Ζήλια και εσωτερικό δυναμικό

Υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες αισθάνεσαι περίεργα. Βλέπεις κάτι και θέλεις να είναι δικό σου… Νοιώθεις ότι εκείνος που το έχει στην κυριαρχία του εκείνη τη στιγμή, βρίσκεται στη δική σου θέση ή ότι αυτό που κάνει ή κατέχει, δεν είναι δικό του αλλά θα έπρεπε να είσαι εσύ στη θέση του… Αναγνωρίζεις σε αυτό, δικές σου ικανότητες ή προεκτάσεις…

Αν σε ρωτήσουν, έχεις να πεις πράγματα με ένα δικό σου τρόπο… Μπορεί ακόμη να θέλεις να το εξαφανίσεις από εμπρός σου διότι σε πληγώνει η παρουσία του… Είναι σαν να έρχονται ξαφνικά μνήμες από το παρελθόν σου, αλλά εσύ αδυνατείς να αντιληφθείς τη σημασία τους… Δεν μπορείς να κατανοήσεις τι σου συμβαίνει… Κι όλο αυτό το μεταφράζεις με μια μονάχα λέξη: ζηλεύεις…

Το σίγουρο είναι ότι μόλις βρεθείς μέσα σε μια κατάσταση ζήλιας, αυτό σημαίνει ότι με κάποιο περίεργο τρόπο, είσαι ενεργειακά συνδεδεμένος μαζί της… Δεν έχει βρεθεί τυχαία εκεί μπροστά σου, απλά εσύ αδυνατείς να μεταφράσεις και να αποκωδικοποιήσεις την πληροφορία που σου παρέχει…

Ο εσωτερικός πόνος που σου παρέχει το σώμα σου σαν συναίσθημα εκείνη τη στιγμή, προέρχεται από την κρυμμένη μνήμη σου η οποία σχετίζεται με το γεγονός… Αν εστιαστείς όμως στην παρούσα κατάσταση και μόνο, νιώθοντας αυτή την αρνητική ενέργεια να σε πλημμυρίζει, είναι αδύνατον να κατανοήσεις το βαθύτερο μήνυμα που σου δίνει…

Διότι η ζήλια, είναι ένα από τα ισχυρότερα «σήματα» τα οποία σου υποδεικνύουν άηχα, ότι πρέπει α εστιάσεις την προσοχή σου σε εκείνη την κατάσταση… Η κάθε κατάσταση όμως που παρουσιάζεται εμπρός μας, έχει τρία επίπεδα προσοχής, το ένα πίσω από το άλλο. Το πρώτο επίπεδο προσοχής, σε κρατάει στην μορφή της παρούσας δεδομένης κατάστασης όπως το αντιλαμβάνεσαι εκείνη τη στιγμή… Το επίπεδο αυτό, σε αναγκάζει να κάνεις κάποιες σκέψεις οι οποίες σου δημιουργούν αυτό το συναίσθημα του εσωτερικού πόνου.

Συνήθως οι σκέψεις έχουν να κάνουν με την απόρριψη, προδοσία, ταπείνωση ή την αδικία του στόχου σου… Από μέσα σου δηλαδή ξεπετάγονται συναισθήματα τα οποία προέρχονται από τις ενεργές πεποιθήσεις σου… Τα συναισθήματα όμως αυτά δεν έχουν πραγματική σχέση με την πληροφορία που σου παρέχεται εκείνη τη στιγμή, αλλά είναι η ψευδής απεικόνιση τους μέσα σου… Για να μπορέσεις να διαπεράσεις αυτό το επίπεδο προσοχής, θα πρέπει να αποστασιοποιηθείς από τα συναισθήματά σου και να αποτραβηχτείς για λίγο μέσα σου, ώστε να αντιληφθείς τη βαθύτερη σχέση σου με την κατάσταση…
 

