Είσοδος σε ένα νέο κόσμο

Κεφάλαιο Ι

 

Δεν καταλάβαμε το πέρασμα του χρόνου. Τουλάχιστον εγώ δεν του έδωσα καμία σημασία. Ακουμπισμένος στον τοίχο και κρατώντας ένα μικρό φλιτζάνι με ζεστό καφέ, βυθίστηκα για όλα εκείνα τα λίγα λεπτά του διαλείμματος, σε σκέψεις που προς το παρόν αδυνατούσα να απαντήσω. Δεν είχα ποτέ σκεφτεί ότι καταθέτοντας το βιογραφικό μου σε μια εταιρία υψηλής τεχνολογίας, θα άνοιγα μια πόρτα προς ένα κόσμο για τον οποίο όλα τα προηγούμενα χρόνια δεν είχα δώσει σημασία. Τον κόσμο του αόρατου. Τι ζητούσα εγώ εκεί μέσα; 

Τι ήταν αυτό το πρόγραμμα; Ποιοι ήταν αλήθεια οι εκπαιδευτές μου; Και οι συνάδελφοί μου; Όλοι αυτοί οι υπόλοιποι είκοσι της μικρής ομάδας, δεν έδειχναν να αισθάνονται διαφορετικά από ότι εγώ εκείνη τη στιγμή. Σαν χαμένοι όλοι. Σήκωσα τα μάτια και τους παρατηρούσα. Δεν έμοιαζαν να γνωρίζουν κάτι παραπάνω από μένα για όλο αυτό που διαδραματιζόταν γύρω μας. Δεν έμοιαζαν ούτε φανατικοί, ούτε μέλη κάποιας οργάνωσης ή εσωτερικής πνευματικής σχολής. Απλά παιδιά έμοιαζαν όλοι τους, που το μόνο το οποίο είχαν μέσα τους ήταν οι φιλοδοξίες τους και τα όνειρά τους για μια ζωή όμορφη και άνετη. Δεν τόλμησα να ζητήσω από κάποιον τους να σχολιάσει κάτι από την υποδοχή. Δεν είχα και χρόνο να το κάνω. Η εμφάνιση του Mark -του φυσικού μας- στην είσοδο της αίθουσας, έδωσε το σύνθημα της επιστροφής μας μέσα.

Ο Proteus στεκόταν όρθιος κι ακίνητος. Καθίσαμε όλοι… Περίμενε λίγα δευτερόλεπτα μέχρι να αποκατασταθεί πάλι αυτή η απόλυτη σιγή κι έκανε μερικά βήματα παρατηρώντας πότε το πάτωμα εμπρός του και πότε εμάς στο ακροατήριο σαν σύνολο. Οι λέξεις άρχισαν να βγαίνουν αργές αλλά καθαρές από τα χείλη του…

«Εδώ και αιώνες, σε δεκάδες ίσως κείμενα, υπάρχουν αναφορές περί ψυχής. Ξεκινώντας από τον Πλάτωνα της Ελλάδας, οι χριστιανοί εναρμόνισαν την έννοιά της μέσα στα δόγματά τους με ένα τρόπο ο οποίος προσπαθούσε να ανταποκριθεί στη συνείδηση της τότε εποχής, δηλαδή στην τότε αντίληψη των πραγμάτων. Έτσι σήμερα -οι περισσότεροι από τους ανθρώπους- όταν αναφερόμαστε στην ψυχή, έχουμε στο νου μας την θρησκευτική προσέγγιση του όρου, η οποία και επικράτησε τελικά στις περισσότερες συνειδήσεις των ανθρώπων. Όμως στην ουσία, αδυνατούμε να κατανοήσουμε βαθιά τι είναι ακριβώς αυτό για το οποίο μιλάμε. Αυτό όμως είναι εδώ και το ζητούμενο. Να αντιληφθούμε και να συνειδητοποιήσουμε την έννοια της ουσίας της ψυχής, διότι εκτός των άλλων, αυτό αποτελεί και τη βάση του όλου προγράμματος στο οποίο θα ασχοληθείτε.

»Ο σκοπός μας εδώ δεν είναι να εισέλθουμε στις παραδόσεις και τα πιστεύω της θρησκείας του κάθε λαού ή της ηθικής που δημιουργήθηκε μέσω αυτής μέχρι σήμερα σε κάθε έθνος. Δεν είναι επίσης να σας πείσουμε να διαγράψετε ότι πιστεύετε για τον κόσμο και να τα αντικαταστήσετε με κάτι άλλο. Αυτό, εκτός του ότι είναι αδύνατον να γίνει τώρα και έτσι ξαφνικά, είναι και εκτός της φιλοσοφίας μας. Δική μας και του προγράμματος το οποίο ακολουθώντας τη νομοτέλεια της Συνειδητότητας, για την οποία έχουμε επίσης να πούμε πάρα πολλά, λειτουργεί πιο σωστά όταν αφήνει τη συνείδηση του κάθε ενός συμμετέχοντα, εντελώς ελεύθερη στο πώς θα εκφραστεί».

