Σχέδιο Λαός-εκκλησία, Ναός-θρησκεία. Τι αγνoούμε;

Έχουμε σκεφτεί οτι στη συνείδησή μας έχουμε ενωμένες, την έννοια της εκκλησίας με αυτή του Ναού; Ότι έχουμε ταυτισμένες μέσα μας, την έννοια του δήμου με τη θρησκεία; Με αυτό τον τρόπο όμως, αν μια κοινωνία αδυνατεί να κρατήσει τις εκκλησίες της, σε λίγο θα χάσει και τους Ναούς της. Μια κοινωνία που αλλάζει άβουλα τις δομές οργάνωσης και προστασίας της, ας ετοιμάζεται να δεχθεί σε λίγο κι ένα νέο άγνωστο θεό.

Αλήθεια αν σας ζητούσε κάποιος να γράψετε σε μια κόλλα χαρτί, έτσι σαν διαγώνισμα σε σχολείο, τις διαφορές που έχει μια εκκλησία και ένας Ναός, θα μπορούσατε να τις γράψετε; Θα μπορούσατε να αρχίσετε να διαχωρίζετε μέσα σας τις δύο αυτές λέξεις, σε δύο διαφορετικές έννοιες; Έχετε διερωτηθεί ποτέ γιατί, ενώ υπάρχουν στο ελληνικό λεξιλόγιο δύο λέξεις (εκκλησία και Ναός), εμείς στην καθημερινή πρακτική έχουμε μάθει να χρησιμοποιούμε μια (εκκλησία) και για τις δύο έννοιες; Αν οι έννοιες όμως είναι δύο σε μια, και κάποιος μεταβάλλει τη συνείδηση μας περί εκκλησίας (την πρώτη), είναι δυνατόν να μπορέσει ευκολότερα μετά να μεταβάλλει και τη συνείδηση μας περί Ναού (τη δεύτερη); Πιστεύετε οτι μετά, η θρησκεία (δηλαδή η αιτία ύπαρξης του Ναού) θα μπορέσει να παραμείνει η ίδια; Ας σας βοηθήσω λίγο περισσότερο…

Για να διαχωρίσετε μέσα σας τις δύο έννοιες, πρώτα εστιάστε στην έννοια Ναός. Σε ότι θρησκευτική απόχρωση και να βρίσκεστε, αισθανθείτε βαθιά και κατανοήστε τον τρόπο που αντιλαμβάνεστε και αποδέχεστε την έννοια του Ναού. Δεν χρειάζεται να σκεφτείτε πολύ και αμέσως σας κατακλύζει ένα καθαρά θρησκευτικό συναίσθημα. Αν είστε βαθιά θρησκευόμενος, αυτό το συναίσθημα θα σας χαρίσει γαλήνη ενώ αν έχετε ακόμη ερωτηματικά αναπάντητα και ανησυχίες σχετικά με την έννοια της θρησκείας μέσα σας, τότε αυτή την απροσδιόριστη αμφιβολία θα την νοιώσετε και μέσα σας, σαν μια αντίσταση στη γαλήνη.

Τώρα σκεφτείτε τη λέξη εκκλησία και κάνετε το ίδιο. Χαμογελάω διότι μόλις σκεφτείτε τη λέξη αυτή, θα υπάρξει αμέσως διαχωρισμός. Όπου και να ανήκετε θρησκευτικά, η γαλήνη θα καθυστερήσει αρκετά και μπορεί να μην έρθει καθόλου. Αν μάλιστα ανήκετε στην πλευρά της αμφισβήτησης οποιασδήποτε θρησκείας, τότε μπορεί να γεμίσετε και με θυμό. Στο μυαλό σας θα έρθουν παπάδες, κοινωνική καταπίεση, ο γείτονας που σας χλευάζει, το καταπιεσμένο συναίσθημα μέσα σας που δεν μπορεί να εκφραστεί και ότι άλλο θέλετε. Από πού πηγάζει αυτή η διαφορά των συναισθημάτων μπορείτε να σκεφτείτε; Τι είναι αυτό που σας κάνει να αισθάνεστε άβολα και να καθυστερεί η γαλήνη;

Η διαφορά βρίσκεται στην αλληλεπίδραση του Εαυτού σου με τους άλλους. Στο Ναό, όποιος κι αν είναι αυτός, όποιας θρησκείας κι απόχρωσης ή δόγματος, αρχαίος ή νέος, βρίσκεσαι μόνος σου. Εσύ και η αόριστη θεότητα. Η ψυχή σου και η βαθύτερη συνείδησή σου, σε σύνδεση με την πηγή σου. Μόνος ή μόνη σου με αυτό που για σένα αντιπροσωπεύει το θείο. Χωρίς ερωτήσεις ή αμφιβολίες. Χωρίς αλληλεπιδράσεις με οτιδήποτε. Βρίσκεσαι στο κέντρο της απόλυτης γαλήνης.

Στην εκκλησία όμως δεν είναι το ίδιο. Διότι η έννοια εκκλησίας δεν είναι στη συνείδηση σου απαραίτητα συνδεδεμένη με το απόλυτο θείο αλλά με την ευρύτερη κοινωνία που ζεις. Η εκκλησία είναι το σημείο συγκέντρωσης της κοινωνίας που βρίσκεσαι και με την οποία αλληλεπιδράς. Απέναντί σου δεν έχεις μόνο το θεό, αλλά και όλους τους άλλους, μερικοί από τους οποίους ίσως, δεν αντιπροσωπεύουν και ότι καλύτερο για σένα, με όποια έννοια.
Αυτό ίσως εσύ δεν το έχεις σκεφτεί ποτέ, αλλά το σκέφτονται για σένα κάποιοι άλλοι που δρομολογούν τη ζωή σου. Αυτοί που εν αγνοία σου καταστρώνουν τα σχέδια για την επόμενη μακρινή σου ημέρα, γνωρίζουν πολύ καλά τον ψυχισμό σου και τον τρόπο που οι πληροφορίες που σου έχουν δώσει λειτουργούν μέσα σου.

 

Κατανοεί ο αναγνώστης τώρα κάποια διαφορά ανάμεσα στις δύο έννοιες; Έχει μήπως αρχίσει να αντιλαμβάνεται πως συμπεριφέρεται στις δύο περιπτώσεις; Αντιλαμβάνεται δηλαδή ότι η εκκλησία για τον κάθε ένα μας είναι μια ευρύτερη έννοια κοινωνικής οργάνωσης και όχι απαραίτητα σύνδεσής μας με το θείο; Ότι η εκκλησία δηλαδή, αποτελεί συνειδησιακά, ένα σημείο συνάθροισης μέσα στην μικρή μας κοινωνία, το οποίο έχουμε συνδέσει με τις βαθύτερες καθημερινές ανάγκες μας οργάνωσης, προστασίας και άμυνας; Οι κτύποι του ρολογιού της μας δείχνει το χρόνο, ο ήχος από την καμπάνα μας μεταδίδει την ανάγκη κάποιου για προστασία και φροντίδα σε καταστάσεις πυρκαγιάς, μάχης, θανάτου ή χαράς. Μας θυμίζει τα καθήκοντά μας σαν συνάνθρωπο και σαν προσκυνητή. Είναι το πνευματικό μας σχολείο. Ο πνευματικός μας δάσκαλος είναι εκεί. Το σημείο που μπορούμε να πούμε τα εσώψυχά μας και να νοιώσουμε ότι κάποιος μας φροντίζει. Μας καλεί σε στιγμές που υπάρχει επιτακτική ανάγκη να συναθροιστούμε για να πάρουμε αποφάσεις για την κοινότητα μας.

Ενώ δηλαδή η εκκλησία αποτελεί σημείο επαφής για το απολύτως φυσικό, ο ναός αποτελεί σημείο επαφής με το μεταφυσικό κι αόρατο.  Ενώ η εκκλησία είναι σημείο ανάγκης εξωτερικής άντλησης αγάπης, ο ναός αποτελεί σημείο προσφοράς της αγάπης μας στην πηγή της προέλευσής μας. Καταλαβαίνει τώρα ο αναγνώστης για τι πράγμα μιλάμε; Μιλάμε πάλι για τρόπο ανταλλαγής αγάπης.
Αν όμως δύο διαφορετικές έννοιες, μείνουν ενωμένες για μεγάλο χρονικό διάστημα και έχουν ταυτιστεί υποσυνείδητα, τότε αν κάποιος με οποιοδήποτε τρόπο αλλάξει τον τρόπο που λειτουργεί η μία έννοια, τότε αυτόματα αλλάζει και την άλλη χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Μπορεί να το αντιληφθεί αυτό ο αναγνώστης; Ότι αν κάποιος σε ένα σημαντικό βάθος χρόνου, μας αλλάξει αθόρυβα την αντίληψή μας για την εκκλησία, αυτόματα μας αλλάζει και αυτή του Ναού, άρα και της θρησκείας;
 

Τι θα έκανε κάποιος δηλαδή, αν είχε μια κοινωνία που την προετοίμαζε να αποσχιστεί από το θείο όπως το γνώριζε εκείνη μέχρι τότε, και ήθελε να την κατευθύνει σε κάτι διαφορετικό. Θα ήταν εύκολο να αναγκάσεις κάποιον να διακόψει την επαφή του με το χώρο που κάθε μέρα οργανώνει την κοινότητα, την πνευματικότητα και την ασφάλειά του; Διότι η εκκλησία μέχρι σήμερα για τους περισσότερους αντιπροσώπευε κάτι πολύ μεγαλύτερο από τα θρησκευτικά του καθήκοντα. Αντιπροσώπευε την ευρύτερη καθημερινότητά του. Πιστεύετε ότι όλοι όσοι πάνε κάθε μέρα στην εκκλησία έχουν τους καλύτερους δεσμούς με το θείο; Πιστεύετε δηλαδή ότι σε μια χριστιανική, ή μουσουλμανική ή άλλη  εκκλησία (όχι ναό), συχνάζουν όλοι όσοι θέλουν να ενώσουν την ψυχή τους με το μεγαλειώδες θείο ή ότι συχνάζουν για κοινωνικούς, πρακτικούς και γενικότερους προστατευτικούς λόγους; Θα μπορούσατε να πιστέψετε αν κάποιος ξαφνικά μια μέρα έδινε εντολή σε όλους να μην πάνε στην εκκλησία, εκείνοι θα υπάκουαν; Έχετε αυτή την εντύπωση ότι θα σταματούσαν να πηγαίνουν στην εκκλησία; Όχι στο Ναό! Στην εκκλησία! Φυσικά και θα συνέχιζαν! Ακόμη και κρυφά. Θεωρείτε οτι ο κύριος λόγος θα ήταν θρησκευτικός ή κοινωνικός; Σας πληροφορώ ότι θα πήγαιναν ακόμη πιο συχνά διότι θα είχαν αντιληφθεί κίνδυνο για την κοινωνία και τους ίδιους…

Τι σημαίνει αυτό αγαπητέ αναγνώστη; Τι θα έκανε τότε ο όποιος εν δυνάμει χειραγωγός μιας κοινωνίας; Φυσικά αυτό θα έκανε πρώτα. Θα δημιουργούσε εστίες, αναπαράγοντας το ρόλο της εκκλησίας του δήμου. Της εκκλησίας, όχι του Ναού. Θα δημιουργούσε οργανωμένα κέντρα στα οποία θα ανέπτυσσε κοινωνική και πνευματική μέριμνα. Όχι θρησκευτική! Μόνο κοινωνική και πνευματική προστασία στην αρχή. Το θρησκευτικό θα το κρατούσε για το τέλος. Σαν την τελική προσφορά. Αφού θα τραβούσε ολόκληρη την κοινότητα σε έναν εναλλακτικό σημείο (σας λέει κάτι η λέξη εναλλακτικό;) συνάθροισης, όπου θα τους πρόσφερε αυτό που έχει ανάγκη κάθε φορά ο καθένας, στο τέλος, θα τους οδηγούσε στο νέο θείο, στο νέο ναό, στο νέο σημείο εκπλήρωσης των θρησκευτικών τους υποχρεώσεων.

Να το κάνουμε πιο κατανοητό… Αφού δημιουργούσε πρώτα, ένα άτυπο σημείο συνάθροισης το οποίο θα είχε ρόλο μόνο πνευματικής ή και υλικής τους προστασίας (σε καιρό κινδύνου), θα ροκάνιζε παράλληλα και διακριτικά, σιγά-σιγά το υπάρχον θρησκευτικό τους συναίσθημα. Μόλις θα άλλαζε τις συνήθειες τους (άρα και τη συνείδηση τους), προς το περιβάλλον του κοινωνικού και πνευματικού ρόλου της εκκλησίας, θα μετάλλαζε και το κατεστραμμένο πια κομμάτι της θρησκείας τους, σε ένα νέο που από την αρχή επιθυμούσε.

Θυμάστε την παροιμία με το βατραχάκι! Αν ανεβάσουμε τη θερμοκρασία της κατσαρόλας -μέσα στην οποία βρίσκεται το βατραχάκι, ξαφνικά, το βατραχάκι θα πηδήξει έξω. Ενώ αν το κάνουμε σε αργά βήματα, θα συνηθίσει και θα μείνει μέσα να το βράσουμε! Έτσι λειτουργεί η συνείδηση. Αν μεσολαβήσει χρόνος, χάνονται οι συνεχείς εγκεφαλικές συνάψεις για να ολοκληρώσουμε την μεγάλη εικόνα και έτσι κάθε φορά θα βλέπουμε μικρές εικόνες, φαινομενικά ασύνδετες μεταξύ τους. Φαινομενικά! Φαίνομαι ή δείχνω από, ή αποδεικνύω. Δηλαδή θα το δούμε κατόπιν εορτής.

Έχετε απορίες; Τι απορίες έχετε, που δεν μπορούν να απαντηθούν από εσάς τους ίδιους; Οι μόνοι που ίσως διατυπώσουν έντονες απορίες, θα είναι εκείνοι που ήδη έχουν αλλάξει (άτυπα) εκκλησία. Και είναι πάρα πολλοί αυτοί. Που δυστυχώς, όλο αυτό που μόλις διάβασαν δεν το σκέφτηκαν ποτέ. Όχι γιατί δεν μπορούν να το καταλάβουν αλλά διότι κανένας δεν τους ερέθισε για να το κάνουν. Και τώρα δεν θέλουν να το πιστέψουν. Διότι στο νέο τόπο συνάθροισης που κινήθηκαν, κανένας πριν δεν τον είπε εκκλησία. Του έδωσαν όποιο άλλο όνομα θέλεις αλλά όχι εκκλησία.

Τον είπαν ομάδα, κοινότητα, κέντρο μελέτης, εναλλακτικό θεραπευτικό κέντρο, πνευματικό κέντρο ή τέλος σχέδιο. Το οποίο μπορεί να μένει μόνο στην πνευματική εκπαίδευση, ή μπορεί να προχωρά και παρακάτω. Να σου κάνει ψυχανάλυση (εξομολόγηση), ενεργειακή θεραπεία ή να οργανώνει το χρόνο σου για κοινωνική προσφορά. Ναι όπως παλιά η εκκλησία. Με συλλογή τροφίμων, επισκέψεις σε νοσοκομεία και γηροκομεία, κρατήσεις βρεφών, αιμοδοσία, και ότι άλλο μπορεί να έχει ανάγκη μια εκκλησία ενός δήμου, μιας κοινότητας. Του διέγραψαν την έννοια της εν-ορίας (τα όρια της μικρής κοινότητας) με κάτι νέο.

Διότι η εκκλησία που ξέραμε, απώλεσε το σκοπό και το ρόλο της. Διότι έκλεισε το Ναό μέσα της. Διότι έκανε ίσως ελάχιστα για να κρατήσει κοντά της, αυτούς που έπαψαν να μένουν από φόβο θεού. Τι φράση κι αυτή… φόβο θεού. Μια εκκλησία που συνήθισε να κρατά τα παιδιά της κοινωνίας της, ασφυκτικά κοντά της. Μια κοινωνία, που μετέτρεψε το σημείο συγκέντρωσης της σε κάστρο πάνω από το οποίο έβαλε το θεό να τη σώσει. Και τώρα, που κάποιοι άλλοι, κάτω από τη μύτη της, υποσχόμενοι ελευθερία, προστασία ή δικαιοσύνη πήραν στα χέρια τους το έργο της, η ίδια ετοιμάζεται να χάσει και τον ίδιο το σωτήρα της.
 