Στο δεύτερο επίπεδο προσοχής, έχεις αντιληφθεί ότι η κατάσταση η οποία σου έχει παρουσιαστεί, δεν είναι έτσι όπως τη είχες δει στην αρχή, αλλά απλά ο Εαυτός σου, σου στέλνει μηνύματα σχετικά με τη δική σου συμπεριφορά… Κατανοείς δηλαδή, ότι εσύ, έχεις μια εσωτερική σχέση με την παρούσα κατάσταση, αλλά δεν μπορείς να κατανοήσεις ποια ακριβώς… Για να προχωρήσεις όμως, θα πρέπει να αποδεχθείς ότι για κάποιο λόγο, ο τρόπος που συμπεριφέρεσαι δεν είναι αυτός που πρέπει… Αυτό όμως το οποίο θα σε βοηθήσει να κάνεις το επόμενο βήμα σου, είναι το αντικείμενο της ζήλιας σου…

Στο δεύτερο επίπεδο προσοχής, θα παρατηρήσεις ότι δεν ζηλεύεις όλους και όλα, αλλά συγκεκριμένα πράγματα τα οποία έχουν σχέση με συγκεκριμένες καταστάσεις… Οι καταστάσεις μάλιστα οι οποίες σχετίζονται με αυτά, έχουν διαφορετικό επίπεδο έντασης εσωτερικού πόνου… Ενώ δηλαδή υπάρχουν μερικές καταστάσεις οι οποίες σου δημιουργούν ζήλια, σε κάποιες από αυτές (ή κυρίως σε μια από αυτές) ο πόνος είναι αφόρητος… Αυτό είναι και το σημείο στο οποίο θα πρέπει να εστιάσεις, διότι σου δείχνει ότι στο χαρακτήρα σου, υπάρχουν στοιχεία τα οποία για κάποιο λόγο τα έχεις βάλει στο περιθώριο παραβλέποντας τη σημασία τους για σένα, ακυρώνοντας έτσι στοιχεία της μοναδικότητάς σου…

Στο τρίτο επίπεδο προσοχής, έχεις στρέψει πλέον την προσοχή σου σε κάποιο χαρακτηριστικό σου το οποίο υπολειτουργείς, υπερλειτουργώντας συγχρόνως κάποιο άλλο… Αν ζηλεύεις για παράδειγμα την οικογένεια κάποιου άλλου ή το σπίτι του ή τη ζωή του, αυτό σημαίνει ότι έχεις απορρίψει τη μοναδικότητά σου και αδυνατείς να αναγνωρίσεις το δικά σου χαρίσματα… Αν ζηλεύεις τις ειδικές ικανότητες κάποιου σε ένα τομέα, τότε είναι σίγουρο ότι με κάποιο τρόπο εσύ έχεις σχέση με τον συγκεκριμένο τομέα αλλά δεν έχεις βρει την πραγματική σου θέση μέσα σε αυτόν… Αν δηλαδή το δικό μας χαρακτηριστικό αναλογεί σε μια διαφορετική προσέγγιση κι εμείς έχουμε απορρίψει τον Εαυτό μας, τότε έχουμε απορρίψει και την διαφορετικότητά μας αυτή… Αυτό όμως μας κάνει να εστιάσουμε στο ακριβώς αντίθετο, διότι είναι και το μοναδικό το οποίο μπορούμε να αναγνωρίσουμε… Όμως το αντίθετο αυτό είναι αδύνατον να το πλησιάσουμε διότι το δυναμικό μας είναι διαφορετικό… Στο τρίτο επίπεδο προσοχής, έχουμε πλέον εστιάσει στο δικό μας δυναμικό, το έχουμε αναγνωρίσει και το έχουμε αποδεχθεί… Η αποδοχή αυτή, μειώνει αυτόματα τον εσωτερικό πόνο της ζήλιας… κι αυτό είναι και το σήμα το οποίο μας ενημερώνει αν είμαστε στο σωστό δρόμο της δικής μας σύνθεσης…

Αλκιρέας

 http://estiakoscyclos.blogspot.gr

 

Το παράδοξο της θεραπευτικής μεθόδου

Το παράδοξο της θεραπευτικής μεθόδου

"Δεν υπάρχουν ασθένειες… Υπάρχουν μονάχα ασθενείς…"

