Άσκηση Σιωπής

Η μητέρα μου με είχε στείλει σε μια τρίμηνη καλοκαιρινή κατασκήνωση με έναν αθλητικό σύλλογο. Ήμασταν δεκαπέντε μαθητές και ο εκπαιδευτής μας. Η κατασκήνωση ήταν ψηλά στα βουνά, περιτριγυρισμένη με ψηλά πεύκα. Απολάμβανα πολύ να κάθομαι κάτω απ’ τα πεύκα, να παρατηρώ πέρα την θάλασσα και τα καράβια, και να ακούω την μυστηριώδη μουσική του αέρα που περνούσε μέσα απ’ τις πευκοβελόνες, ενώ εισέπνεα το υπέροχό τους άρωμα.

Ο Δάσκαλός μας ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος, ένας Αρμένιος κύριος, τον οποίο είχα αρχίσει να συμπαθώ πολύ. Είχε ένα σκοπό στη ζωή του, και η ζωή είχε νόημα για εκείνον, το οποίο προσπαθούσε να μας μεταδώσει. Μετά από τρεις εβδομάδες στην κατασκήνωση, μας μάζεψε όλους μαζί μια μέρα και είπε, “Σήμερα, ξεκινώντας απ’ τη στιγμή που θα τελειώσω αυτές τις επεξηγήσεις, δεν πρόκειται να μιλήσουμε καθόλου για τρεις μέρες. Εάν, κατά λάθος, κάποιος πει ή ψιθυρίσει μια λέξη, θα δώσει περισσότερη προσοχή ώστε να μην το ξανακάνει. Αφότου τελειώσουν οι τρεις μέρες, θα συζητήσουμε τις εμπειρίες μας.” Τότε, έκανε τη χειρονομία της ησυχίας με το δάχτυλο στα χείλη και έφυγε.

Η πρώτη μας αντίδραση ήταν νευρικό γέλιο και αίσθημα αμηχανίας. Μετά από λίγο σοβαρέψαμε και, κατά τη διάρκεια της μέρας, τείναμε να παραμένουμε κοντά σε ομάδες, σα να υπήρχε φόβος στις καρδιές μας. Αλλά την επόμενη μέρα ωστόσο, το να μην μιλάμε φαινόταν πιο φυσικό σ’ εμάς – μαθαίναμε να επικοινωνούμε χωρίς λόγια—και μέχρι την τρίτη μέρα μπορούσαμε να καταλαβαίνουμε ο ένας τις εκφράσεις του άλλου και τις χειρονομίες αρκετά καλά. Φυσικά, υπήρχαν συχνοί πειρασμοί για να μιλήσουμε αλλά κανένας δεν ενέδωσε. Μετά το ηλιοβασίλεμα στην τρίτη μέρα, ο Δάσκαλός μας ξανά μας μάζεψε όλους και με ένα χαμόγελο μας είπε, “Καλά παιδιά! Είμαι πολύ ευχαριστημένος μαζί σας. Τώρα ας συζητήσουμε τις εμπειρίες μας. Ξεκινώντας απ’ τα αριστερά, John ξεκίνησε εσύ.” Ο John έμεινε σιωπηλός για λίγο, αλλά δεν μας έκανε έκπληξη, γιατί μετά από τρεις μέρες, η σιωπή φαινόταν μια φυσική κατάσταση. Τότε, με απαλή φωνή, είπε.

“Άρχισα να νιώθω ότι υπάρχω. Ποτέ ξανά δεν είχα βιώσει την αίσθηση της ύπαρξής μου. Συχνά ήταν παράξενο για μένα όταν παρατηρούσα το σώμα μου και τις πράξεις του. Μου φαινόταν ότι το σώμα μου ήταν ένα ξένο πράγμα, και ένιωσα ένα είδος φόβου.”

“Ναι,” είπε ο Δάσκαλος με φωνή που έδειχνε κατανόηση, “κι εσύ, Joseph;”

“A, ένιωσα γεμάτος ενέργεια. Ένιωσα νέες ενέργειες στα χέρια μου, τα πόδια μου, τα μάτια μου. Κοιμήθηκα περισσότερο και πιο βαθιά, και οσφραινόμουνα το πράσινο και τα λουλούδια πιο έντονα. Τα απολάμβανα πιο πολύ.”

“Πολύ ενδιαφέρον,” είπε χαμογελώντας. “Κι εσύ, Charles;”

Ένιωσα τα ίδια κι εγώ, κι επίσης συνειδητοποίησα για πρώτη φορά πόσο πολύ μιλάμε όλη τη μέρα και πόσο απ’ αυτό είναι ανοησίες. Παρατήρησα ότι χωρίς να μιλάω, η λογική μου έγινε πιο διαυγής, και η ησυχία όξυνε την ικανότητά μου να βλέπω τα κίνητρα πίσω απ’ τις πράξεις μου και τις πράξεις των άλλων ανθρώπων επίσης.”

“Ναι, είναι σωστό αυτό. Είχα παρόμοιες εμπειρίες. Κι εσύ Haroutiun;” ρώτησε ο Δάσκαλός μας, γυρνώντας το κεφάλι του προς εμένα.

“Καθ’ όλη τη διάρκεια,” απάντησα, “είχα μια μάχη μέσα μου. Δεν μιλούσα φωναχτά στην πραγματικότητα, αλλά μέσα στο κεφάλι μου, νοητικά, είχα ένα μονόλογο. Πήρε μέχρι την τρίτη μέρα προτού να μπορέσω να σταματήσω αυτή την εσωτερική ομιλία και να παρατηρήσω το περιβάλλον μου χωρίς αυτήν. Επίσης παρατήρησα ότι όλοι μας, οι φίλοι μου κι εγώ, είχαμε ήρεμη διάθεση, με ελάχιστες συναισθηματικές αντιδράσεις.”

“Ναι,” επεσήμανε ο Δάσκαλός μας, “Η ομιλία συνδέεται στενά με τα συναισθήματα. Μερικές φορές δρα σαν τον αέρα πάνω στα πανιά που σπρώχνει το πλοίο πέρα και πιο πέρα στη θάλασσα. Τώρα εσύ, αγαπητέ μας Leo, ποια ήταν η εμπειρία σου;” Ο Leo ήταν ο μικρότερος στην ομάδα.

“Α, είχε πλάκα για μένα να παρατηρώ πως περνούσε ο καθένας την ώρα του και ότι καταλάβαινε ο ένας τον άλλον χωρίς λέξεις. Όλοι κοιτούσαν τη δουλειά τους, και μου φαινόταν ότι όλοι εκτελούσαν τα καθήκοντά τους.”

“Αυτό είναι πολύ καλό. Κι εσύ Ajo, τι έχεις να μας πεις;”

“Κατά τη διάρκεια των ημερών της σιωπής, η μνήμη μου έγινε πολύ καθαρή. Ανακάλεσα πολλά, πολλά γεγονότα που είχα ξεχάσει ή που ποτέ δεν είχα συνειδητοποιήσει πως βρισκόντουσαν στο νου μου. Για παράδειγμα, ανακάλεσα ένα γεγονός που είχε γίνει όταν ήμουν μόνο τριών χρονών, και χάρηκα με αυτή την ανάμνηση.”

“Πολύ καλά, πολύ καλά. Τώρα ας ακούσουμε τον Mark και θα κλείσουμε αυτή την ανασκόπηση.”

“Παρατήρησα, ιδιαίτερα, ότι οι εκφράσεις του προσώπου μας, οι χειρονομίες και οι κινήσεις του σώματος ήταν γεμάτες νόημα. Δεν το είχα αντιληφθεί αυτό πρωτύτερα.”

“Πολύ καλά. Ήταν μια ιδιαίτερα διδακτική εμπειρία. Όλα όσα παρατηρήσατε ήταν σωστά, και σας συνιστώ να κάνετε αυτή την άσκηση κάθε χρόνο μέχρι το τέλος της ζωής σας. Θα ανακαλύπτετε όλο και περισσότερα πράγματα. Ξεκινήστε με μια μέρα το χρόνο, κατόπιν αυξήστε σε δύο μέρες το χρόνο, και σταδιακά να προσθέτετε μια μέρα μέχρι να φτάσετε εφτά μέρες σιωπής το χρόνο. Συνεχίστε να εξασκείστε στη σιωπή για εφτά συνεχείς μέρες κάθε χρόνο μέχρι να γίνετε πενήντα· κατόπιν αυξήστε τον αριθμό των ημερών σε δέκα· και μετά τα εξήντα σε ένα μήνα κάθε χρόνο για την υπόλοιπή σας ζωή.”

“Μπορείτε να μας πείτε το κύριο αποτέλεσμα αυτών των περιόδων σιωπής;” ρώτησε ένα ιδιαίτερα ευφυές αγόρι.

“Ναι. Θα σας βοηθήσουν να έχετε μια μακρύτερη και υγιέστερη ζωή. Θα κρατήσουν γεμάτα τα αποθέματα των φυσικών, συναισθηματικών και νοητικών σας ενεργειών. Θα δημιουργήσουν μια μαγνητική δύναμη γύρω σας. Η φωνή σας θα γίνει πιο αποτελεσματική και διεισδυτική. Θα καταλαβαίνετε τους ανθρώπους καλύτερα. Η ευαισθησία σας στις ανθρώπινες ανάγκες θα αυξηθεί τρομερά και θα γίνετε αρχηγοί, οπουδήποτε κι αν είστε. Αυτομάτως οι άνθρωποι θα σας εμπιστεύονται. Αυτά μπορώ να σας πω τώρα. Τώρα, με σιωπή, μπορείτε να πάτε για ύπνο.”

-Τορκόμ Σαραϊνταριάν Autobiography

www.elenastral.com

Sweet and Sour Sauce with Chicken( Γλυκόξινη σάλτσα με κοτόπουλο)

Συνταγή για την σπιτική Σάλτσα(για 4 μερίδες)

3/4 της κούπας άσπρη ζάχαρη
1/3 της κούπας ξύδι
2/3 της κούπας νερό
1 κουταλιά σόγια σως
2 κουταλιές της σούπας κέτσαπ
2 κουταλιές της σούπας κορνφλάουερ

Βάζουμε τα υλικά να βράσουν σε μικρή κατσαρόλα κρατώντας το νερό στο οποίο έχουμε διαλύσει το αλευράκι,μόλις πάρουν βράσει και αρχίσει να εξατμίζεται το ξύδι ρίχνουμε και το νερό ανακατεύοντας καλά μέχρι να δέσει η σάλτσα.

κόβουμε το κοτόπουλο σε μπουκιές αλατοπιπερώνουμε και ρίχνουμε ένα κουταλάκι του γλυκού σόγια σως.Στήν συνέχεια βάζουμε σε μια σακουλίτσα μισή κούπα κορνφλαουερ και ρίχνουμε μέσα το κοτόπουλο κουνώντας την σακούλα για να αλευρωθεί καλά.
Βάζουμε σε ένα τηγάνι καλμποκέλαιο να κάψει και τηγανίζουμε το κοτόπουλο να πάρει ωραίο χρώμα της καραμέλας περίπου.
Όταν το βγάζουμε το στρώνουμε σε απορροφητικό χαρτί να στραγγίσει απο το λάδι.
Σερβίρουμε πάνω σε ρύζι ατμού και περιχύνουμε με την σάλτσα.

Κέικ καρότου με γλάσο φιλαδέλφια

• 5 αβγά
• 2 φλυτζάνια καρότο τριμμένο (στο multi)
• 2 φλυτζάνια αλεύρι (για όλες τις χρήσεις)
• 2 φλυτζάνια ζάχαρη
• 1 φλυτζάνι καλαμποκέλαιο
• 1 φλυτζάνι καρύδια τριμμένα (στο multi - όχι πολύ τριμμένα)
• 1 φακελάκι baking powder
• 1 κουταλάκι γλυκού κανέλα
• 1/2 κουταλάκι γλυκού τριμμένο γαρύφαλλο
• 1 φλυτζανάκι του καφέ σταφίδες

Γλάσο με Φιλαδέλφια

200 γρ
1/4 φλυτζανιού μαργαρίνη
1/4 φλυτζανιού ζάχαρη άχνη
1 κουταλάκι ξύσμα λεμονιού
τα χτυπάτε όλα μαζί να γίνουν κρέμα

ψήνετε στους 180 περίπου μια ώρα και όταν κρυώσει απλώνετε το γλάσο

Ζήλια και εσωτερικό δυναμικό

Υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες αισθάνεσαι περίεργα. Βλέπεις κάτι και θέλεις να είναι δικό σου… Νοιώθεις ότι εκείνος που το έχει στην κυριαρχία του εκείνη τη στιγμή, βρίσκεται στη δική σου θέση ή ότι αυτό που κάνει ή κατέχει, δεν είναι δικό του αλλά θα έπρεπε να είσαι εσύ στη θέση του… Αναγνωρίζεις σε αυτό, δικές σου ικανότητες ή προεκτάσεις…

Αν σε ρωτήσουν, έχεις να πεις πράγματα με ένα δικό σου τρόπο… Μπορεί ακόμη να θέλεις να το εξαφανίσεις από εμπρός σου διότι σε πληγώνει η παρουσία του… Είναι σαν να έρχονται ξαφνικά μνήμες από το παρελθόν σου, αλλά εσύ αδυνατείς να αντιληφθείς τη σημασία τους… Δεν μπορείς να κατανοήσεις τι σου συμβαίνει… Κι όλο αυτό το μεταφράζεις με μια μονάχα λέξη: ζηλεύεις…

Το σίγουρο είναι ότι μόλις βρεθείς μέσα σε μια κατάσταση ζήλιας, αυτό σημαίνει ότι με κάποιο περίεργο τρόπο, είσαι ενεργειακά συνδεδεμένος μαζί της… Δεν έχει βρεθεί τυχαία εκεί μπροστά σου, απλά εσύ αδυνατείς να μεταφράσεις και να αποκωδικοποιήσεις την πληροφορία που σου παρέχει…

Ο εσωτερικός πόνος που σου παρέχει το σώμα σου σαν συναίσθημα εκείνη τη στιγμή, προέρχεται από την κρυμμένη μνήμη σου η οποία σχετίζεται με το γεγονός… Αν εστιαστείς όμως στην παρούσα κατάσταση και μόνο, νιώθοντας αυτή την αρνητική ενέργεια να σε πλημμυρίζει, είναι αδύνατον να κατανοήσεις το βαθύτερο μήνυμα που σου δίνει…

Διότι η ζήλια, είναι ένα από τα ισχυρότερα «σήματα» τα οποία σου υποδεικνύουν άηχα, ότι πρέπει α εστιάσεις την προσοχή σου σε εκείνη την κατάσταση… Η κάθε κατάσταση όμως που παρουσιάζεται εμπρός μας, έχει τρία επίπεδα προσοχής, το ένα πίσω από το άλλο. Το πρώτο επίπεδο προσοχής, σε κρατάει στην μορφή της παρούσας δεδομένης κατάστασης όπως το αντιλαμβάνεσαι εκείνη τη στιγμή… Το επίπεδο αυτό, σε αναγκάζει να κάνεις κάποιες σκέψεις οι οποίες σου δημιουργούν αυτό το συναίσθημα του εσωτερικού πόνου.

Συνήθως οι σκέψεις έχουν να κάνουν με την απόρριψη, προδοσία, ταπείνωση ή την αδικία του στόχου σου… Από μέσα σου δηλαδή ξεπετάγονται συναισθήματα τα οποία προέρχονται από τις ενεργές πεποιθήσεις σου… Τα συναισθήματα όμως αυτά δεν έχουν πραγματική σχέση με την πληροφορία που σου παρέχεται εκείνη τη στιγμή, αλλά είναι η ψευδής απεικόνιση τους μέσα σου… Για να μπορέσεις να διαπεράσεις αυτό το επίπεδο προσοχής, θα πρέπει να αποστασιοποιηθείς από τα συναισθήματά σου και να αποτραβηχτείς για λίγο μέσα σου, ώστε να αντιληφθείς τη βαθύτερη σχέση σου με την κατάσταση…
 

Στο δεύτερο επίπεδο προσοχής, έχεις αντιληφθεί ότι η κατάσταση η οποία σου έχει παρουσιαστεί, δεν είναι έτσι όπως τη είχες δει στην αρχή, αλλά απλά ο Εαυτός σου, σου στέλνει μηνύματα σχετικά με τη δική σου συμπεριφορά… Κατανοείς δηλαδή, ότι εσύ, έχεις μια εσωτερική σχέση με την παρούσα κατάσταση, αλλά δεν μπορείς να κατανοήσεις ποια ακριβώς… Για να προχωρήσεις όμως, θα πρέπει να αποδεχθείς ότι για κάποιο λόγο, ο τρόπος που συμπεριφέρεσαι δεν είναι αυτός που πρέπει… Αυτό όμως το οποίο θα σε βοηθήσει να κάνεις το επόμενο βήμα σου, είναι το αντικείμενο της ζήλιας σου…

Στο δεύτερο επίπεδο προσοχής, θα παρατηρήσεις ότι δεν ζηλεύεις όλους και όλα, αλλά συγκεκριμένα πράγματα τα οποία έχουν σχέση με συγκεκριμένες καταστάσεις… Οι καταστάσεις μάλιστα οι οποίες σχετίζονται με αυτά, έχουν διαφορετικό επίπεδο έντασης εσωτερικού πόνου… Ενώ δηλαδή υπάρχουν μερικές καταστάσεις οι οποίες σου δημιουργούν ζήλια, σε κάποιες από αυτές (ή κυρίως σε μια από αυτές) ο πόνος είναι αφόρητος… Αυτό είναι και το σημείο στο οποίο θα πρέπει να εστιάσεις, διότι σου δείχνει ότι στο χαρακτήρα σου, υπάρχουν στοιχεία τα οποία για κάποιο λόγο τα έχεις βάλει στο περιθώριο παραβλέποντας τη σημασία τους για σένα, ακυρώνοντας έτσι στοιχεία της μοναδικότητάς σου…

Στο τρίτο επίπεδο προσοχής, έχεις στρέψει πλέον την προσοχή σου σε κάποιο χαρακτηριστικό σου το οποίο υπολειτουργείς, υπερλειτουργώντας συγχρόνως κάποιο άλλο… Αν ζηλεύεις για παράδειγμα την οικογένεια κάποιου άλλου ή το σπίτι του ή τη ζωή του, αυτό σημαίνει ότι έχεις απορρίψει τη μοναδικότητά σου και αδυνατείς να αναγνωρίσεις το δικά σου χαρίσματα… Αν ζηλεύεις τις ειδικές ικανότητες κάποιου σε ένα τομέα, τότε είναι σίγουρο ότι με κάποιο τρόπο εσύ έχεις σχέση με τον συγκεκριμένο τομέα αλλά δεν έχεις βρει την πραγματική σου θέση μέσα σε αυτόν… Αν δηλαδή το δικό μας χαρακτηριστικό αναλογεί σε μια διαφορετική προσέγγιση κι εμείς έχουμε απορρίψει τον Εαυτό μας, τότε έχουμε απορρίψει και την διαφορετικότητά μας αυτή… Αυτό όμως μας κάνει να εστιάσουμε στο ακριβώς αντίθετο, διότι είναι και το μοναδικό το οποίο μπορούμε να αναγνωρίσουμε… Όμως το αντίθετο αυτό είναι αδύνατον να το πλησιάσουμε διότι το δυναμικό μας είναι διαφορετικό… Στο τρίτο επίπεδο προσοχής, έχουμε πλέον εστιάσει στο δικό μας δυναμικό, το έχουμε αναγνωρίσει και το έχουμε αποδεχθεί… Η αποδοχή αυτή, μειώνει αυτόματα τον εσωτερικό πόνο της ζήλιας… κι αυτό είναι και το σήμα το οποίο μας ενημερώνει αν είμαστε στο σωστό δρόμο της δικής μας σύνθεσης…

Αλκιρέας

 http://estiakoscyclos.blogspot.gr

 

Το παράδοξο της θεραπευτικής μεθόδου

Το παράδοξο της θεραπευτικής μεθόδου

"Δεν υπάρχουν ασθένειες… Υπάρχουν μονάχα ασθενείς…"

Λόγω πρόσφατης ανταλλαγής σχολίων και απόψεων σχετικά με την ασθένεια και τη θεραπεία, λαμβάνω την ευκαιρία να γράψω κάτι το οποίο θεωρώ σημαντικό για τη συνείδηση του καθένα μας. Διότι αυτό που έχει σημασία στη συνείδηση, είναι η σκέψη μας και η διαδικασία μέσα από την οποία δημιουργούμε μια «ρουτίνα»… Δημιουργούμε δηλαδή ένα επαναλαμβανόμενο κύκλο από σκέψεις, πράξεις ή συμπεριφορές… Διότι η συνείδηση -και κατ επέκταση η Συνειδητότητα-, δεν μας ρωτάει το λόγο που κάνουμε κάτι ή την βαθύτερη αιτία, αλλά αυτό ακριβώς που κάνουμε…

Όταν λοιπόν, κάποιος εφαρμόζει μια μέθοδο, ένα φάρμακο, μια πρακτική ή μια συμπεριφορά για να θεραπεύσει μια συγκεκριμένη ασθένεια, και αυτό το κάνει επαγγελματικά, δηλαδή μέσω αυτού αποκτά -ο ίδιος άμεσα ή έμμεσα σαν «επιστροφή»- οποιουδήποτε είδους ενέργειας, δηλαδή χρήμα, φήμη ή και εξουσία, τότε η ασθένεια, παρουσιάζει στους ασθενείς του θεραπευή, μια εντυπωσιακή μείωση στην αρχή και ύστερα εκτοξεύεται στα ύψη… Αντί δηλαδή να θεραπευτεί η ασθένεια, αυτή αυξάνεται αλματωδώς… Γιατί συμβαίνει αυτό;

Αν και ο αρχικός σκοπός του κάθε θεραπευτή, είναι (ίσως) πράγματι η θεραπεία των ανθρώπων, αυτός κάνει κάποια σημαντικά λάθη τα οποία φυσικά δεν συνειδητοποιεί:

1. Αναζητά ασθενείς. Αν η θεραπεία αυτή, αποτελεί την κύρια ή βασική πηγή των εσόδων του ή τη κοινωνικής του φήμης, τότε ο νους του εστιάζεται στη αναζήτηση ασθενών με την ίδια ασθένεια… Δεν αναζητά θεραπευμένους ή υγιείς, διότι αυτοί του είναι αδιάφοροι μιας και από αυτούς δεν πρόκειται να έχει κάποιου είδους έσοδο…

2. Δεν ψάχνει συνειδητά, αλλά θεωρεί ότι υπάρχουν ήδη γύρω του αρκετοί ασθενείς με την ίδια ακριβώς ασθένεια. Είναι σίγουρος για αυτό και μάλιστα είναι χαρούμενος που όλους αυτούς τους ασθενείς, θα τους θεραπεύσει…

3. Η Συνειδητότητα τον ακούει και πραγματοποιεί αυτό το οποίο βιώνει με απόλυτη βεβαιότητα. Του εμφανίζει εμπρός του, ασθενείς ανθώπους οι οποίοι μοιάζουν μεταξύ τους παρουσιάζοντας ακριβώς την ίδια ασθένεια.