Αλλά αυτό θα συμβεί, μόνο αν τελικά ο κάθε ένας από μας υποταχθεί. Ο κάθε ένας από τα μέλη της κάθε μικρής κοινωνίας. Αν αρνηθεί να δει τη δύναμη της ανάγκης του, να μετατρέπει ελεύθερη αργά αλλά σταθερά το αντικείμενο της πίστης του, από διασώστη σε παγκόσμιο αστυφύλακα. Αν δεν αντιληφθεί πάλι ότι είναι Έλληνας και ότι η εκκλησία του δήμου του, είναι το σύμβολο της ανοικτής και ελεύθερης σκέψης του. Αν αρνηθεί να πάρει ξανά την ευθύνη της οργάνωσης της μικρής του κοινωνίας, ελεύθερα, ανοικτά, με συνείδηση, με δική του βούληση στο Ελληνικό πνεύμα. Όταν αντιληφθεί ότι ο χώρος που πάντα θα συγκεντρώνεται για κοινωνικά θέματα πρέπει να είναι ανοικτός και ελεύθερος και όχι πνευματικό στρατόπεδο.

Αλλιώς, αν αρνηθεί να δει και να κατανοήσει τις επί μέρους εικόνες που έρχονται μία–μία εμπρός του, ας ετοιμαστεί για το επόμενο βήμα εκείνων που τις σχεδίασαν και τις εκτελούν καιρό τώρα. Σε μια τέτοια περίπτωση όμως, θα πρέπει να θυμάται, ότι αρνήθηκε να δράσει όταν του δόθηκε η δυνατότητα συνειδητής συμμετοχής. Αρνήθηκε να αποφασίσει να αντιληφθεί, ότι άφησε ασύνδετο τον εαυτό του από τους πρόγονους του, κυνηγώντας νεκρές ψευδαισθήσεις. Το ξαναλέγω και θα το ξαναπώ πολλές φορές σε αυτές τις αναρτήσεις. Αρνήθηκε να αποφασίσει να αντιληφθεί, ότι άφησε ασύνδετο τον εαυτό και την κοινωνία του από τους πρόγονους του, κυνηγώντας νεκρές ψευδαισθήσεις. Να τη θυμάστε αυτή την πρόταση. Ασύνδετο με τους πρόγονους του. Την ψυχή του με την ψυχή τους. Προγόνους που σκέφτηκαν, μίλησαν, έγραψαν, πολέμησαν και πέθαναν για αυτή ακριβώς τη στιγμή του.

Αλκιρέας

 http://codepetalouda.blogspot.gr/2013/04/blog-post_30.html

Σχέδιο Αχιλλέας: Η αλήθεια

 

Το παρακάτω κείμενο παραδίδεται με κάθε σεβασμό, προς τα μέλη του σχεδίου Αχιλλέας.

Ήθελα να ασχοληθώ με το θέμα πολύ αργότερα, αλλά οι συμπτώσεις μερικές φορές αλλάζουν τη ροή της ιστορίας. Μερικές φορές όμως οι συμπτώσεις δεν είναι τυχαίες αλλά μοιραίες. Ανταποκρινόμενος λοιπόν στην πρόκληση, αποφασίζω να ανοίξω το θέμα τώρα.

Σε μερικούς είναι γνωστό. Ξεκίνησε από μια πληροφορία μέσα από το επιλεκτικά μοιρασμένο σε λίγους βιβλίο «ο δρόμος του τρελού», η οποία μετά το 2007 διαχύθηκε στο διαδίκτυο ότι πριν από κάμποσα χρόνια –και πριν ξεσπάσουν τα σημερινά γνωστά παγκόσμια γεγονότα της κρίσης- παρουσιάστηκε ένας άγνωστος τύπος με το όνομα Αχιλλέας και παρουσίασε σε διαλέξεις του –σαν είδος προφητείας- αυτά που συμβαίνουν σήμερα. Οι ομιλίες του και το γενικό νόημα είναι παρόμοιο με το γνωστό κίνημα Zeitgeist και το παράγωγό του Venus Project.

Παρουσιάζει δηλαδή και εξηγεί αιτίες και αφορμές που ενστερνίστηκε το «σύστημα», που όμως (ανεξάρτητα από τη σκοπιμότητα ή όχι) αυτές οδήγησαν τον πλανήτη στο σημερινό σημείο. Η γενική του ανάλυση στηρίζεται σε τρεις πυλώνες, την κυβερνητική, τις μονοθεϊστικές θρησκείες (και μάλιστα το χριστιανισμό) και το σύγχρονο τραπεζικό σύστημα.

Η όλη ιδέα, είναι πράγματι πολύ αληθινή και σε καμία περίπτωση δεν σου δίνει κάποιο λόγο να το πολεμήσεις (εκτός αν είσαι φανατικός).

Κάποιοι καλόπιστοι και ρομαντικοί Έλληνες, αμέσως βρέθηκαν εύκολα, ενστερνίστηκαν το άτομο του Αχιλλέα και αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια ομάδα ανθρώπων και να της δώσουν το όνομα Σχέδιο Αχιλλέας (περίπου όπως και το Zeitgeist και Venus Project αλλά στην Ελληνική του έκδοση). Μέχρι εδώ όλα καλά μια και πρεσβεύουν είναι η ήπια αντίδραση σε ένα σύστημα που σκόπιμα ή όχι κατέληξε να τυραννά και να καταδυναστεύει τους πολίτες του.

Η επαλήθευση των όσων έγραφε το βιβλίο και (είπε) ο Αχιλλέας αυτός, από τα γεγονότα που ζούμε σήμερα έδωσε μια σημαντική ώθηση ακόμη περισσότερων νέων να συμμετάσχουν στο «σχέδιο Αχιλλέας» το οποίο συνεχώς επεκτείνεται.

Όμως με την πάροδο του χρόνου και παρά την αρχική ήπια πρακτική και διάθεση που είχε με την έναρξή του, πολλά από τα μέλη του άρχισαν να παρουσιάζουν μια μεγαλύτερη εστίαση αντίδρασης στο θρησκευτικό κομμάτι του θέματος. Την ιστορική προέλευση του Χριστού, την μη αποδεδειγμένη ύπαρξη του και την άνευ αιτίας (για αυτούς) καταπίεση που έχει υποστεί ο Ελληνισμός από την Χριστιανική θρησκεία. Και εδώ τα πράγματα αρχίζουν και γίνονται πιο σοβαρά ώστε να μας αναγκάσουν να μιλήσουμε.

Ο λόγος δηλαδή που μας κάνει να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους πια είναι παντελώς ανεξάρτητος από την διάθεση και επιλογή μερικών Ελλήνων να διαφοροποιηθούν θρησκευτικά από τους υπόλοιπους. Είναι η προδιαγεγραμμένη πορεία που δείχνουν να παίρνουν τα πράγματα. Μια πορεία που είναι άριστα μελετημένη και οργανωμένη εδώ και καιρό. Από τη στιγμή που παρουσιάστηκε το περίεργο αυτό βιβλίο «Ο δρόμος του τρελού» και η ιστορία με τον Αχιλλέα.

Κι αυτό επειδή γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν υπήρχε κανένας προφήτης Αχιλλέας. Κανένας ανεξάρτητος άνθρωπος αγνός και αμόλυντος με το όνομα Αχιλλέας δεν υπήρξε ποτέ. Ανεξάρτητοι και αμόλυντοι ήταν αρχικά όλοι αυτοί που το πίστεψαν. Και φυσικά το να το πιστέψουν ήταν μονόδρομος μιας και εκείνοι που το δρομολόγησαν ήταν οι ίδιοι που οδηγούσαν το σύστημα σε αυτό ακριβώς το σημείο της ιστορίας. Αφελείς και πατριώτες που τσίμπησαν και έπεσαν στην άριστα οργανωμένη παγίδα. Μια παγίδα που μαζί με όλες τις άλλες δρομολογεί τις εξελίξεις στον πλανήτη, γνωρίζοντας ότι οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται και πιστεύουν αυτό που βλέπουν και όχι αυτό που δεν φαίνεται.

Ποιο ήταν (και είναι) λοιπόν πραγματικά το σχέδιο Αχιλλέας; Είναι ένα στρατηγικό σχέδιο (αν θέλετε του συστήματος, αλλά η αλήθεια είναι των αδελφοτήτων) που φέρει την κωδική ονομασία Αχιλλέας και λέει αυτό που είναι. Η Ελλάδα σαν έθνος και σαν κρατική οντότητα είναι ο Αχιλλέας. Μια κρατική οντότητα την οποία προσπαθούν να γκρεμίσουν ή να υποτάξουν. Αποτελεί το σχέδιο «Β» σε περίπτωση που δεν κατάφερναν να πετύχουν τους σκοπούς τους με την σύγχυση μέσα από το γενικότερο σχέδιο της εναλλακτικής προσέγγισης «αγάπη και φως». Ένα σχέδιο που με την παράλληλη ενίσχυση μηνυμάτων και οντοτήτων από εξωγήινους προσπαθεί ακόμη να ολοκλήρωση τη θρησκευτική υπονόμευση των μαζών με ήπια μέτρα.

Γιατί σχέδιο «Β»; Διότι οι Έλληνες δεν είναι κάτι εύκολο. Με την έναρξη του αρχικού σχεδίου της ανάπτυξης της υπόθεσης των εξωγήινων, για κακή τους τύχη βρέθηκε μπροστά τους ο συχωρεμένος ο Γιάννης Φουράκης και κάποιοι άλλοι, ο οποίος είχε συγκείμενη άποψη και γνώσεις επί του θέματος και οδήγησε τα πράγματα λίγο πιο πέρα από εκεί που ήθελαν οι αδελφότητες.

Θα κάνω μια παρένθεση εδώ η οποία δεν είναι πολύ σχετική επί του θέματος αλλά απαραίτητη για να αντιληφθεί ο αναγνώστης την πορεία των πραγμάτων. [Ο σκοπός των αδελφοτήτων δεν ήταν να αναβιώσουν παλιές μνήμες δόξας στους λαούς αλλά να δικαιολογήσουν την προέλευση καθοδηγούμενων μηνυμάτων στην επιτηδευμένα καθησυχασμένη μάζα. Σκοπός του ήταν να επαναφέρουν ένα «Κρόνιο» σύστημα απόλυτου ελέγχου των μαζών μέσα από την επιβολή βούλησης ευθύνης και υποταγής. Έτσι ιεράρχησαν τον Κρύων (ο Κρόνος στη σημερινή χρονική γραμμή) με τα αγγελικά τάγματα και τους λοιπούς εξωγήινους που μεσολαβούσαν με «αγάπη και το φως» ώστε να δώσουν στην ανθρωπότητα ευκαιρίες ανέλιξης (θα πούμε εκτενώς περί αυτής της μεθόδου). Κλείνουμε την παρένθεση και επανερχόμαστε στην υπόθεση με τον Φουράκη και μερικών άλλων.]

Οι Έλληνες όμως, σε ένα πραγματικά σημαντικό τους τμήμα, δεν αποδέχθηκαν την Κρόνιο παγίδα και στράφηκαν προς τον Δία και τον Απόλλωνα δημιουργώντας μια εντελώς διαφορετική τροπή στα πράγματα τα οποία έδειχναν να μην μπορούν να ελεγχθούν μιας και ΄ήταν αδύνατον να υπάρξει έλεγχος με μια πολυθεϊστική εκδοχή μέσα στο σύστημα των αδελφοτήτων που ετοίμαζαν την λύση του «Ενός». Οι Έλληνες, βρέθηκαν πάλι εκτός κάδρου και ελέγχου, κάνοντας πάλι τα δικά τους με τους Ελ και τους λοιπούς θεούς τους κάτι που ήταν για τις αδελφότητες εντελώς μη αναμενόμενο. Γνωρίζοντας όμως τους Έλληνες, είχαν ετοιμάσει το σχέδιο «Β».

Έτσι λίγο μετά το 2005, ενεργοποίησαν το Σχέδιο Αχιλλέας παράλληλα με την Χρυσή Αυγή (Κρόνια εσωτεριστική οργάνωση μέχρι εκείνη τη στιγμή) την οποία μεταλλάσσουν σε πολιτικό φορέα που τον ρίχνουν στην πολιτική δράση.

Και το ονόμασαν «Σχέδιο Αχιλλέας» διότι υπήρχε Αχίλλειος πτέρνα. Ποια; Μα φυσικά η καταπιεσμένη συνείδηση των Ελλήνων κάτω από την Χριστιανική φιλοσοφία, πειθαρχία και ηθική. Διότι η Αχίλλειος πτέρνα των Ελλήνων είναι η παρούσα εσωτερική τους θρησκευτικότητα η οποία στη δεδομένη περίπτωση ήταν καταπιεσμένη μιας και οι Έλληνες στη μεγάλη τους μερίδα είχαν σχεδόν εξαναγκαστεί να γίνουν Χριστιανοί με έναν σχεδόν άκομψο τρόπο ο οποίος είχε σαν αποτέλεσμα σχετικές αγριότητες και καταστροφές οι οποίες μέρα με την ημέρα έρχονταν στο φως της ημέρα μέσα από τα λεηλατημένα μνημεία τους που απελευθέρωναν άσχημες μνήμες.

Το σχέδιο Β ήταν απλό. Αφού δεν μπορούσαν να τους υποτάξουν ώστε να τους ετοιμάσουν να δεχθούν αδιαμαρτύρητα μια μεταστροφή της θρησκείας τους σε Πανθρησκεία, θα τους έβγαζαν από την αντίδραση σε αυτή με άλλο τρόπο. Απενεργοποιώντας από όλα τα δυναμικά μέλη του Ελληνικού έθνους κάθε συνειδησιακή πληροφορία αντίδρασης για την αλλαγή της Χριστιανικής πίστης που ετοίμαζαν. Αφού δεν μπορούσαν να τους κάνουν φίλους τους δεν θα τους είχαν απλά εχθρούς τους. Το σχέδιο Β δηλαδή, βγάζει εκτός μάχης όλο το Ελληνικό θρησκευτικό δυναμικό. Ακόμη περισσότερο. Το προγραμματίζει έτσι, ώστε οι υπόλοιποι που μένουν να είναι οι αδύναμοι. Αυτοί που δεν θα μπορούν να αρθρώσουν λέξη στην όποια αλλαγή θρησκείας. Οι υποταγμένοι και φοβισμένοι, ελεγχόμενοι μάλιστα αυτόματα από τους ίδιους τους Έλληνες.

Το Σχέδιο Αχιλλέας δηλαδή, προετοιμάζει (εν αγνεία των μελών του) μια εσωτερική δυναμική αστυνομική μονάδα ψυχολογικού εξαναγκασμού για τους πιστούς Έλληνες Χριστιανούς. Έναν ακήρυχτο εμφύλιο όπου οι δυνατοί θα είναι μη Χριστιανοί. Ένα εσωτερικό δίκτυο προπαγάνδας και ελέγχου που στη δεδομένη στιγμή θα μετατραπεί σε «γερμανοτσολιάδες» της θρησκείας και πίστης των Ελλήνων. Θα μεταλλαχθεί σε εκείνους που θα τραβήξουν τη πρίζα από τη συνείδηση της μάζας αφήνοντάς την ενεργειακά νεκρή.

Κι εδώ η μεταφυσική άγνοια είναι κρίσιμη. Διότι σε κάθε χρονική γραμμή, υπάρχει μια ενεργός θρησκεία, η οποία άσχετα με ποιο τρόπο έχει εγκαθιδρυθεί όσο είναι ζωντανή στη συνείδηση των ανθρώπων παραμένει και ενεργή ιερουργικά. Αυτό στη γλώσσα της μεταφυσικής σημαίνει ότι κάθε ενεργός ιερουργικά πίστη, κρατά ανοικτό και ενεργό το «κανάλι» σύνδεσης της ψυχής με την πηγή. Κάτι το οποίο δεν θα συνέβαινε ας πούμε αν για παράδειγμα υπήρχε μια άλλη ενεργά ιερουργική θρησκεία (Ολύμπιοι για πρόχειρο παράδειγμα) η οποία να ιερουργούσε οργανωμένα και τελετουργικά κάτω από επίσημο κώδικα ιερουργίας.

Αν σε μερικούς από εσάς αυτά φαντάζουν ψιλά γράμματα επιστημονικής φαντασίας σας πληροφορώ με λύπη μου ότι δεν είναι καθόλου έτσι. Κάτι το οποίο η Χρυσή Αυγή γνωρίζει αλλά όχι τα μέλη του Σχεδίου Αχιλλέας.

