Φέρτε μου έναν χρυσαυγίτη

Σήμερα αργά το μεσημέρι έκατσα λίγο να ξεκουραστώ διαβάζοντας ένα βιβλίο και ξαφνικά έξω από την πόρτα μου που βγαίνει στον δρόμο άκουσα ένα δυνατό θόρυβο πρόσκρουσης και αμέσως μετά άκουσα παιδάκια να κλαίνε δυνατά.

Πετάχτηκα έξω τρέχοντας και βρέθηκα μπροστά σε τρία παιδάκια ηλικίας 7-8 χρονών άσχημα χτυπημένα καθώς είχαν τρακάρει στο πεζοδρόμιο με ένα τεράστιο ποδήλατο από το οποίο είχαν εκτοξευτεί στην άσφαλτο.

Κοίταξα γύρω μου για γονείς αλλά δεν υπήρχε κανείς, μάζεψα τα παιδάκια  στην βεράντα μου που κλαίγανε γοερά και είχαν πληγές παντού στο κορμάκι τους και έφερα το κουτί με τις πρώτες βοήθειες για να τα περιθάλψω.

Προσπαθώντας να τους αποσπάσω την προσοχή από τον πόνο και τον φόβο τους έπιασα ήρεμα την κουβέντα. Σιγά-σιγά σταμάτησαν να κλαίνε και με μεγάλη στωικότητα δεχόντουσαν με εμπιστοσύνη την φροντίδα ενώ τα προσωπάκια τους ήταν μουτζουρωμένα από τα χώματα τα δάκρυα και το αίμα. Aθώα ματάκια σε αθώα παιδάκια που μου κάνανε δειλά-δειλά ερωτήσεις ειδικά όταν τους είπα ότι έχω και εγώ αγόρια που όταν ήταν μικρά έπεφταν ασταμάτητα όταν δεν πρόσεχαν.

Με ρώτησαν αν θεωρώ σωστό να πάνε σχολείο αύριο  με τόσα τραύματα που είχαν και αν θα συνεχίσει ο πόνος. Όταν τους ζήτησα ένα τηλέφωνο να πάρω κάποιον δικό τους μου είπαν ότι οι γονείς τους ήταν στην δουλειά και δεν είχαν τα τηλεφωνά τους, ενώ στον άντρα μου που ήρθε μετά του είπαν τα δύο παιδάκια ότι είναι από την Ρουμανία και το τρίτο από την Βουλγαρία.

Φτωχά παιδάκια μεταναστών,μετανάστες σαν και μας δηλαδή εδώ στην Κύπρο, με γονείς που τρέχουν όλη μέρα προσπαθώντας να τα βγάλουν πέρα και να ζήσουν τις οικογένειες τους.

Όταν όλα αυτά τέλειωσαν και η μέρα ήρθε στα φυσιολογικά της μου καρφώθηκαν στο μυαλό οι χρυσαυγίτες και αυτά που κάνουν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα βασανίζοντας τόσο κόσμο. Πόσο σκατόψυχος  μπορεί να είναι κάποιος και να κάνει αυτά που κάνουν σε ταλαίπωρους ανθρώπους;  Ποιοι γονείς τους μεγάλωσαν αυτούς; Με ποιες αξίες και ποιες αρχές ανύπαρκτες;

Πως παύεις να συμπονάς έναν συνάνθρωπο μέσα ''δήθεν'' απο μια οικονομική κρίση; πως μεταμορφώνεσαι σε τέρας αν δεν είσαι απο πρίν;

Ποιος Αμβρόσιος τολμά και μιλάει σε αυτή τη χώρα που όλοι και όλα οδηγούνται στον βούρκο ;

Δεν είναι απλά παράνομη η χρυσή αυγή, γιατί ουσιαστικά θάπρεπε να τους έχουμε κάνει να πάνε να κρυφτούν, να νοιώσουν αυτόν τον απόλυτο φόβο του κάθε καημένου μετανάστη στο πετσί τους.

Εγώ σαν γυναίκα, μάνα, μετανάστρια και Ελληνίδα αρνούμαι να αποδεχτώ ότι ένα κομμάτι των ανθρώπων της πατρίδας μου  μπορούν να περηφανεύονται για τις δολοφονικές τους τάσεις.

Αν είχα μπροστά μου έναν από αυτούς αυτή τη στιγμή σας διαβεβαιώνω θα τον έπνιγα με τα ίδια μου τα χέρια.

Mia gynaika