4. Αρκετοί από τους ασθενείς του, βρίσκουν πράγματι θεραπεία και το ανακοινώνουν και σε άλλους, ώστε να τους ενημερώσουν για την συγκεκριμένη θεραπεία… Έχετε υπόψη σας εδώ, ότι το 18-28% των ανθρώπων οι οποίοι ακούνε για μια συγκεκριμένη ασθένεια, αυτόματα αναγνωρίζουν στο σώμα τους συμπτώματά της...

5. Οι άνθρωποι οι οποίοι εμφανίζονται εμπρός στον θεραπευτή αυξάνονται… Μέρα με την ημέρα περισσότεροι ασθενείς παρουσιάζονται για να τους θεραπεύσει.

6. Ο θεραπευτής, ανακοινώνει και σε άλλους θεραπευτές, τη διαδικασία της θεραπείας την οποία εφαρμόζει… Έτσι η αρχική «ρουτίνα» αρχίζει και επαναλαμβάνεται και σε άλλα σημεία –θεραπευτήρια -σημεία συγκέντρωσης ασθενών…

7. Οι ασθενείς πολλαπλασιάζονται αλματωδώς. Περισσότεροι άνθρωποι κάθε μέρα, ενημερώνονται για την συγκεκριμένη ασθένεια και τη θεραπεία της… Η ασθένεια αυξάνεται πλέον χωρίς όρια...

Έχετε σκεφτεί ποτέ, βαθιά μέσα σας ώστε να το συνειδητοποιήσετε, ότι η διαφορά της "υγιεινής ζωής" από τη "θεραπεία", είναι ότι η πρώτη αναφέρεται στην ολοκληρωμένη υγεία ενώ η δεύτερη σε συγκεκριμένες ασθένειες; Όμως οι περισσότεροι αναγνώστες, ακόμη και τώρα που έχετε διαβάσει όλο το παραπάνω κείμενο και έχετε φτάσει μέχρις το σημείο αυτό, αδυνατείτε να κατανοήσετε τη διαφορά και περιμένετε να σας γράψω τι πρέπει να κάνετε… Διότι δεν μπορείτε να συνειδητοποιήσετε τη διαφορά ανάμεσα στις δύο φράσεις που ακολουθούν:

1. Ζω τη ζωή μου διατηρώντας την υγεία μου ολοκληρωτικά…

2. Ζω τη ζωή μου προλαμβάνοντας τις ασθένειες αποτελεσματικά…

Αδυνατείτε να συνειδητοποιήσετε, ότι ο πρώτος είναι μόνιμα υγιής, ενώ ο δεύτερος μόνιμα ασθενής… διότι δυσκολεύεστε να αντιληφθείτε τις διαφορές που υπάρχουν στις δύο προτάσεις…

Όμως θα πρέπει να αντιληφθούμε όλοι μας συνειδητά, ότι δεν υπάρχουν ασθένειες, αλλά υπάρχουν μονάχα ασθενείς. Οι οποίοι αντιγράφουν ο ένας τη συμπεριφορά του άλλου… Συμπεριφορές οι οποίες εμφυτεύονται μέσα στο νου τους, μέσω των σύγχρονων ασθενών και των θεραπευτών τους… Οι οποίοι έχουν μετατραπεί σε εκκινητές ομοιόμορφων σε όλους ασθενειών… Διότι είναι αδύνατον να υπάρξει διαφορετικά ένας επαγγελματίας θεραπευτής… Θα μπορούσαν να υπάρχουν «διατηρητές της υγείας», όμως το πεδίο και το αντικείμενο της ασχολίας τους θα ήταν εντελώς διαφορετικό από το σημερινό…

Ίσως τώρα, κάποιοι, αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε την έννοια του λειτουργού και κατ επέκταση του λειτουργήματος, το οποίο σήμερα έχει μετατραπεί σε επάγγελμα –χρυσωρυχείο… Διότι ο θεραπευτής θα πρέπει να στερείται φήμης, να αρνείται την χρηματική συναλλαγή και να γνωρίζει ότι κάθε άνθρωπος έχει διαφορετική ασθένεια από όλους τους υπόλοιπους… Ίσως έτσι συνειδητοποιήσουμε τι θα πρέπει να κάνουμε σαν ανθρωπότητα για το μέλλον μας…

Αλκιρέας   http://estiakoscyclos.blogspot.gr

 

Αστρολογικές προβλέψεις. Ματιές στο παρελθόν μας

Ερώτηση: Τόσο καιρό λέμε -και πλέον είναι απόλυτα κατανοητό- οτι το μέλλον πηγάζει από μέσα μας. Ποιος ο ρόλος λοιπόν της αστρολογίας; Πως γίνεται κάποιοι, να κοιτούν τα άστρα, -δηλαδή παρελθοντικές στιγμές- και να προβλέπουν το μέλλον μας; Πρόβλεψη....;

Απάντηση: Κοιτάζοντας τα άστρα, κοιτούν ακριβώς το παρελθόν τους… Στο παρελθόν είναι γραμμένη η ιστορία μας… Όσα έχουν συμβεί… Οι κύκλοι της συνειδητότητας η οποία έχει υλοποιήσει τους κόσμους, όλους αυτούς τους αιώνες… Ο άνθρωπος έχει παρατηρήσει λοιπόν, ότι στους κύκλους αυτούς, μικρούς ή μεγαλύτερους της ζωής, επαναλαμβάνονται κάποιες δυναμικές… Η Συνειδητότητα έτσι λειτουργεί… με επανάληψη κύκλων… τους οποίους εμείς για στατιστικούς λόγους, χωρίζουμε σε μοίρες… Σας λέει κάτι η λέξη «μοίρα»… Όσοι παρατηρούν λοιπόν τη δυναμική αυτή των κύκλων και την καταγράφουν, στην ουσία κρατούν στατιστικά στοιχεία των δυναμικών αυτών… Των τάσεων της Συνειδητότητας… Της «μοίρας» του κάθε ένα μας…

Τα αστέρια λοιπόν και ο ζωδιακός, είναι τα σημεία-στοιχεία της στατιστικής που κρατήσαμε όλους αυτούς τους αιώνες… Δείχνουν δηλαδή τη θέση στην οποία όταν βρεθούν, στατιστικά ενισχύονται κάποιες τάσεις… Η Συνειδητότητα δεν έχει την ανάγκη να μας ρωτάει πως θα υλοποιήσει τις ζωές μας… Η υλοποίηση γίνεται αυτόματα… Εκτός κι αν έχουν διαφορετική, δική μας βούληση ώστε να την τροποποιήσουμε… Όταν λοιπόν κοιτάζουμε τα αστέρια, ή διαβάζουμε την αστρολογία, στην ουσία ζούμε στον αυτόματο, περιμένοντας την ίδια τη Συνειδητότητα να μας υλοποιήσει όπως εκείνη γνωρίζει… Η βούλησή μας είναι νεκρή, ουδέτερη, εξουδετερωμένη…

Στατιστικά είναι αδύνατον ολόκληρη η ανθρωπότητα, να κατορθώσει να αλλάξει βούληση μαζικά… Έτσι οι τάσεις επαναλαμβάνονται… Δυνητικά θα μπορούσαμε να την αλλάξουμε κάποια στιγμή… Μερικοί, ίσως όσο περνούν τα χρόνια και αποκτούν ελευθερία στη βούλησή τους, να εξουδετερώνουν αυτές τις τάσεις… Για αυτούς δεν ισχύει απόλυτα η αστρολογία, Ή τουλάχιστον ισχύουν ελάχιστα από αυτή…

Το πώς καταγράφηκε όλο αυτό μέσα από τις συνειδήσεις μας, οφείλεται σε αυτή ακριβώς την παραδοχή μας ότι συμβαίνει… Όσο πιστεύουμε δηλαδή στην αστρολογία, ή καλύτερα όσο της επιτρέπουμε να ισχύει, αυτή θα ισχύει… Για εντελώς όμως διαφορετικό λόγο από αυτόν που νομίζουμε σήμερα… Δεν επιδρούν δηλαδή οι πλανήτες στις ζωές μας, αλλά απλώς οι πλανήτες δείχνουν τις τάσεις τις οποίες εμείς αποδεχόμαστε να «φέρει η μοίρα μας»…

Αλκιρέας

 http://estiakoscyclos.blogspot.gr

Ο φόβος, η εξουσία και η εντολή «Στώμεν Καλώς»

Υπάρχει ένας μηχανισμός στη Συνειδητότητα, -τον οποίο φυσικά γνωρίζετε όλοι σας- και ο οποίος λέγεται φόβος… Αυτό το οποίο ίσως δεν γνωρίζετε, είναι ότι ο μηχανισμός αυτός, είναι ο «ρυθμιστής της δράσης»… ο οποίος όμως στην πραγματικότητα είναι ένας από τους «ρυθμιστές της επίγνωσης»… Πως λειτουργεί όμως αυτός και πως συμμετέχει στη ζωή μας… Ο μηχανισμός αυτός είναι προγραμματισμένος να μας «φέρνει» απότομα και ξαφνικά, κοντά στην 5^η διάσταση, στο όριο του χαοτικού πεδίου, αφαιρώντας μας οποιαδήποτε σύνδεση με τη συνείδηση… Έτσι, Εσένα ο οποίος Είσαι συνείδηση, σε αποκόβει από το νου και το σώμα σου, δημιουργώντας ανάμεσα σου ένα χαοτικό δεσμό… Ένα σύνδεσμο με το χαοτικό πεδίο… Σε φέρνει δηλαδή σε μια κατάσταση, κατά την οποία το Εγώ, μη έχοντας τον έλεγχο τον δικό Σου και της συνείδησης, αναλαμβάνει δράση μόνο του ώστε να προστατεύσει το σώμα του, δηλαδή το σώμα σου…

Αυτός είναι και ο κύριος ρόλος ύπαρξης του Εγώ μας… Η προστασία του σώματος του… Του δικού του το οποίο είναι φυσικά και δικό σου… Στη φάση αυτή, αυτό που κυριαρχεί είναι ένα σφοδρό σήμα κινδύνου το οποίο στέλνει ο νους στο σώμα… Το σήμα αυτό όμως, -έχοντας πλέον σύνδεση απ ευθείας με την 5^η διάσταση- είναι εντελώς χαοτικό και αντιστοιχεί με «θάνατο», προκαλώντας μια εντελώς παρορμητική αντίδραση δράσης ή φυγής, η οποία δεν είναι συνειδητή αλλά ενστικτώδης… Κάνω μια παρένθεση στο σημείο αυτό για να θυμίσω ότι τα ένστικτα δεν είναι τίποτε άλλο από τις χαοτικές πληροφορίες οι οποίες βρίσκονται επίσης στην 5^η διάσταση και ελέγχουν το αρχικό ερπετοειδές τμήμα του εγκεφάλου μας, το οποίο αδυνατεί να παράγει σύνθετες σκέψεις…

Όπως καταλαβαίνετε πλέον, η διάβαση μέσα από την 5^η διάσταση, το πέρασμα μέσα από το χαοτικό πεδίο της Συνειδητότητας, το οποίο περιέχει –ως πληροφορία- «τα πάντα», όλα τα πραγματοποιημένα ή μη πραγματοποιημένα, πιθανά ή απίθανα σχέδια ή και σενάρια της ζωής τα οποία σχετίζονται με τον αισθητό κόσμο, είναι σχεδόν αδύνατον να γίνει από έναν ο οποίος έχει εκπαιδευτεί να αποδέχεται και να θεωρεί τον κόσμο «σε τάξη», «με μία μοναδική αλήθεια» και «πραγματικό»… Και γιατί συμβαίνει αυτό;

Διότι ο φόβος σε φέρνει ξαφνικά αντιμέτωπο με την αδιαμόρφωτη ροή της Συνειδητότητας… Σου στερεί την έννοια της διαμορφωμένης μέσα σου πραγματικότητας και της δικής σου αλήθειας, ενώ συγχρόνως σου αποκόπτει συνεχώς τη σύνδεση του νου (σώματος) με τη συνείδηση (Εαυτού) σου… Τι είναι όμως αυτό το οποίο κρατά σε σύνδεση συνεχούς επικοινωνίας αυτά τα δύο πεδία, αισθητού σώματος και συνείδησης; Η επίγνωση… Και πως μπορεί να μάθει -ή αν θέλετε- να αρχίσει κάποιος να εκπαιδεύει το σύνολο αυτού που Είναι, δηλαδή να ενεργοποιεί σταδιακά την επίγνωση του;

Το σύστημα του πλανήτη στο οποίο έχουμε επιλέξει να ζήσουμε είναι ένα σύστημα εξουσίας… Και το σύστημα αυτό, έχει επιλέξει να εκπαιδεύει την ανθρώπινη μάζα στο φόβο για ένα συγκεκριμένο σκοπό… Της αδυναμίας επίγνωσης… Πως συμβαίνει αυτό… Αν το «μέσα» μας είναι η «ουσία», τότε το «έξω» μας, είναι η έξω-ουσία, δηλαδή η «εξ-ουσία»… Πότε όμως είμαστε «παρά την ουσία»; Όταν εφαπτόμαστε με το σημείο που φτάνει, δηλαδή όταν εφαπτόμαστε στο «τώρα»… Όταν δηλαδή έχουμε «παρ-ουσία» όταν Είμαστε στο «παρ-όν» (θυμάστε αυτό το Ον;). Αντίθετα, όταν απομακρυνόμαστε από το σημείο που εφαπτόμαστε με το «τώρα», και κατευθυνόμαστε προς τις μνήμες του παρελθόντος μας ή προς τα σενάρια του μέλλοντός μας, έχουμε «απ-ουσία», δηλαδή Είμαστε στο «απ-όν» δηλαδή απόντες… Η εξουσία λοιπόν, είναι η πληροφορία η οποία έχει «περάσει» «έξω» από την ουσία του σύμπαντος, έχει απομακρυνθεί από το Ων και έχει εισέλθει μέσα στον αισθητό κόσμο ώστε να τον διαμορφώσει… Αυτό σημαίνει όμως, ότι είναι αδύνατον να αποδεχτείς τον αισθητό κόσμο ως έχει, αν δεν διαμορφώσεις ο ίδιος τη δική σου συνειδητή θέση εξουσίας την οποία έχεις Εσύ ο οποίος ζεις μέσα σε αυτόν… Δεν λειτουργεί διαφορετικά…

Ακόμη και εγώ απέναντί σας έχω εξουσία… την οποία φυσικά απορρίπτω τόσο καιρό συνειδητά… Για να απορρίψω όμως κάτι, θα πρέπει πρώτα να έχω αποδεχθεί ότι αυτό υπάρχει … Είναι αδύνατον να δημιουργηθεί ελεύθερη βούληση αν δεν αποδεχθούμε τη συμμετοχή της βούλησης μας αυτής στο σύστημα εξουσίας… Ας δούμε τους εαυτούς μας πως συμμετέχουμε σε αυτό… Ποιους υπακούμε και ποιοι μας υπακούν στην καθημερινή μας ζωή… Οι γονείς με τα παιδιά, οι δάσκαλοι με τους μαθητές, οι ιερείς με τους πιστούς, οι φτωχοί με τους πλούσιους, οι ασθενείς με τους γιατρούς, οι πωλητές με τους αγοραστές, οι οδηγοί με τους επιβάτες, οι θύτες με τα θύματα, τα πρέπει μας με τα θέλω μας…  Όλο αυτό είναι ένα σύστημα εξουσίας το ποίο λειτουργεί κύρια μέσω του «ρυθμιστή δράσης»… Του φόβου…  Πότε όμως καταργείται το σύστημα εξουσίας αυτό; Μονάχα όταν στραφείς μέσα σου… Στην Ουσίας του… Να γίνεις όχι απλά ΠΑΡΩΝ, αλλά μέρος του ΩΝ, συνειδητό κύτταρό του το οποίο θα φέρει πλέον ατομική επίγνωση του Εαυτού του, και άρα ολόκληρου του σύμπαντος…

Εκεί λοιπόν, στο όριο της δικαιοδοσίας του φόβου, εμπρός στο απίστευτο αυτό πεδίο της 5^ης διάστασης, το οποίο τόσο καιρό μας εκπαιδεύουν κάποιοι σαν το πεδίο της πνευματικότητας, υπάρχει μονάχα μια εντολή η οποία μπορεί να κρατήσει κάποιον ακέραιο… ως ενιαίο σύνολο αυτού που πραγματικά Είναι… Η εντολή «Στώμεν Καλώς»… Η εντολή η οποία μας δίνει τη δύναμη, να στεκόμαστε ακίνητοι και συγχρόνως ακέραιοι ατενίζοντας το βαθύ αυτό πεδίο της 5^ης διάστασης χωρίς ίχνος ασυνείδητης διάσπασης… Είναι η εντολή η οποία μας δίνει την επίγνωση της απουσίας της έννοιας του «θανάτου» και της «αθανασίας», ενώ –αντίθετα- μας δημιουργεί την επίγνωση της «Ύπαρξης»… 

Η εντολή αυτή, είναι γραμμένη μέσα στον κώδικα της Συνειδητότητας και είναι κάτι σαν την εντολή ”restore” στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, επαναφέροντας μας από την κατάσταση φόβου στην κατάσταση της επίγνωσης… Είναι μια εσωτερική εντολή συμπαντικής δύναμης, η οποία αντιστρέφει την εστίασή μας από την εξουσία στην ουσία… Από το «έξω», στο «μέσα» μας… Από το φόβο, στην επίγνωση… Από το θάνατο, στην ύπαρξη… Όσο λοιπόν ο αισθητός κόσμος μας εκπαιδεύει άηχα στο φόβο, τόσο οφείλουμε εμείς να εκπαιδεύουμε τους εαυτούς μας –το ίδιο άηχα- στην επίγνωση… Σε μια επίγνωση η οποία θα αρχίσει να μας δομεί την αντίληψη της πραγματικής ελεύθερης βούλησης και της ελευθερίας μας προς την πηγή μας…

Αλκιρέας

 http://estiakoscyclos.blogspot.gr

Αισθητός κόσμος. Η "μορφή" της Παγκόσμιας Συνειδητότητας

Έχω ξαναγράψει σχετικά με την Συνειδητότητα. Λίγα λόγια σχετικά με το πως δημιουργείται και πως λειτουργεί. Ο αναγνώστης θα έχει αρχίσει να κατανοεί πια ότι η Συνειδητότητα είναι ο ίδιος ο «αισθητός κόσμος», όλη αυτή η πραγματικότητα που υπάρχει γύρω μας. Αρκετοί όμως, οι οποίοι έτυχε να αγνοούν ακόμη την νέες ανακαλύψεις της επιστήμης σχετικά με την κβαντική προσέγγιση του κόσμου, φυσικό είναι να τους είναι δύσκολο να μπουν γρήγορα στην καινούργια αυτή αντίληψη. Φυσικό είναι να συγχέουν, τον φυσικό κόσμο που μέχρι σήμερα γνώριζαν με ολόκληρη την έννοια της Δημιουργίας. Να θεωρούν ότι όλο αυτό που βλέπουν, ακούν, ή γενικά αισθάνονται σαν σύμπαν ή κόσμο, αυτό είναι και όλη η Δημιουργία. Διότι τους είναι εξαιρετικά δύσκολο να βγουν από την εικόνα του ορατού κόσμου με την οποία εκπαιδεύτηκαν όλους αυτούς τους αιώνες, ώστε να μπορέσουν να την αντικαταστήσουν με την καινούργια.