Αυτή είναι και η ευθύνη όσων γνωρίζουν αυτό που συμβαίνει πίσω από αυτό που φαίνεται. Διότι είπαμε. Οι άνθρωποι αποδέχονται πρώτα αυτό που βλέπουν και όχι αυτό που κρύβεται από πίσω του. Οι αναγνώστες όμως αυτού του άρθρου γνωρίζουν πια. Ότι είναι ελεύθεροι να έχουν όποια πίστη θέλουν χωρίς να γίνονται κριτές και δυνάστες οι ίδιοι. Να σέβονται την ενεργή ιερουργική πίστη της κάθε χρονικής γραμμής και αν θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο τους, το δικό τους ας δημιουργήσουν με σεβασμό το δικό τους νέο ενεργό κέντρο χωρίς να επιτίθενται σε συνειδήσεις. Διαφορετικά όλα τα άλλα είναι προπαγάνδα που οδηγεί σε καταστροφή.

 http://codepetalouda.blogspot.gr/2013/04/blog-post_28.html

Περί Ομάδων και Δικτύων Γνώσης

Διαβάζοντας τις αναρτήσεις μου, πολλοί έχουν ήδη αρχίσει να δημιουργούν μέσα τους την εντύπωση οτι επιτίθεμαι σε κάποια συγκεκριμένη ομάδα. Έτσι, αυτοί που ανήκουν ή είναι φίλα προσκείμενοι σε κάποια ιδέα και αυτή η ιδέα τους έχει εντάξει σε κάποιο (τυπικά ή άτυπα) κλειστό κύκλο ανθρώπων, ήδη θεωρούν οτι επιτίθεμαι σε αυτούς. Οι των light workers ή των Αγγελικών Ταγμάτων ή του Osho ή του Σχεδίου Αχιλλέα, θεωρούν ότι επιτίθεμαι στη δική τους ομάδα. Στα δικά τους πιστεύω.

Σας πληροφορώ λοιπόν ότι όλες ανεξαιρέτως αυτές οι ομάδες πνευματικής ή άλλης καθοδήγησης, μου είναι παντελώς αδιάφορες. Δεν είναι αυτές ο στόχος μου διότι γνωρίζω ότι είναι αδύνατον να πολεμήσω την ουσία τους, μιας και γνωρίζω πολύ καλά την πραγματική τους ουσία. Αυτό που υπάρχει από πίσω. Το οποίο -στον αισθητό κόσμο που βρίσκεται αυτή η συγκεκριμένη δράση μου-, είναι ανίκητο.

Ο στόχος μου είστε Εσείς. Όλοι Εσείς που αρχίζετε να με διαβάζετε. Στην αρχή δεν θα καταλάβετε τι είμαι, γιατί ο εκπαιδευμένος νους σας θα θέλει να με κατατάξει κάπου. Για να μπορέσετε να με αντιληφθείτε θα πρέπει πρώτα να με βάλετε σε ένα κουτάκι μνήμης και μόνο τότε θα μπορέσετε να με συγκρίνετε με όσα γνωρίζετε και να αποφασίσετε για την τελική μου αξιολόγηση. Αν δηλαδή κάποιος από εσάς είναι παντελώς άσχετος με τον Osho (ας πούμε), και εγώ γράψω μια ανάρτηση σχετική με αυτόν, τότε δεν θα με δει καθόλου. Όχι απλά δεν θα διαβάσει την ανάρτηση αλλά δεν θα με αντιληφθεί ούτε σαν πληροφορία. Αν βρεθεί σε μια παρέα και συζητάνε για το κείμενο και μένα δεν θα ξέρει για τι πράγμα μιλούν. Διότι στη μνήμη του, δεν θα υπάρχει ούτε μια εγκεφαλική σύναψη για το θέμα, οπότε η πληροφορία θα είναι μια νεκρή πληροφορία. Έτσι γίνεται ο διαχωρισμός των μαζών. Αυτός είναι ο λόγος που ο κάθε ένας λέει τα δικά του και δεν μπορούν οι μάζες να καταλάβουν τη μεγαλύτερη εικόνα. Διότι δεν υπάρχουν σε όλους, όλες οι σχετικά με όλα συνάψεις. Αυτή είναι και η παγίδα της εξειδίκευσης στην παιδεία με την ευρύτερη έννοια.

Για Εσάς ήρθα κι όχι για τις ομάδες. Τις γνωρίζω τις ομάδες. Όλες. Όλα τα πνευματικά ή άλλα δίκτυα είναι το πεδίο που ανατράφηκα. Υπάρχω μέσα σε όλες τις θέσεις γνώσης, ανεξάρτητα κατεύθυνσης. Εκπαιδεύτηκα να υπάρχω παντού. Γνωρίζω την ανάγκη του ανθρώπου να ανήκει κάπου. Να θεωρεί ότι βρήκε το χώρο από τον οποίο μπορεί να αντλήσει αγάπη. Διότι η μοναδική ανάγκη του ανθρώπου είναι αυτή. Να αντλεί συνεχώς αγάπη από κάπου χωρίς να μπορεί να κατανοήσει ότι η αγάπη δεν αντλείται αλλά δωρίζεται. Δεν μπορεί να κατανοήσει ότι αυτό που ο κάθε ένας νοιώθει σαν άντληση αγάπης είναι απλά η προσφορά του.

Βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σημείο της ιστορίας της ανθρωπότητας. Διότι αυτή τη στιγμή έχει καταρρεύσει όλη η δομή διοίκησης του πλανήτη. Κι όταν λέμε δομή διοίκησης εννοούμε τις αδελφότητες οι οποίες αποφάσισαν να συγκρουστούν και αφού διαλύσουν τις υπάρχουσες δομές τους, να τις αναμορφώσουν από την αρχή. Αδελφότητες αποτελούμενες από ανθρώπους. Άνθρωποι είναι. Άνθρωποι που αποτελούν το κεντρικό ιερατείο του πλανήτη. Άνθρωποι που κρατούν όλη τη γνώση, από τη στιγμή της δημιουργίας μέχρι σήμερα. Άνθρωποι που έχουν επιλέξει να ζουν και να κυριαρχούν σε αυτό το χώρο.

Οι περισσότεροι, δεν μπορούν να κατανοήσουν την έννοια του ιερατείου. Γιατί να υπάρχει; Ποιος ο λόγος ύπαρξής του; Αντιδρούν στη λέξη και τη μεταφράζουν με το δικό τους τρόπο. Αγνοούν ότι όσο ο άνθρωπος δεν μπορεί να αντιληφθεί την πραγματική του ενεργειακή φύση, θα έχει ανάγκη από τη θρησκεία. Μια ενεργή τελετουργικά ιερουργία η οποία δρα σαν σύνδεσμος ανάμεσα στην ψυχή του και στην πηγή από την οποία προέρχεται αυτή.

Οι αδελφότητες λοιπόν, αυτό το γνωρίζουν, όπως και γνωρίζουν πως μπορεί να ενεργοποιηθεί μια θρησκεία και να δράσει σαν τέτοιος σύνδεσμος. Οι αδελφότητες είναι οι μοναδικές οντότητες που εκπαιδεύονται για να έχουν αυτή τη θέση και ικανότητα. Κι εδώ αρχίζει το πρόβλημα. Ότι σε ένα τέτοιο υψηλό επίπεδο ισχύος και εξουσίας, αν συμβεί μια εκτροπή, η δόνηση θα φτάσει σε όλα τα επίπεδα και σε όλα τα πλάσματα του πλανήτη που φέρουν ψυχή.

Τι σημαίνει δηλαδή ενεργός ιερουργικά θρησκεία; Ότι κάθε θρησκεία για να επιτελεί το έργο της σαν τέτοια και να διαχειρίζεται το πνευματικό (ενεργειακό) τμήμα των οντοτήτων στον πλανήτη, θα πρέπει - με συγκεκριμένο τελετουργικό- να έχει γίνει αποδεκτή ώστε να μπορεί να ιερουργεί και να έχει περάσει σαν τέτοια στις συνειδήσεις των μελών της, δηλαδή των ανθρώπων.

Η χριστιανική θρησκεία για παράδειγμα είναι μια θρησκεία που χρειάστηκε 300 χρόνια για να ορθωθεί και εδώ και 1700 χρόνια περίπου έχει αυτό το ρόλο, την ικανότητα και την δυνατότητα. Η Ιουδαϊκή επίσης, όπως η Μουσουλμανική ή η Ινδουιστική το ίδιο.

Μια πολυθεϊστική θρησκεία όμως όπως του δωδεκάθεου του αρχαιότερου κόσμου, αυτή τη στιγμή είναι μια νεκρή θρησκεία και είναι νεκρή διότι δεν υπάρχει πλέον ενεργό τελετουργικό που να μπορεί να την ιερουργήσει. Τελετουργικό, που όμως είναι γνωστό μόνο στις αδελφότητες. Μήπως νομίζετε ότι αυτά είναι ψιλά γράμματα; Μήπως θεωρείτε ότι με ένα ψαλμό του Ορφέα ή μια επίκληση από κάποιο αρχαίο κείμενο σε κάποια θεά μπορεί αυτό να λειτουργήσει. Με τίποτε!

Που είναι η μεγάλη ολέθρια παγίδα; Αν αποκοπείς ενεργειακά από μια ενεργό θρησκεία και στραφείς σε μια νεκρή, δεν υπάρχει ενεργειακό κανάλι επιστροφής της ψυχής στην πηγή της και έτσι η ψυχή μπορεί να εγκλωβιστεί στον ενεργειακό χώρο του πλανήτη για μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι περισσότεροι δεν μπορούν να αντιληφθούν τι μπορεί να σημαίνει αυτό, διότι δεν γνωρίζουν ούτε την πραγματική φύση της ψυχής ούτε τον πραγματικό τρόπο λειτουργίας του αισθητού κόσμου. Δεν έχουν ενεργή μνήμη για αυτό. Δεν υπάρχουν ενεργές συνάψεις που να τους βοηθούν να κάνουν αμέσως ολοκληρωμένες σκέψεις που να τους οδηγήσουν σε αξιολογήσεις της κατάστασης της μεγαλύτερης εικόνας.

Για παράδειγμα, κάποιος ο οποίος αρέσκεται και τιμά τη φυλή του, θα μπορούσε να θυμάται και να τιμά τους προγόνους του από τους οποίους θα μπορούσε να αντλεί δύναμη και σοφία. Οι Έλληνες ας πούμε, θα μπορούσαν να τιμούν τον Ηρακλή, το Θησέα, τον Ορφέα, τον Διόνυσο ή τον Μέγα Αλέξανδρο όπως και τον Πλάτωνα ή το Σωκράτη και τον Απολλώνιο, και παράλληλα να ανήκουν στην ενεργό θρησκεία της εποχής τους, της οποίας ο ρόλος είναι εντελώς διαφορετικός όπως είπαμε και καθαρά ενεργειακός (ή αλλιώς πνευματικός). Κι αυτό, τα ιερατεία το γνωρίζουν και το ελέγχουν.

Το να θέλεις όμως να υμνήσεις τον Απόλλωνα ή το Δία σαν θεό, να απευθυνθείς δηλαδή σε ένα νεκρό ιερουργικά θεό, μόνο και μόνο η σκέψη αυτή, σε αποκόβει ενεργειακά και σε πετάει αλλού. Εντελώς αλλού όμως.

Διότι αυτός που το κάνει αυτό, αγνοεί πλήρως ότι κανένας θεός δεν μπορεί να ενεργοποιηθεί με το όνομα που είχε σε προηγούμενη χρονική γραμμή. Και οι μόνοι που το γνωρίζουν αυτό είναι οι αδελφότητες. Το όνομα επίσης που θα χρησιμοποιήσεις πρέπει να είναι ιερουργικά επιλεγμένο μέσα από ειδικό τελετουργικό, αλλιώς δεν έχει κανένα νόημα να του δώσεις εσύ ένα δικό σου. Μόνο τότε, το επιλεγμένο νέο όνομα του αρχαίου θεού, έχει στην παρούσα χρονική γραμμή, τη δύναμη που είχε το παλαιό στην παλιά χρονική γραμμή.

Κύριο παράδειγμα ο Κρύων, ο οποίος σε αυτούς που ασχολούνται με την Ελληνολατρία δεν λέει κάτι, ενώ είναι πασίγνωστος σε αυτούς που βρίσκονται μέσα στο δίκτυο των εναλλακτικών θρησκειών των light workers ή αλλιώς των πολεμιστών του φωτός. Ο Κρύων (Kryon) όμως είναι το όνομα που χρησιμοποιεί ενεργειακά ο Κρόνος (Krone). Ένας αρχαίος θεός, που δανείζεται ένα όνομα ενός δαίμονα, μιας πνευματικής οντότητας που έμενε στις ενδιάμεσες διαστάσεις και επανενεργοποιείται χωρίς την προηγούμενη αρνητική φόρτιση από τις συνειδήσεις των ανθρώπων. Επανέρχεται χωρίς τις μνήμες του παρελθόντος στις μνήμες τους, ντύνεται με ένα μοντέρνο φιλοσοφικό πλαίσιο και παρουσιάζεται σαν ηγέτης, σε μια θρησκεία η οποία τώρα στήνεται. Η Κρόνιος θρησκεία ήταν μονοθεϊστική θρησκεία (ο Κρόνος έτρωγε τα παιδιά του), της οποίας ο μέγας αρχιερέας που θα την εκκινήσει, θα χρησιμοποιήσει τις ιερουργικές δυνάμεις που θα έχουν δημιουργηθεί γύρω από τον Κρύων.

Μια θρησκεία δηλαδή που δεν υπάρχει ακόμη αλλά ετοιμάζεται τώρα. Ετοιμάζεται το ιερουργικό και τελετουργικό της πλαίσιο. Διότι οι θρησκείες δε γεννιούνται από το πουθενά, αλλά μεταλλάσσονται από τη μια στην άλλη. Και τα ιερατεία των αδελφοτήτων έχουν συγκεκριμένους λόγους και πρακτικές που αλλάζουν τις θρησκείες. Απλά η ατυχία μας ήταν ότι πριν 2000 χρόνια, στο μοντέλο που επιλέχτηκε του Παγκόσμιου Σωτήρα, οι υπάρχουσες θρησκείες στον Ελληνικό χώρο ήταν πολυθεϊστικές. Έτσι δεν μπορούσε να γίνει εύκολα η μετάλλαξη και η μεταφορά από τη μία στη άλλη. Για αυτό και όλα αυτά τα παρατράγουδα, όχι μόνο με εμάς τους Έλληνες αλλά και με τους Ρωμαίους, τους Κέλτες κλπ.

Τώρα όμως το πεδίο είναι ελεύθερο και πολύ πιο εύκολο. Το σχέδιο των ιερατείων ετοιμάζει την Παγκόσμια Θρησκεία, στα πλαίσια της Παγκόσμιας Συνείδησης. Η ιερουργία της επόμενης Θρησκείας βασίζεται στο σύνολο των συνειδήσεων των οντοτήτων του πλανήτη. Στη Παγκόσμια συνισταμένη τους. Κατάλαβε ο αναγνώστης αυτό που είπα; Βασίζεται στη Συνισταμένη τους! Και αυτή την συνισταμένη, τα ιερατεία αποφάσισαν να τη δρομολογήσουν προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση και θέση που τα συμφέρει. Αυτό όμως γίνεται μόνο αν όλοι οι άνθρωποι έχουν την ίδια συνείδηση. Όχι παρόμοια, ούτε παραπλήσια. Όλοι όσοι ανήκουν στην Παγκόσμια θρησκεία πρέπει να έχουν απολύτως την ίδια συνείδηση. Το ξαναλέω: Αντί να έχει ο κάθε ένας από μας, τη δική του ελεύθερα διαμορφωμένη συνείδηση και όλες μαζί στο σύνολό τους να αποτελούν την Παγκόσμια Συνείδηση, οι αδελφότητες μας πρόλαβαν. Προσπαθούν να δημιουργήσουν μία, όμοια σε όλους! Αυτός είναι ο λόγος που γίνονται όλα αυτά. Αυτός είναι ο λόγος που πρώτο τους μέλημα ήταν να ελέγξουν τις ελεύθερες σχολές αυτογνωσίας. Κι όπου δεν υπήρχαν, τις δημιούργησαν. Ο Osho ας πούμε αυτό το ρόλο έχει. Πάντρεψε δυναμικά την αυστηρή ανατολική φιλοσοφία, με τον εκτροχιασμένο ηθικά δυτικό πολιτισμό. Άνοιξε τις συνειδήσεις τόσο, ώστε να χωρέσει τα πάντα. Δεν υπήρξε μεγαλύτερος Δούρειος Ίππος φιλοσοφικών αξιών στην ανθρωπότητα από τον Osho (θα αναφερθώ για αυτόν σε άλλη ανάρτηση).