Λόγω πρόσφατης ανταλλαγής σχολίων και απόψεων σχετικά με την ασθένεια και τη θεραπεία, λαμβάνω την ευκαιρία να γράψω κάτι το οποίο θεωρώ σημαντικό για τη συνείδηση του καθένα μας. Διότι αυτό που έχει σημασία στη συνείδηση, είναι η σκέψη μας και η διαδικασία μέσα από την οποία δημιουργούμε μια «ρουτίνα»… Δημιουργούμε δηλαδή ένα επαναλαμβανόμενο κύκλο από σκέψεις, πράξεις ή συμπεριφορές… Διότι η συνείδηση -και κατ επέκταση η Συνειδητότητα-, δεν μας ρωτάει το λόγο που κάνουμε κάτι ή την βαθύτερη αιτία, αλλά αυτό ακριβώς που κάνουμε…

Όταν λοιπόν, κάποιος εφαρμόζει μια μέθοδο, ένα φάρμακο, μια πρακτική ή μια συμπεριφορά για να θεραπεύσει μια συγκεκριμένη ασθένεια, και αυτό το κάνει επαγγελματικά, δηλαδή μέσω αυτού αποκτά -ο ίδιος άμεσα ή έμμεσα σαν «επιστροφή»- οποιουδήποτε είδους ενέργειας, δηλαδή χρήμα, φήμη ή και εξουσία, τότε η ασθένεια, παρουσιάζει στους ασθενείς του θεραπευή, μια εντυπωσιακή μείωση στην αρχή και ύστερα εκτοξεύεται στα ύψη… Αντί δηλαδή να θεραπευτεί η ασθένεια, αυτή αυξάνεται αλματωδώς… Γιατί συμβαίνει αυτό;

Αν και ο αρχικός σκοπός του κάθε θεραπευτή, είναι (ίσως) πράγματι η θεραπεία των ανθρώπων, αυτός κάνει κάποια σημαντικά λάθη τα οποία φυσικά δεν συνειδητοποιεί:

1. Αναζητά ασθενείς. Αν η θεραπεία αυτή, αποτελεί την κύρια ή βασική πηγή των εσόδων του ή τη κοινωνικής του φήμης, τότε ο νους του εστιάζεται στη αναζήτηση ασθενών με την ίδια ασθένεια… Δεν αναζητά θεραπευμένους ή υγιείς, διότι αυτοί του είναι αδιάφοροι μιας και από αυτούς δεν πρόκειται να έχει κάποιου είδους έσοδο…

2. Δεν ψάχνει συνειδητά, αλλά θεωρεί ότι υπάρχουν ήδη γύρω του αρκετοί ασθενείς με την ίδια ακριβώς ασθένεια. Είναι σίγουρος για αυτό και μάλιστα είναι χαρούμενος που όλους αυτούς τους ασθενείς, θα τους θεραπεύσει…

3. Η Συνειδητότητα τον ακούει και πραγματοποιεί αυτό το οποίο βιώνει με απόλυτη βεβαιότητα. Του εμφανίζει εμπρός του, ασθενείς ανθώπους οι οποίοι μοιάζουν μεταξύ τους παρουσιάζοντας ακριβώς την ίδια ασθένεια.

4. Αρκετοί από τους ασθενείς του, βρίσκουν πράγματι θεραπεία και το ανακοινώνουν και σε άλλους, ώστε να τους ενημερώσουν για την συγκεκριμένη θεραπεία… Έχετε υπόψη σας εδώ, ότι το 18-28% των ανθρώπων οι οποίοι ακούνε για μια συγκεκριμένη ασθένεια, αυτόματα αναγνωρίζουν στο σώμα τους συμπτώματά της...

5. Οι άνθρωποι οι οποίοι εμφανίζονται εμπρός στον θεραπευτή αυξάνονται… Μέρα με την ημέρα περισσότεροι ασθενείς παρουσιάζονται για να τους θεραπεύσει.

6. Ο θεραπευτής, ανακοινώνει και σε άλλους θεραπευτές, τη διαδικασία της θεραπείας την οποία εφαρμόζει… Έτσι η αρχική «ρουτίνα» αρχίζει και επαναλαμβάνεται και σε άλλα σημεία –θεραπευτήρια -σημεία συγκέντρωσης ασθενών…

7. Οι ασθενείς πολλαπλασιάζονται αλματωδώς. Περισσότεροι άνθρωποι κάθε μέρα, ενημερώνονται για την συγκεκριμένη ασθένεια και τη θεραπεία της… Η ασθένεια αυξάνεται πλέον χωρίς όρια...

