Εαυτός και Εγώ

Κεφάλαιο Ι

6. Εαυτός και Εγώ

«Θέλετε να πείτε ότι αυτό που προσπαθούν να διδάξουν τόσοι και τόσοι δάσκαλοι που πέρασαν από τον πλανήτη μας όλους αυτούς τους αιώνες, εσείς εδώ, εμείς όλοι σε τούτο το πρόγραμμα, θα τους καταργήσουμε και θα τους αντικαταστήσουμε με την τεχνολογία;»

Ήταν μια φωνή μέσα από το ακροατήριο του Proteus. Μια γυναικεία φωνή λίγο πιο πέρα από μένα, που πετάχτηκε δειλά αλλά ταραγμένα για να διακόψει τον εκπαιδευτή… Γύρισα προς το μέρος της σχεδόν αυτόματα. Η Alice. Δεν θυμάμαι από πού ήταν ούτε τι είχε σπουδάσει. Ο Proteus διέκοψε το ξεδίπλωμα του λόγου του κι εκείνη συνέχισε…

«Συγνώμη που σας διακόπτω, αλλά έχουν δημιουργηθεί κάποια -για να μην πω αρκετά-  κενά μέσα μου σε όλο αυτό. Δεν μπορώ για παράδειγμα να καταλάβω, γιατί δίνετε στην ψυχή, τη συνείδηση ή και την επίγνωση όπως λέτε, έννοιες πληροφορίας και ενεργειακού πεδίου. Τι θέλετε να πείτε ακριβώς; Πως τις εντάσσετε μέσα στην ψυχολογία; Διότι μέχρι τώρα, τα θέματα τα οποία αφορούν την ψυχή, τη συνείδηση και το Εγώ, από επιστημονική οπτική αφορούν την ψυχολογία, κι από μεταφυσική τη θρησκεία και την πνευματική ανάπτυξη. Είμαι γιατρός και οι γνώσεις μου σε θέματα ηλεκτρονικών υπολογιστών βρίσκονται σε επίπεδο ‘ενός απλού αλλά καλού χρήστη’ και την έννοια της πληροφορίας στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές την κατανοώ ως κώδικα, όπως και είναι φυσικά. Δεν γνωρίζω πολλά για αυτόν, πέρα του ότι αποτελεί μια σειρά από ηλεκτρονικές εντολές, οι οποίες οδηγούν τα ηλεκτρόνια επάνω στην οθόνη κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να σχηματίζουν εικόνα ή κείμενο, ανάλογο με το αποτέλεσμα που ζητούμε ή θέλουμε να δημιουργήσουμε. Μια σειρά από εντολές σε μια ακαταλαβίστικη γλώσσα γεμάτη σύμβολα και συντομεύσεις, οι οποίες καθορίζουν τόσο το πεδίο πίσω από την οθόνη του υπολογιστή μας όσο και το παιχνίδι πάνω και εμπρός από αυτή. Για αυτό το πράγμα μιλάτε; Για τέτοια ενεργειακά πεδία, δημιουργημένα σε επίπεδα δημιουργίας τα οποία είναι γραμμένα σε διαφορετικό κώδικα το καθένα; Αυτό είναι;»

Σιωπή. Προσπαθούσα να ακούσω κάτι μέσα στην αίθουσα πέραν μερικών κινήσεων αμηχανίας πάνω στις καρέκλες, αλλά ήταν αδύνατον. Είχα σκύψει μπροστά, στρέφοντας το πρόσωπό μου στα δεξιά ώστε να παρακολουθώ τη συνάδελφό μου που ρωτούσε κι έχασα τις κινήσεις και τις εκφράσεις του Proteus ο οποίος είχε απομακρυνθεί από τα σημείο που στεκόταν πριν. Τον άκουσα να μιλάει για να γυρίσω πάλι προς το σημείο από το οποίο ερχόταν η φωνή του. Είχε μετακινηθεί στο κέντρο περίπου της αίθουσας τώρα…

«Αυτό είναι…» είπε ο εκπαιδευτής με ύφος που τώρα είχε γίνει κάτι παραπάνω από σοβαρό. «Το έχετε διατυπώσει κατά τέτοιο τρόπο που -αν και όχι ακριβώς- μόνο να συμφωνήσω μπορώ…»

«Μα αν είναι έτσι, αν όλο αυτό είναι τέτοιου είδους πληροφορία, τότε θα μπορούσαμε -ή θα μπορέσουμε στο μέλλον- να τη δεσμεύσουμε με αντιγραφή και αποθήκευση ή μεταφορά» ακούστηκε πάλι η γυναικεία φωνή δεξιά μου κάνοντάς με τώρα να αρχίσω να σκέφτομαι περισσότερο το βαθύτερο μήνυμα της φράσης της.