Αυτός είναι ο λόγος που επικοινωνώ μαζί σας. Εσείς, όχι οι ομάδες. Αυτές κάνουν τη δουλειά τους, αντιγράφοντας με copy-paste πληροφορίες στη μνήμη σας διαμορφώνοντας αθόρυβα την ίδια ακριβώς διευρυμένη συνείδηση. Βλέπετε τους δασκάλους τους; Όλοι λένε περίπου τα ίδια με άλλο τρόπο. Και το κακό δεν είναι να έχεις διευρυμένη συνείδηση. Το κακό είναι να έχουν όλοι την ίδια ακριβώς συνείδηση. Γιατί είναι κακό; Διότι τότε μπορεί άνετα να φανεί ένας βοσκός, ο οποίος θα γίνει αυτόματα αποδεκτός από τους πάντες. Το μαντρί δεν αλλάζει αν γίνει μεγαλύτερο. Εσύ αλλάζεις αν γίνεις ή όχι πρόβατο. Είμαι εδώ για Εσένα, κι όχι για το μαντρί. Ένα μαντρί που μπορεί να είναι χωρισμένο σε τμήματα και που κάθε τμήμα του να είναι αυτόνομο με δική του ποτίστρα και ταΐστρα, όμως το νερό και η τροφή είναι η ίδια. Όπως ίδια είναι η ευγνωμοσύνη κάθε ενός προβάτου για το βοσκό τους.

Αρνούμαι να ορίσω εγώ αυτό που θα αποφασίσετε να ακολουθήσετε. Η όποια πίστη φιλοσοφική, πολιτική ή θρησκευτική, η αξιολόγηση και η επιλογή της είναι δική σας υπόθεση. Το καταλαβαίνετε αυτό; Δική σας! Όχι δική μου. Όχι του δασκάλου σας. Όχι του καθοδηγητή σας. Όχι του αρχηγού σας. Όχι του τομεάρχη σας ούτε του αόρατου ηγέτη σας. Το να ακολουθείτε πιστά κάποιον που σας εκπαιδεύει και να ανήκετε σε μια λιγότερο ή περισσότερο δική του ομάδα, σας προετοιμάζει να αποδεχθείτε αργότερα το ίδιο εύκολα κάποιον άλλον μεγαλύτερο και ισχυρότερο από αυτόν. Πάψτε λοιπόν να αναφέρετε ξανά και ξανά τα ονόματα αυτών που σας έλκουν και σας συναρπάζουν. Πάψτε να δημιουργείτε τη ζωή σας στα πλαίσια μιας συγκεκριμένης ομάδας, θέσης, κατεύθυνσης ή τακτικής. Σταματήστε να αναπαράγετε σκέψεις άλλων παπαγαλίζοντας το όνομά του. Αν θέλετε να ζήσετε σαν αυτόν κάντε το. Κάντε το Εσείς όμως. Όχι ο υποταγμένος εαυτός σας.

Αν ζητάτε γνώση διαβάστε τα πάντα. Μελετήστε ότι και όσο περισσότερο μπορείτε. Κι αφού το αποδεχθείτε, αναδυθείτε από μέσα σας. Το καταλαβαίνει ο αναγνώστης αυτό; Αναδυθείτε από μέσα σας. Όχι σαν αντίγραφο του σοφού ή του ηγέτη σας. Αρνηθείτε την κλωνοποίηση της συνείδησής του. Απαρνηθείτε την αναπαραγωγή μιας συνείδησης που αντιγράφεται από μνήμη σε μνήμη. Ξεχωρίστε τον εσωτερικό σας εαυτό από το εξωτερικό αισθητό πεδίο. Πάψτε να αναπαράγετε φράσεις που δεν κατανοείτε. Κρατήστε μονάχα αυτό που καταλαβαίνεται σε βάθος και γίνεται εσείς ο κήπος που θα φυτρώσει αυτός ο σπόρος. Γίνετε το δικό σας δέντρο. Ελεύθερα.

Να θυμάστε πάντα. Στο νέο κόσμο που γεννιέται τώρα, η ιερότητα του σύμπαντος περιλαμβάνει τις συνειδήσεις του κάθε ένα μας. Όλες, τη μια δίπλα στην άλλη. Η Ελλάδα ήταν πάντα ο γεννήτορας της ελεύθερης σκέψης και δημιουργικής συνείδησης. Ο Πνευματικός χώρος που γεννήθηκαν ελεύθερες οι επόμενες στιγμές της ανθρωπότητας. Έλληνας δεν είναι αυτός που γεννιέται αλλά αυτός που επιλέγει να Είναι και να Ζει σαν Έλληνας. Ανάδελφα. 

 http://codepetalouda.blogspot.gr/2013/04/blog-post_29.html

Συνείδηση, Συνειδητότητα και Ανθρώπινη αναπαραγωγή

Ήθελα από καιρό να γράψω ένα άρθρο σχετικά με την ανάπτυξη και λειτουργία της συνείδησης αυτής καθαυτής αλλά και με τον τρόπο που καταγράφεται και αναπτύσσεται στη Συνειδητότητα ώστε να αρχίσει η αυτόματη υλοποίηση των μορφών… Όμως το όλο εγχείρημα είναι αρκετά δύσκολο στην κατανόησή του από το μέσο νου… Έτσι χρειαζόμουν να χρησιμοποιήσω κάποιο παράδειγμα δραστικό, γνωστό και κατανοητό σε όλους, το οποίο να μπορέσει να περάσει τη γνώση και τη πληροφορία σε όσο το δυνατόν περισσότερους αναγνώστες… Ένα παράδειγμα που να το γνωρίζουν και να το χρησιμοποιούν όλοι, ανεξαρτήτως μορφωτικού επιπέδου, εθνικής προέλευσης, ηλικίας, κοινωνικής τάξης ή οικονομικής κατάστασης… Να είναι οικείο στη σκέψη και την αντίληψη, αλλά συγχρόνως να συμμετέχει στην ανάπτυξη δραστικών συναισθημάτων και ποικίλων σωματικών αντιδράσεων όπως φόβου, πόνου, ηδονής, θυμού αλλά και σωματικής και πνευματικής γαλήνης…

Έτσι αποφάσισα ότι το δυναμικότερο παράδειγμα για να κατανοήσει κάποιος τη λειτουργία της συνείδησης και της Συνειδητότητας, είναι ο έρωτας και η ανθρώπινη αναπαραγωγή… Αν και μερικούς θα τους ξενίσει αυτή μου η επιλογή, θεωρώ ότι είναι το καλύτερο για μια τέτοια ανάπτυξη… Κι ο λόγος, διότι τα τελευταία χρόνια, οι συνειδήσεις μας οι οποίες συμμετέχουν καθημερινά στην υλοποίηση των ανθρώπινων μορφών μέσω της Συνειδητότητας που μας υλοποιεί, έχουν αλλάξει τόσο δραστικά ώστε σε λίγο ο τρόπος της ανθρώπινης αναπαραγωγής, ίσως να είναι εντελώς διαφορετικός από αυτό που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα… Ένας τρόπος που -χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε συνειδητά- αλλάζει μέρα με την ημέρα από εμάς τους ίδιους… Τόσο από την αντίληψη και τη συμπεριφορά που έχουμε γύρω από αυτό αλλά και από την καθημερινή μας πρακτική μέσω της μεταξύ μας αλληλεπίδρασης … Σαν αρχή όμως, ας ξεκινήσουμε να εξετάσουμε τι είναι και πως λειτουργεί η συνείδηση…

1. Λειτουργία Συνείδησης

Έχουμε ξαναγράψει –κυρίως στην «πεταλούδα»-, τι σημαίνει συνείδηση και πως λειτουργεί… Επιγραμματικά όμως θα μπορούσαμε να επαναλάβουμε μερικά πράγματα ώστε να αντιληφθούμε περί τίνος πράγματος μιλάμε… Με μια φράση θα μπορούσαμε να πούμε ότι συνείδηση είναι μια αλληλουχία από πληροφορίες οι οποίες ολοκληρώνουν ένα θέμα ή διαμορφώνουν μια ολοκληρωμένη διαδικασία… Συν+Είδηση, δηλαδή είδηση πάνω στην είδηση ή αλλιώς πληροφορία πάνω στην πληροφορία, έως ότου ολοκληρωθεί η διαδικασία… Ας πάρουμε για παράδειγμα μια απλή διαδικασία… την οδήγηση ενός αυτοκινήτου… όπου ανοίγουμε την πόρτα, καθόμαστε στο κάθισμα του οδηγού, βάζουμε το κλειδί στη μίζα, βάζουμε νεκρά ταχύτητα, στρέφουμε το κλειδί για να ξεκινήσει ο κινητήρας, πατάμε τον συμπλέκτη με το αριστερό πόδι, βάζουμε πρώτη ταχύτητα στο σαζμάν, πατάμε γκάζι με το δεξί πόδι αφήνοντας ελαφρά και σταδιακά τον συμπλέκτη με το αριστερό, αφήνουμε να επιταχύνει λίγο το αυτοκίνητο, ξαναπατάμε τον συμπλέκτη με το αριστερό πόδι, βάζουμε δευτέρα ταχύτητα και πατάμε πάλι γκάζι με το δεξί πόδι… και ούτω καθ εξής…

Μια σειρά από πληροφορίες, ανεξάρτητες η κάθε μία μεταξύ τους, διαμορφώνουν μια διαδικασία η οποία δημιουργεί την δική μας συνείδηση για τον τρόπο που οδηγούμε ένα αυτοκίνητο με χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων… Στην αρχή, όταν ξεκινάμε να μαθαίνουμε να οδηγούμε, κάθε μία από τις παραπάνω κινήσεις πρέπει να τις σκεφτόμαστε μία-μία και να τις βάζουμε στη σωστή σειρά… Αν κάποια από όλες την κάνουμε λάθος ή την μπερδέψουμε με την επόμενη, τότε το αυτοκίνητο ή θα σταματήσει ή δεν θα οδηγούμε κανονικά… Έτσι λέμε ότι οδηγούμε συνειδητά… Παρατηρούμε δηλαδή τις κινήσεις μας κάθε λεπτό ώστε να είμαστε σίγουροι για την σειρά που ακολουθούμε και το σημείο της διαδικασίας στο οποίο βρισκόμαστε… Για να πατήσουμε κάποιο πετάλι γκάζι ή φρένου το σκεφτόμαστε και παρατηρούμε ποιο πόδι χρησιμοποιούμε… Το ίδιο και με τον λεβιέ των ταχυτήτων ή οτιδήποτε άλλο… Μόλις όμως αρχίσουμε να οδηγούμε και επαναλάβουμε την διαδικασία αρκετές φορές, τότε αρχίζει το σώμα να ανταποκρίνεται στην παραπάνω διαδικασία αυτόματα χωρίς να το παρατηρούμε… Υπάρχουν οδηγοί που μετά από 10 χρόνια εμπειρίας στο τιμόνι ενός αυτοκινήτου, διανύουν μια απόσταση πάνω από 100 χιλιόμετρα μιλώντας με το διπλανό τους ή σκεφτόμενοι άλλα πράγματα χωρίς να θυμούνται ούτε μια στιγμή από τη διαδρομή… Τι έχει συμβεί;

2. Καταγραφή Συνειδητότητας

Οι πληροφορίες μιας διαδικασίας οι οποίες καταγράφονται στη συνείδησή μας, μόλις επαναληφθούν με την ίδια σειρά για έναν ορισμένο αριθμό φορών, τότε καταγράφονται στη Συνειδητότητα ώστε να χρησιμοποιούνται από μας… Στην ουσία, η ίδια η Συνειδητότητα μπορεί αυτόματα και από οποιοδήποτε σημείο της διαδικασίας, να τις χρησιμοποιεί χωρίς να παρεμβαίνει σε αυτή η δική μας συνείδηση… Τι είναι δηλαδή η Συνειδητότητα; Ας το πούμε πάλι… Αν η συνείδηση είναι μια σειρά από πληροφορίες, οι οποίες αναφέρονται σε μια διαδικασία, καταγράφονται σε αυτήν από μας τους ίδιους και -για να αναπαραχθούν- χρειάζεται να τις παρατηρούμε τη στιγμή που γίνονται μία προς μία (δηλαδή να είμαστε συνειδητοί την κάθε στιγμή της αναπαραγωγής τους), τότε, η Συνειδητότητα είναι η συνολική αυτή καταγεγραμμένη πληροφορία, η οποία πλέον μπορεί να αναπαράγεται αυτόματα χωρίς την διαρκή και απαραίτητη δική μας παρατήρηση… Και ενώ ο κάθε ένας από μας έχει τη δική του συνείδηση, είναι δηλαδή ο προσωπικός χώρος στον οποίο γράφουμε τις δικές μας προσωπικές πληροφορίες για κάθε διαδικασία που ακολουθούμε, στη συνειδητότητα καταγράφονται τόσο το σύνολο των δικών μας διαδικασιών (συνολική μας συνείδηση), όσο και οι συνειδήσεις όλων μας (παγκόσμια συνείδηση)… Συνειδητότητα δηλαδή είναι ένας αόρατος ενεργειακός χώρος γύρω μας, στον οποίο είναι καταχωρημένες όλες οι πληροφορίες όλων των συνειδήσεων…

Θα μπορούσαμε δηλαδή να τον παρομοιάσουμε με έναν ενεργειακό χώρο, μέσα στον οποίο είναι καταγεγραμμένες με έναν αόρατο κώδικα, όλες οι πληροφορίες, όλων των συνειδήσεων και όλων των διαδικασιών και τρόπων ζωής όλων των όντων που πέρασαν και έζησαν σε αυτό τον κόσμο… Εκεί είναι για παράδειγμα καταγεγραμμένη η πληροφορία των φυσικών νόμων του κόσμου, το ότι οι άνθρωποι περπατούν με τα πόδια τους ενώ τα πουλιά πετούν με τα φτερά τους ή τα ψάρια αναπνέουν με τα βράγχιά τους… Εκεί είναι καταγεγραμμένες οι πληροφορίες ότι οι άνθρωποι είναι αδύνατον να περπατήσουν στην επιφάνεια μιας υγρής μάζας χωρίς να βουλιάξουν ή να περπατήσουν στον αέρα χωρίς να πέσουν κάτω στη Γη… Εκεί είναι επίσης καταγεγραμμένες όλες οι διαδικασίες του τρόπου που οι άνθρωποι μιλούν, ακούν, μυρίζουν ή βλέπουν, όπως και ο τρόπος με τον οποίο αναπαράγονται… Δηλαδή ο άνθρωπος, δεν χρειάζεται κάποια ειδική διδασκαλεία ώστε να περπατήσει ή να ακούσει ή να αναπαραχθεί, αλλά με έναν αυτόματο τρόπο, το κάνει χωρίς να σκεφτεί τα βήματα της όλης διαδικασίας… Και αυτό το κάνει ελεύθερα και με έναν τρόπο πανομοιότυπο όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεται στον πλανήτη και αναπαράγεται… Γιατί; Διότι ολόκληρη αυτή η πληροφορία της διαδικασίας, έχει επαναληφθεί χιλιάδες φορές από όλους και είναι καταγεγραμμένη στη Συνειδητότητα…

3. Ροή της Συνειδητότητας

Στη Συνειδητότητα δηλαδή, δεν είναι καταγεγραμμένες μόνο οι συνειδήσεις που δημιουργούμε εμείς με νέες διαδικασίες που ανακαλύπτουμε και χρησιμοποιούμε καθημερινά, αλλά όλες οι διαδικασίες που χρησιμοποιούνται για την υλοποίηση μέρους ή ολόκληρου του κόσμου τον οποίο αντιλαμβανόμαστε ως «αισθητό»… Είναι δηλαδή οι συνειδήσεις και οι διαδικασίες που παράγουν, υλοποιούν ή δημιουργούν τα πάντα… Τα βουνά, η θάλασσα, τα σύννεφα, τα πουλιά, τα δέντρα, τα ζώα ή η ανθρωπότητα είναι καταγεγραμμένα μέσα της… Πληροφορία μέσα στον «κώδικά» της… Ολόκληρη η πληροφορία που αφορά την υλοποίηση του σύμπαντος, είναι αόρατα κωδικοποιημένη μέσα στην Συνειδητότητα… Κι αυτή, είναι έτσι δημιουργημένη ώστε να δημιουργεί αυτόματα τα πάντα γύρω μας, με μοναδικό μέσον και αιτία, τη δική μας παρατήρηση… Έχουμε αναφέρει σε αρκετά σημεία στην «πεταλούδα», -στο πρώτο μέρος αυτής της τριλογίας-, τον τρόπο που η συνειδητότητα υλοποιεί τον κόσμο μέσω της «αντίστροφης ροής»… Εκεί έχουμε περιγράψει την ροή της… Τον τρόπο που ολόκληρος ο κόσμος υλοποιείται συνεχώς, καρέ –καρέ, χιλιάδες φορές κάθε δευτερόλεπτο του γραμμικού χρόνου… Κι αυτή η ροή της είναι που μας αναγκάζει να καταχωρούμε την πληροφορία που περιέχει, ως διαδικασία (μέσω των συνάψεων -και θα εξηγήσουμε σε άλλο άρθρο πως γίνεται-)...