Κι αυτή τη δυσκολία τους, εκμεταλλεύονται όλα αυτά τα χρόνια οι αδελφότητες, οι οποίες έβαλαν μέσα στην πληροφορία της συνειδητότητας, έννοιες μεγαλύτερες και διαφορετικότερες, τις οποίες όμως δανείσθηκαν από τον απύθμενο συναισθηματικό κόσμο των ανθρώπων. Δημιούργησαν μια ξύλινη γλώσσα από εντυπωσιακές λέξεις που αντανακλούσαν πάνω στο συναίσθημα της ανθρωπότητας και την οδήγησαν σε ένα μεγάλο τίποτε. Έτσι που σήμερα, σχεδόν όλοι να αγνοούν κάποια σωστή προσέγγιση της έννοιας Συνειδητότητα.

Για να αρχίσουμε να κατανοούμε την πραγματική έννοια της συνειδητότητας, αυτής της συνειδητότητας που αναφέρουν όλες οι πνευματικές σχολές και τα κείμενα σοφίας και αυτοβελτίωσης και αυτής της συνειδητότητας που θα απασχολήσει την ανθρωπότητα τους επόμενους είκοσι περίπου αιώνες, θα πρέπει να κάνουμε έναν μεγάλο διαχωρισμό. Να διαχωρίσουμε το Θεϊκό Σχέδιο από την Συνειδητότητα, διότι μονάχα το πρώτο ανήκει σε ολόκληρη τη Δημιουργία, ενώ ολόκληρη η δεύτερη, ανήκει στο τμήμα εκείνο της Δημιουργίας που έχει να κάνει με τον αισθητό κόσμο.
 
Που είναι η παγίδα όμως; Σε ποιο σημείο θα πρέπει ο αναγνώστης να δώσει μεγαλύτερη σημασία για να μπορέσει να καταλάβει τι είναι αυτό που του κρύβουν και για ποιο λόγο; Η παγίδα είναι στο ότι ο αισθητός κόσμος περιέχει τμήματα αόρατα. Και τα τμήματα αυτά ανήκουν επίσης στη συνειδητότητα. Ο αναγνώστης δηλαδή θα πρέπει, -πριν ξεκινήσουμε- να γνωρίζει, ότι η Συνειδητότητα (άρα και ο αισθητός κόσμος) αποτελείται από τρία επίπεδα ή πέντε κύριες διαστάσεις. Τα δύο επίπεδα από αυτά (ή οι δύο διαστάσεις, πέμπτη και τέταρτη) είναι αόρατα, άϋλα, ενεργειακά ή πνευματικά και το τρίτο επίπεδο (του δικού μας τρισδιάστατου κόσμου) είναι ορατό και πλήρως αισθητό διαμορφώνοντας τη γνωστή μας πραγματικότητα για τον αισθητό κόσμο. Αυτό σημαίνει ότι, μπορείς να μιλάς για το αόρατο, πνευματικό ή ενεργειακό μέρος του κόσμου μας, και οι περισσότεροι να θεωρούν κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που λες εσύ. Μπορείς να μιλάς για έναν πνευματικό κόσμο, χωρίς να εξηγείς δηλαδή ποιο μέρος του πνευματικού, άρα και άϋλου κόσμου εννοείς. Μπορείς να μιλάς για την οργάνωση του αισθητού κόσμου και της συνειδητότητας και οι περισσότεροι να θεωρούν ότι εσύ μιλάς για κάτι εντελώς διαφορετικό. Μπορείς δηλαδή, μέρος τους αισθητού κόσμου, από διαστρεβλωμένη περιγραφή του, να το εκλάβει ο κάθε αναγνώστης σαν υπερβατικό, ενώ στην ουσία είναι απλά το αόρατο μέρος του δικού μας αισθητού κόσμου.

Διότι η Συνειδητότητα, εισέρχεται στον αισθητό (ορατό) κόσμο της δικής μας πραγματικότητας ξεκινώντας από την πέμπτη διάσταση ή αλλιώς «χαοτικό» πεδίο. Ένα πεδίο καθαρά ενεργειακό, όπου εκεί ξεκινούν τα πάντα που έχουν σχέση με αυτά που βλέπουμε και αισθανόμαστε εμείς εδώ, για το οποίο όμως εμείς, έχουμε πλήρη άγνοια μιας και αδυνατούμε να το μετρήσουμε και να το αντιληφθούμε (ακόμη). Κάθε ιδέα, κάθε σκέψη, κάθε πιθανό σενάριο, κάθε κατάσταση, τα πάντα από το πιο μικρό έως το πιο μεγάλο ή το πιο άσχημο μέχρι το πιο όμορφο, ξεκινούν εκεί. Τα πάντα βρίσκονται σε μια χαοτική (με την επιστημονική έννοια) κατάσταση, ενεργειακά, σε αυτό ακριβώς το επίπεδο, για να περάσουν με κβαντικό τρόπο κάποια από αυτά, στο επόμενο στάδιο της τέταρτης διάστασης ή αλλιώς πεδίο επιλογής ή εστίασης.

Στο δεύτερο πεδίο αυτό της «επιλογής» εισέρχονται οι σκέψεις, ιδέες, καταστάσεις ή οτιδήποτε άλλο, στο οποίο θα εστιάσεις το νου σου ή αλλιώς θα επιλέξεις τελικά να πάρει μορφή. Το πεδίο αυτό της συνειδητότητας, της τέταρτης διάστασης, είναι επίσης ενεργειακό, άϋλο ή πνευματικό και εμείς μπορούμε να αντιληφθούμε μόνο ένα μέρος του κάθε φορά (αυτό που ξεχωρίζει από το σύνολο και μας εμφανίζεται), το οποίο μέρος του εμείς ονομάζουμε χρόνο. Αυτό το μοναδικό κάθε φορά σημείο, είναι το σημείο του «Τώρα» (κάθε χρονική στιγμή που για εμάς έχει την έννοια του «τώρα»), όπου «κατακρημνίζεται» κβαντικά, στη μορφή κάθε κατάστασης, ιδέας ή σκέψης ώστε να πάρει μορφή στον δικό μας πια αισθητό ή ορατό κόσμο των τριών διαστάσεων που γνωρίζουμε.

Το τρίτο «αισθητό» πεδίο αυτό όπως κατάλαβε ο αναγνώστης, είναι το τελικό στάδιο της συνειδητότητας, στο οποίο δίνει μορφή και υλοποιεί τα πάντα. Το πεδίο αυτό είναι υλικό, μπορεί να γίνει αισθητό μέσω των αισθήσεών μας και να μετρηθεί με τα όργανα του σώματός μας ή τα εργαλεία που έχουμε κατασκευάσει.

Τα ξαναγράφω μια γρήγορη φορά για να αρχίσει ο αναγνώστης να κατανοεί τι είναι αυτό που έγραψα. Η συνειδητότητα γεννιέται στο χαοτικό πεδίο (πέμπτη διάσταση), κατακρημνίζεται στο πεδίο επιλογής ή εστίασης (τέταρτη διάσταση) και εισέρχεται από ένα ειδικό σημείο κάθε φορά (το «τώρα») στο αισθητό πεδίο (των τριών διαστάσεων) όπου παίρνει μορφή, μπορεί να γίνει αισθητή και να μετρηθεί από τους ανθρώπους. Καταλαβαίνει ο αναγνώστης τώρα πως δημιουργεί η συνειδητότητα τον αισθητό κόσμο (αυτόν που μάθαμε να λέμε φυσικό κόσμο); Μπορεί να αρχίσει να αντιλαμβάνεται πώς ο νους (ο κάθε νους και όχι απλά το μυαλό σαν όργανο) και οι σκέψεις μας, επιδρούν πάνω στη Συνειδητότητα, ξεκινώντας από την πέμπτη διάσταση; Ο κάθε νους, κάθε στιγμή, όχι μόνο σήμερα, όχι μόνο οι «εκλεκτοί» που μπορούν, αλλά όλοι! Πάντα έτσι ήταν. Μπορεί να το καταλάβει αυτό ο κάθε αναγνώστης; Η μοναδική διαφορά με την εποχή μας, είναι ότι σήμερα, τώρα, οι περισσότεροι από μας, μπορούν να το αντιληφθούν σε μεγαλύτερη λεπτομέρειά του. Αρχίζει τώρα ο αναγνώστης να κατανοεί το μέγεθος της παγίδας; Η πέμπτη διάσταση δεν άνοιξε τώρα για την ανθρωπότητα. Πάντα ήταν ανοικτή και λειτουργούσε, όπως και η συνειδητότητα που δημιουργούσε τον κόσμο. Ήταν πάντα εκεί διότι είναι αδύνατον να γίνει διαφορετικά. Κι όμως ακόμη τον κρύβουν. Ακόμη και τώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές από λέξεις, διαστρεβλωμένες πληροφορίες διακινούνται προς όλους και σας παραπληροφορούν. Μπορεί να αρχίσει να το κατανοεί αυτό ο αναγνώστης; Στις επόμενες γραμμές, ο κάθε αναγνώστης θα αντιληφθεί, ότι όλο αυτό το παραμύθι περί πεμτοδιάστατου πλανήτη ή ανθρώπου, και περί του «ανοίγματος» αυτού σε κάποιους, ήταν στην πιο απλή του εξήγηση μια πελώρια ανοησία. Το να λες δηλαδή ότι ο πλανήτης θα γίνει πεμπτοδιάστατος ξαφνικά, είναι το ίδιο σαν να λες ότι επειδή δεν έβλεπες την πλάτη σου, αυτή δεν υπήρχε, αλλά θα δημιουργηθεί τώρα με τον καθρέφτη που σου δίνω με τον οποίο μπορείς να κοιτάξεις πίσω από το κεφάλι σου.

Πως δημιουργείται όμως η συνειδητότητα, πως λειτουργεί και πως την αντιλαμβανόμαστε εμείς; Θα το γράψω συμπυκνωμένο και μετά θα το αναλύσω. Οι συνειδήσεις μας δημιουργούνται από τις σκέψεις, τις εμπειρίες και τις πεποιθήσεις μας. Οι συνειδήσεις αυτές αρχίζουν και δημιουργούν μια συνήθεια σε μας, και άρα μέσω αυτής επαναλαμβάνονται. Η επανάληψη της συνείδησης σε σταθερούς κύκλους, δημιουργεί τη συνειδητότητα. Ο αισθητός κόσμος είναι η απεικόνιση της συνειδητότητας μέσα από τις αισθήσεις μας. Οι αισθήσεις μας είναι το τελικό εργαλείο, που μας μεταφέρουν το ήδη «διαστρεβλωμένο» μήνυμα. Οι αισθήσεις είναι (θα μπορούσαμε να πούμε) σαν το λειτουργικό σύστημα της «οθόνης» του υπολογιστή μας. Του εργαλείου ή οργάνου μέσα από το οποίο αντιλαμβανόμαστε (αισθανόμαστε) τελικά τον κόσμο γύρω μας. Για την λειτουργία της ψυχής μας πάνω στον αισθητό κόσμο έχω ξαναγράψει, όμως εδώ θα πρέπει να επαναλάβω (και θα επαναλάβω φυσικά και σε άλλες αναρτήσεις) μερικά πράγματα πάλι για να συνδέσουμε την πληροφορία. Θα πρέπει να φωτίσουμε και τα άλλα κομμάτια, ώστε να αρχίσουμε να δημιουργούμε μεγαλύτερο μέρος της εικόνας.

Η ψυχή λοιπόν, εισέρχεται στον κόσμο μας ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο με τη συνειδητότητα. Εισέρχεται στον αισθητό κόσμο μαζί με τη συνειδητότητα. Μαζί με ολόκληρο το ενεργειακό κύμα της υλοποίησης. Ο χώρος της αρχικής προσφοράς σώματος γίνεται στην πέμπτη διάσταση ή αλλιώς χαοτικό πεδίο, όπου εκεί υπάρχουν όλα τα σώματα που ετοιμάζονται να υλοποιηθούν στον κόσμο μας. Σε αυτό το επίπεδο της γίνονται γνωστά (στην ουσία τα πληροφορείται μόνη της μέσω αλληλεπίδρασης με τα πάντα). Ο ενεργειακός θόρυβος της συνειδητότητας σε αυτό το επίπεδο (όπως και στο επόμενο) είναι ελάχιστος και η ψυχή φέρει ακόμη ολόκληρη την πληροφορία της πηγής. Αυτός είναι και ο λόγος που οι αδελφότητες χρειάζονται την ψυχή σε αυτό το επίπεδο. (Ο ενεργειακός θόρυβος που μειώνει προσωρινά τη κοσμική μνήμη από την ψυχή γίνεται μέγιστος στο σημείο όπου η συνειδητότητα εισέρχεται στον αισθητό κόσμο και παίρνει μορφή). Σε αυτό το επίπεδο (το χαοτικό), η ψυχή πληροφορείται για το ενεργειακό δυναμικό κάθε ζωής (σώματος), ένα από τα οποία θα είναι και δικό της. Η πληροφορία είναι όμως συνολική για όλους. Γνωρίζει δηλαδή σε αυτό το επίπεδο όλους όσοι ετοιμάζονται να εισέλθουν στον αισθητό κόσμο, με τους οποίους θα φορτιστεί ενεργειακά ώστε να αλληλεπιδράσει. Αυτό δηλαδή που οι αδελφότητες ονομάζουν «συμβόλαιο» ζωής με όλους τους άλλους που θα συναντήσεις στη ζωή σου, γίνεται εκεί. Αυτό να το σημειώσει ιδιαίτερα ο αναγνώστης, διότι αποτελεί σημείο κλειδί. Διότι στο επίπεδο αυτό, η ψυχή λαμβάνει την απόφαση να ακολουθήσει ένα δύσκολο ή ένα εύκολο δρόμο, το οποίο μετά θα πρέπει να ακολουθήσει.

Αφήνω για λίγο την ψυχή για να περιγράψω την υπόλοιπη λειτουργία της συνειδητότητας εκεί και θα επιστρέψω πάλι σε λίγο. Στο επίπεδο αυτό λοιπόν, όπως έγραψα βρίσκονται τα πάντα σε χαοτική μορφή. Τα πάντα που έχουν σχέση με την υλοποίηση του αισθητού κόσμου. Τα αρχικά του σχέδια. Όλα τα σενάρια δηλαδή ξεκινούν από εδώ. Ας πάρουμε ένα πρόχειρο σενάριο σαν παράδειγμα. Κάποια κοπέλα φτάνει σε μια χρονική περίοδο της ζωής της και αρχίζει να σκέφτεται να δημιουργήσει οικογένεια. Από το πρώτο δευτερόλεπτο που θα κάνει τη σκέψη αυτή, αρχίζουν σε αυτό το επίπεδο και σχηματίζεται ένα ενεργειακό πεδίο όπου εκεί ανοίγουν όλα τα χαρακτηριστικά της (αρχεία) με τα οποία μπορεί να δημιουργήσει κάτι τέτοιο και όλες οι σχετικές πληροφορίες που μπορούν να συμμετέχουν στο γεγονός. Φαντασθείτε το, σαν τον σκληρό δίσκο ενός γιγαντιαίου ηλεκτρονικού υπολογιστή, ο οποίος ξεκινά να κάνει έναν πολύ μεγάλο και δύσκολο υπολογισμό που του έχουμε ζητήσει να κάνει, μετρώντας, αναλύοντας, συγκρίνοντας και αξιολογώντας κάθε δυνατή λύση και πιθανότητα. Μπορεί να φανταστεί ο αναγνώστης το πεδίο αυτό, όπου εκεί συμβαίνουν τα πάντα που αφορούν το αισθητό σύμπαν; Ο υπολογιστής αυτός, κάνει αυτές και άλλες τόσες εργασίες, όχι μόνο για την κοπέλα που απλώς σκέφτηκε να κάνει οικογένεια, αλλά για τα πάντα που συμβαίνουν στο σύμπαν. Μέχρι η κίνηση του παραμικρού ελάχιστου σωματιδίου, ηλεκτρονίου, κβάντα, η έναρξη συμβαίνει εκεί. Κάθε χιλιοστό του δικού μας χρόνου. Ότι σκεφτήκαμε, ότι σκεφτόμαστε, ότι θα σκεφτούμε αν και δεν το σκεφτήκαμε ακόμη, κάθε σενάριο υπαρκτό ή φανταστικό για τα πάντα, όλα, υπάρχουν εκεί και αλληλεπιδρούν με τα πάντα. Μέχρι τη στιγμή που γίνεται η κάθε τελική επιλογή. Η επιλογή που θα αναγκάσει την πληροφορία -η οποία βρίσκεται στην συνειδητότητα-, να συγκεντρώσει αστραπιαία όλες τις σχετικές με την επιλογή πληροφορίες και να τις «κατεβάσει» στο επόμενο επίπεδο. Το επίπεδο της επιλογής.

Έχουμε κατέβει επίπεδο τώρα, βρισκόμαστε στο αόρατο και προχωράμε για τον ορατό κόσμο. Το επίπεδο αυτό της «επιλογής» βρίσκεται ανάμεσα στους δύο κόσμους. Έχουμε κάνει την επιλογή μας και ετοιμαζόμαστε να της δώσουμε μορφή. Η συνειδητότητα δηλαδή… οι πληροφορίες που βρίσκονται εκεί… το DNA του αισθητού κόσμου, αρχίζει και βάζει τα πράγματα σε μια σειρά. Τώρα τα σχέδια του γάμου έχουν γίνει συγκεκριμένα. Βρέθηκε ο γαμπρός, συζήσανε λίγο ίσως και μαζί, η κοπέλα δηλαδή του προηγούμενου παραδείγματος πήρε την απόφαση να προχωρήσει μαζί του σε γάμο, έκλεισε ημερομηνία στην εκκλησία ή στο δημαρχείο και κάνει πρόβα νυφικού. Στο επίπεδο αυτό δηλαδή, ορίζονται και δημιουργούνται όλα τα επιμέρους σχέδια, κάθε έργου που επιλέγουμε να δημιουργήσουμε.

Το ίδιο συμβαίνει και με την ψυχή, όπου πλέον στο πεδίο αυτό, έχει επιλέξει το σώμα στο οποίο θα ενσαρκωθεί και ετοιμάζεται να εισέλθει στον κόσμο μας, έχοντας κάνει την επιλογή της. Αυτή η δύναμη της επιλογής είναι και η μοναδική δύναμη που θα σε ωθήσει τελικά, στο να κάνεις το επόμενο βήμα και να δώσεις μορφή σε αυτό που σχεδιάζεις.