Έχετε σκεφτεί ποτέ, βαθιά μέσα σας ώστε να το συνειδητοποιήσετε, ότι η διαφορά της "υγιεινής ζωής" από τη "θεραπεία", είναι ότι η πρώτη αναφέρεται στην ολοκληρωμένη υγεία ενώ η δεύτερη σε συγκεκριμένες ασθένειες; Όμως οι περισσότεροι αναγνώστες, ακόμη και τώρα που έχετε διαβάσει όλο το παραπάνω κείμενο και έχετε φτάσει μέχρις το σημείο αυτό, αδυνατείτε να κατανοήσετε τη διαφορά και περιμένετε να σας γράψω τι πρέπει να κάνετε… Διότι δεν μπορείτε να συνειδητοποιήσετε τη διαφορά ανάμεσα στις δύο φράσεις που ακολουθούν:

1. Ζω τη ζωή μου διατηρώντας την υγεία μου ολοκληρωτικά…

2. Ζω τη ζωή μου προλαμβάνοντας τις ασθένειες αποτελεσματικά…

Αδυνατείτε να συνειδητοποιήσετε, ότι ο πρώτος είναι μόνιμα υγιής, ενώ ο δεύτερος μόνιμα ασθενής… διότι δυσκολεύεστε να αντιληφθείτε τις διαφορές που υπάρχουν στις δύο προτάσεις…

Όμως θα πρέπει να αντιληφθούμε όλοι μας συνειδητά, ότι δεν υπάρχουν ασθένειες, αλλά υπάρχουν μονάχα ασθενείς. Οι οποίοι αντιγράφουν ο ένας τη συμπεριφορά του άλλου… Συμπεριφορές οι οποίες εμφυτεύονται μέσα στο νου τους, μέσω των σύγχρονων ασθενών και των θεραπευτών τους… Οι οποίοι έχουν μετατραπεί σε εκκινητές ομοιόμορφων σε όλους ασθενειών… Διότι είναι αδύνατον να υπάρξει διαφορετικά ένας επαγγελματίας θεραπευτής… Θα μπορούσαν να υπάρχουν «διατηρητές της υγείας», όμως το πεδίο και το αντικείμενο της ασχολίας τους θα ήταν εντελώς διαφορετικό από το σημερινό…

Ίσως τώρα, κάποιοι, αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε την έννοια του λειτουργού και κατ επέκταση του λειτουργήματος, το οποίο σήμερα έχει μετατραπεί σε επάγγελμα –χρυσωρυχείο… Διότι ο θεραπευτής θα πρέπει να στερείται φήμης, να αρνείται την χρηματική συναλλαγή και να γνωρίζει ότι κάθε άνθρωπος έχει διαφορετική ασθένεια από όλους τους υπόλοιπους… Ίσως έτσι συνειδητοποιήσουμε τι θα πρέπει να κάνουμε σαν ανθρωπότητα για το μέλλον μας…

Αλκιρέας   http://estiakoscyclos.blogspot.gr

 

Αστρολογικές προβλέψεις. Ματιές στο παρελθόν μας

Ερώτηση: Τόσο καιρό λέμε -και πλέον είναι απόλυτα κατανοητό- οτι το μέλλον πηγάζει από μέσα μας. Ποιος ο ρόλος λοιπόν της αστρολογίας; Πως γίνεται κάποιοι, να κοιτούν τα άστρα, -δηλαδή παρελθοντικές στιγμές- και να προβλέπουν το μέλλον μας; Πρόβλεψη....;

Απάντηση: Κοιτάζοντας τα άστρα, κοιτούν ακριβώς το παρελθόν τους… Στο παρελθόν είναι γραμμένη η ιστορία μας… Όσα έχουν συμβεί… Οι κύκλοι της συνειδητότητας η οποία έχει υλοποιήσει τους κόσμους, όλους αυτούς τους αιώνες… Ο άνθρωπος έχει παρατηρήσει λοιπόν, ότι στους κύκλους αυτούς, μικρούς ή μεγαλύτερους της ζωής, επαναλαμβάνονται κάποιες δυναμικές… Η Συνειδητότητα έτσι λειτουργεί… με επανάληψη κύκλων… τους οποίους εμείς για στατιστικούς λόγους, χωρίζουμε σε μοίρες… Σας λέει κάτι η λέξη «μοίρα»… Όσοι παρατηρούν λοιπόν τη δυναμική αυτή των κύκλων και την καταγράφουν, στην ουσία κρατούν στατιστικά στοιχεία των δυναμικών αυτών… Των τάσεων της Συνειδητότητας… Της «μοίρας» του κάθε ένα μας…

