. Δεν μιλάμε για συνολική γνώση πάνω στην ελληνική γλώσσα· μιλάμε για ταχύτητες επεξεργασίας δεδομένων. Για κάποιον που τα ελληνικά είναι η μητρική του γλώσσα, τα κείμενα μπροστά του, είτε γνωστά είτε άγνωστα, είναι σχεδόν ίδια. Άλλες ταχύτητες χαρακτηρίζουν έναν νεαρό άνθρωπο που μελετά τη μητρική του γλώσσα και άλλες έναν άνθρωπο που αυτήν τη γλώσσα την έμαθε σε μεγάλη ηλικία. Το ότι αυτός ο γηραιός επαγγελματίας μπορεί να έχει συνολικά περισσότερες γνώσεις πάνω στη συγκεκριμένη γλώσσα είναι απλά θέμα κινήτρων και χρόνου ενασχόλησης με το αντικείμενο. Το ότι ο σημερινός μέσος Έλληνας φιλόλογος δεν έχει πολλές γνώσεις, αυτό δεν αμφισβητείται. Αυτό όμως συμβαίνει, γιατί δεν έχει κίνητρα και δεν έχει σχέση με τις δυνατότητές του. Η ελληνική πολιτεία τον καταδικάζει στη χαμηλή "πτήση" της απλής εκπαίδευσης του μεροκάματου.

Όλα αυτά τα γράφουμε, για να καταλάβει ο αναγνώστης τον ρόλο της εξουσίας των ραγιάδων. Σε μια εποχή όπου όλα "παίζονται" γύρω από το ελληνικό κεφάλαιο, οι ραγιάδες που μας εξουσιάζουν "κοιμούνται". Οι Αγγλοσάξονες, που επέβαλαν ως παγκόσμια γλώσσα την αγγλική, εκπαιδεύουν τα "εκλεκτά" παιδιά τους στην ελληνική και οι Έλληνες "κοιμούνται". Με την αγγλική εξασφάλισαν πελάτες για τα "προϊόντα" τους στο σύνολο του πλανήτη και με την ελληνική προσπαθούν να εξασφαλίσουν επαφή με την πρωτοπορία στον τομέα των εξελίξεων. Επέβαλαν τα πανεπιστήμιά τους σαν τα κορυφαία στον κόσμο και τα έχουν κάνει τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις. Δεν είναι δυνατόν να ελπίζει κάποιος να κάνει μεγάλη καριέρα σε οποιονδήποτε τομέα, αν δεν έχει εξασφαλίσει αμερικανικό τίτλο σπουδών.

Από την άλλη μεριά, αυτοί που έχουν την ελληνική γλώσσα ως μητρική έχουν υποβαθμίσει οριακά τα πανεπιστήμιά τους και πληρώνουν χρυσάφι για να πάρουν ανακυκλωμένα "σκουπίδια" από τα διάφορα αγγλοσαξονικά Harvard. Τα ελληνόπουλα και πάλι τρέχουν στη Δύση για να τους "αναγνωρίσει" και να τους "πιστοποιήσει" την κατοχή της γνώσης τους. Σπουδάζουν πεντακόσια χρόνια στα αγγλοσαξονικά πανεπιστήμια για να φτάσουν στο ανώτατο επίπεδο και —μιμούμενοι τους Δυτικούς— να μελετούν ελληνικά κείμενα στην ελληνική. Αντί να τους παρακάμψουν και να μπουν στην "κεφαλή" της πρωτοπορίας, κάθονται και μαθαίνουν στα αγγλικά αυτά που θα έπρεπε να γνωρίζουν από το δημοτικό.

Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η ελληνική πολιτεία, όπως πάντα, δεν φρόντισε για τα παιδιά της. Αυτή τηρεί το "γράμμα" της παράδοσης που της παραχώρησε η πονηρή Δύση. Κάτι ανάλογο μ' αυτό που γίνεται και με τους ολυμπιακούς αγώνες. Η Ελλάδα παραδίδει τη "φλόγα" με επίσημες τελετές, για να κάνουν οι "αθάνατοι" μπίζνες. Εμείς βάζουμε τα ιδεώδη και δίνουμε βαρύτητα —λόγω της ύπαρξής μας— στο σκηνικό και οι Δυτικοί εισπράττουν τα δισεκατομμύρια από τις διάφορες Microsoft, Coca-Cola και NIKE. Εμείς προστατεύουμε το αρχαίο πνεύμα το αθάνατο και κάποιοι άλλοι βολεύονται για πάντα. Ό,τι γίνεται με την ξεφτίλα των ολυμπιακών των διεφθαρμένων "αθανάτων", το ίδιο γίνεται με το σύνολο της ελληνικής πολιτισμικής κληρονομιάς των επίσης "αθάνατων" δασκάλων της Δύσης.