Έτσι λοιπόν, μία από τις άπειρες διαδικασίες για τα πάντα που υλοποιούνται πάνω στον πλανήτη και στον «αισθητό κόσμο» στον οποίο ζούμε, είναι και η διαδικασία της ανθρώπινης αναπαραγωγής… Μια διαδικασία ολοκληρωμένη στην οποία δεν συμμετέχουμε στο παραμικρό, παρά μονάχα την διεκπεραιώνουμε, αισθανόμενοι μια ηδονική ευχαρίστηση… Διότι οι περισσότεροι άνθρωποι -που μπορεί να ερωτηθούν-, θεωρούν ότι τα παιδιά που γεννούν είναι δικά τους… Θεωρούν δηλαδή ότι δημιούργησαν κάτι οι ίδιοι, ενώ στην ουσία η Συνειδητότητα δημιούργησε αυτόματα κάτι «μέσα» από αυτούς… Ο άνθρωπος δηλαδή, που γεννάει ένα άλλο άνθρωπο σε μορφή ενός βρέφους που μεγαλώνει και γίνεται κι αυτό άνθρωπος, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα «κανάλι», ένα «μέσον», μέσα από το οποίο υλοποιείται με ένα εντελώς μοναδικό και ανεξάρτητο τρόπο, ένα ανθρώπινο σώμα, το οποίο φέρει μέσα του (ίσως και) μια ψυχή… Διότι τι αλήθεια έκανε ο άνθρωπος που γεννά ένα παιδί; Τι από όλα δημιούργησε ο ίδιος; Επέλεξε πως θα βλέπει; Όχι… Σχεδίασε ίσως πώς θα ακούει και θα απολαμβάνει τα αρώματα της φύσης; Ούτε… Σκέφτηκε τάχα και οραματίστηκε τον τρόπο που θα κινείται, θα αναπνέει ή θα σκέφτεται; Το σχήμα του σώματός του, το βάρος του, τον αριθμό των κυττάρων του σώματός του ή το λόγο που θα έχει δόντια, μαλλιά ή ιδρώτα και σάλιο; Τίποτε απολύτως… Ο άνθρωπος δεν συμμετέχει στο παραμικρό τον σχεδιασμό ή την τελική μορφή και λειτουργία ενός άλλου ανθρώπου… Κι όμως, θεωρεί ότι αυτός είναι ο δημιουργός του παιδιού που γεννά, ενώ το μόνο που είναι -και πρέπει να κάνει-, είναι να διαχειριστεί όσο καλύτερα μπορεί την ανάπτυξη και την ανατροφή του με την γενικότερη έννοια… Κάτι που ποτέ του δεν συνειδητοποίησε…

4. Προσδιορίζοντας το «Μέσα μας»

Έχουμε ακούσει και διαβάσει αρκετές φορές τη φράση «το μέλλον βρίσκεται μέσα μας», ή «ο κόσμος δημιουργείται από μέσα μας»… όμως πόσοι αλήθεια κατανοούν τι σημαίνει ακριβώς η φράση «Μέσα» μας; Το έχουμε περιγράψει και από την «πεταλούδα», όταν εξηγούσαμε την διττότητα και τη ροή του χρόνου, τις διαστάσεις και την ροή της Συνειδητότητας, όμως, ολόκληρη η μέχρι τώρα εκπαίδευσή μας, στηρίζεται στο ακριβώς ανάποδο… Για αυτό και δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε πως είναι δυνατόν ολόκληρο το σύμπαν να ρέει «μέσα από μας» και πώς γίνεται ολόκληρο το αισθητό μέρος του κόσμου να το θεωρούμε «έξω» αντί «μέσα» από μας… Αν και η ανθρώπινη αναπαραγωγή είναι το τελειότερο δείγμα για να αντιληφθούμε την ροή του μέλλοντος από «μέσα μας» προς τα «έξω μας», ας δώσουμε αρχικά ένα άλλο, απλούστερο παράδειγμα ,για να το κάνουμε πιο χειροπιαστό… Φανταστείτε λοιπόν ολόκληρο τον κόσμο που αντιλαμβανόμαστε, σαν ένα αόρατο ενεργειακό μπαλόνι το οποίο διαρκώς διογκώνεται εμπρός στα μάτια μας… Γνωρίζετε ότι υπάρχει, αλλά δεν βλέπετε τίποτε με τα μάτια σας… Για να δείτε αυτόν τον κόσμο μέσα του, θα πρέπει να φορέσετε μια ειδική στολή… Κάτι σαν τα γυαλιά της εικονικής πραγματικότητας, τα οποία όταν τα φοράτε, ξαφνικά εμπρός σας εμφανίζεται ένας ολόκληρος εικονικός (ψηφιακός) κόσμος, μέσα στον οποίο και μέσω ενός ειδικού μηχανισμού εσείς αλληλεπιδράτε μαζί του… Ε λοιπόν, αυτά τα γυαλιά της εικονικής πραγματικότητας, στον κόσμο μας λέγονται «σώμα μας» και ο ειδικός μηχανισμός μέσω του οποίου αλληλεπιδρούμε με τα πάντα, λέγεται «αισθήσεις μας»… Εξ ου και «αισθητός κόσμος»… Ένας κόσμος ο οποίος υπάρχει με την μορφή που τον αντιλαμβανόμαστε, απλά και μόνον επειδή υπάρχουν οι συγκεκριμένες αισθήσεις στο σώμα μας…

Αν λοιπόν Εσείς, αποφασίζετε να φορέσετε αυτά τα γυαλιά από τη στολή σας, το ειδικό σκάφανδρό σας, ώστε να μπείτε μέσα σε αυτό το ενεργειακό μπαλόνι που βρίσκεται εμπρός σας, ώστε να αισθανθείτε αυτόν εδώ τον κόσμο, τότε θα πρέπει να γνωρίζετε ότι όλο αυτό το "μέσα" από το μπαλόνι, είναι το «Έξω» σας… Εισερχόμενοι στον αισθητό κόσμο μέσα από το σώμα σας, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι στην ουσία, βγαίνετε «έξω» από Εσάς… Σε ένα «έξω», άπειρο, όσο και το «μέσα» σας… Το «Μέσα» σας… Εκεί που υπήρχατε πριν γεννηθείτε και βγείτε «έξω» στον κόσμο μας...  Το «Μέσα» σας… εκεί που συνεχίζετε να υπάρχετε (ως Εαυτός) όση ώρα παρατηρείτε τον «έξω» κόσμο από τον εξώστη των αισθήσεών σας και φυσικά, εκεί που θα επιστρέψετε όταν τελικά φύγετε από αυτό εδώ το «έξω» και επιστρέψετε πάλι «μέσα» σας, αφήνοντας εδώ «έξω», μονάχα ότι θα μείνει από το σώμα σας, ως ανάμνηση και μνήμη για τους άλλους… Ήλθατε σε αυτό τον κόσμο από «μέσα» προς τα «έξω» όπως ακριβώς γεννιέται και αναπτύσσεται ο άνθρωπος… Από «μέσα» μας προς τα «έξω» μας… Από το μέλλον, στο παρελθόν… Προερχόμαστε από ένα αόρατο σε μας μέλλον «Μέσα μας», φτάνουμε στο «Τώρα μας» (σώμα μας) και φεύγουμε προς το παρελθόν μας «Έξω μας»… Ερχόμαστε δηλαδή από «μέσα» μας, φτάνουμε στο «σώμα» μας και αφήνουμε την εικόνα του σώματός μας να φύγει προς το βαθύ διάστημα εκεί «έξω»… Κι εκεί ανάμεσα στο «μέλλον» και το «παρελθόν» μας, υπάρχει μονάχα το «Τώρα» μας… Υπάρχει το τώρα μας σε ένα σώμα που αναγνωρίζουμε και αντιλαμβανόμαστε σαν τέτοιο… Το σώμα μας… Η πύλη των κόσμων… Το όριο μέσα από το οποίο υλοποιείται ο κόσμος από την ροή της Συνειδητότητας… Ο κόσμος ολόκληρος ρέει μέσα από αυτή την πύλη… Την πύλη των κόσμων… Το σώμα μας… Από μέσα προς τα έξω… Από το μέλλον προς το παρελθόν…

5. Σεξ και Έρωτας

Όταν δημιουργήθηκε λοιπόν ο κόσμος και μέσα σε αυτόν ο άνθρωπος, καταγράφηκε στη Συνειδητότητα ο τρόπος με τον οποίο θα αναπαράγει το είδος του… Ολόκληρη η διαδικασία της αναπαραγωγής και της διαιώνισης του είδους μας είναι καταγεγραμμένη και υλοποιείται αυτόματα καθημερινά από εκατομμύρια υποψήφιους -ή όχι- γονείς… Ερωτική έλξη, ενεργοποίηση εσωτερικού πόνου μέσω των πεποιθήσεων και εξουδετέρωσή του από αρχέγονη ποσότητα ηδονής μέσω της συνουσίας των δύο φύλων… Η ερωτική σεξουαλική πράξη… Μια πράξη τόσο συμβολική όσο και σχεδόν ιεροτελεστία… Εξωτερική έκταση του ανδρικού μορίου–φαλλού (ένδειξη της επερχόμενης αναπαραγωγής του στον εξωτερικό κόσμο) και είσοδός του «μέσα» στο σώμα της γυναίκας… Ο εξωτερικός άνθρωπος, -το παρελθόν-, εισέρχεται «μέσα» στο σώμα, στέκεται στην πύλη των κόσμων, για να ξεκινήσει την δημιουργία εκείνου το οποίο θα έρθει σε λίγο καιρό, στο μέλλον… Το σώμα, ο δίαυλος, ο φαλλός, εκσπερματώνει «μέσα» στην μήτρα, στην πηγή, καλώντας το «μέλλον» να πλησιαστεί στο «παρόν»… Το «μέλλον» της ανθρωπότητας, καλείται να πλησιάσει στο «Τώρα» και να εμφανιστεί ως Σώμα, «μέσα» από το Ανθρώπινο Σώμα… Κι όλο αυτό, περιστοιχισμένο μέσα σε μια άπειρη θάλασσα αρχέγονης ενέργεια υλοποίησης των κόσμων… Της ενέργεια που το όνομά της είναι «αγάπη»… Μια κωδικοποιημένη διαδικασία, επαναλαμβάνεται για αιώνες αυτόματα από την Συνειδητότητα… Πόσοι γνωρίζουμε όμως αλήθεια μέχρι τώρα πώς λειτουργεί όλο αυτό; Πόσοι αναγνωρίζουμε το ρόλο της Συνειδητότητας στην διαδικασία της ερωτικής πράξης; Πόσοι από μας έχουν πλήρη συνείδηση όταν κάνουν έρωτα και πόσοι από μας συνειδητοποιούν τον διαχωρισμό της πράξης σε ερωτική ή καθαρά σεξουαλική; Πόσοι δηλαδή γνωρίζουν και αντιλαμβάνονται, ότι όλα αυτά τα χιλιάδες χρόνια που η Συνειδητότητα υλοποιεί το ανθρώπινο είδος, δεν το έκανε σαν φάρμακο εναντίων του εσωτερικού πόνου μας, αλλά απλά διαιώνιζε το είδος μας…

Διότι η Συνειδητότητα δεν μας ρωτάει "γιατί ακολουθούμε κάποια διαδικασία"… Δεν την ενδιαφέρει ο λόγος για τον οποίο εμείς ακολουθούμε μια συγκεκριμένη συμπεριφορά… Δεν ρώτησε ποτέ τον άνθρωπο γιατί άλλαξε τον λόγο που από έρωτα κάνει σεξ… Δεν ρώτησε ποτέ το λόγο που ο άνθρωπος αποφάσισε να κάνει -την κύρια πράξη της αναπαραγωγής του είδους του-, ψυχοφάρμακο για τα προβλήματα που τον απασχολούσαν… Τη Συνειδητότητα, δεν την ενδιαφέρει ο λόγος που συμβαίνει κάποια συμπεριφορά, αλλά απλά την καταγράφει και την υλοποιεί… Έτσι κάποια στιγμή, όταν ο άνθρωπος αποφάσισε να αναγάγει την πράξη της αναπαραγωγής του είδους του σε διαδικασία ψυχικής απελευθέρωσης μέσω της ηδονής, η Συνειδητότητα το αντιλήφθηκε… Η ερωτική πράξη, έγινε σεξουαλική απελευθέρωση η οποία του χάριζε χαλάρωση μέσω της σωματικής αίσθησης και μόνο… Το σπέρμα σταμάτησε να ελευθερώνεται «μέσα» στον κόλπο της γυναίκας και άρχισε να κατευθύνεται «έξω» από αυτό… Οπουδήποτε πλην του κόλπου της… Ο άνθρωπος αποφάσισε να ελέγξει τον πληθυσμό της γης, αλλάζοντας την αναπαραγωγική συνείδησή του είδους του… Σεξ για ηδονή και σπέρμα μακριά από την μήτρα της γυναίκας… Κι όλο αυτό, άρχισε να αναπαράγεται και να συνεχίζεται από εκατομμύρια ανθρώπους σαν μαζική συμπεριφορά για δεκάδες χρόνια… Μέχρι που καταγράφτηκε αποτελεσματικά στη Συνειδητότητα… Εκείνη το κατέγραψε πράγματι με επιτυχία, διότι δεν την απασχολεί ποτέ ο λόγος… Για να το κάνουν όλοι, κάποιος λόγος θα υπάρχει… Και η Συνειδητότητα άλλαξε…

6. Ανθρώπινη γονιμότητα

Το πρώτο πράγμα που τροποποίησε η Συνειδητότητα είναι η ανθρώπινη γονιμότητα… Γιατί; Διότι έτσι της ζητήθηκε από την ανθρωπότητα…  Σταδιακά ο άνθρωπος ζητούσε μαζικά, να κάνει σεξ χωρίς να «κινδυνεύει» να κάνει παιδιά… να ακολουθεί την διαδικασία της αναπαραγωγής του για πλάκα… για το κέφι του… καθαρά για λόγους ηδονής… Ανακάλυψε ότι ο εσωτερικός πόνος ο οποίος παραγόταν από τις πεποιθήσεις του, μπορούσε για λίγο να εξουδετερωθεί μέσω της ηδονής… Ανακάλυψε ότι η ερωτική πράξη μπορούσε να μεταλλαχθεί σε σεξουαλική, να απενοχοποιηθεί ονομαζόμενη "απελευθέρωση" και να μετατραπεί σε πάρτι… Άρχισε να βάζει πρόσθετους τρόπους προφύλαξης της εγκυμοσύνης και να χρησιμοποιεί την συνουσία για ανέμελη χαρά και χειραγωγό εξουσία… Ολόκληρη η διαδικασία άλλαξε εντελώς, όμως κανένας δια διαρωτήθηκε τι αλήθεια κάνει… Διότι αγνοούσε παντελώς, ότι το σύμπαν αντέγραφε τη νέα του συμπεριφορά και την κατέγραφε ως δεδομένο για τις επόμενες γενιές αυτόματα… Και ξαφνικά η ανθρώπινη γονιμότητα άρχισε να εξαφανίζεται… Οι άνθρωποι, σταδιακά σταμάτησαν να «συλλαμβάνουν» νέα ζωή όταν έκαναν έρωτα… Προσπαθούσαν αλλά για έναν ανεξήγητο λόγο ήταν αδύνατον…

Η συνειδητότητα δεν ρώτησε –μιας και δεν την απασχολούσε ποτέ αυτό- ποιοι άνθρωποι άλλαξαν την διαδικασία, αλλά εφόσον απαιτήθηκε μαζικά, άρχισε να εφαρμόζεται τυχαία… Ανεξάρτητα αν μέχρι τότε είχες μια ζωή κατά την οποία η ερωτική συμπεριφορά σου ήταν η κλασική ή όχι… Απλά άρχισε να μειώνεται η πιθανότητα εγκυμοσύνης στην ανθρωπότητα… επειδή έτσι απλά ζητήθηκε από αυτήν μαζικά…  Και ποιος φταίει; Η απάντηση είναι κανένας ειδικά… Δεν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να κατηγορήσει ένα ολόκληρο είδος όντων τι είναι καλό ή κακό για αυτούς, εφόσον αυτό απαιτείται από την βούλησή τους… Εφόσον το ζητά η ελεύθερη βούλησή τους, η Συνειδητότητα δεν έχει λόγο να εξετάσει αν είναι καλό ή κακό για αυτούς και απλά το υλοποιεί… Η ελεύθερη βούληση των ανθρώπων, τον 20 αιώνα μ.Χ. απαίτησε από το σύμπαν να αλλάξει τον τρόπο της αναπαραγωγής τους και το σύμπαν υπάκουσε… Η μοναδική ερώτηση λοιπόν που μπορεί κάποιος να κάνει τώρα είναι «πόσο ελεύθερη ήταν η βούληση της ανθρωπότητας» σε αυτό που ζήτησε; Η απάντηση που θα μπορούσε να έχει νόημα εδώ, είναι ότι «μερικές φορές, για να μπορέσει ο άνθρωπος να κατανοήσει τη δύναμη της συμμετοχής του στην ροή της Συνειδητότητας η οποία υλοποιεί το σύμπαν όπου ζει, χρειάζεται να έρθει αντιμέτωπος με τον ίδιο του τον αφανισμό»…