Τα αστέρια λοιπόν και ο ζωδιακός, είναι τα σημεία-στοιχεία της στατιστικής που κρατήσαμε όλους αυτούς τους αιώνες… Δείχνουν δηλαδή τη θέση στην οποία όταν βρεθούν, στατιστικά ενισχύονται κάποιες τάσεις… Η Συνειδητότητα δεν έχει την ανάγκη να μας ρωτάει πως θα υλοποιήσει τις ζωές μας… Η υλοποίηση γίνεται αυτόματα… Εκτός κι αν έχουν διαφορετική, δική μας βούληση ώστε να την τροποποιήσουμε… Όταν λοιπόν κοιτάζουμε τα αστέρια, ή διαβάζουμε την αστρολογία, στην ουσία ζούμε στον αυτόματο, περιμένοντας την ίδια τη Συνειδητότητα να μας υλοποιήσει όπως εκείνη γνωρίζει… Η βούλησή μας είναι νεκρή, ουδέτερη, εξουδετερωμένη…

Στατιστικά είναι αδύνατον ολόκληρη η ανθρωπότητα, να κατορθώσει να αλλάξει βούληση μαζικά… Έτσι οι τάσεις επαναλαμβάνονται… Δυνητικά θα μπορούσαμε να την αλλάξουμε κάποια στιγμή… Μερικοί, ίσως όσο περνούν τα χρόνια και αποκτούν ελευθερία στη βούλησή τους, να εξουδετερώνουν αυτές τις τάσεις… Για αυτούς δεν ισχύει απόλυτα η αστρολογία, Ή τουλάχιστον ισχύουν ελάχιστα από αυτή…

Το πώς καταγράφηκε όλο αυτό μέσα από τις συνειδήσεις μας, οφείλεται σε αυτή ακριβώς την παραδοχή μας ότι συμβαίνει… Όσο πιστεύουμε δηλαδή στην αστρολογία, ή καλύτερα όσο της επιτρέπουμε να ισχύει, αυτή θα ισχύει… Για εντελώς όμως διαφορετικό λόγο από αυτόν που νομίζουμε σήμερα… Δεν επιδρούν δηλαδή οι πλανήτες στις ζωές μας, αλλά απλώς οι πλανήτες δείχνουν τις τάσεις τις οποίες εμείς αποδεχόμαστε να «φέρει η μοίρα μας»…

Αλκιρέας

 http://estiakoscyclos.blogspot.gr

Ο φόβος, η εξουσία και η εντολή «Στώμεν Καλώς»

Υπάρχει ένας μηχανισμός στη Συνειδητότητα, -τον οποίο φυσικά γνωρίζετε όλοι σας- και ο οποίος λέγεται φόβος… Αυτό το οποίο ίσως δεν γνωρίζετε, είναι ότι ο μηχανισμός αυτός, είναι ο «ρυθμιστής της δράσης»… ο οποίος όμως στην πραγματικότητα είναι ένας από τους «ρυθμιστές της επίγνωσης»… Πως λειτουργεί όμως αυτός και πως συμμετέχει στη ζωή μας… Ο μηχανισμός αυτός είναι προγραμματισμένος να μας «φέρνει» απότομα και ξαφνικά, κοντά στην 5^η διάσταση, στο όριο του χαοτικού πεδίου, αφαιρώντας μας οποιαδήποτε σύνδεση με τη συνείδηση… Έτσι, Εσένα ο οποίος Είσαι συνείδηση, σε αποκόβει από το νου και το σώμα σου, δημιουργώντας ανάμεσα σου ένα χαοτικό δεσμό… Ένα σύνδεσμο με το χαοτικό πεδίο… Σε φέρνει δηλαδή σε μια κατάσταση, κατά την οποία το Εγώ, μη έχοντας τον έλεγχο τον δικό Σου και της συνείδησης, αναλαμβάνει δράση μόνο του ώστε να προστατεύσει το σώμα του, δηλαδή το σώμα σου…