Η ελληνική πολιτεία, επειδή βολεύεται η ίδια, δεν προστατεύει ούτε την κληρονομιά της, αλλά ούτε και δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά της να εκμεταλλευτούν την κληρονομιά αυτήν. Δεν το έκανε μέχρι τώρα και βέβαια δεν πρόκειται να το κάνει και στο μέλλον. Οι Έλληνες αυτήν τη στιγμή είναι εκτός των εξελίξεων σ' ό,τι αφορά το κεφάλαιο της ελληνικής γλώσσας και της σύνδεσής της με την υψηλή τεχνολογία και εκπαίδευση. Σ' ό,τι δηλαδή εξαρτόνταν οι Έλληνες από την πολιτεία, προδόθηκαν από αυτήν κατά τον χειρότερο τρόπο.

Το σημαντικότερο όμως, που αφορά τους Έλληνες, είναι το δεύτερο σκέλος των προσπαθειών των Δυτικών, που έχει σχέση με την ελληνική γλώσσα. Οι Αμερικανοί αυτήν τη στιγμή επενδύουν τεράστια ποσά στην αποκωδικοποίηση της ελληνικής γλώσσας. Φιλοδοξούν να καταφέρουν να αποκωδικοποιήσουν τα κείμενα-στυλοβάτες του χριστιανικού πολιτισμού, ώστε να καταφέρουν να ελέγξουν τις εξελίξεις στον τομέα της εξουσίας. Φιλοδοξούν να βρουν το "κλειδί" της ελληνικής γλώσσας και, αφού το αποκρύψουν από τους υπόλοιπους λαούς, να εκπαιδεύουν μόνον τα παιδιά τους με βάση την τρομερή γνώση των κειμένων αυτών. Το σύνολο της εξουσίας και βέβαια τρισεκατομμύρια δολάρια θα "παιχτούν" γύρω από αυτόν τον κώδικα, που θα τους επιτρέψει να μελετήσουν τα κείμενα και να εκπαιδεύσουν τους μελλοντικούς εξουσιαστές με βάση τη γνώση αυτήν. Αν η γνώση του Θουκυδίδη είναι σημαντική για ν' αποτελεί εκπαιδευτικό μέσο για τους Αμερικανούς στρατηγούς και manager, αντιλαμβανόμαστε για τι γνώση μιλάμε όταν αναφερόμαστε στην Αποκάλυψη ή τα Ομηρικά Έπη στην κωδική τους γλώσσα και όχι στην περιγραφική.

Σ' αυτό το σημείο αποκαλύπτεται και ο πραγματικός λόγος που έχει γραφεί το κείμενο αυτό. Σ' ό,τι αφορά τη διαχείριση της γλώσσας, οι Δυτικοί μάς έχουν αποκλείσει από τη χρυσοφόρα αγορά της εκπαίδευσης, αλλά και της υψηλής τεχνολογίας. Καλώς ή κακώς δεν μας "παίζουν" ή, όταν το κάνουν αυτό, το κάνουν με άνισους όρους. Είναι δικαίωμά τους να μην μας βάζουν στις δουλειές τους κι αυτό το δικαίωμα δεν μπορούμε να τους το αμφισβητήσουμε. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, όπου ψάχνουν κάτι συγκεκριμένο, δεν μπορούν να μας αποκλείσουν. Ψάχνουν αυτοί, ...θα ψάχνουμε κι εμείς. Δικαίωμά τους  να ψάχνουν ό,τι θέλουν, αλλά το ίδιο δικαίωμα το έχουμε κι εμείς. Αυτή η αναζήτηση είναι ένας αγώνας και ο στίβος για όλους τους γνωρίζοντες την ελληνική γλώσσα κοινός. Δεν μπορούν να μας αποκλείσουν κι ούτε μπορούν να ακυρώσουν τα πλεονεκτήματά μας και άρα την υπεροχή μας. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να διατηρούν κρυφό τον στόχο τους, για να μην υπάρχουν εξελίξεις που δεν θα ελέγχουν. Δεν ανακοινώνουν σε κανέναν τι ακριβώς ψάχνουν και βέβαια δεν προκηρύσσουν διαγωνισμούς. Μόνον οι γνώστες της κατάστασης γνωρίζουν τι συμβαίνει και κάποιοι λίγοι, που, διαβάζοντας τον τύπο, απλά υποψιάζονται ότι κάτι ψάχνουν οι Αμερικανοί. Διαβάζουν, για παράδειγμα, ότι οι Αμερικανοί μελετούν την ελληνική γλώσσα με τη βοήθεια των υπολογιστών, αλλά δεν μπορούν να ξέρουν τι ακριβώς αναζητούν μέσα από αυτήν την μελέτη.