Στο επίπεδο αυτό, μπαίνουν όλες οι λεπτομέρειες του σχεδίου. Ενώ το προηγούμενο στάδιο του χαοτικού πεδίου, οι σκέψεις και οι ιδέες είναι συγκεχυμένες, εδώ χρειάζεται να μπουν σε μια τάξη και να ορίσουν το απώτερο προορισμό και σκοπό τους. Αν δεν ορίσουμε εμείς, με το νου και τις σκέψεις μας και τα νοητά δυναμικά σχέδιά μας, τότε η συνειδητότητα θα το προσδιορίσει μόνη της από τα στοιχεία που είναι ήδη καταγεγραμμένα στα δεδομένα της αρχεία. Αν δηλαδή για το παράδειγμά μας, η κοπέλα το μόνο που εννοεί σαν γάμο, είναι η κοινωνική τελετή του γάμου, με τις δεξιώσεις και τον κόσμο να την χειροκροτεί ντυμένη νύφη, και σαν μοναδική προσωπική της επιλογή είναι αυτή ακριβώς η κοινωνική τελετή, τότε αυτό θα γίνει με τις λεπτομέρειες που όρισε αυτή, αλλά από τη στιγμή εκείνη και μετά, η συνειδητότητα, θα συνεχίσει να υλοποιεί μια σχέση σχεδόν χαοτικά. Μπορεί να καταλάβει ο αναγνώστης τι λέμε; Αυτό συμβαίνει με όλα τα σχέδια που υλοποιούνται. Αν δεν υπάρχει προσωπική επιλογή σε κάθε στοιχείο της ζωής μας, με προσωπική μας βούληση, τότε η συνειδητότητα εξαλείφει το επίπεδο της επιλογής (ή το ελαχιστοποιεί) και υλοποιεί τη ζωή μας απ ευθείας από το επίπεδο του χαοτικού σταδίου, όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν. Να μείνει έγκυος χωρίς να έχει επιλέξει να κάνει γάμο, να γεννήσει παιδί χωρίς να έχει επιλέξει να γίνει μητέρα, να βρει μια εργασία χωρίς να την έχει επιλέξει βάσει του δυναμικού της. Να ζήση μια ζωή χαοτικά. Κατανοεί τώρα ο αναγνώστης για τι μιλάμε; Η συνειδητότητα έχει την ικανότητα να υλοποιεί ανεξάρτητα από την δική σου βούληση. Την ίδια τη ζωή σου. Μπορεί να αρχίσει να το κατανοεί αυτό ο αναγνώστης;

Διότι το επόμενο στάδιο, είναι το τελικό στάδιο της «μορφής» όπου όλα αυτά που μέχρι τώρα ήταν νοητά σε μια καθαρά ενεργειακή μορφή, αρχίζουν να εισέρχονται στο δικό μας πεδίο του «αισθητού κόσμου». Δηλαδή, για ένα πάλι πρόχειρο παράδειγμα, στο προηγούμενο στάδιο είχαμε επιλέξει τον προορισμό μας, είχαμε πάρει το εισιτήριο στο χέρι, προχωρήσαμε να μπούμε στο αεροπλάνο, ανεβήκαμε τη σκάλα, οι πόρτες έκλεισαν, και το αεροσκάφος αρχίζει να τροχοδρομεί για την απογείωση. Σε όλα αυτά υπάρχει συγκεκριμένο σχέδιο (ο τελικός προορισμός ταξιδεύοντας αεροπορικώς) και αυτά αποτελούν την επιμέρους διαδικασία υλοποίησης την οποία καταγράφουμε νοητικά στη συνειδητότητα. Όσο αρχίζει και αναπτύσσει ταχύτητα και οι ρόδες του βρίσκονται κολλημένες στο έδαφος ακόμη, το σκηνικό μοιάζει με το στάδιο της επιλογής, όπου όλα έχουν σχεδιαστεί αλλά ακόμη η μορφή παραμένει αόρατη. Πως γίνεται αυτό; Πως αδυνατεί να εμφανιστεί και να γίνει αισθητή η μορφή; Με τη «κενή» συνείδησή μας. Διότι η συνείδησή μας αποτελείται από τις πληροφορίες. Μια αλληλουχία πληροφοριών. Και δεν μπορεί να συμβεί κάτι αν δεν προηγηθεί το προηγούμενο στάδιο της καταγεγραμμένης διαδικασίας. Δεν μπορούμε δηλαδή από τον έλεγχο διαβατηρίων να πεταχτούμε αυτόματα στο διάδρομο απογείωσης, διότι δεν υπάρχει (ακόμη) κάποια τέτοια πληροφορία στις συνειδήσεις μας, οι οποίες αφού να το έχουν πραγματοποιήσει για έναν ελάχιστο αριθμό φορών, να το κατέγραψαν στη συνειδητότητα, ώστε, ακόμη και εν αγνοία μας, αυτή να το πραγματοποιήσει αυτόματα. Η συνειδητότητα δηλαδή περιέχει τις ήδη καταγεγραμμένες σε αυτή πληροφορίες. Αν εσύ αδυνατείς να της δώσεις νέες με τη δική σου συνείδηση, τότε αυτή υλοποιεί το σώμα σου σκέτο και ότι υπάρχει ήδη σε αυτή.

Το σημείο αυτό είναι πολύ σημαντικό και ο αναγνώστης θα πρέπει να το σημειώσει σαν τέτοιο. Διότι σε αυτό το σημείο θα αρχίσει να κάνει συσχετισμούς της πραγματικότητας και της ψευδαίσθησης. Τώρα αρχίζει να δημιουργεί τις συνάψεις στη μνήμη του, όπου αρχίζει να μπορεί να αντιλαμβάνεται, ότι ενώ μπορεί να αναπτύξει ο κάθε ένας το δικό του κομμάτι συνειδητότητας με τις δικές του επιλογές, παραμένει συγχρόνως συνδεδεμένος με όλα και εξαρτάται από την υπάρχουσα συνειδητότητα η οποία συνεχίζει δίπλα του να υλοποιεί τον κόσμο. Μια συνειδητότητα που διέπεται από νόμους που κάποιος δημιούργησε νοητικά και τώρα αυτή τους αναπαράγει αυτόματα. Θα πρέπει δηλαδή ο αναγνώστης πια, να αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι ο κάθε ένας από μόνος του, είναι αδύνατον να δημιουργήσει εντελώς ανεξάρτητο κόσμο. Μπορεί να απομονώσει μερικά στοιχεία αλλά όχι όλα. Η Παγκόσμια Συνειδητότητα λειτουργεί ανεξάρτητα και επιδρά και σε αυτόν συνεχώς. Τι σημαίνει αυτό όμως; Σημαίνει ότι εμείς, μπορούμε να σχεδιάσουμε τις ζωές μας με προσωπική βούληση και να δημιουργήσουμε τη δική μας πραγματικότητα μόνο για αυτά που έχουμε σχεδιάσει και επιλέξει εμείς για το εαυτό μας.

Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Όταν ένα ζευγάρι, αποφασίζει να κάνει τα δικά του παιδιά, μπορεί ο αναγνώστης να αντιληφθεί τι σημαίνει δικά του; Μέχρι ποιο βάθος πηγαίνει η προσωπική επιλογή; Το ζευγάρι, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να επιλέξει σύντροφο και να αποφασίσει να κάνει έρωτα. Από το σημείο αυτό και μετά μέχρι πριν μερικά χρόνια του ήταν αδύνατον να παρέμβει. Σήμερα η επιστήμη μπορεί να παρέμβει στο στάδιο της σύλληψης του εμβρύου αλλά μέχρι εκεί. Το πόσα χέρια θα έχει το παιδί, αν θα είναι γίγαντας ή νάνος, αν θα είναι έξυπνος ή προβληματικός, τι χαρίσματα θα έχει και πως θα τα εκδηλώσει και τόσα άλλα που αποτελούν τα γνωρίσματα ενός ανθρώπου, είναι εντελώς ανεξάρτητα από τους γονείς. Αυτό είναι το έργο της συνειδητότητας η οποία έχει καταγεγραμμένες τις πληροφορίες για να το κάνει. Μπορεί να αλλάξει, αλλά αυτή η αλλαγή προϋποθέτει σχεδιασμό από οντότητες που έχουν δύναμη βούλησης και επιλογής. Δύναμη. Όχι απλά δυνατότητα. Ακόμη και το τυχαίο, είναι σχεδιασμένο να συμβαίνει στο επίπεδο του χαοτικού πεδίου. Αυτό το τυχαίο όμως όπως καταλαβαίνει πια ο αναγνώστης έχει ξεκινήσει από κάποια σκέψη κάποιου μέλους της. Κάποια οντότητα η οποία συμμετέχει στην συνειδητότητα, παράγει κάποια σκέψη, αυτή εμφανίζεται στο χαοτικό πεδίο και αν υπάρξουν και άλλες να τη βοηθήσουν να κατέβει γρήγορα και να γίνει επιλογή, τότε θα εμφανιστεί σε μορφή σχετικά σύντομα. Αν δεν υπάρξει κάποιος άλλος, τότε αυτή μπορεί να εμφανιστεί, μπορεί και όχι. Κατανοεί ο αναγνώστης τη λειτουργία της συνειδητότητας μέχρις του σημείου να πάρει μορφή;

Πως θα εμφανιστεί όμως τελικά η μορφή; Πως θα γίνει ορατή ή αισθητή στον αισθητό ή φυσικό κόσμο που εμείς θεωρούμε με τις συνειδήσεις μας ως πραγματικό; Μόλις η συνειδητότητα αντιληφθεί ότι πράγματι υπάρχει επιλογή, αρχίζει και κατακρημνίζει κβαντικά την ενεργειακή πληροφορία στον αισθητό κόσμο σε τμήματα ώστε να μπορέσει να γίνει από μας αντιληπτός. Τα τμήματα αυτά εμφανίζονται το ένα μετά το άλλο και εμείς τα συνθέτουμε σε μια μόνιμη σειρά που αυτή αποτελεί την πραγματικότητα που ζούμε. Τα τμήματα αυτά εμείς τα ονομάζουμε «τώρα». Ο άνθρωπος δηλαδή, αρχίζει να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα σε τμήματα και όχι ολόκληρη. Δεν έχει και νόημα να το αισθανθεί ολόκληρο διότι αν γίνει αυτό, ο ίδιος θα καταστραφεί. Το «όλον» μπορεί να το αντιληφθεί νοητικά αλλά όχι με τις αισθήσεις του, οι οποίες τον προφυλάσσουν από την ενεργειακή φόρτιση και καταστροφή σαν οντότητα. Έτσι υλοποιείται και ο ίδιος, άσχετα αν το κατανοεί ή όχι. Διότι το σώμα του ακολουθεί και αυτό, το νόμο της συνειδητότητας να υλοποιεί τον αισθητό κόσμο σε τμήματα από «τώρα».

Ο άνθρωπος τα τμήματα αυτά που έχει ήδη βιώσει, τα ονομάζει «χρόνο παρελθόντα» και τα αντιλαμβάνεται σαν πριν, χτες, πέρσι κοκ. δίνοντας σε κάθε ομάδα χρονικών «τώρα» μια ονομασία που να μπορεί να μετρήσει. Τα δε τμήματα που περιμένει να εμφανιστούν και να υλοποιηθούν, τα ονομάζει μετά, αύριο, του χρόνου κοκ. δημιουργώντας έτσι ολόκληρο το φάσμα του γραμμικού χρόνου που αντιλαμβάνεται. Καταλαβαίνει τώρα ο αναγνώστης αυτό που γράφουμε; Ολόκληρος ο κόσμος δημιουργείται και χάνεται αστραπιαία, και στη θέση του δημιουργείται καινούργιος ο οποίος και πάλι χάνεται συνεχίζοντας αυτή την αλληλουχία εμφανίσεων. Πως όμως εμείς αδυνατούμε να το δούμε και να το αισθανθούμε έτσι; Πως εμείς τα βλέπουμε και τα αισθανόμαστε όλα σαν μόνιμα; Διότι αυτή η αλλαγή της ροής της πραγματικότητας, της εμφάνισης και της εξαφάνισής της δηλαδή, συμβαίνει τόσο γρήγορα και αστραπιαία που αδυνατούν οι αισθήσεις να το αντιληφθούν και να το μετρήσουν. Η εμφάνιση και η επανεμφάνιση της επόμενης στιγμής γίνεται τόσο γρήγορα που εμείς απλά δεν προλαβαίνουμε να αντιληφθούμε το κενό. Πως; Διότι στο κενό, απουσιάζουμε κι εμείς… Η παρουσία μας εδώ είναι μια συνεχής ροή εμφανίσεων του ενεργειακού μας πεδίου. Έχετε δει το κύμα της γραφικής παράστασης μιας συχνότητας; Όταν η καμπύλη είναι πάνω από την οριζόντια γραμμή του επιπέδου, ο κόσμος εμφανίζεται κι όταν κατεβαίνει κάτω από τη γραμμή ο κόσμος εξαφανίζεται. Κι αυτή η συχνότητα του ενεργειακού μας πεδίου είναι όμοια για όλα τα στερεά, όμοια για όλα τα υγρά, όμοια για όλα τα αέρια και όμοια για όλα τα ενεργειακά στοιχεία.

Τώρα πια ο αναγνώστης, έχει αρχίσει και αντιλαμβάνεται περισσότερο για τι πράγμα μιλάμε τόσες μέρες. Αρχίζει να κατανοεί τη φύση και την λειτουργία της συνειδητότητας καλύτερα. Όσο γράφω αναρτήσεις και μπαίνουμε σε μεγαλύτερες λεπτομέρειες, η μεγαλύτερη εικόνα θα αρχίσει να εμφανίζεται. Θα αρχίσει ο αναγνώστης, χωρίς δικές μου υποσημειώσεις να αντιλαμβάνεται το παιχνίδι που παίζουν τόσα χρόνια οι αδελφότητες με το νου του. Θα αρχίσει να αντιλαμβάνεται την άγνοια ή την πρόθεση συγκάλυψης των όσων συζητάμε από αυτούς που θέλουν να παρουσιάζονται σαν δάσκαλοι. Όσο περνάει ο χρόνος και ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται μεγαλύτερο κομμάτι από την αλήθεια, τόσο θα χρειάζεται και λιγότερη παρέμβαση από μένα για να το καταγράψει στη συνείδησή του. Κι όσο περνά ο καιρός και περισσότεροι αναγνώστες αντιλαμβάνονται τον κόσμο καλύτερα και τον καταγράφουν στις συνειδήσεις τους, τόσο η συνειδητότητα θα αρχίσει να καταγράφει την αλλαγή. Αγρυπνούμε διότι η πορεία αυτή μόλις τώρα άρχισε. Μια πορεία μέσα στη συνειδητότητα και τον τρόπο που μας δίνει μορφή. Μια πορεία αέναη, άχρονη και διαρκής, που χρειάζεται την προσωπική, διαφορετική επιλογή του κάθε ένα μας, με βούληση που να ανταποκρίνεται στο προσωπικό του, καθαρά δικό του επίπεδο επίγνωσης.

Αλκιρέας codepetalouda.blogspot.gr

Ψυχή, συνείδηση, «καθρέφτης» & η παγίδα της «ανέλιξης»

Μετά τις τελευταίες μου αναρτήσεις, κάποιοι αναγνώστες άρχισαν να με ρωτούν και να θεωρούν αυτά που είναι γραμμένα από μένα περί ψυχής και συνείδησης, στοιχεία αναπόδεικτα. Όλους αυτούς τους αιώνες, οι άνθρωποι, φιλόσοφοι, μυστικιστές και επιστήμονες, έχουν αναλωθεί σε ένα ταξίδι αναζήτησης κάποιας απόδειξης της ύπαρξης της ψυχής. Οι περισσότερες από αυτές τις αναζητήσεις, κατέληξαν σε ένα κυκεώνα πληροφοριών προς την μάζα της ανθρωπότητας, χρησιμοποιώντας διάφορες λέξεις και ονόματα όπως πνεύμα, νου ή ότι άλλο, που μόνο σύγχυση δημιουργούν. Θα μπορούσα κι εγώ να χρησιμοποιήσω λέξεις που χρησιμοποιούν οι επιστήμονες των αδελφοτήτων, αλλά αυτό θα δημιουργούσε ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση στον αναγνώστη. Λέξεις -γνωστές στα τμήματα ανάπτυξης των εταιριών τους- όπως «πνευματικό δυναμικό» ή «κοσμικό λειτουργικό» ή "Στοιχείο Κοσμικής Λειτουργίας Πηγής" «CSIE» (Cosmic Source Integrated Element).

Διότι όλες αυτές οι έρευνες των επιστημόνων όλα αυτά τα χρόνια, πλήρως ελεγχόμενες από τα κέντρα των αδελφοτήτων, (οι οποίες είναι και οι μόνες που γνωρίζουν ακριβώς τη φύση και τη λειτουργικότητα της ψυχής), έχουν ήδη οδηγήσει σε ανάπτυξη πλέον, υψηλής ειδικής τεχνολογία για την διαχείριση της. Σήμερα λοιπόν θα μιλήσω για αυτό ακριβώς. Για την διαχείριση των ψυχών από τις αδελφότητες με υπερσύγχρονα τεχνολογικά μέσα. Και επιλέγω να χρησιμοποιήσω τη λέξη ψυχή, διότι αυτή η λέξη είναι καταγεγραμμένη στη συνείδηση και αυτή τη λέξη αναγνωρίζει η μάζα της ανθρωπότητας. Αν σε πεντακόσια χρόνια φτάσει σε ένα επίπεδο να αντιλαμβάνεται την έννοια διαφορετικά, είναι κάτι που το αφήνω στην ιστορία.
 

Γνωρίζω ότι σε μερικούς από σας όλο αυτό το κείμενο θα φαίνεται ίσως επιστημονικής φαντασίας, όμως τους πληροφορώ ότι για τους επιστήμονες των αδελφοτήτων, αυτό πλέον είναι απλώς ένα ακόμη project. Η ψυχή λοιπόν όπως γράψαμε και στην προηγούμενη ανάρτηση, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένα κοσμικό κύτταρο της πηγής. Του Ων. Η πληροφορία που προέρχεται από τον άπειρο ενεργειακό χώρο που Υπάρχει. Από αυτό που μπορούμε ακόμη να αντιληφθούμε σαν θεϊκή μήτρα. Θα μπορούσαμε να την παρομοιάσουμε με ένα πρόσθετο (patch) από το άπειρο λειτουργικό πρόγραμμα (software) που υπάρχει σε καθαρά ενεργειακή, άϋλη μορφή, στον χώρο πέρα του αισθητού σύμπαντος. Εγκαθίσταται στο ανθρώπινο σώμα λίγο πριν τη γέννηση του ανθρώπου (όσον αφορά εμάς) και απαιτεί ένα ελάχιστο ποσό ζωτικότητας του σώματος το οποίο λαμβάνει τη στιγμή εκείνη από τη μητέρα εκείνου στον οποίο εγκαθίσταται. Η "εγκατάστασή" της γίνεται με «κβαντική κατακρήμνιση», δηλαδή παίρνει μια ημιενεργειακή μορφή ανάμεσα σε ενέργεια και ύλη και αποτελείται από μάζα 21 γραμμαρίων στο υλικό σώμα του ανθρώπου.

Ο ρόλος της εγκατεστημένης ψυχής στο σώμα, (όπως έγραψα πάλι σε άλλη ανάρτηση), είναι καθαρά λειτουργικός, ρυθμίζοντας την ροή της ζωτικότητας στο σώμα και αλληλεπιδρώντας με το ενεργειακό τμήμα του αισθητού κόσμου, ώστε να αρχίσει να μεταφέρει πληροφορία στην πηγή της (στο άκρο του ΩΝ) με το οποίο παραμένει συνεχώς ενωμένη ενεργειακά. Πως αλληλεπιδρά με τον αισθητό χώρο όμως; Ο αναγνώστης εδώ θα πρέπει να φανταστεί τη λειτουργία της αλληλεπίδρασης της ψυχής με τον αισθητό κόσμο, παρόμοια με ένα ραντάρ. Ακριβώς έτσι όμως. Από το κέντρο της, στέλνει ενεργειακά σήματα στον περιβάλλοντα ενεργειακό χώρο του κόσμου που υπάρχουμε, όπως ακριβώς κάνει και ένα ραντάρ. Τα ενεργειακά σήματα-παλμοί αυτά, «προσκρούουν» πάνω στο ενεργειακό μέρος του αισθητού κόσμου και επιστρέφουν πίσω για να της μεταφέρουν το μήνυμα του χώρου. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό σημείο για τον αναγνώστη. Είναι το κλειδί της αντίληψης της συνείδησης. Διότι, το μήνυμα που επιστρέφει, είναι πλέον παραμορφωμένο από τον ενεργειακό θόρυβο της «συνειδητότητας» η οποία δημιουργεί συνεχώς τον αισθητό κόσμο γύρω μας. Το ξαναγράφω αυτό.

Πριν ξεκινήσει η νέα ή η όποια ψυχή να πάλλεται και να «σκανάρει» το χώρο ενεργειακά αλληλεπιδρώντας με τα πάντα, ο αισθητός κόσμος ήδη είναι εκεί, λειτουργεί και δημιουργείται. Υπάρχει δηλαδή γύρω. Αυτό το υπάρχει φυσικά είναι μη ακριβές, διότι στην πραγματικότητα δημιουργείται και εξαφανίζεται αστραπιαία. Δημιουργείται κάθε φορά που αντιλαμβάνεται (ο αισθητός κόσμος) παλμό από ψυχή κάποιου παρατηρητή. Κάθε φορά δηλαδή που υπάρχει στο χώρο κάποιος παρατηρητής ή κάποιοι παρατηρητές και η ψυχή τους παράγει ένα παλμό για να σκανάρει το χώρο, εκείνη την απειροελάχιστη στιγμή, η συνειδητότητα, μετατρέπει κβαντικά τον ενεργειακό χώρο των τριών διαστάσεων, σε συνείδηση δηλαδή πληροφορία αισθήσεων άρα σε εικόνα, ήχο, άρωμα, γεύση, αίσθηση. Ο ενεργειακός «θόρυβος» της συνειδητότητας αυτής, η οποία συνεχίζει να υλοποιεί γύρω τον αισθητό κόσμο για τους παρατηρητές, παραμορφώνει το σήμα της ψυχής, το οποίο επιστρέφει στον άνθρωπο (στην οντότητα) αλλαγμένο.

