Σουσαμοκούλουρα νηστίσιμα

Υλικά για περίπου 80-90 μικρά κουλουράκια
1 ποτήρι ελαιόλαδο
1 ποτήρι καλαμποκέλαιο
1 ½ ποτήρι ζάχαρη
1 ποτήρι πορτοκαλάδα  χωρίς ανθρακικό(ή χυμό πορτοκάλι φρέσκο)
1 κουταλάκι του γλυκού σόδα
1 κουταλάκι του γλυκού αμμωνία
2 κουταλάκια του γλυκού baking powder
½ κουταλάκι του γλυκού γαρύφαλλο και κανέλλα σε σκόνη
λίγο σουσάμι άσπρο (άψητο)
1 ½ kg. περίπου αλεύρι Νο 2
1 φλιτζάνι νερό που θα έχουμε βράσει μαζί με 2 ξυλαράκια κανέλλας για περίπου 10 λεπτά ή ώσπου να πάρει το νερό το χρώμα του τσαγιού.

 Εκτέλεση
Χτυπάμε την ζάχαρη με τα 2 λάδια και ρίχνουμε την πορτοκαλάδα στην οποία έχουμε διαλύσει τη σόδα και την αμμωνία . Προσθέτουμε το νερό που βράσαμε την κανέλλα, καθώς και τα κανελογαρύφαλλα σε σκόνη. Τέλος προσθέτουμε και το Baking μαζί με το αλεύρι. Ζυμώνουμε για λίγο – το ζυμάρι πρέπει να είναι μαλακό.
Προθερμαίνουμε τον φούρνο.
Καβουρδίζουμε για λίγο το σουσάμι, στον φούρνο ή στο τηγάνι και το ανακατεύουμε με λίγη ζάχαρη. Πλάθουμε τα κουλουράκια, τα τυλίγουμε στο σουσάμι με την ζάχαρη και τα βάζουμε σε ταψί που έχουμε στρώσει με αντικολλητικό χαρτί.
Ψήνουμε στους 220 βαθμούς – πάνω κάτω φωτιά – στην δεύτερη σκάλα από τέλος, για 40 περίπου λεπτά.
Μπορούν να διατηρηθούν για αρκετές μέρες αρκεί να είναι σε κουτί που δεν περνάει υγρασία.

Γλυκά νηστίσιμα ψωμάκια

Αλείψτε τα με την αγαπημένη σας μαρμελάδα, με μέλι ή απολαύστε τα σκέτα.
Είναι νηστίσιμα κι έτσι μπορείτε να συνοδέψετε το καφεδάκι ή το τσάι σας χωρίς τύψεις όσοι νηστεύετε αυτές τις μέρες.

3 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις (και λίγο ακόμα)
40 γρ. μαγιά νωπή
μισή κούπα χλιαρό νερό
μισή κούπα ζάχαρη
μισό κουταλάκι κανέλα
μισό κουταλάκι γαρύφαλλο
1 κουταλιά της σούπας ξύδι
1 κούπα ελαιόλαδο
3/4 κούπας σουσάμι

Διαλύουμε τη μαγιά σε μισή κούπα χλιαρό νερό.
Κοσκινίζουμε 2 κούπες αλεύρι με την κανέλα και το γαρύφαλλο. Προσθέτουμε τη ζάχαρη, το ξύδι και τη διαλυμένη στο νερό μαγιά.
Στην συνέχεια προσθέτουμε το ελαιόλαδο και ανακατεύουμε καλά.
Αρχίζουμε να ρίχνουμε σιγά σιγά το υπόλοιπο αλεύρι, το οποίο πρέπει να είναι τόσο, ώστε να προκύψει μία ζύμη λεία και ελαστική που να πλάθεται και να ξεκολλάει από τα χέρια μας εύκολα. Συνήθως χρειάζεται 1 ακόμη κούπα και  λίγο ακόμα.
Τελευταίο προσθέτουμε το σουσάμι και ζυμώνουμε καλά το μείγμα.
Το σκεπάζουμε με καθαρή πετσέτα και το αφήνουμε σε ζεστό μέρος να φουσκώσει και να διπλασιαστεί σε όγκο.
Το ξαναζυμώνουμε λίγο.
Πλάθουμε μεγαλούτσικα ψωμάκια και τα τοποθετούμε σε λαδωμένο ταψί, σε κάποια απόσταση μεταξύ τους γιατί θα φουσκώσουν.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στον αέρα, μέχρι να δούμε τα ψωμάκια μας να παίρνουν χρώμα και να χρυσίζουν.
Καλή επιτυχία.