«Και γιατί θεωρείτε ότι τώρα οι άνθρωποι είναι έτοιμοι να ακούσουν, να δεχθούν και να πουν με άλλο τρόπο διαφορετικό, όλα αυτά που μέχρι τώρα βρίσκονταν μέσα στα πιστεύω και τις δοξασίες τους για τον άγνωστο, μεταφυσικό κόσμο που υπάρχει;» ακούστηκε μια φωνή από το ακροατήριο.

Γύρισα και κοίταξα προς τη μεριά από όπου ερχόταν ο ήχος της. Ήταν, αν θυμάμαι καλά το όνομά του, ο Max. Ένας Δανός οικονομολόγος μαθηματικός, μελαχρινός, σχετικά χαμηλού αναστήματος, αδύνατος και περισσότερο εσωστρεφής από τους άλλους, νεαρός άνδρας, ο οποίος απέφευγε τις μεγάλες παρέες. Μου έκανε εντύπωση αυτή η απόφασή του να διακόψει τον Proteus. Όμως ο εκπαιδευτής, χωρίς να διστάσει, γύρισε προς το μέρος του και του απάντησε…

«Κατά τη διάρκεια των μαθημάτων εδώ, θα μάθετε ότι κάθε περίπου δύο χιλιάδες χρόνια, η Ανθρωπότητα αντιλαμβάνεται ή καλύτερα έχει τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσει τον κόσμο, με ένα εντελώς διαφορετικό τρόπο από ότι προηγουμένως. Η Ανθρωπότητα όμως είναι ένα σύνολο, το οποίο αποτελείται από τον κάθε ένα από μας. Η συνολική αντίληψη η οποία πηγάζει από αυτή, είναι σαν να λέγαμε η κοινή συνισταμένη των επιμέρους αντιλήψεων και απόψεων τις οποίες έχει ο κάθε ένας άνθρωπος. Το κάθε ένα στοιχείο που τη συνθέτει. Εμείς εδώ, θα δείξουμε και θα προσπαθήσουμε να αναπτύξουμε, τις δυνατότητες συνειδητοποίησης που ανοίγονται για όλους μας. Το τι στοιχεία θα κρατήσετε και θα χρησιμοποιήσετε όμως από αυτό που θα μάθετε και πώς θα το εκφράσετε όλο αυτό τελικά σαν δική σας άποψη, είναι καθαρά υπόθεση δική σας. Κι αυτή είναι η πρώτη ‘‘αρχή’’ την οποία θέλω να θυμάστε. Ότι ο κάθε ένας μας, οφείλει να διατηρεί και να προβάλει, την καθαρά δική του αυτοτελή και ελεύθερη άποψη για τα θέματα τα οποία συζητούμε. Μια άποψη η οποία δεν είναι απλά η άρνηση ή η αντίθεση στην άποψη κάποιου άλλου, αλλά η ελεύθερη σύνθεση των στοιχείων της συνείδησής του. Το πώς θα το πετύχουμε φυσικά αυτό, θα το αντιληφθείτε με την πρόοδο των μαθημάτων.

»Στους επόμενους αιώνες οι οποίοι ανατέλλουν, θεωρώ ότι οι άνθρωποι όταν μιλούν για σύνθετες έννοιες όπως είναι η ψυχή, θα έχουν τη δυνατότητα να αντιληφθούν τις επιμέρους παραμέτρους του στοιχείου το οποίο εξετάζουν. Κι αυτό, για να μπορέσουν τελικά να συνθέσουν το όλον, μιας και η συνολική αντίληψη της Ανθρωπότητας θα γίνεται περισσότερο ολιστική και σύνθετη και όχι απλά αναλυτική και διαχωριστική όπως είναι σήμερα. Έτσι λοιπόν, για να αντιληφθούμε τη συνολική φύση και λειτουργικότητα της ψυχής, θα πρέπει να την εξετάσουμε μέσα από τις τρεις παραμέτρους οι οποίες την στοιχειοθετούν. Πού, πώς και γιατί. Από πού προέρχεται, πώς και σε τι εδράζεται και γιατί συμβαίνει αυτό. Κι αυτό, διότι η ψυχή αποτελεί κάτι σαν συνδετικό κρίκο αυτών των τριών δεδομένων.