7. Εξωσωματική γονιμοποίηση

Όμως μερικές φορές, ο φόβος και η «άγνοια» της υποτιθέμενης γνώσης, μπορεί να οδηγήσει κάποιον σε χειρότερα λάθη… Ακόμη και ένα ολόκληρο είδος όντων, από το οποίο στερείται η αντίληψη του πραγματικού του περιβάλλοντος -όπως σήμερα από την ανθρωπότητα η οποία αγνοεί τη Συνειδητότητα-… Και δεν είναι η πρώτη φορά… Η πτώση του ανθρώπου δεν είχε πολύ διαφορετικό υπόβαθρο… απλά είχε διαφορετικό ντεκόρ… Έτσι εμπρός στην δυσκολία της φυσιολογικής εγκυμοσύνης που παρουσιάστηκε ξαφνικά, η επιστήμη προτίμησε να κάνει κάτι έξω από κάθε λογική… Αντί να λύσει το πρόβλημα, το άλλαξε… Αντί να εξετάσει, γιατί ξαφνικά ένα τόσο μεγάλο πλήθος ανθρώπων παγκόσμια, έχει δυσκολία στο να συλλάβει φυσιολογικά και να μείνει μια γυναίκα έγκυος, αποφάσισε να κάνει το απίθανο… Να αλλάξει την διαδικασία της ανθρώπινης αναπαραγωγής από «ΕΣΩσωματική» σε «ΕΞΩσωματική»… Αγνοώντας βασικά στοιχεία του σύμπαντος, η επιστήμη αποφάσισε να εισέρχονται οι άνθρωποι στον κόσμο, όχι από το μέλλον του, αλλά από το παρελθόν του… Αδυνατώντας να βρει το λόγο του προβλήματος, αποφάσισε να διενεργεί τη σύλληψη εξωτερικά του σώματος, δηλαδή μακριά από την «πύλη των κόσμων», έξω, εκεί στο παρελθόν…

Ο νέος άνθρωπος ο οποίος μέχρι σήμερα ερχόταν στο μέλλον των γονέων, τώρα έρχεται από το παρελθόν τους… Πως γίνεται αυτό; Την ώρα που εισέρχεται μέσα στο σώμα της γυναίκας, έχει ήδη δημιουργηθεί… πριν μερικές μέρες, από κύτταρα που μπορεί να έχουν υπάρξει στο εργαστήριο ή ακόμη και από πριν μερικά χρόνια από κύτταρα που μπορεί να έχουν υπάρξει σε απλή κατάψυξη… Η «είσοδος» άλλαξε από το «εσωτερικό» σώμα και πήγε σε ένα «εξωτερικό» ιατρικό σκεύος στο εργαστήριο…  Ο άνθρωπος μέχρι σήμερα, αν και χρησιμοποιούσε πολύ συχνά τις φράσεις «έρχεται από μέσα», ποτέ του δεν είχε την πραγματική ευκαιρία να αντιληφθεί σε βάθος τι εννοούσε με αυτό… Η κβαντική επιστήμη όμως, αναλύοντας τις διαστάσεις και την ροή του χρόνου, άνοιξε το δρόμο της πλήρους διαλεύκανσης και κατανόησης της ταυτοποίησης του μέλλοντος με το «μέσα» του και του παρελθόντος με το «έξω» του, αφήνοντας σαν μοναδική υλοποίηση του σώματός του στο μοναδικό «παρόν» του «Εδώ και Τώρα»… Η ανάπτυξη της επιστήμης της εξωσωματικής γονιμοποίησης, τράβηξε μια κουρτίνα πάνω από το πρόβλημα της αλλαγής της Συνειδητότητας, χαρίζοντας στα ζευγάρια τα «δικά τους» παιδιά… Ο άνθρωπος δεν θέλησε να λάβει λίγο χρόνο για να αντιληφθεί τι συμβαίνει… Αρνείται να χάσει χρόνο αντιμετωπίζοντας τόσο σημαντικά προβλήματα, όπως είναι η αλλαγή της Συνειδητότητας που υλοποιεί τον κόσμο του, διότι αγνοεί την ύπαρξή της και τον τρόπο που αυτή λειτουργεί… Απίστευτο; Η «άγνοια της γνώσης» θεριεύει το Εγώ των «ειδικών» και στερεί από ολόκληρη την ανθρωπότητα το «μέλλον» της… Και το χειρότερο; Για όλο αυτό, όλοι συνεχίζουν να έχουν πλήρη άγνοια…

8. Έλεγχος και Πειραματική κλωνοποίηση

Όμως η επιστήμη της γενετικής αναπτύσσεται… Οι άνθρωποι, εμπρός στο πρόβλημα του να μην έχουν τα «δικά τους» παιδιά, δέχονται να υποστούν τα πάντα… Υπάρχουν γυναίκες που γνωρίζω, οι οποίες έχουν κάνει μέχρι τώρα ανεπιτυχώς πάνω από 30 (τριάντα) προσπάθειες εξωσωματικής… Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Εκτός από το χρηματικό ποσό που χρειάζεται να έχει κάποιος για να το κάνει, εκτός δηλαδή το οικονομικό πάρτι που γίνεται πάνω στο πληγωμένο εγωισμό του γονιού, ο οποίος θεωρεί ντροπή να μην μπορεί ο ίδιος να δημιουργήσει τα δικά του παιδιά (άσχετα πως θα τα μεγαλώσει και με τι θα τα τροφοδοτήσει μετά ως παιδεία και ανατροφή), οι συγκεκριμένες γυναίκες είναι ήδη δυνητικά, σωματικά ή και ψυχολογικά νεκρές, λόγω της τοξικότητας των φαρμάκων που χρησιμοποιούν… Δέχονται να γίνουν οι ίδιες, τα πειραματόζωα της ανθρωπότητας στην αλλαγή που συντελείται στα επιστημονικά εργαστήρια του κόσμου μας… Τα σημερινά πειραματόζωα, στην επερχόμενη μαζική κλωνοποίηση του ανθρώπινου είδους, μέσα σε μεγαλύτερα και καλύτερα εξοπλισμένα… βιομηχανικά εργαστήρια δημιουργίας ανθρώπων…

Αυτές οι γυναίκες που σήμερα θυσιάζονται, διαθέτοντας το σώμα τους στην πειραματική ανάπτυξη της «εξωτερικής» γενετικής, είναι συγχρόνως οι ηρωίδες της αλλαγής της ανθρωπότητας, από «ελεύθερες οντότητες» σε κοπάδια «ελεγχόμενων ατόμων» αναπτυσσόμενων στα σύγχρονα λιβάδια εξωσωματικής ανάπτυξης… Και αυτό που είναι αδύνατον να συνειδητοποιήσει κάποιος, είναι ότι όλο αυτό που συμβαίνει μέχρι στιγμής, γίνεται με την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου… Κανένα καμπανάκι… Ησυχία… Και η Συνειδητότητα ακούγοντας αυτή την ησυχία, συνεχίζει να θεωρεί ότι όλο αυτό γίνεται με την δική μας έγκριση… Είπαμε… Δεν ρωτάει αν είναι καλό ή κακό… Αφού το ζητάμε εμείς, αυτή το εκτελεί… Εκτελεί την δική μας θέληση υλοποιώντας το απίστευτο… Κάποια μέρα θα ξυπνήσουμε και θα αντικρίσουμε ετοιμοπαράδοτο, «το δικό μας» παιδί, από τον διάδρομο 756 του «λιβαδιού αναπαραγωγής WRE343» (τα νούμερα και τα ονόματα τυχαία)… Ετοιμοπαράδοτο… Ελεγμένο και με τη βούλα… και το όνομα της βούλας «ηλεκτρονικό τσιπ»… Σε μερικούς οι οποίοι ακόμη βρίσκονται στη δική τους νιρβάνα, φαίνεται σενάριο επιστημονικής φαντασίας… Όμως ίσως δεν θα είχαν την ευκαιρία να διαβάσουν στα ψιλά γράμματα των νέων του πλανήτη, ότι από τον Μάιο του έτους 2014 μ.Χ. τα παιδιά που θα γεννιούνται, θα φέρουν στο σώμα τους «ηλεκτρονικό τσιπ», στο οποίο θα είναι καταγεγραμμένα τα στοιχεία τους και στο οποίο θα προστίθενται και τα υπόλοιπα νέα στοιχεία από την πορεία της ζωής τους, ώστε να είναι πλήρως ελεγχόμενοι για πάντα…

9. Το μέλλον είναι μόνο «μέσα» μας

Οι πρώτες γενιές ανθρώπων οι οποίες θα γεννηθούν πλήρως ελεγχόμενοι (οι περισσότεροι των οποίων με εξωσωματική γονιμοποίηση) ξεκινούν… Σε λίγα χρόνια (αν όλα συνεχιστούν όπως σήμερα), η Συνειδητότητα θα έχει διαγράψει εντελώς την «εσωσωματική» διαδικασία αναπαραγωγής του ανθρώπινου είδους, αντικαθιστώντας την με τις νέες, οι οποίες έχουν ήδη ξεκινήσει να γίνονται αποδεκτές στη συνείδηση των ανθρώπων… Ανθρώπων, οι οποίοι αποφάσισαν ότι μπορούν να αλλάξουν τη δική τους συμπεριφορά, μετατρέποντας την ανθρωπότητα σε παράλληλα άγρια πάρτι ηδονής και λιβάδια γενετικής ανάπτυξης… Οι περισσότεροι από μας, είναι σίγουρο ότι θα μείνουν απαθείς σε αυτές τις πληροφορίες… Ακόμη κι αν τις διαβάσουν, θα υποκριθούν ότι δεν τις κατανοούν… Στρέφοντας το βλέμμα μετά αλλού, θα συνεχίσουν την εγωική τους συμπεριφορά σε σχέση με τα παιδιά που δημιουργούν και τον κόσμο που αλλάζουν… Τα παιδιά σε μερικούς μήνες –και εν μέσω δομικών προβλημάτων επιβίωσης των περισσότερων- θα αρχίσουν να "τσιπάρονται" μέσα στα μαιευτήρια και όλοι θα υποκριθούν -και πάλι-, μια αόριστη επιστημονική αναγκαιότητα η οποία -για μια ακόμη φορά- κινείται ασυνείδητα γύρω μας… Η αναπαραγωγή του είδους μας θα αλλοιωθεί μέσω του παρελθόντος μας…

Όμως το μέλλον μας, το πραγματικό μας μέλλον, θα συνεχίσει να πηγάζει από «μέσα» μας… μιας και είναι ο μοναδικός δρόμος να υπάρξει στον κόσμο μας… Ένα «μέσα» μας το οποίο είναι αδύνατον να το αλλοιώσει κάποιος αν δεν το θελήσουμε εμείς οι ίδιοι… Είναι καιρός ίσως, ακόμη και τώρα όπου η αλλαγή του απίστευτου έχει ήδη σχεδόν υλοποιηθεί, να κατανοήσουμε ότι έρωτας σημαίνει αγάπη η οποία πηγάζει από μέσα μας… Είναι ίσως ακόμη καιρός –κυρίως η γυναίκα-, να συνειδητοποιήσει και να αρνηθεί (μιας και ο ρόλος της κρίνεται πάλι κρίσιμος) τη ασυνείδητη συμμετοχή της σε όλο αυτό που διενεργείται δίπλα μας με μοναδικό μέσον τις βουλήσεις μας… Τις δικές μας βουλήσεις… Όσο κι αν ακούγεται αδύνατον ή απίστευτο, τόσο το πρόβλημα όσο και η λύση βρίσκεται και πηγάζει από τα δικά μας σώματα… Τα υλικά μας σώματα, τα οποία χρησιμοποιούμε με ή χωρίς συνείδηση, για σκοπούς που αγνοούμε το λόγο για τον οποίο συμμετέχουμε σε αυτόν… Όμως όλο αυτό μπορεί να σταματήσει… Αρκεί να σταθούμε λίγο ακίνητοι, δίνοντας λίγο χρόνο στις συνειδήσεις μας να στρέψουν πάλι τη ροή της Συνειδητότητας προς το μέρος που θα επιλέξουμε εμείς… Συνειδητά…

Αλκιρέας

Εις το ΕπανΟιδείν (http://eistoepanoidein.blogspot.gr/2014/01/blog-post.html#more)

Αλήθειες και ψέμματα για τον πόλεμο ενάντια στους καπνιστές

 

Ποια η Σχέση της Ραδιενέργειας με την Αντικαπνιστική Εκστρατεία;  Κάθε χρόνο, χιλιάδες γιατροί και μέλη της «Αντικαπνιστικής Ιεράς Εξέτασης», ξοδεύουν δισεκατομμύρια δολάρια για να διαιωνίσουν αυτό που αναμφίβολα είναι η πιο παραπλανητική –αν και πετυχημένη – κοινωνική απάτη στην ιστορία. Με την ενθάρυνση των περισσοτέρων δυτικών κυβερνήσεων, Οργουελικοί Λομπίστες, καταδιώκουν τους καπνιστές με φανατικό ζήλο, ο οποίος επισκιάζει εντελώς την πανωλεθρία της ποτοαπαγόρευσης, η οποία ξεκίνησε το 1919 και διήρκεσε μέχρι το 1933.

Σήμερα κοιτάζουμε πίσω στην Αμερικανική απαγόρευση με δικαιολογημένη έκπληξη. Είναι πράγματι αλήθεια οτι, ένα ολόκληρο έθνος παραδόθηκε στην άρνηση μιας μπύρας ή ενός ουίσκυ από μία μικρή ομάδα φανατικών θρησκόληπτων, παρά την παντελή έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων οτι το αλκοόλ προκαλεί βλάβη στον άνθρωπο, εκτός αν καταναλώνεται σε αστρονομικές ποσότητες. Δυστυχώς, η ασφάλεια από την κατανάλωση του οινοπνεύματος, δεν ήταν αυτό που πραγματικά ενδιέφερε τους φανατικούς.

Ο πραγματικός τους σκοπός ήταν – και είναι- ο έλεγχος πάνω στους άλλους.

Οι Αμερικανοί ήταν εμφανώς «αμαρτωλοί» που απολάμβαναν μερικά αλκοολούχα ποτά και , οι πουριτανοί μεσολάβησαν για λογαριασμό του Θεού ώστε να τους κάνουν όλους να αισθανθούν άθλιοι. Αν και δεν υπάρχει άμεση σχέση ανάμεσα στο αλκοόλ και τον καπνό, η ιστορία της αμερικανικής απαγόρευσης, μας βοηθάει να καταλάβουμε, πως ένας μικρός αριθμός φανατικών κατάφερε να ελέγξει τη συμπεριφορά και τις ζωές δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων.

Σήμερα, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τους καπνιστές, αν και αυτή τη φορά το θέμα είναι στα χέρια των «Κυβερνητικών Φανατικών» καθώς και άσχετων γιατρών και, όχι στα χέρια φανατικών θρησκόληπτων.

Ορισμένες κυβερνήσεις, γνωρίζουν οτι οι οι προηγούμενες ενέργειές τους είναι άμεσα υπεύθυνες για την πρόκληση των περισσοτέρων από τους καρκίνους του πνεύμονα και του δέρματος στον κόσμο σήμερα, οπότε φθάνουν στα άκρα ώστε να αποποιηθούν τις ηθικές και οικονομικές ευθύνες τους και αντ’αυτών, να κατηγορήσουν τα τσιγάρα.

Όπως θα δούμε παρακάτω, τα οργανικά προϊόντα καπνού, δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορούμε δικαιολογημένα να ισχυριστούμε οτι, είναι εκπληκτικοί προστάτες της υγείας.

Δεν έχουν όλες οι κυβερνήσεις παγκοσμίως το ίδιο πρόβλημα.

Η Ιαπωνία και η Ελλάδα, έχουν το παγκοσμίως υψηλότερο ποσοστό ενηλίκων καπνιστών αλλά, τη χαμηλότερη εμφάνιση καρκίνου του πνεύμονα.