Καπονάτα (Ιταλική σαλάτα)

Χρειαζόμαστε:
2 μεγάλες μακριές μελιτζάνες (περίπου 350-400 γρ.)
500 γρ. ντομάτες κόκκινες και σφιχτές
2 μέτρια κρεμμύδια
8 πράσινες (ή και μαύρες) ελιές, χωρίς κουκούτσι
3 σκελίδες σκόρδο
1 κλαράκι σέλερι ψιλοκομμένο
2 κουταλιές μαϊντανό ψιλοκομμένο
2 κουταλάκια κάπαρη
2,5 κουταλάκια ζάχαρη
2 γεμάτες κουταλιές μπαλσάμικο
2 κουταλάκια κουκουναρόσπορο
λίγα φύλλα φρέσκου βασιλικού
αλάτι - πιπέρι

Στην πράξη:
Κόβουμε τις μελιτζάνες σε κυβάκια και τις βάζουμε σε λεκανάκι με νερό και αλάτι για μισή ώρα, ώστε να ξεπικρίσουν.
Κατόπιν τις στραγγίζουμε, τις στύβουμε ελαφρά και τις τηγανίζουμε σε ελαιόλαδο να μαλακώσουν και να γίνουν κριτσανιστές.
Τις βάζουμε σε πιάτο που έχουμε στρώσει με απορροφητικό χαρτί κουζίνας.
Ξεφλουδίζουμε τις ντομάτες και τις κόβουμε σε μικρά κυβάκια.
Κόβουμε σε φετάκια τα κρεμμύδια και τα σκόρδα.
Κόβουμε τις ελιές σε ροδέλες και ψιλοκόβουμε τον μαϊντανό.
Στο τηγάνι που τηγανίσαμε τις μελιτζάνες, βάζουμε τα κρεμμύδια και τα σκόρδα και τα σοτάρουμε λίγα λεπτά να μαλακώσουν, όχι όμως να μας καούν.
Προσθέτουμε τις ντομάτες, το σέλερι και τον μαϊντανό.
Χαμηλώνουμε λίγο την φωτιά
Κατόπιν προσθέτουμε τις ελιές, την κάπαρη, τα κουκουνάρια, την ζάχαρη, το μπαλσάμικο, αλάτι και πιπέρι και συνεχίζουμε το μαγείρεμα στην ίδια θερμοκρασία για άλλα 10 λεπτά.
Τέλος προσθέτουμε τις τηγανισμένες μελιτζάνες.
Ανακατεύουμε απαλά όλα τα υλικά και μαγειρεύουμε λίγα λεπτά ακόμη να απορροφηθούν τυχόν υγρά.
Απομακρύνουμε από την φωτιά και αφήνουμε την σαλάτα να κρυώσει.
Η καπονάτα σερβίρεται πάντα κρύα.
Διατηρείται στο ψυγείο μας σε σκεπαστό σκεύος για 4-5 μέρες, και μάλιστα όσο μένει, τόσο πιο νόστιμη γίνεται!!
Όταν πρόκειται να την σερβίρετε, πασπαλίστε την με φύλλα φρέσκου βασιλικού.

Λαζάνια δικής μου έμπνευσης

Υλικά:
1/2 κιλό σπανάκι
1κουτί μανιταράκια σε φέτες
2-3 φρέσκα κρεμυδάκια
λίγο άνιθο
2 μικρές σκελίδες σκόρδο
2 κουτιά ντοματάκι
1 κουτάκι κρέμα γάλακτος
κεφαλοτύρι
300 γρ.ανθότυρο
αλάτι,πιπέρι,ελαιόλαδο
1 κουτί λαζάνια φαρδιά

Σε ένα μακρόστενο πυρέξ απλώνουμε μισό κουτί ντοματάκια ψιλοκομένα λίγο λαδάκι αλάτι και πιπέρι,στην συνέχεια απλώνουμε μια στρώση λαζάνια απο αυτά που δεν θέλουν βράσιμο.Το δικό μου
Πυρέξ χωρά 6 φύλλα απο αυτά.Πάνω απο αυτή την στρώση κόβω σε λεπτές φέτες ανθότυρο τόσο ώστε να καλυφθούν σε μεγάλο μέρος τα φύλλα.Στην συνέχεια τσιγαρίζω σε λίγο λαδάκι 2-3 φρέσκα κρεμυδάκια 2 μικρές σκελίδες σκόρδο 1 κουτί μανιταράκια κονσέρβα ή φρέσκα λίγο άνιθο και 1/2 κιλό σπανάκι,όταν όλα μαραθούν προσθέτω το άλλο μισό κουτί ντοματάκι και αλατο πιπερώνω.
Ρίχνω την μυρωδάτη γέμιση πάνω απο το ανθότυρο και στρώνω άλλη μια δόση λαζάνια.
Πάνω απο αυτά ρίχνω ένα κουτί ντοματάκια,μια μικρή κρέμα γάλακτος αλάτι πιπέρι ,ραντίζω με λίγο ελαιόλαδο και πασπαλίζω με τριμμένο κεφαλοτύρι.
Ψήνω περίπου 40' στους 180 βαθμούς.