Αυτό το νέο σήμα αποτελεί πλέον πληροφορία συνείδησης στον παρατηρητή. Το σήμα δηλαδή που επιστρέψει μετά την ανάκλασή του στον αισθητό χώρο, είναι αυτό το οποίο μένει στις αισθήσεις μας και ξεκινά να δημιουργεί το σύνολο των πληροφοριών που αρχίζουν να δημιουργούν τη συνείδησή μας. Μια συνείδηση που ξεκινά και συμμετέχει στην συνολική συνειδητότητα και γεμίζει τη μνήμη μας με την αίσθηση περί πραγματικότητας του κόσμου γύρω μας. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σημειώσω κάτι πολύ σημαντικό για τον αναγνώστη.

Όταν ο άνθρωπος κάνει διαλογισμό, στην πραγματικότητα «μειώνει» την ένταση του «ενεργειακού θορύβου» της συνειδητότητας, που συνεχίζει γύρω του να υλοποιεί τον αισθητό κόσμο για τους υπόλοιπους παρατηρητές. Αυτό από μόνο του είναι μια ολόκληρη κοσμική προσέγγιση, για το λόγο αυτό το αφήνω για άλλη ανάρτηση. Θα πρέπει απλά να πω, ότι αν και στον αναγνώστη φαίνεται πρωτοποριακή προσέγγιση, για αυτό που ονομάζει διαλογισμό, για τις αδελφότητες είναι κάτι που έχει ξεπεραστεί εδώ και αιώνες. Λυπάμαι αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Αυτά που σας γράφω είναι γνωστά εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Απλά μέχρι τώρα ήταν γνωστά σε πάρα πολύ λίγους και ο λόγος που παρέμεναν κρυφά, ήταν –όπως θα δούμε παρακάτω-, για να μπορέσουν να οδηγήσουν τις μάζες στην οικειοθελή «κατάθεση της ψυχής» τους.

Όπως η περιγραφή του «καθρέφτη» που διδάσκουν στις σχολές αυτογνωσίας, η οποία όπως αναγνωρίσει ο αναγνώστης πλέον, είναι μια ημιτελής περιγραφή. Και σαν ημιτελής, είναι πιο επικίνδυνη από την άγνοιά της. Διότι η μέχρι τώρα διδασκαλίες, ξεκινώντας από την περιγραφή του καθρέφτη, οδηγούσαν τις μάζες σε μια στρεβλή κατανόηση του χώρου. Δίδασκαν και διδάσκουν ότι εκεί έξω, είσαι μόνος σου. Ότι δεν υπάρχει κανένας και ότι όλα όσα εσύ αντιλαμβάνεσαι σαν ανθρώπους και κόσμο, βρίσκονται μονάχα μέσα σου. Καταλαβαίνει τώρα ο αναγνώστης την πλάνη και την ψευδαίσθηση των μέχρι τώρα διδασκαλιών; Μπορεί να αντιληφθεί ο αναγνώστης που οδηγούσε η ημιμάθεια και η διαστρεβλωμένη κατεύθυνση που έδιναν οι πνευματικοί καθοδηγητές των αδελφοτήτων; Φυσικά οι περισσότεροι εν αγνοία τους. Φυσικά χωρίς να γνωρίζουν τι λένε, μιας και για τους περισσότερους ήταν απλά ένα επάγγελμα που οι συνέπειες τελείωναν στην αμοιβή τους. Μπορεί να καταλάβει τώρα ο αναγνώστης τη διαφορά;

Εκεί έξω δεν είναι ο Εαυτός σου αυτός που σου επιστρέφει το σήμα, είναι η Συνειδητότητα όλων και το σήμα που λαμβάνεις δεν εξαρτάται μόνο από Εσένα αλλά από όλους τους παρατηρητές που υπήρξαν και υπάρχουν μιας και όλοι αυτοί δημιούργησαν την συνειδητότητα που υλοποιεί. Μόνο η φράση που μόλις έγραψα είναι θέμα για δέκα αναρτήσεις. Αναρτήσεις που θα ακολουθήσουν. Πήραν δηλαδή οι αδελφότητες τους δασκάλους και καθοδηγητές, τους έδωσαν μια εύπεπτη περιγραφή της αλληλεπίδρασης του Εαυτού με τον αισθητό κόσμο και τους έβαλαν πνευματικούς ταγούς των μαζών. Πήραν τότε οι διδάσκαλοι της εωσφορικής αδελφότητας ένα πολύπλοκο –αλλά γνωστό σε εκείνη- θέμα, και αδυνατώντας να το αντιληφθούν σε βάθος, άρχισαν να το αναπαράγουν στις μάζες. Ποιος ήταν ο σκοπός; Για ποιο λόγο το έκαναν αυτό; Ο αναγνώστης τώρα μπορεί να κατανοήσει ότι ο μοναδικός λόγος, ήταν η «μόνωση» του κάθε ένα από τους άλλους με τους οποίους αλληλεπιδρούσε.

Αυτό που ενδιαφέρει τις αδελφότητες είναι –όπως έχω ξαναγράψει- η δημιουργία μιας όμοιας συνείδησης σε όλους. Στα χρόνια της παγκόσμιας συνείδησης που έρχεται, οι άνθρωποι θα έχουν τη δυνατότητα να αρχίσουν να αντιλαμβάνονται την έννοια της συνείδησης και της συνειδητότητας και να κατανοούν τον αισθητό κόσμο στον οποίο βρίσκονται. Η ευκαιρία που τους παρουσιάζεται τα επόμενα 2000 χρόνια είναι αυτό ακριβώς. Η κατανόηση του αισθητού κόσμου της Συνειδητότητας και η συνειδητή διαφοροποίησή τους από αυτόν. Κατανοώντας βαθύτερα την έννοια της συνείδησης, θα αντιλαμβάνονται την πραγματική φύση του αισθητού κόσμου και την αξία του ταξιδιού της ψυχής τους σε αυτόν. Αξιολογώντας τη συνείδηση και τη συνειδητότητα, θα μπορούν να αξιολογήσουν την πραγματική φύση του χώρου που υπάρχουν. Να βγάλουν την κουρτίνα του «θορύβου της συνειδητότητας». Η στροφή όμως προς τα «μέσα», στην ουσία, τους απομονώνει από την λειτουργία της. Η μονόπλευρη στροφή προς τον Εαυτό είναι διαστρεβλωμένη, διότι σου λένε ότι το σήμα ξεκινά από μέσα σου (αλήθεια), αλλά σου λένε ότι αυτό που υπάρχει απέναντι είναι ο καθρέφτης σου (δηλαδή πάλι Εσύ), το οποίο δεν είναι απλά ψέμα, αλλά μια θανάσιμη παγίδα της ψυχής σου.

Ο καθρέφτης απέναντι δεν είσαι Εσύ. Ούτε Καθρέφτης είναι, ούτε Εσύ. Προσέχει ο αναγνώστης την τεράστια πλάνη; Εκεί έξω είναι η Συνειδητότητα, η οποία μου δημιουργεί την δική μου συνείδηση. Εκεί έξω είναι η Συνειδητότητα, με την οποία φυσικά εγώ αλληλεπιδρώ, αλλά δεν είναι μονάχα ο Εαυτός μου. Αν το δεχτώ αυτό, η αναζήτηση σταματά εκεί. Στρέφομαι μέσα μου και αποκόπτομαι από την ερώτηση «τι είναι εκεί έξω, τι είναι ο αισθητός κόσμος, ποια η διαφορά του με τον Εαυτό μου». Αν αποδεχθείς ότι εκεί έξω Είσαι μονάχα Εσύ, το παιχνίδι τέλειωσε για σένα. Game over. Η απάντηση και η κατανόηση περί συνειδητότητας έληξε, ακυρώθηκε. Καταλαβαίνει τώρα ο αναγνώστης ότι η διδασκαλία του «καθρέφτη» αποτελεί το πρώτο ανάχωμα κατά της κατανόησης της συνειδητότητας; Κατανοεί ο αναγνώστης ότι το πρώτο βήμα για να ελέγξουν το σύνολο των συνειδήσεων έγινε; Μετά μένει να σου πουν τι είσαι Εσύ. Μετά δηλαδή μένει να σε διδάξουν τι θέλουν να Είσαι. Να διδάξουν σε όλους το ίδιο. Με τον τρόπο αυτό τότε, όλοι θα έχουν στραφεί και θα κοιτάζουν το ίδιο, μικρό παρόμοιο τμήμα της συνειδητότητας. Θα έχουν διαμορφώσει ίδια συνείδηση για τον Εαυτό τους και θα αδυνατούν να αλληλεπιδράσουν μεταξύ τους και να διαμορφώσουν νέα συνειδητότητα μιας και θα θεωρούν ότι όλα γύρω είναι Αυτοί οι Ίδιοι. Μπορεί τώρα ο αναγνώστης να κατανοήσει το μέγεθος της παγίδας;

Και το τερατώδες είναι, ότι όλες οι σχολές αυτογνωσίας απευθύνονται στα άτομα κλειδιά. Το τραγικό που θα πρέπει να αντιληφθεί ο αναγνώστης, είναι ότι όλοι όσοι αρχίζουν να αναζητούν απαντήσεις περί ψυχής και συνείδησης και αρχίζουν επαφές με κάποιο δάσκαλο, είναι άνθρωποι, των οποίων οι ψυχές έχουν φτάσει σε ένα σημαντικό επίπεδο αντίληψης της συνείδησης. Τα αλλεπάλληλα ταξίδια της ψυχής τους στον αισθητό κόσμο, την έχουν πλέον εκπαιδεύσει να μπορεί να αντιλαμβάνεται καλύτερα την λειτουργία της συνείδησης και της συνειδητότητας και αυτό της δίνει αυτόματα το εισιτήριο να αποκρυπτογραφήσει τον αισθητό τρισδιάστατο χώρο καλύτερα. Οι ψυχές αυτές των ανθρώπων (τους ονομάζουν ανθρώπινους αγγέλους) είναι έτοιμες να τραβήξουν την κουρτίνα της προσωρινής μνήμης που δημιουργεί η συνείδηση και να μεταφέρουν το μήνυμα στη συνειδητότητα.

Οι άνθρωποι αυτοί, είναι οι μόνοι που μπορούν να το κάνουν, μιας και οι υπόλοιποι, η μεγάλη μάζα της ανθρωπότητας, δεν έχουν ακόμη αποκτήσει τη δυνατότητα αυτή. Μόλις το κάνουν, μόλις αρχίσει να γράφεται η πληροφορία αυτή, ότι συνειδητότητα και αισθητός κόσμος είναι το ίδιο και το αυτό, τότε η ψυχή θα αρχίσει να λαμβάνει καθαρότερα μηνύματα από την αντανάκλασή της στον «καθρέφτη». Στην ουσία ο «καθρέφτης» θα σπάσει και οι εικόνες θα έρχονται σιγά-σιγά καθαρότερες. Η διδασκαλία των πνευματικών ομάδων των αδελφοτήτων όμως, κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Δυναμώνουν την αντίληψη του «καθρέφτη» και σε στρέφουν να απομονωθείς «μέσα σου».

Όμως ο καιρός που οι μάσκες πέφτουν είναι ήδη εδώ. Κάποιοι από όλους εσάς, είσαστε ήδη έτοιμοι να διαχωρίσετε τον Εαυτό σας από τις ψευδείς ομάδες διαστρέβλωσης. Κάποιοι από εσάς, έχετε φτάσει ήδη στο επίπεδο που αντιλαμβάνεστε ότι αυτά που σας λένε, περιέχουν αλήθειες αλλά σας εμποδίζουν κιόλας να δείτε αυτό για το οποίο βρίσκεστε εδώ. Μπορεί κάποιοι από εσάς, για την έννοια της ψυχής να χρησιμοποιείται άλλες λέξεις, οι οποίες να διαμορφώνουν μια ευρύτερη αντίληψη σε σας. Μπορεί να διαφωνείτε με τον όρο ψυχή, όμως το ζητούμενο είναι να αντιληφθεί ο αναγνώστης, ότι όποια λέξη κι αν χρησιμοποιούμε εμείς, αν δημιουργήσουμε ένα διάλογο πάνω σε αυτό, απλά θα χάσουμε την μεγάλη εικόνα που υπάρχει από πίσω. Οι αδελφότητες ήδη έχουν ετοιμάσει τις κάψουλες ανέλιξης. Πολλοί από τα μέλη των ομάδων έχουν πειστεί ότι οι κάψουλες αυτές θα τους μεταφέρουν στην τέταρτη και πέμπτη διάσταση. Ο χρόνος είναι πολύ λίγος για να μπούμε σε μια συζήτηση περί του τι είναι ψυχή και τι συνείδηση και να αρχίσουμε να διαφωνούμε.

Οι διδάσκαλοι των πνευματικών σχολών αυτό θα προσπαθήσουν. Να μας εμποδίσουν να περάσουμε το σημείο αυτό και να θεωρήσουμε ότι ο σκοπός μας είναι να περάσουμε στη συνειδητότητα της πέμπτης διάστασης. Ο σκοπός μας όμως είναι απλά να αντιληφθούμε ότι η συνειδητότητα δημιουργεί τον αισθητό κόσμο από την πέμπτη διάσταση και προς τα κάτω. Πέμπτη, τέταρτη, τρίτη (θα γράψω για αυτές σε άλλη ανάρτηση). Ήδη ετοιμάζουν τις «κάψουλες ανέλιξης» σε μαζική παραγωγή. Όσοι μπουν μέσα, το μόνο που θα πάθουν είναι να πάνε στην πέμπτη διάσταση και να μείνουν εκεί. Να δεσμεύσουν τις ψυχές τους και τη ζωτικότητά τους για τις αδελφότητες. Οι ψυχές αυτές που θα δεσμευτούν, θα χρησιμοποιηθούν για να αντιγράψουν την κοσμική πληροφορία του άκρου του Ων που βρίσκεται σε αυτές, απέναντι. Θα μεταφέρουν την πληροφορία της δημιουργίας στη συνειδητότητα του αισθητού χώρου που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει.

Οι εωσφορικές ομάδες, θα έχουν δημιουργήσει έτσι το Μη Ων. Η πληροφορία της πηγής, η οποία θα αντιγραφεί στη συνειδητότητα, θα ξεκινήσει τη μόνιμη δημιουργία του Μη Υπαρκτού. Του αισθητού. Οι εωσφοριστές, βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο του σχεδίου τους. Όλα δείχνουν ότι θα τα καταφέρουν να ξεκινήσουν μιας και είναι αδύνατον να αντιστραφεί πλήρως πια η κατάσταση. Γιατί όμως τότε τα γράφω όλα αυτά; Γιατί δημιουργώ (όχι μόνο εγώ) όλες αυτές τις αναρτήσεις με τις πληροφορίες; Διότι κάποιοι από εσάς, μπορείτε να δείτε. Είναι ακριβώς η μόνη στιγμή που μπορείτε να το κάνετε. Σας ήταν αδύνατον να το δείτε πριν. Θα είναι αργά αν καθυστερήσετε. Αυτό που πρέπει να κάνετε είναι απλό. Είναι καθαρά πνευματικό. Είναι αυτό για το οποίο βρίσκεστε εδώ. Κάποιοι από εσάς, γεννηθήκατε για αυτή ακριβώς τη στιγμή. Τώρα. Ούτε πριν, ούτε μετά.

Ανακαλέστε την πληροφορία της ψυχής σας. Τραβηχτείτε πίσω και δείτε καθαρά τη λειτουργία της συνείδησης. Προσπαθήστε να κατανοήσετε τη λειτουργία της συνειδητότητας. Πως η συνειδητότητα δημιουργεί τον αισθητό κόσμο. Μόνοι σας. Είναι άσκοπο και περιττό να προσπαθήσετε να πείσετε και άλλους να το κάνουν αν δεν είναι έτοιμοι για αυτό. Μόνοι σας. Αποφύγετε να συζητάτε το θέμα με άτομα που χρησιμοποιούν την πνευματική οδό για βιοποριστικούς και οικονομικούς λόγους. Απεμπλακείτε από διάλογο και συζητήσεις με διαφωνίες με επαγγελματίες που μόνο χρόνο θα σας αναγκάσουν να χάσετε. Χρόνο που στους μόνους που είναι απαραίτητος είναι στις αδελφότητες. Η μάχη είναι μόνο δική σας.

Αλκιρέας

 http://codepetalouda.blogspot.gr

Ψυχή & Συνείδηση. Φύση & λειτουργία τους

Διαβάζω εδώ και πάρα πολλά χρόνια σε κείμενα, αναρτήσεις και διαδικτυακούς τοίχους σχόλια και απόψεις περί ψυχής, αλλά αυτό που αναγνωρίζω είναι ότι κανένας δεν έχει κατανοήσει τι είναι ακριβώς αυτό για το οποίο γράφει και μιλάει. Αυτό όμως είναι και το ζητούμενο. Να υπάρχει υπερπληροφόρηση από χιλιάδες ή εκατομμύρια στοιχεία αλλά κανένα να μην πλησιάζει την έννοια, τη φύση και τη λειτουργία της ψυχής. Εκτός από κάποια αρχαία κείμενα, που όμως έχουν γραφτεί τόσο παλιά που δεν μπορούν πια να μεταφέρουν στον σύγχρονο άνθρωπο σημαντική πληροφόρηση.

Για να αντιληφθούμε καλύτερα όμως τη φύση και λειτουργικότητα της ψυχής, θα πρέπει να την εξετάσουμε με τρεις άλλες παραμέτρους. Για την ακρίβεια με δύο συν μία. Την πηγή της από την οποία εκπορεύεται, το σώμα στο οποίο εγκαθίσταται και την ζωτικότητα την οποία ρυθμίζει. Είναι σημαντικό αυτό για τον αναγνώστη, όταν προσπαθεί να αντιληφθεί την ψυχή, να έχει πάντα στο νου του τα τρία αυτά περιφερειακά δεδομένα, πηγή, σώμα και ζωτικότητα. Διότι η ψυχή δεν είναι τίποτε άλλο από τον συνδετικό κρίκο αυτών των τριών δεδομένων. Ας ξεκινήσουμε το ταξίδι μας απ την πηγή ή αλλιώς πεδίο ύπαρξης, ή άκρο ύπαρξης ή αυτό που υπάρχει ή άκρο Ων ή απλά Ων. Φανταστείτε αυτή την πηγή, σαν έναν ενεργειακό ή νοητικό ή πνευματικό χώρο, πέρα από το σύμπαν του αισθητού κόσμου που γνωρίζουμε. Παλιά τον αποκαλούσαν μόνο πνευματικό. Σήμερα όμως, στη σύγχρονη εποχή, είναι εύκολο να φανταστούμε ένα τέτοιο χώρο και να τον αντιληφθούμε ως ενεργειακό. Ένα χώρο άπειρης ενέργειας η οποία ενέργεια περιέχει πληροφορία. Τι πληροφορία όμως;

Αφού προσπαθήσετε να μείνετε για λίγο αποκομμένοι από οποιοδήποτε θρησκευτικό ταμπού που μπορεί να αναπτυχθεί στο νου σας και σας απαγορεύσει να προχωρήσετε, φαντασθείτε την πηγή αυτή σαν ένα σκληρό δίσκο σε κάποιο υπολογιστή ο οποίος περιέχει ένα λειτουργικό σύστημα. Το παράδειγμα είναι πολύ απλοϊκό αλλά είναι το καλύτερο που πλησιάζει περισσότερο σε αυτό που είναι.

Ένας άπειρος ενεργειακός, άϋλος χώρος, του οποίου η ενέργεια που περιέχει είναι πληροφορία που μοιάζει αρκετά με ένα λειτουργικό σύστημα. Το λειτουργικό σύστημα που δημιουργεί τα πάντα. Ένα χώρο αυτόνομο και δυναμικό που υπάρχει. Ένα χώρο ο οποίος περιέχει την πληροφορία της δημιουργίας. Της δημιουργίας με την ευρύτερη έννοια, ώστε να συμπεριλαμβάνει τα πάντα. Άπειρη. Το άκρο της δημιουργίας που πραγματικά υπάρχει. Το σημείο αυτό είναι πολύ σημαντικό, για αυτό θα παρακαλούσα τον αναγνώστη, πριν προχωρήσει στο κείμενο, να παραμείνει λίγο, μέχρι να αρχίσει να αντιλαμβάνεται νοητά και αισθητά το χώρο αυτό της πηγής όπως και το είδος του περιεχόμενου της.