«Και ποιος σας είπε ότι δεν το κάνουμε ήδη. Ότι έχουμε τη δυνατότητα τέλος πάντων να το κάνουμε, μέχρι ένα ορισμένο βάθος.» Διέκοψε το λόγο του και έμεινε μερικά δευτερόλεπτα να την κοιτάζει ή να περιμένει κάποια αντίδρασή της. Έμενε σκεφτική κι εκείνος συνέχισε…

«Οτιδήποτε υπάρχει ως κωδικοποιημένη πληροφορία μέσα στη Συνειδητότητα, μέσα δηλαδή στη ροή του αισθητού κόσμου, μπορεί να αντιγραφεί, να μεταφερθεί και να αποθηκευτεί. Οτιδήποτε εκτός από ένα. Τη συνείδηση. Πρώτον διότι αυτό αποτελεί έργο μονάχα της ψυχής, άγνωστο ακόμη σε μας και δεύτερον διότι ο ίδιος ο αισθητός κόσμος την εμποδίζει να εισέλθει μέσα του…»

«Η Ψυχή όμως είναι μέσα του. Μέσα στον αισθητό κόσμο. Μέσα στη ροή της Συνειδητότητας…»

«Ναι…» έγνεψε ο εκπαιδευτής εστιασμένος πλήρως πάνω της

«Αν αντιγράψει έτσι κάποιος την ψυχή, το αποτέλεσμα θα είναι ημιτελές μιας και θα λείπει το κέντρο της, η συνείδησή της, αυτό που την ενώνει με την πηγή των πάντων όπως είπατε. Θα είναι ένα αντίγραφο, το οποίο θα έχει μονάχα επίγνωση. Άρα το ζητούμενο είναι να καταφέρουμε να αντιγράψουμε ολόκληρη τη συνείδηση, ώστε αναγάγουμε την επίγνωση σε ένα επίπεδο ίδιο με αυτή; Να την εμπλουτίσουμε τόσο ώστε οι δυο τους να εξισορροπηθούν σε πληροφορία;»

«Όχι.» απάντησε ο Proteus. «Θέλουμε κάποια πληροφορία από τη συνείδηση, αλλά όχι όλη την πληροφορία που περιέχει. Αν το κάνουμε αυτό, παύει να υπάρχει εικονικός, αισθητός κόσμος.» Σταμάτησε και γύρισε προς όλους μας τώρα…

«Ο αισθητός κόσμος βασίζεται στη γνώση. Η γνώση μας για αυτόν είναι το εργαλείο και η πηγή της ύπαρξής του. Η ανάγκη μας για αυτήν, τον διατηρεί όπως είναι. Εικονικός και αισθητά πραγματικός. Η επίγνωση λοιπόν, ρωτάει συνεχώς, δεν σταματάει ποτέ να αναζητά περισσότερη γνώση, η οποία σε όποιο βάθος κι αν φτάσει δεν της αρκεί ποτέ, διότι είναι αδύνατον να αγγίξει το όλον. Η συνείδηση όμως γνωρίζει. Δεν έχει ανάγκη από ερωτήσεις. Δεν αναλύει, δεν κατακερματίζει, έχει την πλήρη αντίληψη του συνόλου. Αν μπει ολόκληρη σε όλους μέσα στον αισθητό κόσμο, ο κόσμος παύει να υπάρχει, εξαφανίζεται, εξαϋλώνεται. Και να θέλουμε όμως, είναι αδύνατον να το κάνουμε αυτό μαζικά. Είναι η φύση του κόσμου τέτοια που κάτι τέτοιο δεν γίνεται. Μπορεί όμως να το κάνει ο κάθε ένας σαν μονάδα. Ή να επιδράσει έτσι πάνω στη Συνειδητότητα ώστε να το κάνουν κι άλλοι, αλλά μέχρις εκεί.