ΚΥΠΡΟΣ : Ημερολόγιο καταστροφής εβδομάδα 1η (Ξαφνικός θάνατος) (Sudden Death)

 Το άρθρο μου στο Χωνί 31.3.2013:

Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να βρω τα λόγια για να περιγράψω αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Κύπρο, αν προσπαθήσει κανείς να ενημερωθεί από τα κανάλια, Ελληνικά και Κυπριακά, δεν θα βγάλει κανένα συμπέρασμα.

Κάποιοι καθησυχάζουν τον κόσμο, κάποιοι αναπτύσσουν  θεωρίες για το πώς θα έπρεπε να έχουν γίνει τα πράγματα από την αρχή και κάποιοι λένε ανοησίες.

Αποφάσισα να μιλήσω με φίλους και γνωστούς και να μάθω πως αντιλαμβάνεται ο κόσμος αυτό που συμβαίνει στην καθημερινότητα του και στην δουλειά του.

Μίλησα με πολύ κόσμο, Έλληνες φίλους που ζουν εδώ πολλά χρόνια, Κύπριους φίλους, Λιβανέζους και Άγγλους φίλους.

Η κατάσταση μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο με μια λέξη, καταστροφή! μια τεραστίων διαστάσεων καταστροφή!

Τίποτα δεν θα υπάρχει σε λίγο να θυμίζει την Κύπρο που γνωρίζαμε όλοι μας, την ίδια Κύπρο στην οποία μόλις τρία χρόνια πριν αν ήθελες να προσλάβεις κάποιον στην δουλειά σου χρειαζόταν να του κάνεις καλύτερη προσφορά από αυτή που του έκανε κάποιος άλλος.

Την Κύπρο στην οποία δεν κουβαλούσες λεφτά στις τσέπες σου ποτέ, γιατί ακόμη και στα περίπτερα για να πάρεις τσιγάρα μπορούσες άνετα να δώσεις επιταγή έστω και για δέκα ευρώ, ή να πληρώσεις με τις κάρτες σου οπουδήποτε πήγαινες, ακόμη και στο τελευταίο χωριουδάκι πάνω στα βουνά σε μία ταβέρνα.

Στην Κύπρο όπου τα βενζινάδικα όλα κλείνουν στις 5 το απόγευμα και είναι εφοδιασμένα όλα με μηχανήματα για να βάλεις βενζίνη μόνος σου πληρώνοντας με την κάρτα σου.

Για ποιο λόγο λοιπόν κάποιος θα κράταγε λεφτά κάτω από το στρώμα του ή στις τσέπες του σε μια τέτοια χώρα όπου ο καθένας από εμάς είχε τουλάχιστον από τρείς λογαριασμούς στις τράπεζες, πιστωτικές κάρτες με υψηλά όρια, και προσωπικά καρνέ επιταγών των 50 φύλλων;

Το γεγονός ότι ο κόσμος δεν θα είχε χρήματα στο σπίτι για να ανταπεξέλθει στις καθημερινές ανάγκες και μάλιστα μετά τα μισά του μήνα το ήξεραν όλοι τους όταν πήραν την απόφαση.

Δεν είχε γίνει γνωστή τόσο μεγάλη έλλειψη αξιοπιστίας στις τράπεζες, άσχετα με τα όσα λέγονται, ούτε και στους πολίτες μέχρι την ημέρα που αποφασίστηκε ο ξαφνικός, και κατ’εμέ, οριστικός θάνατος όλου του συστήματος και της χώρας με την επίφαση μιας διάσωσης.

Βέβαια αποδείχτηκε ότι υπήρχαν πολλά θέματα κάτω από το χαλί και αυτό επισύρει ακόμη μεγαλύτερες ευθύνες για όλους. Σκόπευαν  τελικά να εκτελέσουν μαζί με τις τράπεζες και τον λαό όλης της χώρας.

Πολλές φορές έβλεπα με αρκετή ζήλια τον τρόπο που λειτουργούσε ο τραπεζικός τομέας εδώ σε αντίθεση με την Ελλάδα, εντυπωσιακά οργανωμένο σύστημα και εξαιρετική εξυπηρέτηση.