Σε αντίθεση με αυτό, Αμερική, Αυστραλία, Ρωσσία και μερικά νησιά του Νοτίου Ειρηνικού, έχουν το χαμηλότερο αριθμό ενηλίκων καπνιστών στον κόσμο αλλά, την υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου του πνεύμονα.

Αυτό, είναι το υπ’αριθμόν ένα στοιχείο για τη διελεύκανση αυτού του παραλόγου αλλά καλά οχυρωμένου ψέματος της δυτικής ιατρικής οτι, «το κάπνισμα προκαλεί καρκίνο του πνεύμονα».

Η πρώτη Ευρωπαϊκή επαφή με τον καπνό ήταν το 1492, όταν ο Κολόμβος και ο συνάδελφός του εξερευνητής Rodriguo de Jerez, είδαν τους ιθαγενείς της Κούβας να καπνίζουν.

Την ίδια ακριβώς μέρα, ο de Jerez πήρε την πρώτη του ρουφηξιά και το βρήκε πολύ χαλαρωτικό, όπως ακριβώς τον είχαν διαβεβαιώσει οι ντόπιοι. Αυτή ήταν μια σημαντική ευκαιρία, διότι ο de Jerez ανακάλυψε αυτό που Κουβανοί και αυτόχθονες Αμερικανοί γώριζαν εδώ και αιώνες:

Οτι ο καπνός των πούρων και των τσιγάρων, δεν είναι μόνο χαλαρωτικός αλλά θεραπεύει τον βήχα και άλλες μικρές ασθένειες. Όταν ο de Jerez επέστρεψε σπίτι του, άναψε περήφανα ένα πούρο στο δρόμο και αμέσως συνελήφθη και φυλακίστηκε για 3 χρόνια από τη φρικτή Ιερά Εξέταση. Ο de Jerez έγινε το πρώτο θύμα του αντι-καπνιστικού λόμπι.

Σε λιγότερο από έναν αιώνα, το κάπνισμα έγινε μία αποδεκτή και απολαυστική συνήθεια σε όλη τηνΕυρώπη, με χιλιάδες τόνους καπνού να εισάγονται από αποικίες, ώστε να ικανοποιήσουν την αυξανόμενη ζήτηση. Ένας αυξανόμενος αριθμός συγγραφέων, εξήρε τον καπνό ως «πανάκεια για τα δεινά της ανθρωπότητας».

Μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, σχεδόν ένα στα δύο άτομα κάπνιζε, αλλά η συχνότητα εμφάνισης καρκίνου του πνεύμονα παρέμενε τόσο χαμηλή, που ήταν σχεδόν μη μετρήσιμη. Τότε κάτι εξαιρετικό συνέβη στις 16 Ιουλίου του 1945: ένα τρομακτικό κατακλυσμιαίο γεγονός, που θα μπορούσε τελικά να προκαλέσει τις δυτικές κυβερνήσεις, να νοθεύσουν την αντίληψη περί καπνίσματος για πάντα.

Ο K. Greisen θυμάται:

«Όταν η ένταση του φωτός μειώθηκε, κράτησα μακριά το γυαλί και κοίταξα προς το μανιτάρι που είχε σχηματίσει ο καπνός. Τότε κάποιος φώναξε ότι έπρεπε να παρατηρήσουμε το ωστικό κύμα που ταξίδευε κατά μήκος του εδάφους. Αυτό που εμφανίστηκε, ήταν μία φωτισμένη κυκλική περιοχή κοντά στο έδαφος, η οποία σιγά-σιγά απλωνόταν προς το μέρος μας. Είχε κίρινο χρώμα.

Η μονιμότητα του σύννεφου του καπνού ήταν κάτι που με εξέπληξε. Μετά την πρώτη γρήγορη έκρηξη, το κάτω μέρος του νέφους φάνηκε να λαμβάνει ένα σταθερό σχήμα και να παραμένει ακίνητο και κρεμασμένο στον αέρα. Το πάνω μέρος στο μεταξύ, συνέχισε να υψώνεται,ώστε μετά από Μερικά λεπτά να είναι 5 μίλια ψηλό. Αργά, δημιούργησε ένα τεθλασμένο σχήμα λόγο της μεταβαλλόμενης ταχύτητας του ανέμου σε διαφορετικά ύψη. Ο καπνός καθώς ανέβαινε, είχε διαπεράσει ένα σύννεφο και φάνηκε να παραμένει εντελώς ανεπηρέαστος απ’αυτό.»

Αυτό, ήταν το περιβόητο Trinity Test, το πρώτο βρώμικο πυρηνικό όπλο που εξεράγη στην ατμόσφαιρα. Μία μπάλα έξι κιλών πλουτωνίου, συμπιεσμένη με εκρηκτικούς φακούς. Η Trinity εξεράγη πάνω από το Νέο Μεξικό, με δύναμη ίση με 20.000 τόνους tnt. Μέσα σε σευτερόλεπτα, τα δισεκατομμύρια θανατηφόρα ραδιενεργά σωματίδια απορροφήθηκαν στην ατμόσφαιρα, σε ένα ύψος 6 μιλίων, όπου τα υψηλής ταχύτητας αέρια ρεύματα, θα μπορούσαν να τα κυκλοφορήσουν πολύ μακριά.

Η Αμερικανική κυβέρνηση η οποία γνώριζε εκ των προτέρων για τη ραδιενέργεια, ήξερε πολύ καλά τη θανατηφόρα της δράση στους ανθρώπους, αλλά στα τυφλά και χωρίς περιστροφές, διέταξε τη δοκιμή με πλήρη αδιαφορία για τη δημόσια υγεία. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, επρόκειτο για ενοχή βαρειάς αμελείας αλλά αυτό δεν ενδιέφερε καθόλου την κυβέρνηση. Αργά η γρήγορα, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, θα έβρισκε κάποιον «ένοχο» για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις που υπέστησαν οι πολίτες είτε τοπικά είτε σε απομακρυσμένες περιοχές.

Εάν ένα μόνο μικροσκοπικό ραδιενεργό σωματίδιο πέσει πάνω στο δέρμα μας, παθαίνουμε καρκίνο του δέρματος. Αν εισπνεύσουμε ένα τέτοιο ίδιο σωματίδιο, τότε ο θάνατος από καρκίνο του πνεύμονα είναι αναπόφευκτος, εκτός αν τυγχάνει να είμαστε καπνιστές. Το στερεό ραδιενεργό μικροσκοπικό σωματίδιο, θάβεται βαθιά στον πνευμονικό ιστό, κυριεύει εντελώς τα περιορισμένα αποθέματα του οργανισμού σε βιταμίνη Β17 και προκαλεί ανεξέλεγκτο και καλπάζων πολλαπλασιασμό των κυττάρων.

Πώς μπορούμε να είμαστε απολύτως σίγουροι ότι, τα ραδιενεργά σωματίδια προκαλούν καρκίνο του πνεύμονα κάθε φορά που κάποιος εκτίθεται σε αυτά; Για τους πραγματικούς γιατρούς, σε αντίθεση με τους ιατρικούς τσαρλατάνους και τους προπαγανδιστές των κυβερνήσεων, αυτό δεν είναι πρόβλημα. Για οποιαδήποτε θεωρία, προκειμένου να γίνει επιστημονικά αποδεκτή, πρέπει πρώτα να αποδειχθεί σύμφωνα με τις αυστηρές προδιαγραφές οι οποίες είναι αποδεκτές από τους επιστήμονες παγκοσμίως.

Πρώτα, πρέπει να απομονωθεί το ραδιενεργό σωματίδιο και μετά να χρησιμοποιηθεί σε ελεγχόμενα εργαστηριακά πειράματα ώστε να παραχθεί το απαιτούμενο αποτέλεσμα όπως για παράδειγμα «ο καρκίνος του πνεύμονα στα θηλαστικά»… Οι επιστήμονες, έχουν αδίστακτα θυσιάσει δεκάδες χιλιάδες ποντίκια και αρουραίους όλα αυτά τα χρόνια, αναγκάζοντάς τα εσκεμμένα σε υποχρεωτική επαγωγή ραδιενεργού υλικού στους πνεύμονές τους.

Τα τεκμηριωμένα αποτελέσματα αυτών των πειραμάτων είναι ταυτόσημα: Όποιο ποντίκι ή αρουραίος κάνει «σύμβαση» με καρκίνο του πνεύμονα, τότε κάθε ποντίκι ή αρουραίος πεθαίνει. Η θεωρία έτσι, έχει μετατραπεί σε άκαμπτο επιστημονικό γεγονός, κάτω από αυστηρά ελεγχόμενες εργαστηριακές συνθήκες. Ο ύποπτος παράγοντας ( ραδιενεργό υλικό ), προκάλεσε το διεκδικούμενο αποτέλεσμα ( καρκίνος του πνεύμονα ), όταν το εισέπνευσαν τα θηλαστικά.

Το συνολικό μέγεθος του κινδύνου για καρκίνο του πνεύμονα στους ανθρώπους από ατμοσφαιρικό ραδιενεργό νέφος, δε μπορεί να προσδιορισθεί. Στη Ρωσία, τη Βρετανία και την Αμερική, τον Αύγουστο του 1963 έγιναν δοκιμές, όπου πάνω από 4.200 κιλά πλουτωνίου απελευθερώθηκαν στην ατμόσφαιρα. Ξέρουμε ήδη ότι, ένα μικρογραμμάριο εισπνεόμενου πλουτωνίου προκαλεί μόνιμο καρκίνο του πνεύμονα, οπότε ξέρουμε ότι κάποιες «φιλικά προσκείμενες στον άνθρωπο κυβερνήσεις», απελευθέρωσαν 4,2 δισεκατομμύρια θανατηφόρες δόσεις ραδιενεργών σωματιδίων στην ατμόσφαιρα, τα οποία έχουν τουλάχιστον 50.000 χρόνια ζωής… Τρομακτικό;

Δυστυχώς σε λίγο γίνεται χειρότερο. Το πλουτώνιο που αναφέραμε, υπάρχει στο πυρηνικό όπλο πριν από τη δοκιμή αλλά, με μεγάλη διαφορά, ο μεγαλύτερος αριθμός ραδιενεργών σωματιδίων, είναι αυτός που προέρχεται από το χώμα ή την σκόνη που απορροφάται από το έδαφος και ακτινοβολημένα ταξιδεύουν κάθετα μέσα από την μπάλα φωτιάς του όπλου.

Τα σωματίδια αυτά, σχηματίζουν το μεγαλύτερο μέρος του «καπνού» που βλέπουμε σε κάθε φωτογραφία πυρηνικής έκρηξης. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αρκετοί τόνοι ραδιενεργού υλικού απορροφούνται και μεταφέρονται αλλά, ας φανούμε συντηρητικοί και ας ισχυριστούμε ότι, απορροφούνται μόνο 1.000 κιλά σε κάθε πυρηνική δοκιμή.

Πριν υπάρξει απαγόρευση των πυρηνικών δοκιμών, σε Ρωσία, Βρετανία και Αμερική, είχαν διεξαχθεί 711 πυρηνικές δοκιμές, δημιουργώντας έτσι 711.000 κιλά θανατηφόρων ραδιενεργών σωματιδίων, στα οποία πρέπει να προστεθούν και τα 4.200 κιλά από τα όπλα, για ένα μεικτό συντηρητικό σύνολο 715.200 κιλών. Υπάρχουν πάνω από ένα εκατομμύριο θανατηφόρες δόσεις ανά χιλιόγραμμο, που σημαίνει ότι οι αρμόδιες κυβερνήσεις, μόλυναν την ατμόσφαιρα με πάνω από 715 δισεκατομμύρια τέτοιες δόσεις, αρκετές να προκαλέσουν καρκίνο του πνεύμονα ή του δέρματος, 117 φορές σε κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί του πλανήτη!

Πριν ρωτήσετε, σας απαντώ πως, ΟΧΙ, τα ραδιενεργά σωματίδια δεν εξαφανίζονται έτσι απλά. Τουλάχιστον όχι σ’αυτή τη ζωή, ή τη ζωή των παιδιών μας και των εγγονιών μας. Με ένα μέσο όρο ζωής 50.000 χρόνων, αυτά τα αμέτρητα τρισεκατομμύρια θανατηφόρων κυβερνητο-κατασκευασμένων ραδιενεργών σωματιδίων, είναι μαζί μας για πάντα.

Κυκλοφορώντας σε όλο τον κόσμο μέσω δυνατών αερίων ρευμάτων, αυτά τα σωματίδια εγκαθίστανται απρογραμμάτιστα οπουδήποτε αν και, σε μεγαλύτερες συγκεντρώσεις, σε απόσταση μερικών χιλιάδων μιλίων από τα σημεία των δοκιμών. Ένας απλός άνεμος, είναι αρκετός για να τα αναδεύσει και να δημιουργήσει κίνδυνο για όσους ζουν στα περίχωρα.

Colpo Grosso! Δώδεκα χρόνια μετά το κατακλυσμιαίο Trinity Test, στις δυτικές κυβερνήσεις ήταν πλέον εμφανές ότι, η κατάσταση ήταν απολύτως εκτός ελέγχου. Μία μελέτη του Βρετανικού Ιατρικού Συμβουλίου το 1957, έδειξε ότι: Οι παγκόσμιοι θάνατοι από καρκίνο του πνεύμονα, ήταν πάνω από διπλάσιοι κατά την περίοδο 1945 έως 1955, αν και καμία εξήγηση δεν προτάθηκε.

Κατά την ίδια περίοδο των 10 ετών, οι θάνατοι από καρκίνο στην Χιροσίμα και το Ναγκασάκι τριπλασιάστηκαν. Μέχρι το τέλος των επισήμων ατμοσφαιρικών δοκιμών το 1963, τα κρούσματα καρκίνου του πνεύμονα στα νησιά του Ειρηνικού ήταν πενταπλάσια από αυτά του 1945. Εφόσον λοιπόν κατέστρεψαν το περιβάλλον για 50.000 χρόνια, ήρθε η ώρα για τις κυβερνήσεις να αρχίσουν «δυνατή αντιπερισπαστική δράση»

Πώς θα μπορούσε να αποδειχθεί ότι οι άνθρωποι δημιουργούν στον εαυτό τους καρκίνο του πνεύμονα και είναι ένοχοι για παράδειγμα ότι, αυτό-προκαλούν κάποια βλάβη, για την οποία η κυβέρνηση δε θα μπορούσε να κατηγορηθεί ή να μηνυθεί? Η μόνη φανερή ουσία την οποία ο άνθρωπος εισπνέει στους πνεύμονες του, εκτός από τον αέρα, ήταν ο καπνός του τσιγάρου.

Έτσι, ο άγριος κυβερνητικός διωγμός κατά του καπνίσματος τέθηκε σε λειτουργία. Πλημμελώς αρμόδιοι ιατρικοί «ερευνητές», βρέθηκαν ξαφνικά να κατακλύζονται από μαζικές κυβερνητικές δωρεές, οι οποίες σκόπευαν στο να επιτευχθεί το ίδιο τελικό αποτέλεσμα: «Αποδείξτε ότι το κάπνισμα προκαλεί καρκίνο του πνεύμονα.»

Πραγματικοί επιστήμονες ( ειδικά κάποιοι αξιόλογοι πυρηνικοί φυσικοί ) μειδίασαν με τις πρώτες αξιολύπητες προσπάθειες του νεοσύστατου λόμπυ κατά του καπνίσματος.

Οι ντεμέκ ερευνητές, προσκλήθηκαν να αποδείξουν τους ψευδείς ισχυρισμούς τους, κάτω από τους ίδιους ακριβώς άκαμπτους επιστημονικούς κανόνες, οι οποίοι χρησιμοποιήθηκαν για να αποδειχθεί ότι, τα ραδιενεργά σωματίδια προκαλούν καρκίνο του πνεύμονα στα θηλαστικά.

Θυμηθείτε ότι, για να γίνει οποιαδήποτε θεωρία αποδεκτή επιστημονικά, πρέπει πρώτα να αποδειχθεί σύμφωνα με τις αυστηρές προδιαγραφές οι οποίες είναι αποδεκτές από τους επιστήμονες παγκοσμίως. Πρώτα, ο ύποπτος παράγοντας ( το κάπνισμα ) πρέπει να απομονωθεί, μετά να χρησιμοποιηθεί σε κατάλληλα ελεγχόμενα εργαστηριακά πειράματα για να δημιουργήσουν το ισχυριζόμενο αποτέλεσμα, για παράδειγμα καρκίνος του πνεύμονα στα θηλαστικά.