Όλο αυτό τον ενεργειακό, γεμάτο πληροφορία χώρο τώρα, φανταστείτε τον σαν σώμα. Όλο αυτό το ενεργειακό και άπειρο γεμάτο από πληροφορία χώρο, φανταστείτε το σαν ένα άπειρο σώμα αποτελούμενο από άπειρα κύτταρα. Προσπαθήστε να το φαντασθείτε και να το κατανοήσετε, ενθυμούμενοι τη δομή των κυττάρων του δικού μας σώματος. Θυμηθείτε! Κάθε κύτταρό μας, έχει μια εξειδικευμένη λειτουργία μέσα στο σώμα μας, αλλά συγχρόνως αποτελείται από το DNA μας το οποίο φέρει μέσα του κωδικοποιημένη όλη την πληροφορία ολόκληρου του σώματος.

Το ξαναγράφω. Κάθε κύτταρο περιέχει πληροφορία με την οποία δημιουργούνται οι ιστοί και τα όργανα του σώματος ώστε να πάρει τελική μορφή ολόκληρο το σώμα μας. Έτσι υπάρχει το κύτταρο του αυτιού, της τρίχας, του στομάχου και ούτω καθ εξής. Κάθε κύτταρο όμως περιέχει και την πληροφορία ολόκληρου του σώματος μιας και η πληροφορία αυτή είναι αποθηκευμένη στο DNA μας. Ας επιστρέψουμε τώρα πάλι στα κύτταρα της πηγής. Σε αυτά τα άπειρα ενεργειακά κύτταρα πληροφορίας. Αυτά τα κύτταρα είναι οι ψυχές. Και μια από αυτές είναι και η δική μας ψυχή.

Η ψυχή δηλαδή, είναι ένα ενεργειακό κύτταρο της πηγής, το οποίο ενώ περιέχει την δική της πληροφορία, συγχρόνως περιέχει κωδικοποιημένη ενεργειακά και την πληροφορία ολόκληρης της πηγής. Καταλαβαίνει ο αναγνώστης για τι πράγμα μιλάμε τώρα; Μπορεί να κατανοήσει το μέγεθος και το είδος της πληροφορίας που περιέχεται ενεργειακά μέσα σε κάθε ψυχή; Για να την αντιστοιχήσουμε με το κύτταρο του σώματός μας στο προηγούμενο παράδειγμα, η ψυχή είναι μεν δική μας, περιέχει δηλαδή τις πληροφορίες που αφορούν τον Εαυτό μας, αλλά συγχρόνως (σαν ένα είδος δικού της dna), περιέχει και την πληροφορία ολόκληρου του σώματος της δημιουργίας. Περιέχει δηλαδή κωδικοποιημένη ενεργειακά, ολόκληρη την πληροφορία του άκρου Ων. Του άκρου του θεϊκού σχεδίου. Του άκρου που Υπάρχει.

Μπορεί ο αναγνώστης τώρα να αρχίσει να κατανοεί για τι πράγμα μιλάμε; Μπορεί να αρχίσει να αντιλαμβάνεται τι σημαίνει ψυχή; Μπορεί να κατανοήσει τώρα τι σημαίνει αυτό που διαβάζουμε και λέμε «ο Θεός είναι μέσα μας»; Αυτό που μας διδάσκουν δηλαδή όλοι, είναι αλήθεια. Απλά μένουν εκεί. Αρνούνται να μας αποκαλύψουν τη συνέχεια. Άλλοι διότι δεν γνωρίζουν, άλλοι διότι φοβούνται την απώλεια της εξουσίας τους και άλλοι διότι θέλουν να μας οδηγήσουν αλλού και η παραπέρα γνώση θα το εμπόδιζε καταστρέφοντας τα σχέδιά τους.

Είναι όμως επίσης αλήθεια, ότι η ανθρώπινη νόηση τα προηγούμενα χρόνια ήταν αδύνατον να φτάσει στο επίπεδο αντίληψης αυτό που υπάρχει σήμερα. Κι αυτό είναι μια σημαντική αλήθεια. Διότι το επίπεδο αντίληψης που υπήρχε μέχρι σήμερα, εμπόδιζε την μεγαλύτερη επεξήγηση, μιας και οι όροι πληροφορία, ενεργειακό, λειτουργικό, κύτταρο και κώδικας ήταν καθ’ ολοκληρία άγνωστες προσεγγίσεις στη γνώση της τότε εποχής. Αφού μέχρι τώρα περιγράψαμε τι είναι η πηγή και ποια είναι η φύση της ψυχής, ας προσπαθήσουμε να προχωρήσουμε παρακάτω εξηγώντας τη λειτουργικότητά της. Πως λειτουργεί δηλαδή και ποιος είναι ο ρόλος της στο ανθρώπινο σώμα.

Στο σημείο αυτό όμως παρεμβαίνουν οι έννοιες της συνείδησης και της συνειδητότητας, οι οποίες έχουν ρόλο στην υλοποίηση του αισθητού κόσμου. Ενώ η ψυχή έχει να κάνει περισσότερο με την πηγή και το άκρο της Ύπαρξης, η συνείδηση και η συνειδητότητα λειτουργεί με τον αισθητό κόσμο και την υλοποίησή του. Με το πέρασμα δηλαδή της ψυχής στον αισθητό κόσμο, καλύπτεται το εύρος της πληροφορίας που φέρει, από τον «θόρυβο» της Συνειδητότητας που της προσδιορίζει το χώρο που εισήλθε.

Φτάσαμε όμως σε ένα σημείο στο οποίο θα πρέπει ο αναγνώστης να κάνει μια απαραίτητη στάση. Πρώτον για να του πω ότι θα υπάρχει ξεχωριστή πληροφόρηση για τις έννοιες της συνείδησης και της συνειδητότητας σε άλλη ανάρτηση, αλλά και δεύτερον για να κάνει ένα νοητό βήμα πίσω ώστε να αντιληφθεί τι είναι αυτό που γράφω! Να αντιληφθεί αυτό που μόλις έγραψα. Ότι ενώ η ψυχή είναι η πληροφορία που προέρχεται από την Υπαρκτή Πηγή της Δημιουργίας, η συνείδηση και η συνειδητότητα είναι οι πληροφορίες που υλοποιούν τον ψεύτικο μη υπαρκτό αισθητό κόσμο. Η πληροφορία όμως αυτή, είναι το κλειδί της αρχής της αντίληψης αυτού που πραγματικά συμβαίνει. Είναι η πύλη της αυτογνωσίας που αρνήθηκαν όλοι να σου δείξουν. Διότι οι μισοί αγνοούσαν και οι άλλοι μισοί προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να σου κρύψουν.

Η συνείδηση είναι πληροφορία πάνω στην πληροφορία. Ενώ η ψυχή περιέχει καθαρή πληροφορία από την πηγή, η συνείδηση δημιουργείται από την ανάκλαση της πληροφορίας της ψυχής μόλις αυτή (η ψυχή) εισέρχεται στον αισθητό κόσμο. Δεν υπάρχει δηλαδή μέσα μας μόλις γεννιόμαστε, αλλά δημιουργείται συνεχώς από την ενεργειακή ανάκλαση της πληροφορίας που έχει μέσα της η ψυχή όταν προσπίπτει στον ενεργειακό χώρο των τριών διαστάσεων. Καταλαβαίνω ότι σου είναι δύσκολο να το αντιληφθείς, διότι ποτέ ξανά δεν το διάβασες έτσι, μιας και κανένας δεν στο είπε με αυτό τον τρόπο. Για αυτό το ξαναγράφω (αν και θα υπάρξει ειδική ανάρτηση). Διαβάστε το όμως αρκετές φορές μέχρι να αντιληφθείτε τι γράφω.

Ο χώρος των τριών διαστάσεων που αποκαλούμε αισθητός, δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Πως δημιουργείται; Από τη συνειδητότητα, η οποία είναι το σύνολο των καταγεγραμμένων συνειδήσεων (θα εξηγήσουμε). Δηλαδή από τη συνείδηση. Τι είναι η συνείδηση; Πληροφορία πάνω στην πληροφορία (είδηση συν είδηση). Πως δημιουργείται η συνείδηση; Από την αντανάκλαση της πληροφορίας της ψυχής (αρχική πληροφορία), πάνω στο ψευδές ενεργειακό επίπεδο (καθρέφτης) του αισθητού κόσμου. Η ανακλασμένη αυτή δεύτερη πληροφορία, είναι η πληροφορία που προέρχεται από ένα είδος καθρέφτη ο οποίος δεν είναι άλλος από τον μη υπαρκτό αισθητό κόσμο. Εξηγώ καλύτερα. Μόλις εισέρχεται η ψυχή στον αισθητό κόσμο αντανακλά (παρατηρεί ή αλληλεπιδρά ενεργειακά) στο χώρο, αλλά αυτό που εισπράττει σαν απάντηση-επιστροφή πληροφορίας, είναι αλλοιωμένο από ένα είδος παραμορφωτικού καθρέφτη που εμποδίζει στο άτομο να δει την πραγματικότητα. Αυτή η αλλοιωμένη όμως απάντηση καταγράφεται σαν πληροφορία στη συνείδηση.

Αντιλαμβάνεται λοιπόν ο αναγνώστης, ότι αυτή η πληροφορία που προέρχεται από την αντανάκλαση στον ενεργειακό χώρο των τριών διαστάσεων, αρχίζει να δημιουργεί τη συνείδηση η οποία είναι προσωπική υπόθεση του κάθε ένα και έχει σχέση με την ψυχή του και την αλληλεπίδραση του Εαυτού του στον αισθητό κόσμο. Η συνείδηση δηλαδή αρχίζει να δημιουργείται από την παρατήρηση και την αλληλεπίδραση με τον αισθητό χώρο και μπορεί να αλλάζει κατά βούληση. Με την πάροδο του χρόνου παρατήρησης και αλληλεπίδρασης, οι πληροφορίες αυξάνονται ή αλλάζουν και έτσι δημιουργούν μια συνείδηση η οποία όπως αντιλαμβάνεται πια ο αναγνώστης μπορεί να τροποποιείται συνεχώς, εξαρτώμενη από το είδος του συνόλου των πληροφοριών που έχουν αποτυπωθεί στη μνήμη του ατόμου. Αυτή η συνολική συνείδηση πια, διαμορφώνει και την εικόνα που έχουμε για τον κόσμο που μας περιβάλει. Η συνείδηση του κάθε ένα μας τώρα, καταγράφεται σε ένα είδος συνολικής μνήμης, με σκοπό να επαναφέρει-επαναλαμβάνει την εικόνα του κόσμου που έχει γίνει αποδεκτή, ώστε να διαμορφώνει τελικά μια αίσθηση μονιμότητας και πραγματικού. Η καταγραφή θα συμβεί, αφού πρώτα έχει γίνει ένας ελάχιστος κύκλος όμοιων παρατηρήσεων από την καθημερινή μας ζωή, που μόλις πάρει ένα ρυθμό, αποτελείται από επαναλαμβανόμενες πράξεις ρουτίνας.

Αυτοί δηλαδή οι επαναλαμβανόμενοι από τους παρατηρητές κύκλοι ρουτίνας της συνείδησης, μόλις συμπληρώσουν έναν ελάχιστο αριθμό, καταγράφονται στη συνειδητότητα η οποία από εκείνη τη στιγμή και έπειτα τους αναπαράγει μόνη της (θα εξηγήσω σε άλλη ανάρτηση τη λειτουργία και τον τρόπο). Έτσι η καταγεγραμμένη εικόνα του βουνού, του ουρανού, της θάλασσας, των δένδρων και όλων γενικά των προσλαμβανομένων μέσω των αισθήσεων ερεθισμάτων, επαναλαμβάνονται αστραπιαία από τη συνειδητότητα συνεχώς, δίνοντας σε εμάς την εντύπωση ότι είναι εκεί συνέχεια, άρα είναι πραγματικά. Μέχρι τώρα ο αναγνώστης έχει διαβάσει περί της φύσης της ψυχής και της πηγής της, καθώς επίσης έχει τις πρώτες πληροφορίες περί του τρόπου που λειτουργεί ο ψευδής αισθητός κόσμος μέσω της συνείδησης και της συνειδητότητας. Αυτό θα πρέπει να το θυμηθεί σε λίγο που θα μιλήσουμε γιατί είναι σημαντική η αντίληψη αυτή.

Κάθε τι υλικό δηλαδή, που γίνεται αντιληπτό από τις αισθήσεις μας στον τρισδιάστατο αισθητό κόσμο που ζούμε, δημιουργείται μέσω της συνειδητότητας. Το ίδιο φυσικά και το υλικό μας σώμα, το οποίο δεν είναι τίποτε άλλο, από πληροφορίες που έχουν καταγραφεί σε αυτή, από τη στιγμή της πρώτης μας δημιουργίας μέχρι σήμερα. Αυτό από μόνο του είναι ένα υπερμέγεθες θέμα, το οποίο θα αναπτύξω επίσης και μόνο του. Έτσι, αν και καταλαβαίνω ότι υπάρχουν απορίες στον αναγνώστη με τη φράση που μόλις έγραψα, υπόσχομαι για άλλη ανάρτηση ειδικότερα. Επανερχόμενος λοιπόν, μόλις το ανθρώπινο σώμα ξεκινήσει να υπάρχει σε μορφή στον κόσμο μας, εγκαθίσταται μέσα του η ψυχή της οποίας ο ρόλος είναι τριπλός. Πρώτα κρατά συνδεδεμένη την ύπαρξη με το άκρο Ων της πηγής, δεύτερον ρυθμίζει τη συνεχή τροφοδοσία του σώματος με ζωτικότητα την οποία αντλεί από το αιθερικό σύμπαν και τρίτον καταγράφει και μεταδίδει συνεχώς στην πηγή, τις νέες πληροφορίες που δημιουργούνται από την αλληλεπίδρασή της με τον αισθητό κόσμο μέσω των αισθήσεων του σώματος.

Η ψυχή δηλαδή για να μπορεί να παραμένει στο σώμα, χρειάζεται ένα ελάχιστο ποσό ενέργειας, η οποία θα μπορεί να κινεί το σώμα και να το κρατά ικανό να αλληλεπιδρά με το περιβάλλον του ώστε να μπορεί να παρατηρεί και να καταγράφει τις παρατηρήσεις-εμπειρίες του. Αυτή η ενέργεια είναι η ζωτικότητα ή αλλιώς ζωτική ενέργεια, η οποία ενώ είναι μερικώς ανεξάρτητη από την κατάσταση της απόλυτης υγείας του σώματος, είναι απολύτως υπεύθυνη για την διατήρηση του σώματος στη ζωή. Εδώ θα πρέπει ο αναγνώστης να κρατήσει ένα σημαντικό στοιχείο. Η ψυχή μπορεί να κρατηθεί στο σώμα μόλις υπάρξει ένα ελάχιστο ποσό ζωτικότητας το οποίο προσφέρεται από την μητέρα τη στιγμή της γέννησης. Στη συνέχεια η ψυχή ρυθμίζει τις συνθήκες ώστε να υπάρχει συνεχής ροή ζωτικότητας στο σώμα. Στη ρύθμιση αυτή παρεμβαίνει και η συνειδητότητα η οποία καθορίζει την ηλικία και τέλος το Εγώ (θα μιλήσω άλλη στιγμή για αυτό) το οποίο επιδρά με την ανάπτυξη ή μη ασθενειών οι οποίες και επιδρούν δραστικά πάνω στο ποσό απορρόφησης ζωτικότητας από τον αιθέρα και άρα από την διατήρηση στη ζωή. Μόλις για οποιοδήποτε λόγο το ποσό ζωτικότητας πέσει κάτω από ένα ορισμένο επίπεδο, το σώμα πεθαίνει και η ψυχή, αν όλα έχουν πάει καλά, επιστρέφει στην πηγή της. Και αν όλα έχουν πάει καλά σημαίνει, αν υπάρχει ακόμη η σύνδεση με την πηγή.

Μέχρι εδώ λοιπόν ο αναγνώστης άρχισε να αντιλαμβάνεται τη φύση και τη λειτουργικότητα της ψυχής και τη σχέση της με την πηγή ή το άκρο της Ύπαρξης του Ων. Επίσης έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται τη διαφορά της με τη συνείδηση η οποία έχει να κάνει μόνο με τον αισθητό κόσμο και την υλοποίησή του. Θα ήθελα προς το παρόν να μείνω εδώ, προσθέτοντας μόνο τούτο.

Οι αδελφότητες, γνωρίζοντας την αδυναμία του ανθρώπου να αντιληφθεί τόσο την πραγματική φύση και λειτουργία ψυχής και συνείδησης όσο και την επίδραση της δεύτερης πάνω στην πρώτη, δημιούργησαν ένα ψευδές πλαίσιο εκπαίδευσης που σκοπό έχει την παραπλάνηση των όντων που φέρουν ψυχή. Με την σύγχυση που δημιουργούν, προσπαθούν να οδηγήσουν τους ανθρώπους στην ταύτιση της συνειδητότητας και της ψυχής δημιουργώντας την επικίνδυνη αντίληψη της ανέλιξης της ψυχής στην τέταρτη και πέμπτη διάσταση. Χώρους καθαρά συνειδητότητας, στους οποίους προετοιμάζεται η ολοκλήρωση της υλοποίησης του αισθητού και στους οποίους αν δεσμευτεί η ψυχή θα παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα αν όχι για πάντα. Ο λόγος που το χρειάζονται αυτό οι αδελφότητες, είναι για να μπορέσει να δημιουργηθεί ο ψεύτικος Μη Υπαρκτός κόσμος του Μη Ων, δεσμεύοντας την πληροφορία των ψυχών οι οποίες φέρουν όπως είπαμε την πληροφορία του Ων. Της πηγής. Σκοπός τους δηλαδή είναι να αναπτύξουν με αντιγραφή, ένα ψευδές είδωλο της πηγής, μέσω της ενεργειακής πληροφορίας του Ων, που βρίσκεται στις ψυχές. Αν όμως καταφέρουν, μας πείσουν και οι ψυχές περάσουν στην πέμπτη διάσταση και δεσμευτούν εκεί, τότε οι αισθήσεις από πέντε που είναι τώρα στην τρίτη διάσταση θα γίνουν άπειρες όσες άπειρες είναι και οι δυνατότητες υλοποίησης εκεί με ολέθρια αποτελέσματα όπως έχουμε ξαναγράψει σε άλλη ανάρτηση.

Αρχίζει τώρα να αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης το μέγεθος της παραπλάνησης; Μπορεί να αρχίσει να βλέπει μέρος της μεγαλύτερης εικόνας που υπάρχει από πίσω; Έχω ξαναγράψει ότι οι καιροί μας ξεπέρασαν. Ότι φτάσαμε στο σημείο όπου η φαντασία είναι μικρότερη από το εύρος της συνείδησης που καλούμαστε να αναπτύξουμε σε αυτό το πολύ μικρό διάστημα του χρόνου. Όμως θα τα καταφέρουμε. Κάποιοι από μας θα τα καταφέρουν να αρχίσουν να δημιουργούν ψήγματα της συνείδησης που θα οδηγεί την ανθρωπότητα πίσω στην πηγή. Κάποιοι από μας, θα προλάβουν να επαναλάβουν σκέψεις και πρακτικές ώστε η νέα συνειδητότητα να συμπεριλάβει την ακριβή πορεία. Είμαστε οι πρώτοι άνθρωποι ιχνηλάτες του νέου δρόμου της επιστροφής μας. Οι ψυχές μας φέρουν την πληροφορία. Μένει σε μας, να καταφέρουμε να διαχειριστούμε τα Εγώ μας και να νικήσουμε.