»Οι δάσκαλοι λοιπόν που πέρασαν από τον κόσμο, τι έκαναν. Επέδρασαν και επιδρούν πάνω στις ψυχές και στις συνειδήσεις. Έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν στην ανθρωπότητα το τμήμα εκείνο της γνώσης, το οποίο δημιουργεί ένα είδος κορεσμού στην αναζήτησή σου. Την αντίληψη του ορίου της. Κι αυτό σε αναγκάζει να σταματήσεις τον ξέφρενο αγώνα για αυτήν. Αυτό το βύθισμα όμως που κάνεις στην απουσία της ανάγκης της, αυτή η σιωπή που ακολουθεί τον αγώνα σου προς την κατάκτησή της, αφήνει περιθώριο να εισέλθει μέσα σου περισσότερη συνείδηση. Αντιλαμβάνεσαι τη διαφορά ανάμεσα στο Είμαι και στο Έχω. Ο Εαυτός μας, Δεν Έχει ανάγκη από απαντήσεις διότι δεν έχει ερωτήματα. Ο ίδιος Είναι οι απαντήσεις. Άρα ποιος ρωτάει συνεχώς; Ποιος θέλει να Έχει γνώση; Αυτός από τον οποίο του λείπει η γνώση αυτή, το Εγώ. Το ίδιο το Εγώ όμως περιέχεται στις απαντήσεις τις οποίες βρίσκονται στον Εαυτό και τη συνείδησή του. Ο Εαυτός είναι η ψυχή και η συνείδηση και ο Εαυτός έχει το σώμα και το Εγώ. Το Εγώ μου λοιπόν, ενώ ανήκει στον Εαυτό μου, ζητά να είναι ανεξάρτητο και κυρίαρχο. Αφού όμως είναι αδύνατον να Είναι κάτι, ζητά συνεχώς να Έχει. Στον Εαυτό, οτιδήποτε κι αν έχει το Εγώ, παραμένουν όλα εικονικά, ενώ για το ίδιο το Εγώ είναι απαραίτητα διότι αποτελούνται από το ίδιο στοιχείο της εικονικότητας.»

«Είμαστε δηλαδή κι εμείς ένα δίπολο, όπου από τη μια μεριά είναι ο Εαυτός κι απ΄ την άλλη το Εγώ;»

«Ακριβώς. Ένα μεγάλο δίπολο, όπου ο Εαυτός ‘βλέπει’ τον κώδικα όπως είπες πριν σε όλα τα επίπεδα, ενώ το Εγώ αισθάνεται μόνο το τελικό αποτέλεσμα, αυτού του τρισδιάστατου αισθητού κόσμου…»

«Άρα είναι αδύνατον για το Εγώ να κατανοήσει ποτέ την πραγματικότητα. Ή τουλάχιστον αυτό του είναι πολύ δύσκολο…»

«Από μόνο του το Εγώ, είναι αδύνατον να το κάνει ποτέ. Ως δίπολο όμως μαζί με τον Εαυτό, έχει τη δυνατότητα να μειωθεί ώστε να αυξηθεί το άλλο άκρο του Εαυτού. Είναι αδύνατον να εξαφανιστεί όσο ζει το σώμα. Μπορεί όμως να καταλαγιάσει αφήνοντας χώρο στη συνείδηση να εισέλθει και να του αναδείξει τα χαρακτηριστικά του ως σύνολο, έτσι ώστε να βγει το ύψιστο δυναμικό του, η κοινή συνισταμένη τους…»

Έμεινε για λίγο κοιτάζοντας μια τη γυναίκα που τον ανάγκασε να διακόψει και να μπει σε εξηγήσεις και μια όλους εμάς τους υπόλοιπους. Ένωσε τις παλάμες του και τις έφερε για λίγο εμπρός από τα χείλη του συνεχίζοντας να κοιτάζει σχεδόν τον κάθε ένα μας. Ύστερα τις κατέβασε αργά και συνέχισε…