Η Αλήθεια: Παρά την έκθεση δεκάδων χιλιάδων ιδιαιτέρως ευάλωτων ποντικιών και αρουραίων, στο ισοδύναμο των 200 τσιγάρων ημερησίως επί χρόνια, η «ιατρική επιστήμη» δεν κατάφερε ούτε μία φορά να προκαλέσει καρκίνο του πνεύμονα σε κανένα ποντίκι ή αρουραίο. Ναι, σωστά διαβάσατε. Επί 40 και πλέον χρόνια, χιλιάδες γιατροί εσκεμμένα μας λένε ψέματα.

Οι πραγματικοί επιστήμονες, έπιασαν τους ημι-επιστήμονες από το λαιμό διότι, συνδυάζοντας το πείραμα των θανατηφόρων ραδιενεργών σωματιδίων με το ‘καλοήθες’ πείραμα για τον καπνό, αποδείχθηκε οριστικά ότι, Το κάπνισμα δε μπορεί σε καμία περίπτωση να προκαλέσει καρκίνο του πνεύμονα. Επιπλέον, σε ένα μεγάλο ‘τυχαίο’ πείραμα το οποίο δεν τους επιτράπηκε ποτέ να δημοσιοποιήσουν, οι πραγματικοί επιστήμονες απέδειξαν με εντυπωσιακή καθαρότητα ότι, Το κάπνισμα συμβάλλει στην προστασία κατά του καρκίνου του πνεύμονα.

Όλα τα ποντίκια και οι αρουραίοι, χρησιμοποιήθηκαν μία φορά στο συγκεκριμένο πείραμα και μετά καταστράφηκαν. Με αυτόν τον τρόπο, οι ερευνητές εξασφαλίζουν ότι, τα αποτελέσματα οποιασδήποτε ουσίας είναι υπό δοκιμή, δεν μπορούν να ‘μολυνθούν’ κατά λάθος από τα πραγματικά ή φανταστικά αποτελέσματα κάποιας άλλης ουσίας. Τότε, μια μέρα ως διά μαγείας, μερικές χιλιάδες ποντίκια που χρησιμοποιήθηκαν στο πείραμα για το κάπνισμα, ‘τυχαία’ βρέθηκαν στο πείραμα με τα ραδιενεργά σωματίδια, το οποίο στο παρελθόν είχε σκοτώσει όλα τα ποντίκια της δοκιμής.

Αυτή τη φορά όμως, εντελώς αντίθετα από κάθε πιθανότητα, το 60% των ποντικιών του πειράματος για το κάπνισμα, επέζησαν από την έκθεση στα ραδιενεργά σωματίδια. Η μόνη μεταβλητή, ήταν η προηγούμενη έκθεσή τους σε άφθονες ποσότητες καπνού του τσιγάρου… Η κυβερνητική πίεση εφαρμόστηκε αμέσως και τα στοιχεία απωσιωπήθηκαν αλλά, αυτό δεν ήταν αρκετό για να κάνει τους πραγματικούς επιστήμονες να σωπάσουν.

Με ειρωνεία, ο καθηγητής Schrauzer, Πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρίας των Βιο-ανόργανων Χημικών, κατέθεσε ενώπιον Αμερικανικής επιτροπής του Κογκρέσσου το 1982 οτι: είναι γνωστό εδώ και καιρό στους επιστήμονες πως συγκεκριμένα συστατικά του καπνού, δρουν ως αντι-καρκινικοί παράγοντες σε δοκιμές σε ζώα. Συνεχίζοντας είπε πως, όταν γνωστές καρκινογόνες ουσίες εφαρμοστούν στα ζώα, η εφαρμογή των συστατικών του καπνού του τσιγάρου τις αντιμετωπίζει.

Ο καθηγητής Schrauzer δε σταμάτησε εκεί. Κατέθεσε ενόρκως στην επιτροπή οτι:

«Αποδείχθηκε πως, κανένα συστατικό του καπνού των τσιγάρων δεν προκαλεί στους ανθρώπους καρκίνο του πλεύμονα και πρόσθεσε, κανείς δεν ήταν σε θέση να προκαλέσει στα πειραματόζωα καρκίνο του πνεύμονα από το κάπνισμα. Ήταν μια εύστοχη απάντηση σε ένα αρκετά πολύπλοκο πρόβλημα.»

Όπως ήταν αναμενόμενο, αυτή η σκληρή αλήθεια οδήγησε την κυβέρνηση και τους ντεμέκ ιατρικούς ερευνητές σε έναν παροξυσμό οργής. Μέχρι το 1982, είχαν αρχίσει να πιστεύουν τη γελοία προπαγάνδα τους και δεν θα επέτρεπαν να φιμωθούν από τα επιφανή μέλη του επιστημονικού κατεστημένου.

Εντελώς ξαφνικά, έριξαν το φταίξιμο σε άλλα «μυστικά» συστατικά που οι καπνοβιομηχανίες βάζουν στα τσιγάρα. «ναι, αυτό πρέπει να είναι!» μουρμούριζαν έως ότου αρκετοί επιστήμονες πήραν τηλέφωνο και τους επεσήμαναν οτι, και αυτά τα «μυστικά συστατικά είχαν συμπεριληφθεί στα πειράματα με τα ποντίκια, άρα, επίσης είχε αποδειχθεί οτι δεν είναι ικανά να προκαλέσουν καρκίνο του πνεύμονα.

Τα πράγματα ήταν απελπιστικά για την κυβέρνηση και την ιατρική κοινότητα συνολικά. Δεδομένου οτι, η χρηματοδότηση της αντικαπνιστικής εκστρατείας είχε ξεκινήσει στις αρχές της δεκαετίας του ’60, δεκάδες χιλιάδες ιατροί που πέρασαν από την ιατρική σχολή, είχαν διδαχθεί οτι, το κάπνισμα προκαλεί καρκίνο του πνεύμονα.

Οι περισσότεροι πίστεψαν στο ψέμα αλλά, είχαν αρχίσει να δημιουργούνται ρωγμές στο ‘δημιούργημα’. Ακόμη και οι πιο βλάκες γιατροί, δε μπορούσαν να συσχετίσουν τα στοιχεία και, όταν έθεταν ερωτήσεις, η απάντηση ήταν: «Μην κάνετε ηλίθιες ερωτήσεις. Το κάπνισμα προκαλεί καρκίνο του πνεύμονα!». Φράση, που μετατράπηκε σε δόγμα, με σχεδόν τυφλή θρησκευτική πίστη, ως υποκατάστατο της απόδειξης.

Ακόμα και η τυφλή πίστη όμως χρειάζεται ένα σύστημα θετικής ενίσχυσης, το οποίο σε αυτή την περίπτωση ήταν οι διαφημιστικές εταιρίες και τα μέσα ενημέρωσης. Ξαφνικά, οι τηλεοπτικές οθόνες είχαν πλημμυρίσει με εικόνες των τρομερά μαυρισμένων πνευμόνων του καπνιστή. Με το συνοδευτικό μάντρα οτι θα πεθάνει μέσα σε φοβερή αγωνία αν δεν το κόψει τώρα.

Φυσικά, όλα αυτά ήταν αξιοθρήνητα σκουπίδια. Στο νεκροτομείο, οι πνεύμονες ενός καπνιστή και οι πνεύμονες ενός μη καπνιστή, έχουν το ίδιο ακριβώς ροζ χρώμα και, ο μόνος τρόπος για να μπορέσει ένας παθολόγος να σας πει αν είστε καπνιστής ή όχι, είναι αν βρει λεκέδες από νικοτίνη στα δάχτυλά σας, ή αν βρει ένα πακέτο τσιγάρα στην τσέπη σας, ή αν κάποιος συγγενής σας του το παραδεχθεί εμπιστευτικά.

Πολλοί άνθρωποι ρωτούν, πώς ακριβώς αυτά τα εργαστηριακά ποντίκια ήταν προστατευμένα από τα θανατηφόρα ραδιενεργά σωματίδια και, ακόμη περισσότερο, διερωτώνται, γιατί τα στοιχεία δείχνουν οτι, πεθαίνουν πολλοί περισσότεροι μη καπνιστές από καρκίνο του πνεύμονα, απότι καπνιστές.

Ο καθηγητής Sterling του Πανεπιστημίου Simon Fraser του Καναδά, είναι ίσως πιο κοντά στην αλήθεια, χρησιμοποιώντας ερευνητικές εργασίες για να αιτιολογήσει οτι, το κάπνισμα προάγει το σχηματισμό ενός λεπτού στρώματος βλεννογόνων στους πνεύμονες, το οποίο σχηματίζει ένα προστατευτικό στρώμα που εμποδίζει τα καρκινινογόνα σωματίδια να εισέλθουν στον ιστό των πνευμόνων.

Αυτό πιθανώς, είναι ότι υπάρχει πιο κοντά στην αλήθεια σήμερα και το οποίο έχει πραγματικά επιστημονικό νόημα. Αν ένας καπνιστής, εισπνεύσει θανατηφόρα ραδιενεργά σωματίδια, αυτά αρχικά θα παγιδευτούν από το βλεννογόνο στρώμα και στη συνέχεια θα αποβληθούν από το σώμα πριν μπορέσουν να εισέλθουν στον ιστό.

Η αντικαπνιστική Αλήθεια – Υποκρισία
Το Κάπνισμα Προστατεύει από τον Καρκίνο των Πνευμόνων: Πολλοί άνθρωποι ρωτάνε το πώς αυτοί που καπνίζουν προστατεύονται από τα ραδιενεργά σωματίδια, και ακόμη περισσότερο ρωτάνε γιατί οι αληθινοί αριθμοί δείχνουν ότι πολλοί περισσότεροι μη καπνιστές πεθαίνουν από καρκίνο των πνευμόνων από καπνιστές.
Ο καθηγητής Sterling του Simon Fraser University στον Canada, βρίσκεται πιθανώς πιο κοντά στην αλήθεια,

«Χρησιμοποιούμε ερευνητικά έγγραφα, πειραματιζόμαστε και βρίσκουμε ότι το κάπνισμα δημιουργεί λεπτές βλεννώδεις μεμβράνες στους πνεύμονες, που σχηματίζουν ένα προστατευτικό στρώμα που σταματά οποιαδήποτε καρκινογόνα σωματίδια από να εισέλθουν στον ιστό των πνευμόνων.  Αυτό είναι πιθανώς όσο πιο κοντά μπορούμε να φτάσουμε στην αλήθεια -προς το παρόν- και το κάνουμε με την τέλεια επιστημονική έννοια του όρου. Τα θανατηφόρα ραδιενεργά σωματίδια που εισπνέονται από έναν καπνιστή αρχικά, παγιδεύονται από το στρώμα βλεννογόνου και στη συνέχεια αποβάλλονται από το σώμα πριν να μπορέσουν να εισέλθουν στον ιστό».

Όλα αυτά μπορεί να είναι λίγο καταθλιπτικά για τους μη καπνιστές, αλλά πιθανώς να μην υπάρχει κάποιος άλλος να σας τα πει. Τώρα αυτό δεν σημαίνει «βγείτε και καπνίστε» σε καμία περίπτωση και αυτή η επισήμανση είναι, για τον γνωστό λόγο του ό,τι  «με διαβάζουν και βλάκες και ηλίθιοι» απλώς να μην ξεχνάτε κάθε φορά που κάμποσες Μη κυβερνητικές ομάδες κι ομαδούλες σας λένε ετούτο κι εκείνο …. τραβήξτε την κουρτίνα … έτσι για την χαρά του παιχνιδιού και στην τελική

ΚΑΝΕ  Ο,ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ!!
———————-

Διαβάζουμε στον τύπον: (Θανάσης Βέμπος) Τι βλακείες πίστευαν οι άνθρωποι πριν από εκατό χρόνια. Τι απαίσιες που ήταν τελικά εκείνες οι Παλιές Καλές Εποχές …
«Τον παρελθόντα Δεκέμβριον ο Αμερικανός καθηγητής Ουίλλιαμ Ριένχωφ εδήλωσε τα εξής: ‘Η συσχέτισις μεταξύ καπνίσματος και καρκίνου των πνευμόνων αποτελεί ανοησίαν άνευ προηγουμένου΄» (Απογευματινή 5.9.1955)
—————————-
«Σε λίγο καιρό θα φθάσουν στο σημείο να υποστηρίζουν ότι οι γιατροί είναι η αιτία του καρκίνου κι ότι για να θεραπευθή κανείς απ’ αυτή την αρρώστεια θα είναι απαραίτητο να μη προστρέξη στο έργο μας. Έτσι που πάμε, αύριο θα μας πουν πως και το…θήλασμα των μωρών οδηγεί στη λευχαιμία. Οι επιστήμονες εκείνοι που ανάβουν το ένα τσιγάρο ευθύς μετά το άλλο, βεβαιώνουν ότι ο καπνός προκαλεί τον καρκίνο, με κάνει να βάζω τα γέλια. Το κάπνισμα είναι μια παγκόσμια συνήθεια.
Με λίγη καλή θέλησι θα μπορούσαν να βεβαιώσουν βρίσκοντας εν ανάγκη επιχειρήματα κι από τις σχετικές στατιστικές ότι το κάπνισμα προκαλεί όχι μονάχα τον καρκίνο αλλά κι οποιαδήποτε άλλη πάθησι τους… καπνίση». (Αθηναϊκή 18.11.1958)
Τάδε προφητικά έφη ο Βρετανός καθηγητής Ουώλτερ Φέργκιουσον Χάνναιη. Και να σκεφτεί κανείς ότι τέτοιοι τσαρλατάνοι δίδασκαν και σε πανεπιστήμια.
——————————
«Αν ο καπνός επισπεύδη τον θάνατον, η ενέργειά του αυτή πρέπει να θεωρηθή τόσον σοβαρά ώστε να αποφασίση να θυσιάση μίαν του ευχαρίστησιν; Ημπορεί κανείς αν δεν καπνίζη, να ζη αιωνίως; Όχι βέβαια. Τότε ας αποθάνη καπνίζων ολίγους μήνας ή ολίγα έτη ενωρίτερον παρ’ ό,τι θα απέθνησκε χωρίς να καπνίζη. Τοιουτοτρόπως θα οικονομήση από τα έτη αυτά που θα ζη και το έξοδον του καπνού». (Χρόνος, 4.10.1908)
——————————–
«Υπό του Ανωτάτου Υγειονομικού Συμβουλίου συνεζητήθη κατά την χθεσινήν συνεδρίασίν του το θέμα της σχέσεως μεταξύ καπνίσματος και καρκίνου του πνεύμονος…. Δια της εισηγήσεών των οι καθηγηταί δεν δέχονται ότι το κάπνισμα αποτελεί την γενεσιουργόν αιτίαν του καρκίνου του πνεύμονος». (Απογευματινή 5.4.1962)
————————————–
«Οι δυο μεγάλοι κατηγορούμενοι, ο καφές και το τσιγάρο, αρχίζουν να εκδικούνται για τις αλλεπάλληλες κατηγορίες που εκτοξεύονται συνεχώς εναντίον τους. Σ’ ένα τελευταίο συνέδριο Γάλλων γιατρών υπεστηρίχθη ομοφώνως ότι η μετρία χρήσι τους βοηθάει αποτελεσματικά την πέψι και επομένως έχει πολύ ευεργετικό αντίκτυπο σε ολόκληρο τον οργανισμό». (Αθηναϊκή 1.6.1965)
——————————————
Το γενικό συμπέρασμα των ερευνητών του υπουργείου Υγιεινής των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ότι το μέτριον κάπνισμα είναι αβλαβές και μάλιστα ευεργετικόν λόγω της απολυμάνσεως των αναπνευστικών οδών από τα υποπροϊόντα της καύσεως του καπνού. Μόνον όταν καπνίζη κανείς πάνω από ένα πακέτο ημερησίως αρχίζουν να παρουσιάζωνται συμπτώματα καρδιακής κοπώσεως… Ένας υγιής άνθρωπος… δεν έχει ανάγκη να στερηθή την απόλαυσι του τσιγάρου του, υπό τον όρον να μη γίνη μανιακός» (Ακρόπολις 21.6.1967)
——————————
Δόξα τω Κθούλου, η Εποχή της Άγνοιας είναι πια Παρελθόν. Σήμερα κατέχουμε την ακλόνητη και επιστημονικώς αποδεδειγμένη γνώση ότι όλοι αυτοί οι ηλίθιοι «καθηγητές» και «επιστήμονες» ήταν στην καλύτερη περίπτωση πλανημένοι και στην χειρότερη υποχείρια των καπνοβιομηχανιών. Το αμάρτημά τους ήταν χειρότερο από έγκλημα. Ήταν το αμάρτημα της Απόλυτης Πεποίθησης. Εμείς πλέον ξέρουμε ότι «γελοίοι» και «επικίνδυνοι» είναι αυτοί που έγραφαν τέτοιες ανοησίες. Ευτυχώς είναι νεκροί προ πολλού…

πηγή Terra papes