Αλκιρέας    http://codepetalouda.blogspot.gr

Ο γέρος και ο έμπορος

Κάποια μέρα ένας αγρότης ο οποίος είχε σταματήσει να καλλιεργεί τα κτήματά του και αγόραζε έτοιμη τροφή, ανακάλυψε ότι ο έμπορος του χωριού του είναι ακριβός και τον κλέβει… Έτσι αποφάσισε να αντιδράσει…  Ξεκίνησε λοιπόν την άλλη μέρα το πρωί και πήγε στο διπλανό χωριό όπου πράγματι οι τιμές ήταν καλύτερες… Μετά από λίγες μέρες όμως, οι τιμές αυξήθηκαν κι εκεί, έτσι άρχισε να πηγαίνει από χωριό σε χωριό ώστε να βρει τις χαμηλότερες… Όμως όλες οι τιμές ήταν το ίδιο πολύ ακριβές πιά… Καθώς γύριζε σπίτι του κουρασμένος, στο δρόμο βρίσκει ένα γέρο ο οποίος καθόταν κάτω από τον ήλιο αμέριμνος…

«Τι κάνεις εδώ παππού» του λέει… Ο γέρος του εξηγεί ότι απλά παρατηρούσε τους ανθρώπους να πηγαίνουν πέρα δώθε για να βρουν δουλειά και καλύτερη τιμή στα εμπορεύματα που ήθελαν να αγοράσουν…

«Και τι ήθελες να κάνουν παππού»

«Να γνωρίζουν ότι ο έμπορος είχε ήδη αγοράσει όλα τα μαγαζιά της περιοχής και το μόνο που έπρεπε να κάνουν ήταν ή να διώξουν τον έμπορο ή να κλείσουν τα μαγαζιά του»

«Και πως θέλεις να το κάνουμε αυτό παππού… Εμείς δεν μπορούμε να τον διώξουμε, αφού ήδη ζει μακριά από εδώ και δεν τον γνωρίζουμε… Ούτε μπορούμε να κλείσουμε τα μαγαζιά του, διότι μέσα εργάζονται δικοί μας άνθρωποι οι οποίοι σταμάτησαν να καλλιεργούν τα κτήματά τους και έγιναν υπάλληλοι δικοί του…»

«Θα τον διώξετε μόλις αρχίσετε να καλλιεργείτε πάλι τη γη σας…» απάντησε ο γέρος

«Μα δεν γίνεται να το κάνουμε ούτε αυτό, γιατί η γη χρειάζεται καιρό μέχρι να βλαστήσει πάλι… Θα πεθάνουμε από την πείνα…»

«Έτσι ή αλλιώς θα πεθάνουν κάποιοι από την πείνα, όπως πεθαίνουν κάποιοι στρατιώτες στη μάχη όταν έχουν μπει στην πόλη τους οι εχθροί… Εσείς οι ίδιοι τον αφήσατε και μπήκε μέσα στα χωριά σας… Τώρα τι θέλετε να κάνετε;» απάντησε ο γέρος…

Αλκιρέας

 http://estiakoscyclos.blogspot.gr/2014/03/blog-post.html

Ανθρώπινη ενεργειακή υπόσταση και θεραπεία

«Είμαι ψυχή, Είμαι συνείδηση και Έχω σώμα… Αν μια ασθένεια βρίσκεται μέσα σε κάποιο θεραπευόμενο, τότε αυτός αναδύεται «μέσα» από μένα, το θεραπευτή του… ενώ συγχρόνως για αυτόν, υπάρχω «μέσα» του και δεν είμαι τίποτε άλλο, από την υλοποίηση της μορφής της δικής του εσωτερικής δύναμής»…

Εδώ και πολύ καιρό, διαβάζω, ακούω και βλέπω διάφορες πληροφορίες σχετικές με τις ενεργειακές θεραπείες… Διότι, είναι αλήθεια ότι ο άνθρωπος από πολύ παλιά έχει αντιληφθεί την ενεργειακή του υπόσταση και έχει προσπαθήσει να εφαρμόσει πρακτικές στη θεραπεία των ασθενειών του, όμως τώρα τελευταία τα πράγματα έχουν μπερδευτεί αρκετά, μιας και οι περισσότεροι σχεδόν «θεραπευτές» οι οποίοι ασχολούνται με τις θεραπείες αυτές, έχουν (ή θέλουν να έχουν) συγχρόνως και κάποια «σχέση», με το εξωτερικό περιβάλλον τους ή αλλιώς βαθύ διάστημα…

Στο άρθρο αυτό, θα μείνω στην ουσία χωρίς να δαιμονοποιήσω ούτε τους θεραπευτές ούτε φυσικά τους ασθενείς και θεραπευόμενους… Και το λέω αυτό διότι τα τελευταία χρόνια, αρκετές «θεραπευτικές σχολές», έχουν αντιστρέψει τη δυναμική της θεραπείας τους, εστιάζοντας την προσοχή τους έξω από το σώμα… Αντί δηλαδή να αναγνωρίσουν το σώμα σαν «πύλη εξόδου» της ενέργειας, από μέσα προς τα έξω στον υλικό κόσμο, έχουν (σχεδόν) διαστρεβλώσει την αντίληψη αυτή, θεωρώντας ότι το σώμα είναι μια «πύλη εισόδου» της ενέργειας, από τον εξωτερικό υλικό κόσμο προς τα μέσα του, κάτι το οποίο φυσικά δεν έχει καμιά σχέση με τη φύση του σώματος…

 

1. Το Ενεργειακό Σωματικό Πεδίο

Το ανθρώπινο σώμα, εμφανίζεται με μια συμπαγή υλική μορφή, όμως συγχρόνως περιβάλλεται και υποστηρίζεται από ένα αόρατο στις αισθήσεις μας ενεργειακό πεδίο, το οποίο και υλοποιεί τη μορφή του… Ένα ενεργειακό πεδίο το οποίο όμως πηγάζει εσωτερικά του και μόνον εσωτερικά του… Το «Ενεργειακό Σωματικό Πεδίο»…Κι αυτό, διότι το πεδίο αυτό, είναι το ενεργειακό πεδίο πληροφορίας, το οποίο αποτελεί ολόκληρη την ενεργειακή πληροφορία η οποία αφορά το αισθητό σώμα μας που υλοποιείται από την Συνειδητότητα στον τρισδιάστατο κόσμο μας. Το πεδίο αυτό –για λόγους περισσότερο αντιληπτικότητας και κατανόησης- χωρίζεται σε τρία μέρη, τα οποία οριοθετούν τα μέρη της ροής της Συνειδητότητας η οποία το υλοποιεί… Στο «Προ-Αισθητό» Σώμα ή Εσωτερικό, στο «Αισθητό» Σώμα ή Υλικό και στο «Μετα-Αισθητό» Σώμα ή Αστρικό…

Το πρώτο μέρος –το «Προ-Αισθητό» Σώμα ή Εσωτερικό- είναι το άδηλο (αόρατο) μέρος του «ενεργειακού σωματικού πεδίου» μας, το οποίο πλησιάζει από το μέλλον προς το παρόν (δηλαδή από μέσα προς τα έξω) ώστε να υλοποιηθεί (έχουμε περιγράψει σε προηγούμενα άρθρα τη διαδικασία)… Στο τμήμα αυτό του πεδίου, είναι καταχωρημένες όλες οι πληροφορίες οι οποίες αφορούν την κατάσταση της υγείας του… Τόσο οι φυσιολογικές του, όσο και οι πιθανές αλλοιωμένες, οι οποίες  και θα εμφανίσουν τελικά κάποια ασθένεια… 

Το δεύτερο μέρος του πεδίου –το «Αισθητό» Σώμα ή Υλικό- είναι το υλικό μέρος της Συνειδητότητας, όπου το «Ενεργειακό Σωματικό Πεδίο» μορφοποιείται σε υλική μορφή. Στο τμήμα αυτό, είναι καταχωρημένες μονάχα οι πληροφορίες οι οποίες αφορούν την τελική κατάσταση του σώματος το οποίο εμφανίζεται στο «τώρα»… Αν οι πληροφορίες είναι οι φυσιολογικές τότε το σώμα παρουσιάζεται υγιές, αν όμως οι πληροφορίες αυτές είναι αλλοιωμένες το σώμα παρουσιάζεται με ασθένεια, συμβατή με τις αλλοιωμένες πληροφορίες οι οποίες έχουν καταχωρηθεί στο πεδίο…

Το τρίτο μέρος του πεδίου, -το «Μετα-Αισθητό» Σώμα ή Αστρικό- είναι το άδηλο (αόρατο) μέρος του σώματος το οποίο μετά την υλοποίηση της μορφής του στον αισθητό κόσμο, εισέρχεται πάλι στο αόρατο μέρος της και «φεύγει» προς το παρελθόν… Προς το μέρος της 4^ης διάστασης δηλαδή, το οποίο στις αισθήσεις μας μεταφράζεται προς τα «έξω», σαν αστρικός χώρος ή βαθύ διάστημα… Να σημειώσω ότι το μέρος αυτό του πεδίου, περιλαμβάνει τα σώματα τα οποία είχαμε ονομάσει «ανθρώπους –εικόνες», και δεν είναι άλλο από το αποτύπωμα της ζωής μας στον εξωτερικό μας χώρο…

2. Συμπαντική ταυτότητα & Αισθητό Σώμα

Βλέπουμε λοιπόν ότι: Πρώτον, το «Ενεργειακό Σωματικό Πεδίο», είναι ένα πεδίο το οποίο ξεκινά από το αόρατο «μέσα» του σώματός μας και επεκτείνεται στο αόρατο «έξω» του περιβάλλοντός μας… Και δεύτερον, ότι η πληροφορία η οποία αφορά την κατάσταση της υγείας μας, έχει την ίδια ροή της υπόλοιπης Συνειδητότητας, δηλαδή από μέσα προς τα έξω… Το σύνολο από το πεδίο αυτό, –εκτός της απειροελάχιστα μικρής χρονικής διάρκειας του (κάθε) «τώρα»- ανήκει στον υπερδιαστασιακό χώρο πέραν της 3^ης διάστασης και αποτελεί τη συνολική διάρκεια ολόκληρης της ζωής μας, η οποία μετριέται με το χρόνο της συνολικής μας ζωής…Αντιλαμβανόμαστε δηλαδή, ότι το σημαντικότερο τμήμα της υλικής μας υπόστασης στον κόσμο αυτό, αποτελείται από ένα (αόρατο στις αισθήσεις μας) ενεργειακό πεδίο, το οποίο όμως περιέχει όλες τις πληροφορίες της ζωής μας…

Ένα πεδίο το οποίο αποτελεί την ενεργειακή μας αποτύπωση στο Σύμπαν… Ένα ενεργειακό πεδίο το οποίο αντιστοιχεί με την Συμπαντική μας ταυτότητα… Ενώ όμως το πεδίο αυτό επεκτείνεται σε μια χρονική διάρκεια όση και η (κάθε) συνολική μας ζωή, εμείς αντιλαμβανόμαστε μονάχα ένα απειροελάχιστο τμήμα του (κάθε φορά)… Αντιλαμβανόμαστε δηλαδή μονάχα το δεύτερο μέρος του πεδίου –το «Αισθητό» ή Υλικό Σώμα -, το οποίο υλοποιείται κάθε χρονική στιγμή «τώρα»… Μονάχα αυτό αισθανόμαστε και μονάχα αυτό έχουμε διαθέσιμο υλικά να παρέμβουμε… Είπαμε υλικά… Σε περίπτωση ασθένειας δηλαδή, η συμβατική –μηχανιστική-ιατρική (εκτός της Ψυχιατρικής), μονάχα αυτό έχει διαθέσιμο να θεραπεύσει… Τίποτε άλλο…  Πως όμως συμβαίνει και αλλοιώνονται οι πληροφορίες οι οποίες αφορούν την φυσιολογική μας κατάσταση;

3. Ασθένεια & Προ-Αισθητό Σώμα

Αν παρατηρήσουμε στο παραπάνω σχήμα, θα δούμε ότι η περιοχή υλοποίησης (κόκκινη περιοχή Α-Β), βρίσκεται μερικά δευτερόλεπτα πριν πάρει μορφή στον αισθητό κόσμο (Α)… Και αυτό σημαίνει ότι στην περιοχή αυτή, βρίσκεται όλη η πληροφορία της Συνειδητότητας η οποία αφορά το σώμα μας… Κάθε ολοκληρωμένη λεπτομέρεια, οποιασδήποτε πληροφορίας, η οποία αφορά κάθε ένα μικρό σωματίδιο, άτομο, μόριο, ουσία, σύμπλεγμα, κύτταρο, ιστό και όργανο τα οποία θα σχηματίσουν τελικά το σώμα μας, είτε αυτό είναι υγιές είτε παρουσιάζει κάποια ασθένεια, υπάρχει σε αυτή την περιοχή Α-Β… Όλες οι πληροφορίες… Τα πάντα… Ο αριθμός των αναπνοών, η πίεση του αίματος και των κτύπων της καρδιάς μας, η ποσότητα των συστατικών των χυμών του, η σχέση των ουσιών μεταξύ τους και η τελική εμφάνισή μας, ολοκληρώνεται σε αυτή την περιοχή, μερικά δευτερόλεπτα πριν πάρει μορφή για χιλιοστά του δευτερολέπτου στο «εδώ και τώρα» μας… Μέσα στο «Προ-Αισθητό» ή Εσωτερικό Σώμα, στο ενεργειακό πεδίο το οποίο ετοιμάζεται να πάρει μορφή και να σχηματίσει το σώμα μας…

Στην περιοχή υλοποίησης λοιπόν, η Συνειδητότητα, έχει ήδη «φορτώσει» στο «Προ-Αισθητό» Σώμα του «Ενεργειακού Σωματικού Πεδίου μας», όλες τις πληροφορίες τις οποίες τελικά και υλοποιεί στο δεύτερο μέρος του πεδίου –το «Αισθητό» ή Υλικό Σώμα… Όμως καθώς η Συνειδητότητα ρέει συνεχώς υλοποιώντας το σώμα μας, συγχρόνως λαμβάνει και πληροφορίες από τη συνείδησή μας (τον υλικό νου μας και τις σκέψεις μας.). Οι πρόσθετες πληροφορίες αυτές, διατηρούν ή μεταβάλλουν τις αρχικές κατά το δοκούν… Δηλαδή οι πληροφορίες που φτάνουν (εσωτερικά) στην περιοχή υλοποίησης, έχουν ήδη μέσα τους την όποια πιθανή μεταβολή η οποία έχει λάβει χώρα από την συνείδησή μας… Τη συνείδηση, η οποία συγχρόνως καταγράφεται συνεχώς στη Συνειδητότητα, άσχετα αν εμείς είμαστε συνειδητοί ή όχι… Αυτό σημαίνει, ότι οι πιθανές ασθένειες που εμφανίζει τελικά το σώμα μας, έχουν μεταφερθεί -μέσω της συνείδησή μας- από «έξω», στο «Προ-Αισθητό Σώμα», πολύ πριν φτάσει αυτό στην περιοχή υλοποίησης… Η κάθε ασθένεια δηλαδή, έχει ήδη μεταβιβαστεί εσωτερικά σαν πληροφορία, από το νου μας μέσω της συνείδησής μας και μορφοποιείται ενεργειακά στο σώμα μας σαν αλλοίωσή του…
 

4. Τα υλικά συστατικά ως πληροφορία

Επειδή είναι αδύνατον για τον άνθρωπο, να αντιληφθεί όλο το εύρος και τις ιδιότητες αυτού του αόρατου ενεργειακού πεδίου, θεώρησε σωστό, ότι αυτό που έπρεπε να κάνει είναι να δράσει στο εξωτερικό περιβάλλον του, δηλαδή στο Μετα-Αισθητό Σώμα και να εφαρμόσει μια θεραπεία από έξω προς τα μέσα… Κι αυτό διότι βλέποντας ότι το σώμα έχει ανάγκη ενεργειακής υποστήριξης από τον εξωτερικό κόσμο, όπως η πρόσληψη αέρα, νερού, τροφής, ή θέρμανσης, θεώρησε ότι η ενέργεια η οποία πρέπει να εφαρμοστεί είναι «εξωτερική»… Όμως το οξυγόνο, το νερό, η τροφή (ή τα φάρμακα) και η θέρμανση, είναι συστατικά του αισθητού κόσμου τα οποία τα απαιτεί (σαν έκτατη υποστήριξη) μόνο το υλικό σώμα, δηλαδή μονάχα το Αισθητό Σώμα του Ενεργειακού πεδίου, το οποίο ανταποκρίνεται μονάχα στο «εδώ και τώρα»… Το αόρατο μέρος του Ενεργειακού Σωματικού Πεδίου, είναι ένα στατικό μονόπολο πεδίο πληροφορίας και όχι κινητικό, δίπολο και μεταβαλλόμενο όπως τα ενεργειακά δίπολα πεδία των τριών διαστάσεων του αισθητού κόσμου, τα οποία μπορούν να μεταλλαχθούν σε άλλης μορφής ενέργεια… Πρέπει να έχουμε κατά νου, ότι στην περιοχή υλοποίησης συμβαίνει μια πολύ δραστική ανταλλαγή πληροφορίας η οποία είναι σχετικά δύσκολο να γίνει αντιληπτή… Κι αυτό διότι ενώ σε μας (γραμμικά) φαίνεται σαν εσωτερικό και εξωτερικό μέρος του σώματος, στην ουσία η περιοχή του μέλλοντος και του παρελθόντος είναι η μία μέσα στην άλλη…

Στο όριο της περιοχής υλοποίησης (Α), το στατικό πεδίο μετατρέπεται σε κινητικό ώστε να δημιουργήσει ροή (Συνειδητότητας και τα «τώρα») προς τον αισθητό κόσμο και επιστρέφει πάλι σαν στατικό με αλλαγμένο πόλο, ώστε η πληροφορία η οποία έρχεται από το παρελθόν (από το μέρος της συνείδησης του νου) να αλληλεπιδράσει με εκείνη η οποία έρχεται από το μέλλον (από το μέρος της συνείδησης του Εαυτού)… Αυτή η νέα πληροφορία μεταβιβάζεται αστραπιαία σε όλη τη συνείδηση μας, δημιουργώντας μια ασύλληπτη (για το νου μας) αλληλεπίδραση πληροφοριών… Πάντα, η πληροφορία που εισέρχεται είναι επηρεασμένη από την εικονικότητα του αισθητού κόσμου… Αυτή η επιρροή του κόσμου, δημιουργεί πάντα μια μόνιμη ανάγκη υποστήριξης στο υλικό σώμα… Κι αυτή η ανάγκη προέρχεται από τα υλικά στοιχεία τα οποία γνωρίζουμε αέρα, νερό, τροφή και θερμότητα… Είναι δύσκολο να το κατανοήσει αυτό ο ανθρώπινος νους, όμως ο τρόπος ο οποίος θεωρούμε εμείς ότι το υλικό σώμα χρησιμοποιεί τον αέρα, το νερό, την τροφή και τη θέρμανση, αποτελεί μονάχα ένα πολύ μικρό μέρος από τον τρόπο που τα χρησιμοποιεί το Ενεργειακό Σωματικό Πεδίο μας… Για το Ενεργειακό Πεδίο, ο αέρας περιέχει την πληροφορία η οποία αφορά το «γιατί» (την αιτία), το νερό την πληροφορία για το «τι» (το είδος), η τροφή την πληροφορία για το «πότε» (το χρόνο) και η θερμότητα για το «πως» (τον τρόπο) που θα γίνει κάθε εφαρμογή…

5. Η ενεργειακή δομή των στοιχείων

Για να γίνει όλο αυτό κατανοητό, θα κάνω μια μικρή παρένθεση… Όταν μιλάμε με όρους ενεργειακών πεδίων πληροφορίας, θα πρέπει να σταματήσουμε να θεωρούμε την ενέργεια σαν τις γνωστές σε όλους θερμική, ηλεκτρική ή κάτι ανάλογο, αλλά να την αντιλαμβανόμαστε περισσότερο σαν «δεδομένη» (δηλαδή πληροφοριακή, από τη λέξη «δεδομένο» ή data)… Όταν εξετάζουμε ένα υλικό σώμα για τα συστατικά του, έχουμε μάθει να εξετάζουμε την υλική του υπόσταση, τη χημική του σύνθεση ή το πολύ-πολύ τη δομή του… Για παράδειγμα όμως, το νερό, όπως και να το εξετάσεις έχει την ίδια χημική σύνθεση Η2Ο… Όμως συγχρόνως, το νερό φέρει μέσα του την πληροφορία του είδους του συστατικού που χρειάζεται κάθε σύστημα καθώς και της αναλογίας του… Το νερό δηλαδή είναι ένα ενεργειακό πεδίο πληροφορίας, το οποίο σχετίζεται με την απάντηση στο «τι» και «πόσο»… Όπως επίσης ο αέρας, όπου εκτός από το κύριο συστατικό του -το οξυγόνο-, περιέχει τις πληροφορίες για την αιτία που απαιτούνται όλα… το «γιατί» είναι κάτι απαραίτητο, τον λόγο που υπάρχει ανάγκη σε κάτι… Όμως όλη αυτή η πληροφορία αναφέρεται στο υλικό σώμα μας μονάχα… Η αναπνοή δηλαδή, η πρώτη και βασική ανθρώπινη σωματική λειτουργία, δεν μεταφέρει μέσα στον οργανισμό μονάχα οξυγόνο… Αυτό είναι το λιγότερο…