Ποτέ δεν χρειαζόταν να πάς σε μια τράπεζα και να γυρνάς από τον ένα προϊστάμενο στον άλλο για να πάρεις ένα δάνειο, μια πιστωτική κάρτα ή ένα καρνέ επιταγών.

Είχες τον προσωπικό σου τραπεζίτη ο οποίος ασχολιόταν με τους λογαριασμούς σου, και τις περισσότερες φορές αρκούσε ένα τηλεφώνημα ενώ η συνέχεια ήταν πάρα πολύ απλή. Σε καλούσαν να βάλεις μια υπογραφή ή σου έστελναν τα χαρτιά σου στο σπίτι (μέσω email,fax) και εσύ τα επέστρεφες υπογραμμένα.

Το ίδιο συνέβαινε και για τους ιδιοκτήτες ξένων εταιρειών οι οποίοι μπορεί να βρισκόντουσαν στην άλλη άκρη του κόσμου.

Τόσο απλά και τόσο ευχάριστα! Καμία σχέση δηλαδή με την Ελλάδα που πρέπει να γυρνάς από τον προϊστάμενο στον διευθυντή και από τον έναν στον άλλο και αλλοίμονο σου αν δεν έχεις γνωριμίες!

Έτσι λοιπόν, έχοντας την αίσθηση ότι όλα είναι όπως τα ξέραμε, βρεθήκαμε όλοι Κύπριοι και μη με τα λεφτά μας στην τράπεζα και μόνο.

Βρέθηκε ο κόσμος με χρήματα στις τράπεζες (σε αξιόγραφα πχ), να ζητάει δανεικά από φίλους ή να στέκεται στις ουρές των κοινωνικών παντοπωλείων περιμένοντας να πάρει ένα καρβέλι ψωμί!

Εκατοντάδες εταιρείες κάνουν μαζικές απολύσεις από την Παρασκευή ήδη, κάποιες ακόμη και με SMS λέγοντας στους εργαζόμενους ότι αδυνατούν να πληρώσουν.

Άλλοι επεξεργάζονται σχέδια μείωσης μισθών και άλλοι κλεισίματος εταιρειών, ενώ δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή κανένας εργαζόμενος από όσους γνωρίζω, και είναι πολλοί, που πιστεύει ότι προσεχώς θα έχει κάποια δουλειά.

Το τεράστιο επόμενο κεφάλαιο που θα ανοίξει θα είναι η εξυπηρέτηση δανείων,(όλοι μα όλοι έχουν δάνεια) καθώς και η πληρωμή ρεύματος, νερού, τηλεφώνου για τα οποία προς το παρόν υπάρχει εντολή να μην διακοπούν. Για πόσο όμως;

Ειλικρινά αδυνατώ στην κυριολεξία να διανοηθώ πως είναι δυνατόν μια χώρα να ανταπεξέλθει ή ακόμη πιο αστείο να ανακάμψει μετά από τέτοια ολοκληρωτική καταστροφή!

Επίσης αδυνατώ να σκεφτώ με ποιόν τρόπο το χρεωκοπημένο κράτος θα ταΐσει τους χιλιάδες ανέργους τις επόμενες μέρες, (όχι μήνες, όχι χρόνια) ή πως θα πληρώσει μέσω των ταμείων ανεργίας τουλάχιστον τη μισή χώρα όπως προβλέπω εγώ.

Δεν είμαι οικονομολόγος, δεν είμαι ούτε μάντης αλλά είμαι απόλυτα σίγουρη ότι αν δεν υπάρξει απόφαση εξόδου από το ευρώ και τις Τρόικες και τα ΔΝΤ, θα δούμε πράγματα να συμβαίνουν εδώ που ούτε καν έχουν φανταστεί οι δημιουργοί των ‘’διασώσεων’’ καθώς και οι εκτελεστές τους.

Πραγματικά με όσα διαδραματίζονται στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, την Ισπανία, την Πορτογαλία και άλλες χώρες, όποιος πιστεύει ακόμη ότι πρόκειται για διάσωση, ή είναι πολύ ηλίθιος, ή πολύ φοβισμένος, ή πολύ μεγάλος προδότης.

Όταν εκτελείς χώρες ολόκληρες χωρίς καθόλου να λαμβάνεις υπ’όψιν σου ότι σε αυτές ζουν άνθρωποι που πάλευαν να επιβιώσουν, τότε πραγματικά εύχομαι, το κρίμα στον λαιμό τους!

Mia gynaika