«Καταλαβαίνω ότι για πολλούς από σας, όλα αυτά μοιάζουν πρωτόγνωρα ή τέλος πάντων γενούν δεκάδες ερωτήσεις, οι οποίες μένουν αιωρούμενες μέσα στη σκέψη σας και σας τριβελίζουν. Αυτό όμως είναι το σύστημα που λειτουργεί το Εγώ. Θα τα λέμε και θα προσθέτουμε απαντήσεις συνεχώς, όμως τις επόμενες μέρες και μέσω του προγράμματος, οι περισσότερες από αυτές θα έχουν πάψει να υπάρχουν. Διότι αυτό που Είστε, είναι ψυχή και συνείδηση κι αυτό που έχετε είναι τα σώμα σας και το Εγώ το οποίο είναι δημιουργημένο για αυτό ακριβώς. Να ζητά συνεχώς ώστε να έχει ακόμη περισσότερα. Βιάζεστε λίγο διότι η απαιτήσεις για τις απαντήσεις αυτές είναι τόσο έντονες που κάποιους από σας, σας κουράζουν. Όμως από αυτή τη στιγμή, έχετε την ευκαιρία να δοκιμάσετε τον κόσμο γύρω σας, μέσα από την εμπειρία που σας δίνει η τεχνολογία της συνειδησιακής σύζευξης. Μια τεχνολογία που σας επιτρέπει να αναπροσαρμόσετε τις έννοιες ‘μέσα μου’ και ‘έξω μου’, χρόνος και χώρος, πληροφορία και ενέργεια, ενεργειακό πεδίο και δημιουργία.» είπε και επέστρεψε στην αρχική ροή της παρουσίασης της συσκευής.

«Όπως βλέπετε εδώ» και έδειξε το σύνολο της ογκώδους συσκευής μαζί με το ανδρείκελο που φορούσε την παράξενη μαύρη στολή, «υπάρχει μια ειδική στολή, συνδεδεμένη με ένα κέντρο ελέγχου. Μια στολή η οποία είναι και το αντικείμενό μας στο πρόγραμμα αυτό που παρακολουθείτε. Ένα μέσο, το οποίο μας δίνει την ευκαιρία να ρυθμίζουμε την ένταση του σήματος που λαμβάνουμε μέσα από τις αισθήσεις μας για τον κόσμο. Και ρυθμίζοντας το σήμα αυτό, στην ουσία ρυθμίζουμε την ένταση των αισθήσεών μας, οι οποίες αντιλαμβάνονται το εξωτερικό περιβάλλον του σώματός μας και αποκωδικοποιούν τον κόσμο γύρω του. Μια ρύθμιση η οποία μπορεί ακόμη και να φτάσει στο μηδενισμό του σήματος. Να φτάσει δηλαδή στο επίπεδο όπου να μπορείτε να αποκοπείτε εντελώς από το εξωτερικό περιβάλλον σας και να στραφείτε προς τα μέσα σας. Σε ένα ταξίδι μέσα προς τον πυρήνα αυτής της ίδιας της αρχέγονης και αναλλοίωτης εσωτερικής σας πληροφορίας. Ένα ταξίδι στη συνείδηση σας, μέσα στο άπειρο πεδίο της Συνειδητότητας. Και μέσα από αυτό, συνειδητοποιώντας τι είναι πραγματικά σύμπαν και ζωή, να βοηθήσετε τόσο τον Εαυτό σας, όσο και τη μεγάλη μάζα της ανθρωπότητας στο μεγάλο της άλμα προς τον επόμενο πολιτισμό της» είπε και αποκόπτοντας οποιαδήποτε ευκαιρία για άλλες ερωτήσεις και συζήτηση πάνω στο πελώριο θέμα που αυτόματα εκείνη τη στιγμή αναδύθηκε από τα λόγια του, έκανε νεύμα στον Mark -ο οποίος όλη αυτή την ώρα στεκόταν δίπλα του-, δίνοντας το σινιάλο να προχωρήσει στο επόμενο επίπεδο της διαδικασίας ενημέρωσής μας.