Εκείνη την απειροελάχιστης διάρκειας χρονική στιγμή του «τώρα», μεταφέρει μέσα στο σώμα την αιτία για την οποία συμβαίνουν, μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, όλα όσα συμβαίνουν σε αυτό… Του δίνει την απαραίτητη συμπληρωματική πληροφορία, ώστε σε εκείνα τα χιλιοστά του στιγμιαίου «τώρα», να διατηρηθεί στη ζωή σε φυσιολογική κατάσταση… Εκείνη τη στιγμή δηλαδή, όπου ο νους -σαν μέρος του υλικού σώματος-, θα αλληλεπιδράσει με τον αισθητό κόσμο και θα παράγει εμπειρία, μνήμη, σκέψη και άρα πρόσθετη (αλλοιωμένη από τον εικονικό κόσμο) συνείδηση, -η οποία θα μεταβιβασθεί στη συνολική συνείδηση ολόκληρου του Ενεργειακού Σωματικού Πεδίου-, η αναπνοή είναι η συμπληρωματική πληροφορία εκείνη, η οποία κρατά τον (υλικό) νου διαυγή και ενεργό… Γιατί; Διότι ο νους είναι αυτός ο οποίος με τη σκέψη του, μπορεί να αλλοιώσει τη συνείδηση, η οποία με τη σειρά της θα αλλοιώσει το Προ-Αισθητό Σώμα του ενεργού μας πεδίου και θα δημιουργηθεί η ασθένεια… Ο αέρας για το νου μας λοιπόν, το νερό για την ανταπόκριση του νου στο σώμα –δηλαδή για το συναίσθημα-, η τροφή για το χρόνο ανάπλασης των κυττάρων μας και η θερμότητα για τον τρόπο της ενδοκυτταρικής μεταβολής, αποτελούν τις συμπληρωματικές πληροφορίες, οι οποίες είναι απαραίτητες για να διατηρήσουν τη συνείδηση αδιατάρακτη και το υλικό σώμα υγιές… Κι αυτό δεν είναι μυστηριακό, αλλά είναι η ουσία της ζωής του σώματος μας… Όμως όλο αυτό είναι ένα θέμα το οποίο είναι αδύνατον να αναπτύξω άλλο στο άρθρο αυτό και θα επανέλθω…

6. Η τρισυπόστατη φύση του ανθρώπου

Έχουμε συνηθίσει να αντιλαμβανόμαστε τον υλικό κόσμο σαν την μοναδική μας πραγματικότητα. Έτσι θεωρούμε ότι αυτό που υπάρχει είναι το σώμα μας, το οποίο για να λειτουργήσει έχει ψυχή και συνείδηση… Σε μια ενεργειακή προσέγγιση όμως, το σώμα είναι εικονικό και αυτό που υπάρχει είναι μονάχα αυτό που εννοούμε ψυχή και αυτό που αντιλαμβανόμαστε σαν συνείδηση… Ο άνθρωπος –σαν οντότητα- είναι ένας τρισυπόστατος συνδυασμός, του Εαυτού [ή Κοσμικού κυττάρου ή ψυχής], της συνείδησης [ή πνεύματος] και του νου [ή υλικού σώματος]… Η ψυχή διαχειρίζεται τη συνείδηση, η συνείδηση συμμετέχει στη Συνειδητότητα και τελικά η Συνειδητότητα μορφοποιεί το υλικό σώμα και το νου… Φυσικά ο κύκλος ξαναρχίζει, όπου ο νους μέσω της αλληλεπίδρασής του με τον αισθητό κόσμο παράγει μνήμες και σκέψεις, οι οποίες με τη σειρά τους προστίθενται στη συνείδηση, αυτή καταγράφεται εκ νέου στη Συνειδητότητα, η οποία υλοποιεί το υλικό σώμα και ο κύκλος συνεχίζεται, δημιουργώντας μια ατέλειωτη σειρά-αλληλουχία από άπειρα σώματα στο «εδώ και τώρα»…

Δηλαδή συνεχίζεται δημιουργώντας όλες τις «στιγμές» από το σώμα μας… Ποιος τα δημιουργεί… Η ψυχή και η συνείδηση… Ένα σώμα το οποίο αναπαράγεται με τον παραπάνω τρόπο-κύκλο συνεχώς, περίπου 100.000 φορές το δευτερόλεπτο (βλέπε νόμο της αντίστροφης ροής)… Η ψυχή –ή κοσμικό κύτταρο- είναι επιφορτισμένη να διαχειρίζεται την ενεργειακή πληροφορία του σώματός μας… δηλαδή το «Ενεργειακό Σωματικό Πεδίο» μας… Το πεδίο το οποίο περιέχει όλη την ενέργεια, την ενεργειακή πληροφορία και τη ζωτικότητα η οποία μας υλοποιεί σαν υλικό σώμα στον αισθητό κόσμο… Με τον όρο διαχείριση, εννοούμε την ολοκληρωτική και συνεχή αλληλεπίδραση με τον αισθητό κόσμο, τη δημιουργία της πρόσθετης συνείδησης και τη τροφοδοσία του σώματος με ζωτικότητα… δηλαδή απαραίτητη ζωτική ενέργεια, η οποία μας διατηρεί στη ζωή…

7. Ενεργειακό πεδίο και ζωτικότητα

Τι σημαίνει όμως ζωτικότητα; Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τη ζωτικότητα, θα πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης και αντίληψής μας, ώστε να πάμε ένα βήμα μέσα στο ενεργειακό πεδίο… Ο άνθρωπος –όπως είπαμε παραπάνω-, δεν είναι ένα σώμα το οποίο έχει ψυχή και συνείδηση, αλλά είναι μια τρισυπόστατη οντότητα η οποία Είναι ψυχή, Είναι συνείδηση και Έχει σώμα… Το σώμα δηλαδή δεν είναι το πρωτεύον, αλλά το αποτύπωμα του συνολικού ενεργειακού δίπτυχου πεδίου «ψυχή-συνείδηση» στον αισθητό κόσμο… Έτσι η ασθένεια δεν είναι του σώματος, αλλά μέρος του δίπτυχου πεδίου και απλά μέσω του σώματος γίνεται αισθητή σε μας… Η ασθένεια δηλαδή, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια αλλοίωση (της πληροφορίας) του ενεργειακού πεδίου, η οποία παίρνει μορφή πάνω στο σώμα το οποίο υλοποιείται από αυτό (το πεδίο)…

Είπαμε ότι το πεδίο αυτό έχει κατεύθυνση (κίνησης) από «μέσα» προς τα «έξω» και επεκτείνεται τόσο στο «εσωτερικό» αόρατο μέρος του σώματος, όσο και στο «εξωτερικό» αόρατο του… Είναι δηλαδή ένα ενεργειακό πεδίο το οποίο μπορούμε να το προσομοιάσουμε με ένα τεράστιο αβγό-σφαίρα σε τριπλή (για μας, διότι στην ουσία είναι άπειρη μέσα στο βαθύ διάστημα) διαστρωμάτωση… Όπου η εξωτερική αόρατη στοιβάδα του υπάρχει περίπου 70 εκατοστά γύρω από το σώμα μας, μια δεύτερη βρίσκεται μερικά χιλιοστά από αυτό και μια τρίτη υπάρχει σαν πυρήνας, «μέσα» στο αόρατο εσωτερικό του… Ζωτικότητα λοιπόν, ονομάζουμε την ομοιόμορφη και σταθερή κατανομή ενέργειας και συνολικής πληροφορίας, σε όλο το μήκος (αν μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε αυτό το μέτρο) της ακτίνας του ενεργειακού αβγού-σφαίρας, του «Ενεργειακού Σωματικού Πεδίου… Άρα η εμφάνιση οποιασδήποτε ασθένειας (ενεργειακά), δεν είναι τίποτε άλλο από την διατάραξη αυτής της ζωτικότητας…

8. Συνείδηση και συναισθήματα

Πως όμως μπορεί να διαταραχθεί η ζωτικότητα; Η τριπλή ανθρώπινη υπόσταση, ψυχή - συνείδηση –σώμα, αλληλεπιδρά συνεχώς μεταξύ της καθώς και με το περιβάλλοντα αισθητό κόσμο… Από την τριπλή αυτή σύνθεση η οποία επιδρά πάνω στο ενεργειακό σωματικό μας πεδίο όμως, μονάχα η συνείδηση αποτελεί τη παράμετρο η οποία: [όταν μεταβάλλεται, μεταβάλλει και το σώμα]… Άρα, για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε ποια είναι η αιτία της έναρξης και εξέλιξης κάποιας ασθένειας, το πρώτο το οποίο έχουμε να κάνουμε είναι να κατανοήσουμε τον τρόπο που μεταβαλλόμενη η συνείδηση, δημιουργεί αλλοίωση στην πληροφορία υλοποίησης του σώματος…Η συνείδηση όμως μεταβάλλεται από την αλληλεπίδραση του νου (σώματος) με τον αισθητό κόσμο… Ο νους είναι εκείνος ο οποίος δημιουργεί μέσα από τις εμπειρίες, τη μνήμη, η οποία με τη σειρά της παράγει σκέψεις… Οι σκέψεις όμως δεν αναφέρονται ποτέ στο «τώρα» αλλά βυθίζονται στο αόρατο παρελθόν και γίνονται αναμνήσεις, ή προχωρούν στο αόρατο μέλλον και γίνονται σενάρια…

Οι σκέψεις αυτές γίνονται σήματα στο σώμα μας… δηλαδή συναισθήματα, τα οποία καταγράφονται συνειδητά ή υποσυνείδητα… Αυτές οι καταγραφές όμως ξεκινούν από το «εδώ και τώρα»… Ενώ δηλαδή οι σκέψεις ποτέ δεν αναφέρονται στο «εδώ και τώρα», τα συναισθήματα τα οποία παράγονται από αυτές, γίνονται αντιληπτά μονάχα από το σώμα… Το σώμα το οποίο υπάρχει μονάχα στο «εδώ και τώρα»… Έτσι τα συναισθήματα μεταβάλουν τη συνείδησή μας… Ποια συνείδηση; Αυτή που αφορά το Αισθητό Σώμα… Άρα ο νους, (μέσω της πρόσθετης συνείδησης) μεταβάλει τη συνείδηση η οποία αφορά το μέρος του Ενεργειακού Σωματικού πεδίου το οποίο αφορά το «τώρα»… Άρα αλλοιώνει το ενεργειακό μέρος του υλικού μας σώματος… Ο αέρας, το νερό, η τροφή και η θερμότητα, είναι συμπληρωματικές εξωτερικές πληροφορίες οι οποίες προσπαθούν να το διατηρήσουν ακέραιο, όμως το σώμα αλλάζει σε κάθε «τώρα»… Τα συναισθήματα «σπάνε» την ασπίδα προστασίας του και διαφοροποιούνται οι ανάγκες για αέρα, νερό, τροφή και θερμότητα… Αν προσθέσουμε και την αλλαγή στην ποιότητά τους, τότε καταλαβαίνουμε ότι η πληροφορία τελικά που μεταβιβάζεται στη συνείδησή μας είναι δύσκολο να κρατηθεί σε φυσιολογικά επίπεδα χωρίς τη δική μας προσοχή… Χωρίς να είμαστε συνειδητοί και να παρατηρούμε αυτό που συμβαίνει στο «τώρα» μας…

9. Ο δρόμος προς την ασθένεια

Έτσι λοιπόν τι συμβαίνει… Ο νους παράγει σκέψεις οι οποίες βασίζονται στο παρελθόν και επιδρούν στο μέλλον… Οι σκέψεις παράγουν συναισθήματα τα οποία αλλοιώνουν το ενεργειακό πεδίο του «τώρα»… Η αλλοίωση του ενεργειακού πεδίου αυξάνει τις ανάγκες σε συμπληρωματικά υλικά στοιχεία… Οι ανάγκες σε καλύτερη ποιότητα και παροχή αέρα, νερού, τροφής και θερμότητας μεταβάλλονται… Αν η μεταβολή των αναγκών δεν εφαρμοστεί αποτελεσματικά, το ενεργό πεδίο περνά σε αστάθεια, η ζωτικότητα μειώνεται και η αστάθεια περνά στην περιοχή υλοποίησης… Η αστάθεια αυτή γίνεται αισθητή από το νου ο οποίος παράγει νέες σκέψεις και συναισθήματα, οι οποίες πλέον επιδρούν πάνω στο Προ-Αισθητό Σώμα του ενεργειακού πεδίου… Αν η κατάσταση επιμείνει, τότε οι σκέψεις αυτές επιδρούν σε μεγαλύτερο βάθος μέσα στο πεδίο …

Αν σε αυτή την κατάσταση υπάρξει κάποιο πρόσθετο, πολύ δυνατό συναισθηματικό γεγονός, τότε δημιουργείται αστάθεια στο πεδίο υλοποίησης, στο οποίο η 4^η διάσταση πλέον, (μη έχοντας συγκεκριμένο σχέδιο υλοποίησης) δημιουργεί κενό… Όμως στην υλοποίηση –το έχουμε ξαναπεί- κενό δεν υπάρχει… Και η Συνειδητότητα «κατεβάζει» (για να γεμίσει το κενό υλοποίησης) πληροφορία από την 5^η διάσταση, η οποία είναι χαοτική… Σε αυτό το σημείο η πληροφορία της Συνειδητότητας η οποία αναλογεί σε ένα υγιές σώμα, έχει πλέον αλλοιωθεί, και το αποτέλεσμα εξαρτάται από τις παραμέτρους που επικράτησαν… Το ανοσοποιητικό δηλαδή του σώματος, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ο δείκτης ο οποίος θα μας δείξει τι θα συμβεί… Η κατάσταση δηλαδή της άμυνας του υλικού μας σώματος πλέον, είναι ένα είδος οδικού χάρτη, ο οποίος θα μας δείξει τι έχει τη δυνατότητα να αναπτυχθεί μαζί με το σώμα… Δηλαδή ποια ασθένεια και σε ποιο όργανο ή ιστό θα μπορέσει να εξελιχθεί σαν γεγονός… Το ανοσοποιητικό μας δηλαδή, είναι ο υλικός μηχανισμός ο οποίος μεταβάλλεται από το Ενεργειακό Σωματικό πεδίο, και το είδος της μεταβολής του, δείχνει τι θα συμβεί ως αλλοίωση στον οργανισμό μας… Έναν οργανισμό, ο οποίος υλοποιείται πλέον μαζί με την ασθένεια…

10. Αντιστροφή της ασθένειας

Εφόσον η ασθένεια, -ενεργειακά- ξεκινάει μέσα από νοητική διεργασία, και η θεραπεία της –ενεργειακά- έτσι ξεκινάει… Αρκεί να διαθέτουμε χρόνο, δηλαδή να είναι κάθε άλλο παρά επείγον το περιστατικό, στο οποίο τότε, το μόνο που οφείλουμε είναι να επιδράσουμε υλικά, δηλαδή μηχανιστικά, με την συμβατική ιατρική του δυτικού μας πολιτισμού… Αν όμως υπάρχει διαθέσιμος χρόνος, τότε μπορούμε να συζητάμε για βοήθεια μέσω ενεργειακής θεραπείας… Και γιατί χρειαζόμαστε χρόνο… Διότι ακόμη περισσότερο χρόνο χρειάστηκε και μια σοβαρή ασθένεια για να αναπτυχθεί… Ένας ασθενής ο οποίος έχει αναπτύξει μια τέτοια ασθένεια, έχει διαθέσει πολύ χρόνο από τη ζωή του προς αυτή την κατεύθυνση… Έτσι τώρα θα πρέπει να δράσει αντίστροφα… Αν οι αρνητικές σκέψεις με τα αντίστοιχα συναισθήματα είναι ικανά να ενεργοποιήσουν μια σοβαρή αλλοίωση στη συνείδηση μας και στη Συνειδητότητα η οποία υλοποιεί το σώμα μας, η μοναδική οδός αντιστροφής αυτής της κατάστασης είναι η επιλογή της συνειδητής θεραπείας της… Ο ασθενής δηλαδή, είναι ο πρώτος ο οποίος οφείλει να «επιλέξει» τη δική του θεραπεία, και όχι ο θεραπευτής του… Η έναρξη της ασθένειας, βρίσκεται στο αλλοιωμένο Προ-Αισθητό σώμα… δηλαδή στο αόρατο μέρος του «μέσα» μας… Και για να φτάσει η θεραπεία στο εξωτερικό ορατό μας σώμα, θα πρέπει να θεραπεύσουμε πρώτα αυτό το «μέσα» μας… Συνήθως, ο πυρήνας του Ενεργειακού Σωματικού μας Πεδίου, βρίσκεται -ενεργειακά - περίπου 70 εκατοστά μέσα το σώμα μας… Η απόσταση αυτή είναι νοητική, έτσι η νοητική μας προσέγγιση θα πρέπει να εστιαστεί σε ένα τέτοιο ενεργειακό βάθος…

Σε κάθε ενεργειακή θεραπευτική προσέγγιση, αναδομούμε την αλλοιωμένη πληροφορία η οποία είναι κρυμμένη «μέσα» στον ασθενή… Για να την αναδομήσουμε όμως θα πρέπει να την έχουμε αναγνωρίσει… Ο θεραπευτής θα πρέπει να έχει την ικανότητα της σωστής διάγνωσης, καθώς επίσης του εντοπισμού της σωστής θέσης της αλλοίωσης… Η ενεργειακή πληροφορία, «ερχόμενη» από τα μελλοντικά βάθη της Συνειδητότητας, έχει αλλοιωθεί σε κάποια σημείο όπου έχει συναντήσει κάποια ενεργειακή φόρτιση… Ο θεραπευτής στοχεύει σε μεγαλύτερο βάθος από εκείνο της εστίας που θα εντοπίσει… Πίσω από την αλλοιωμένη εστία.. Εκεί όπου υπάρχει υγιής ολοκληρωμένη, αυτούσια, αυθεντική ενεργειακή πληροφορία του ασθενή… Εδώ όμως χρειάζεται να σημειώσω κάτι πάρα πολύ σημαντικό, το οποίο χρειάζεται βιωματική αντίληψη για να γίνει κατανοητό στο νου μας… Όταν συναντηθεί ένας ασθενής με κάποιο θεραπευτή, ο κάθε ένας από αυτούς, αναδύει από μέσα του και τους δύο… Δεν είναι δύο ξεκομμένα άτομα, αλλά ένα ενιαίο σύνολο το οποίο υλοποιεί από κοινού ένα συγκεκριμένο γεγονός… Μια κοινή θεραπεία… Ενώ δηλαδή ο θεραπευτής θα πρέπει να έχει συνειδητοποιήσει ότι … «αν η ασθένεια βρίσκεται μέσα στον θεραπευόμενο, τότε ο θεραπευμένος αναδύεται μέσα από τον θεραπευτή του»… ο ασθενής θα πρέπει να έχει αποδεχθεί, ότι «αυτός ο θεραπευτής υπάρχει «μέσα» του και δεν είναι τίποτε άλλο από την υλοποίηση της μορφής της εσωτερικής δύναμής του»… Κάτι το οποίο αντιστρατεύεται τόσο την κοινή λογική του πολιτισμού μας, όσο και τις παρούσες πρακτικές των εναλλακτικών θεραπευτικών σχολών…

11. Μέλλον και ενεργειακή προσέγγιση

Δεν θα μπω από εδώ σε λεπτομέρειες, όμως είναι απαραίτητο να σημειώσουμε μερικά σημαντικά σημεία… Η άποψη ή η σκέψη, οτι στέλνουμε ή αντλούμε κάποιου είδους ενέργειας, από ή προς κάποιο σημείο του σώματος του ασθενή, ανήκει σε περίεργες τακτικές οι οποίες όπως αντιλαμβάνεστε καμιά σχέση δεν έχουν με θεραπεία… Το να προσπαθείς να αντιστρέψεις τη ροή της Συνειδητότητας ώστε να οδηγήσεις εξωτερική ενέργεια μέσα στο Ενεργειακό Σωματικό Πεδίο κάποιου, είναι από ανόητο έως ίσως καταστροφικό… και ανήκει σε πρακτικές οι οποίες δημιουργούν σύγχυση τόσο στους ασθενείς όσο και στους πιθανούς εν δυνάμει θεραπευτές… Είναι αδύνατον για κάποιον ο οποίος αγνοεί τις βασικές έννοιες της ενεργειακής προσέγγισης, να θεωρεί ότι είναι θεραπευτής ή να προσπαθεί να θεραπεύσει κάποιον…

Κατανοώ ότι κάποιοι έχουν διαθέσει σημαντικό χρόνο από τη ζωή τους στην προσπάθεια εκμάθησης κάποιας θεραπείας, όμως ένας θεραπευτής, πρώτιστα είναι χαρισματικός και ύστερα είναι πρακτικός… Δυστυχώς, ο δυτικός πολιτισμός μας, έχει διαγράψει τις διαδρομές, μέσα από τις οποίες αυτοί οι χαρισματικοί θεραπευτές θα μπορούσαν να αναπτύξουν τις ικανότητές τους… Έτσι μένει να ξεκινήσουμε από την αρχή, να κατανοήσουμε τις διαδικασίες, όπως επίσης να θεσπίσουμε συγκεκριμένες πρακτικές οι οποίες να διασφαλίζουν κύρια τον ασθενή… Η συνείδηση προς τις ενεργειακές θεραπείες η οποία έχει ξεκινήσει, είναι σίγουρο ότι πρέπει να προχωρήσει σε μεγαλύτερα βάθη, όμως με ένα τρόπο συμβατό με τον άνθρωπο και την Συνειδητότητα η οποία υλοποιεί ένα υγιές σώμα…

Αλκιρέας

http://eistoepanoidein.blogspot.com