Αυτός είναι και ο κύριος ρόλος ύπαρξης του Εγώ μας… Η προστασία του σώματος του… Του δικού του το οποίο είναι φυσικά και δικό σου… Στη φάση αυτή, αυτό που κυριαρχεί είναι ένα σφοδρό σήμα κινδύνου το οποίο στέλνει ο νους στο σώμα… Το σήμα αυτό όμως, -έχοντας πλέον σύνδεση απ ευθείας με την 5^η διάσταση- είναι εντελώς χαοτικό και αντιστοιχεί με «θάνατο», προκαλώντας μια εντελώς παρορμητική αντίδραση δράσης ή φυγής, η οποία δεν είναι συνειδητή αλλά ενστικτώδης… Κάνω μια παρένθεση στο σημείο αυτό για να θυμίσω ότι τα ένστικτα δεν είναι τίποτε άλλο από τις χαοτικές πληροφορίες οι οποίες βρίσκονται επίσης στην 5^η διάσταση και ελέγχουν το αρχικό ερπετοειδές τμήμα του εγκεφάλου μας, το οποίο αδυνατεί να παράγει σύνθετες σκέψεις…

Όπως καταλαβαίνετε πλέον, η διάβαση μέσα από την 5^η διάσταση, το πέρασμα μέσα από το χαοτικό πεδίο της Συνειδητότητας, το οποίο περιέχει –ως πληροφορία- «τα πάντα», όλα τα πραγματοποιημένα ή μη πραγματοποιημένα, πιθανά ή απίθανα σχέδια ή και σενάρια της ζωής τα οποία σχετίζονται με τον αισθητό κόσμο, είναι σχεδόν αδύνατον να γίνει από έναν ο οποίος έχει εκπαιδευτεί να αποδέχεται και να θεωρεί τον κόσμο «σε τάξη», «με μία μοναδική αλήθεια» και «πραγματικό»… Και γιατί συμβαίνει αυτό;

Διότι ο φόβος σε φέρνει ξαφνικά αντιμέτωπο με την αδιαμόρφωτη ροή της Συνειδητότητας… Σου στερεί την έννοια της διαμορφωμένης μέσα σου πραγματικότητας και της δικής σου αλήθειας, ενώ συγχρόνως σου αποκόπτει συνεχώς τη σύνδεση του νου (σώματος) με τη συνείδηση (Εαυτού) σου… Τι είναι όμως αυτό το οποίο κρατά σε σύνδεση συνεχούς επικοινωνίας αυτά τα δύο πεδία, αισθητού σώματος και συνείδησης; Η επίγνωση… Και πως μπορεί να μάθει -ή αν θέλετε- να αρχίσει κάποιος να εκπαιδεύει το σύνολο αυτού που Είναι, δηλαδή να ενεργοποιεί σταδιακά την επίγνωση του;

Το σύστημα του πλανήτη στο οποίο έχουμε επιλέξει να ζήσουμε είναι ένα σύστημα εξουσίας… Και το σύστημα αυτό, έχει επιλέξει να εκπαιδεύει την ανθρώπινη μάζα στο φόβο για ένα συγκεκριμένο σκοπό… Της αδυναμίας επίγνωσης… Πως συμβαίνει αυτό… Αν το «μέσα» μας είναι η «ουσία», τότε το «έξω» μας, είναι η έξω-ουσία, δηλαδή η «εξ-ουσία»… Πότε όμως είμαστε «παρά την ουσία»; Όταν εφαπτόμαστε με το σημείο που φτάνει, δηλαδή όταν εφαπτόμαστε στο «τώρα»… Όταν δηλαδή έχουμε «παρ-ουσία» όταν Είμαστε στο «παρ-όν» (θυμάστε αυτό το Ον;). Αντίθετα, όταν απομακρυνόμαστε από το σημείο που εφαπτόμαστε με το «τώρα», και κατευθυνόμαστε προς τις μνήμες του παρελθόντος μας ή προς τα σενάρια του μέλλοντός μας, έχουμε «απ-ουσία», δηλαδή Είμαστε στο «απ-όν» δηλαδή απόντες… Η εξουσία λοιπόν, είναι η πληροφορία η οποία έχει «περάσει» «έξω» από την ουσία του σύμπαντος, έχει απομακρυνθεί από το Ων και έχει εισέλθει μέσα στον αισθητό κόσμο ώστε να τον διαμορφώσει… Αυτό σημαίνει όμως, ότι είναι αδύνατον να αποδεχτείς τον αισθητό κόσμο ως έχει, αν δεν διαμορφώσεις ο ίδιος τη δική σου συνειδητή θέση εξουσίας την οποία έχεις Εσύ ο οποίος ζεις μέσα σε αυτόν… Δεν λειτουργεί διαφορετικά…