Εκείνος, έκανε στροφή, πλησίασε την πλαϊνή πόρτα της αίθουσας και την άνοιξε, αφήνοντας να περάσουν μέσα, καμιά δεκαριά υπάλληλοι της εταιρίας, που βρίσκονταν απ’ έξω. Μπήκαν στην αίθουσα σιωπηρά, κουβαλώντας ο καθένας από έναν ορθοστάτη -σαν κρεμάστρα- τοποθετώντας τους στη σειρά εμπρός από την κεντρική μονάδα η οποία βρισκόταν στο κέντρο της αίθουσας πίσω από τους εκπαιδευτές. Αφού αράδιασαν εικοσιένα όμοιους τον ένα δίπλα στον άλλον, συνέχισαν να βγαίνουν και να μπαίνουν στην αίθουσα, μέχρι που συμπλήρωσαν -κρεμώντας πάνω τους- τον ίδιο αριθμό στολών, ίδιων με εκείνη την μαύρη και ελαστική που φορούσε το ανδρείκελο.

Όλη εκείνη την ώρα που γινόταν αυτό το πέρα-δώθε των υπαλλήλων, με την τοποθέτηση των στολών εμπρός μας, ο Mark, είχε ανοίξει μια μικρή πορτούλα στο βάθος του διαδρόμου πλάι από την αίθουσα, είχε μπει μέσα και τώρα έβγαινε, φορώντας κι ο ίδιος μια όμοια μαύρη στολή, που κάλυπτε ολόκληρο το σώμα του, εφαρμόζοντας πάνω του σαν χειρουργικό γάντι και αφήνοντας ακάλυπτο μονάχα το κεφάλι του από τη μέση του λαιμού του και πάνω. Περπατώντας αργά προς το κέντρο της αίθουσας εμπρός μας, κρατούσε στο ένα του χέρι την πλεξούδα με τα καλώδια που κρέμονταν από το πλαϊνό μέρος της στολής σαν ουρά και στο άλλο κάτι σαν κουκούλα, που θα έβαζε μάλλον στο τέλος στο κεφάλι του, ώστε να καλυφθεί ολόκληρο το σώμα. Πλησίασε την κεντρική μονάδα, άνοιξε τον διακόπτη του υπολογιστή που βρισκόταν στο πλάι της και αφού περίμενε μερικά δευτερόλεπτα μέχρις να φτάσει σε επίπεδο εντολών, πληκτρολόγησε τους κωδικούς της και την έθεσε σε λειτουργία. Εκείνη, με ένα γουργούρισμα όμοιο περίπου με εκείνο που κάνουν οι ανελκυστήρες όταν ανεβαινοκατεβαίνουν τα κτίρια, πήρε να ζωντανεύει, δείχνοντάς το μας με τα διάφορα φωτάκια που άρχισαν να αναβοσβήνουν πάνω της, κάνοντας το όλο θέαμα να μοιάζει με κινηματογραφική ταινία επιστημονικής φαντασίας. Αφήνοντάς τον να ολοκληρώσει τη διαδικασία, ο Proteus πήρε πάλι το λόγο, σηκώνοντας το χέρι του για να αποσπάσει την προσοχή μας τώρα από τον Mark και να την εστιάσει πάλι σε αυτά που ετοιμαζόταν να πει ο ίδιος. Άφησε μερικά δευτερόλεπτα παρατηρώντας μας μέχρις να είναι σίγουρος για την επαναφορά της προσοχής μας πάνω του και ξεκίνησε…