Το δυστύχημα για τους Αμερικανούς είναι ότι όσο και να προσπαθούν δεν πρόκειται να   βρουν μόνοι τους τον κώδικα της ελληνικής γλώσσας. Δεν μπορείς να "κοσκινίσεις" τον ωκεανό. Η ελληνική γνώση και κληρονομιά είναι μεγαλύτερη και από έναν ωκεανό. Όλους τους υπερυπολογιστές να βάλεις να δουλεύουν πάνω στην ελληνική βιβλιογραφία, δεν πρόκειται να βρεις το "κλειδί" της ελληνικής γλώσσας. Ψάχνεις στην κυριολεξία ψύλλους στ' άχυρα. Για να βρεις το "κλειδί" της, πρέπει να γνωρίζεις πού θα το ψάξεις κι αυτό είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο. Με λίγα λόγια αυτό το "κλειδί", είτε γνωρίζεις πού βρίσκεται και το αποκτάς είτε δεν πρόκειται να το βρεις ποτέ. Επί χιλιάδες χρόνια έμεινε απόρρητο και θα το βρουν οι νεόκοποι του πνεύματος Αμερικανοί;

Πού βρίσκεται όμως αυτό το "κλειδί"; Στο πιο προφανές σημείο και γι' αυτό δεν το "βλέπει" κανένας. Ποιο είναι αυτό το σημείο με βάση τη λογική; Ποιος θα ήταν για τον μέσο χριστιανό ο μόνος που θα μπορούσε να κατέχει ένα τόσο πολύτιμο εργαλείο; Ο Θεάνθρωπος Ιησούς δεν είναι για τον κάθε χριστιανό ο κάτοχος της κάθε γνώσης; Άρα όταν θ' αναζητήσουμε το "κλειδί" της ελληνικής γλώσσας, δεν θα το αναζητήσουμε στον ωκεανό των ελληνικών συγγραμμάτων, αλλά στον περιορισμένης έκτασης Λόγο Αυτού που θεωρούμε ότι τα γνωρίζει όλα και μας έχει υποσχεθεί ότι ο Λόγος Του μπορεί να μας καλύψει στο σύνολο των απαιτήσεών μας. Απλή λογική, που όμως επί αιώνες κανένας δεν σεβάστηκε. Όλοι αναγνωρίζουν τον Ιησού ως Θεάνθρωπο, αλλά κανένας δεν σέβεται την Αλήθειά Του και τις υποσχέσεις Του. Ο Ιησούς είπε ..."ζητάτε και θα σας δοθεί, ερευνάτε και θα βρείτε, κτυπάτε και θα σας ανοιχθεί η πόρτα" (Ματθ. 7.7-7.8). Τι εννοούσε μ' αυτά; Να βγούμε στα βουνά και στους λόγκους και να ψάχνουμε; Όχι βέβαια. Ο Ιησούς προφανώς εννοούσε να ψάχνουμε λύσεις στις απορίες μας μέσα σ' αυτά που μας παρέδωσε και μας υποσχέθηκε ότι θα καλύψουν το σύνολο των αναγκών μας. Άρα μας προτρέπει εμμέσως πλην σαφώς να ψάξουμε στον Λόγο Του.

Πράγματι το "κλειδί" της ελληνικής γλώσσας κρύβεται μέσα στον Λόγο του Ιησού και έχει τη μορφή μιας καλά κρυμμένης εξίσωσης. Ποια είναι αυτή η εξίσωση;

Ουδείς αγαθός ει μη εις, ο Θεός (Ματθ. 19.17)

Σύμφωνα μ' αυτήν την εξίσωση "Αγαθός" και "Θεός" πρέπει να ταυτίζονται. Αν κάποιος βρει την αντιστοιχία γραμμάτων και αριθμών, έχει βρει το "κλειδί" της ελληνικής γλώσσας και άρα και τoν κώδικα που επί αιώνες ήταν απόρρητος. Όποιος έχει αυτόν τον κώδικα, μπορεί να αποκωδικοποιήσει το σύνολο των κειμένων που έχουν γραφεί στα ελληνικά και που έχουν μέσα τους κρυπτογραφημένο μήνυμα. Για να ισχύει αυτή εξίσωση, η αντιστοιχία μεταξύ γραμμάτων και αριθμών είναι αυτή που φαίνεται στον παρακάτω πίνακα:

Αντιστοιχία μεταξύ γραμμάτων και αριθμών

1	2	3	4	5	6	7	8	9
�	�	�	�	�	�	�	�	�
α	β	γ	δ	ε	ζ	η	θ	ι
κ	λ	μ	ν	ξ	ο	π	ρ	σ
τ	υ	φ	χ	ψ	ω			ς

Πράγματι

Θ + ε + ό + ς  =   Α + γ + α + θ + ό + ς  = 28

8 + 5 + 6 + 9  =   1 + 3 + 1 + 8 + 6 + 9 = 28

Ο αναγνώστης εύκολα αντιλαμβάνεται την αγωνία των Αμερικανών ν' αποκτήσουν αυτό το "κλειδί". Εύκολα αντιλαμβάνεται γιατί επενδύουν τεράστια ποσά για την αποκωδικοποίηση της ελληνικής γλώσσας. Αυτός που θα κατέχει το "κλειδί", εύκολα μπορεί ν' αποκτήσει υπεροχή έναντι των ανταγωνιστών του, γιατί απλούστατα θα γνωρίζει εκ των προτέρων τι θα συμβεί, αλλά και πώς θα συμβεί. Όταν έχεις το "κλειδί" να αποκωδικοποιήσεις μια προφητεία επιπέδου Αποκάλυψης, εύκολα αντιλαμβάνεται κάποιος το κέρδος από μια τέτοια πράξη. Αυτός που θα το καταφέρει, εύκολα μπορεί να προετοιμαστεί κατάλληλα για να τον βρει η εξέλιξη της προφητείας στις καλύτερες δυνατές συνθήκες. Σ' αυτό το σημείο παίζει ρόλο και είναι ανεκτίμητη η αξία της ελληνικής γλώσσας. Όποιος γνωρίζει το "κλειδί" της, γνωρίζει τις προφητείες και άρα γνωρίζει και τις καταστάσεις που θα προκύψουν στο άμεσο μέλλον. Γνωρίζει ακριβώς και τον ρόλο των προσώπων που θα πρωταγωνιστήσουν σ' αυτές τις καταστάσεις. Θα γνωρίζει, για παράδειγμα, ποιος είναι το "θηρίον" της αποκάλυψης και γιατί το όνομά του έχει αριθμό.

Με τη γνώση αυτού του "κλειδιού" και του κώδικα γνωρίζεις, για παράδειγμα, ότι:

Εξακόσια εξήκοντα εξ = 77 = Άγγελος της Αβύσσου = Αποφώλιον βρέφος = Ο όφις ο αρχαίος

Γνωρίζεις ότι:

Αντίχριστος = 61 = Νεκρός Θεός = Συναγωγή του Σατανά

Όπως τέλος γνωρίζεις ότι:

Θηρίον = 42 = Σατανάς ζων = Κατήγορος = Άπιστος

Το ποιος είναι συγκεκριμένα αυτός ο άνθρωπος και ποια είναι η αποστολή του δεν είναι του παρόντος. Αυτό που εδώ έχει σημασία είναι ότι, για να γνωρίζεις τι πρόκειται να γίνει και από ποιον και άρα να εξασφαλίσεις υπεροχή στο μέλλον, θα πρέπει να γνωρίζεις τον κώδικα των κειμένων που περιγράφουν το μέλλον. Οι Αμερικανοί γι' αυτήν την υπεροχή αγωνίζονται κρυφά από τους λαούς. Για να την εξασφαλίσουν όμως, θα πρέπει πρώτα να βρουν το "κλειδί" και μετά να μελετήσουν τα προφητικά κείμενα. Το "κλειδί" είναι το σημαντικό κι αυτό είναι κάτι που "πατεντάρεται". Το τι θα προκύψει ως συμπέρασμα από τα κείμενα, είναι κάτι το διαφορετικό, που έχει σχέση με τις γνώσεις και την κρίση του μελετητή. Ό,τι βέβαια ισχύει για τον κάθε κάτοχο αυτού του "κλειδιού" ισχύει και για τον κάθε αναγνώστη αυτού του κειμένου. Όποιος θέλει να μελετήσει τα αρχαία προφητικά κείμενα ελεύθερα, μπορεί να το κάνει και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.