Ακόμη και εγώ απέναντί σας έχω εξουσία… την οποία φυσικά απορρίπτω τόσο καιρό συνειδητά… Για να απορρίψω όμως κάτι, θα πρέπει πρώτα να έχω αποδεχθεί ότι αυτό υπάρχει … Είναι αδύνατον να δημιουργηθεί ελεύθερη βούληση αν δεν αποδεχθούμε τη συμμετοχή της βούλησης μας αυτής στο σύστημα εξουσίας… Ας δούμε τους εαυτούς μας πως συμμετέχουμε σε αυτό… Ποιους υπακούμε και ποιοι μας υπακούν στην καθημερινή μας ζωή… Οι γονείς με τα παιδιά, οι δάσκαλοι με τους μαθητές, οι ιερείς με τους πιστούς, οι φτωχοί με τους πλούσιους, οι ασθενείς με τους γιατρούς, οι πωλητές με τους αγοραστές, οι οδηγοί με τους επιβάτες, οι θύτες με τα θύματα, τα πρέπει μας με τα θέλω μας…  Όλο αυτό είναι ένα σύστημα εξουσίας το ποίο λειτουργεί κύρια μέσω του «ρυθμιστή δράσης»… Του φόβου…  Πότε όμως καταργείται το σύστημα εξουσίας αυτό; Μονάχα όταν στραφείς μέσα σου… Στην Ουσίας του… Να γίνεις όχι απλά ΠΑΡΩΝ, αλλά μέρος του ΩΝ, συνειδητό κύτταρό του το οποίο θα φέρει πλέον ατομική επίγνωση του Εαυτού του, και άρα ολόκληρου του σύμπαντος…

Εκεί λοιπόν, στο όριο της δικαιοδοσίας του φόβου, εμπρός στο απίστευτο αυτό πεδίο της 5^ης διάστασης, το οποίο τόσο καιρό μας εκπαιδεύουν κάποιοι σαν το πεδίο της πνευματικότητας, υπάρχει μονάχα μια εντολή η οποία μπορεί να κρατήσει κάποιον ακέραιο… ως ενιαίο σύνολο αυτού που πραγματικά Είναι… Η εντολή «Στώμεν Καλώς»… Η εντολή η οποία μας δίνει τη δύναμη, να στεκόμαστε ακίνητοι και συγχρόνως ακέραιοι ατενίζοντας το βαθύ αυτό πεδίο της 5^ης διάστασης χωρίς ίχνος ασυνείδητης διάσπασης… Είναι η εντολή η οποία μας δίνει την επίγνωση της απουσίας της έννοιας του «θανάτου» και της «αθανασίας», ενώ –αντίθετα- μας δημιουργεί την επίγνωση της «Ύπαρξης»… 

Η εντολή αυτή, είναι γραμμένη μέσα στον κώδικα της Συνειδητότητας και είναι κάτι σαν την εντολή ”restore” στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, επαναφέροντας μας από την κατάσταση φόβου στην κατάσταση της επίγνωσης… Είναι μια εσωτερική εντολή συμπαντικής δύναμης, η οποία αντιστρέφει την εστίασή μας από την εξουσία στην ουσία… Από το «έξω», στο «μέσα» μας… Από το φόβο, στην επίγνωση… Από το θάνατο, στην ύπαρξη… Όσο λοιπόν ο αισθητός κόσμος μας εκπαιδεύει άηχα στο φόβο, τόσο οφείλουμε εμείς να εκπαιδεύουμε τους εαυτούς μας –το ίδιο άηχα- στην επίγνωση… Σε μια επίγνωση η οποία θα αρχίσει να μας δομεί την αντίληψη της πραγματικής ελεύθερης βούλησης και της ελευθερίας μας προς την πηγή μας…

Αλκιρέας

 http://estiakoscyclos.blogspot.gr