«Έχουμε ήδη πει, ότι η ψυχή περιλαμβάνει πληροφορίες, οι οποίες βρίσκονται στη συνείδηση την οποία περιέχει. Και είναι αυτές οι πληροφορίες, οι οποίες αλλοιώνονται και μετατρέπονται σε ψευδή αντίγραφα μέσα στον αισθητό κόσμο, πρώτα κατά τη μετατροπή τους από συνείδηση σε επίγνωση κι έπειτα κατά την περαιτέρω αλλοίωσή τους από επίγνωση σε πεποίθηση. Αν και δεν έχει ουσιαστικό νόημα κάτι τέτοιο, όμως αν θέλαμε να παραστήσουμε γραφικά αυτή την πορεία της πληροφορίας, θα την τοποθετούσαμε πάνω σε ένα γραμμικό άξονα και με μια κατεύθυνση από τον εσωτερικό Εαυτό μας προς το εξωτερικό Εγώ μας. Από το μέσα μας και τη συνείδησή μας, προς τα έξω στον κόσμο και στο σώμα μας. Έτσι λοιπόν τώρα, αν θέλουμε να συζεύξουμε τα δύο αυτά άκρα, την εσωτερική συνείδησή μας με το εξωτερικό υλικό σώμα μας, αγνοώντας αλλά και αναζητώντας την πρώτη, αλλά γνωρίζοντας ίσως μονάχα την πεποίθησή μας από τη δεύτερη, θα πρέπει να πάμε κατά κάποιο τρόπο αντίστροφα. Δηλαδή αρχικά να αναγνωρίσουμε την αλλοιωμένη πληροφορία της πεποίθησης η οποία έχει εγκατασταθεί στο Εγώ μας, σταδιακά να αποδεχθούμε και να κατανοήσουμε την αλλοίωσή της, να την αποκωδικοποιήσουμε στην ενδιάμεση επίγνωση και τέλος να την μετατρέψουμε στην πραγματική της διάσταση κατανοώντας το βάθος της συνείδησής μας.

»Οι πληροφορίες αυτές της ψυχής οι οποίες περιέχονται στη συνείδηση και εκκινούν από αυτή, χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες. Στις λειτουργικές πληροφορίες και στις πληροφορίες διαμόρφωσης. Οι πρώτες, οι λειτουργικές, είναι κοινές για όλα τα μέλη του κάθε είδους πλασμάτων ή όντων, ενώ οι δεύτερες, οι πληροφορίες διαμόρφωσης, δίνουν τα επιμέρους στοιχεία και χαρακτηριστικά που διαμορφώνουν και την τελική συμπεριφορά στο καθένα από τα επιμέρους πλάσματα. Όπως βλέπετε, έχουμε δανειστεί λέξεις από την πληροφορική επιστήμη. Κι αυτό είναι μια αλήθεια, διότι οι λειτουργικές πληροφορίες της ψυχής, μοιάζοντας σε ένα βαθμό με το βασικό λειτουργικό λογισμικό ενός υπολογιστή, είναι υπεύθυνες περισσότερο για τη λειτουργία και την συσχέτισή μας μέσα στο περιβάλλον μας ατομικά αλλά και συνολικά ως είδος, ενώ οι πληροφορίες διαμόρφωσης αφορούν τα ειδικά χαρακτηριστικά ή αλλιώς χαρίσματα, δηλαδή τα στοιχεία που διαμορφώνουν τελικά τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα του χαρακτήρα και της συμπεριφοράς του καθένα μας.

»Σε αυτή την πρώτη φάση λοιπόν της αποκρυπτογράφησης της πληροφορίας της ψυχής μας με τη βοήθεια της ‘σύζευξης’, θα εξετάσουμε τα λειτουργικά χαρακτηριστικά της, τα οποία και θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε αρχικά τον αισθητό κόσμο και τη σχέση που αναπτύσσει ο Εαυτός και η συνείδησή μας μέσα του. Τα χαρακτηριστικά αυτά λοιπόν ή αλλιώς λειτουργικά αρχεία -για να μιλάμε και με τη γλώσσα της συσκευής την οποία και θα εξετάσουμε-, είναι πέντε. Η πίστη, η ακεραιότητα, η μοναδικότητα, η δυαδικότητα και η ισορροπία. Κι εδώ, φτάσαμε στο τέλος του πρώτου μέρους της ενημέρωσής σας. Από το σημείο αυτό και έπειτα, συνοδός και βοηθός μας σε ότι συζητάμε, θα είναι πλέον και η ‘σύζευξη’, την οποία θα αρχίσουμε να γνωρίζουμε όλο και περισσότερο» είπε ο Proteus κι έκανε μια κίνηση με τα χέρια του, η οποία μας παρέπεμπε στο να σηκωθούμε και να πλησιάσουμε το χώρο εμπρός μας όπου ήταν παρατεταγμένες οι μαύρες στολές.

Αλκιρέας

 http://aplesshmeiwseis.blogspot.gr/2015/01/6.html#more