Ο Υδροχόος, γνωρίζοντας τι συμβαίνει αυτήν τη στιγμή με την ελληνική γλώσσα και την προσπάθεια των Αμερικανών να την αποκρυπτογραφήσουν και να την "πατεντάρουν" για να την εκμεταλλευτούν εις βάρος όλων των λαών, προσπαθεί να τους προλάβει. Πριν επιχειρήσουν οτιδήποτε, ο Υδροχόος σπεύδει για να κάνει αυτό το "κλειδί" δωρεά. Το "κλειδί" αυτό αποτελεί κληρονομιά για όλη την ανθρωπότητα κι απλά, για λόγους τάξης, θα πρέπει να περάσει πρώτα ως κληρονομιά στον ελληνικό λαό. Οι Έλληνες πρέπει να διαφυλάξουν αυτήν την κληρονομιά, για να μην μπορούν οι ισχυροί να παίζουν παιχνίδια εις βάρος των λαών. Άλλωστε δεν αργεί ο χρόνος που θα γίνει η σύγκρουση των κόσμων και των πολιτισμών. Αυτή η σύγκρουση δεν είναι κάτι το μυστήριο που συνδέεται με κάποιες επιλογές κάποιων "σκοτεινών" κέντρων εξουσίας. Είναι το φυσικό αποτέλεσμα, που προκύπτει από τον σημερινό  παγκόσμιο σχεδιασμό. 

Ζούμε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης κι αυτό σημαίνει ότι τα πάντα κινούνται πάνω σε ένα κοινό επίπεδο. Μέσα στο παγκόσμιο "χωριό", όπου τα πάντα γίνονται γνωστά και κρίνονται από όλους τους ανθρώπους, θα επιβιώσει ο ισχυρότερος. Το ισχυρότερο πολιτισμικό μοντέλο, το ισχυρότερο κεφάλαιο κλπ.. Δεν υπάρχει περίπτωση να επιβιώσει κάποιο καθυστερημένο πολιτισμικό μοντέλο ή κάποιο ασθενές κεφάλαιο μόνο και μόνο επειδή μπορεί να κρύβεται στη "σκιά" των εξελίξεων. Δεν ζούμε στον προηγούμενο αιώνα, ώστε την ίδια στιγμή κάποιοι ν' απολαμβάνουν τους καρπούς του διαφωτισμού και κάποιοι άλλοι να ζουν σε συνθήκες Μεσαίωνα, επειδή δεν είχαν ικανοποιητική ενημέρωση και επαφή με τις εξελίξεις. Η διάχυση της γνώσης έχει γκρεμίσει το σύνολο των τειχών (πολιτισμικά, εθνικά, θρησκευτικά κλπ.) που κάποτε απομόνωναν τους λαούς κι έδιναν τη δυνατότητα σε πρωτόγονα μοντέλα εξουσίας να επιβιώνουν. Σήμερα τα πάντα βρίσκονται σε κοινή θέα και κρίνονται από όλους.

Επιπλέον με την ανάπτυξη της τεχνολογίας των μέσων επικοινωνίας κι ενημέρωσης οι πολιτισμικές, οι θρησκευτικές, οι γεωγραφικές και όποιες άλλες αποστάσεις υπήρχαν κάποτε μεταξύ των λαών σήμερα έχουν εκμηδενιστεί κι αυτό είναι ένα δεδομένο που αλλάζει δραματικά την όλη κατάσταση. Η σύγκρουση σήμερα θα είναι αναπόφευκτη, γενική και εξαιρετικά σφοδρή, γιατί θα αφορά την παγκόσμια κοινωνία και όχι μόνον αυτούς που έχουν την τύχη να βρίσκονται κοντά στα κέντρα των εξελίξεων. Ο νικητής σε μια τέτοια σύγκρουση τα "παίρνει" όλα και οι ηττημένοι τίποτε απολύτως. Σύντομα θα δούμε ποιος έχει τη γνώση, αλλά και την ισχύ να επιβάλει νέες "τάξεις πραγμάτων" παγκοσμίως. Οι Έλληνες στο παρελθόν με τον Αλέξανδρο έχουν αποδείξει ότι μπορούν να φέρουν σε πέρας τέτοιες αποστολές. Οι Αμερικανοί μπορούν; Με ποιους; Με τους αστείους ενοίκους του Λευκού Οίκου ή με τους "φωτισμένους" δασκάλους του Harvard;

  

                    Παναγιώτης Τραϊανού

     Δημιουργός της θεωρίας του ΥΔΡΟΧΟΟΥ