»Για την πηγή της ψυχής, θα μπορούσαμε να συζητούμε επί πολλές ώρες και ανάλογα τα πιστεύω κάθε ενός, θα μπορούσαμε να συνθέσουμε ένα πολυμορφικό παζλ από πληροφορίες, οι οποίες άλλες φορές όμοιες μεταξύ τους και άλλες φορές με σημαντικές διαφορές, θα έδιναν τελικά τη συνολική εικόνα της αντίληψης την οποία έχει η Ανθρωπότητα σαν σύνολο για αυτή. Έτσι κάποιοι μπορεί να την ορίσουν ως «πεδίο ύπαρξης», κάποιοι άλλοι ως «άκρο ύπαρξης» ή πάλι ως «αυτό που υπάρχει» ή ακόμη αν πάμε σε θρησκευτικά κείμενα, να την δούμε ως «άκρο Ων» ή απλά «Ων». Εμείς εδώ, την πηγή της ψυχής θα τη φανταστούμε ως έναν γιγαντιαίο ενεργειακό ή νοητικό ή πνευματικό χώρο, πέρα από το σύμπαν του αισθητού κόσμου που γνωρίζουμε. Μέχρι σήμερα, το χώρο αυτό τον αποκαλούσαν απλά πνευματικό. Σήμερα όμως, στη σύγχρονη εποχή όπου αντιλαμβανόμαστε την έννοια της πληροφορίας ως «δεδομένο ή data», είναι εύκολο να φανταστούμε ένα τέτοιο χώρο και να τον αντιληφθούμε ως ενεργειακό. Ένα χώρο άπειρης ενέργειας. Ενέργειας η οποία αποτελείται και άρα περιέχει, πληροφορία.

»Με τα σημερινά δεδομένα αντίληψης, μιλώντας σε ακροατές -στελέχη μια εταιρίας υψηλής τεχνολογίας όπως είστε εσείς και προσπαθώντας πάντα να μένουμε αποστασιοποιημένοι (αλλά ποτέ αρνητικοί) από τις μέχρι σήμερα αντιλήψεις που έχουμε για τον κόσμο μας, ένας τέτοιος άπειρος, άϋλος, ενεργειακός χώρος, του οποίου η ενέργεια την οποία περιέχει είναι πληροφορία, θα μπορούσαμε να πούμε ότι μοιάζει αρκετά με ένα συμπαντικό λειτουργικό σύστημα. Οι περισσότεροι από σας, μπορούν να αντιληφθούν ή τουλάχιστον να φανταστούν, την πηγή των πάντων από όπου θεωρούμε ότι προέρχεται η ψυχή, σαν ένα τέτοιο γιγαντιαίο λειτουργικό σύστημα το οποίο έχει την δυνατότητα και ικανότητα να δημιουργεί τα πάντα. Ένα χώρο αυτόνομο και δυναμικό ο οποίος «υπάρχει» και περιέχει την πληροφορία ολόκληρης της δημιουργίας. Της δημιουργίας με την ευρύτερη έννοια, ώστε να συμπεριλαμβάνει τα πάντα. Άπειρη.»

Έμεινα να τον κοιτάζω αφηρημένα εστιάζοντας περισσότερο πίσω του, προσπαθώντας συγχρόνως να δημιουργήσω μια ευρύτερη νοητική εικόνα ενός χώρου σαν κι αυτόν που μόλις μας περιέγραψε. Έκλεισα για λίγα δευτερόλεπτα τα μάτια και τα ξανάνοιξα αμέσως, αδιαφορώντας όμως να εστιάσω κάπου στο χώρο της δικής μου πραγματικότητας, έτσι ώστε να παραμείνω όσο το δυνατόν περισσότερο στην εικόνα του πεδίου της πηγής. Εκείνος συνέχισε…

«Όλο αυτό τώρα, τον ενεργειακό, γεμάτο πληροφορία χώρο, φαντασθείτε τον σαν άπειρο σώμα. Ένα σώμα άυλο, χωρίς συγκεκριμένη μορφή αλλά αποτελούμενο από άπειρα -άυλα κι αυτά- κύτταρα. Προσπαθήστε να τον φανταστείτε και να τον κατανοήσετε, ενθυμούμενοι τη δομή των κυττάρων του δικού σας σώματος. Κάθε δικό μας ανθρώπινο, βιολογικό, υλικό κύτταρο του σώματός μας, περιέχει την πληροφορία για μια εξειδικευμένη λειτουργία, αλλά συγχρόνως περιέχει -μέσα από το DNA μας- κωδικοποιημένη και τη συνολική πληροφορία ολόκληρου του σώματος. Κάθε κύτταρο μας, περιέχει την πληροφορία με την οποία συμμετέχει και δημιουργεί κάθε επιμέρους ιστό ή επιμέρους όργανο του σώματος (αυτιού, τρίχας, στομάχου κλπ), όπου χωρίς αυτή είναι αδύνατον να σχηματιστεί σε βιολογική, υλική μορφή ο συγκεκριμένος επιμέρους ιστός ή το όργανο. Επίσης όμως, κάθε τέτοιο κύτταρο περιέχει και την πληροφορία ολόκληρου του σώματος, ώστε αυτό να πάρει την τελική του μορφή. Και η πληροφορία αυτή είναι αποθηκευμένη στο DNA μας. Τόσο η πληροφορία του επιμέρους όσο και η πληροφορία του συνόλου, βρίσκεται αποθηκευμένη και λειτουργική μέσα στο ίδιο στοιχείο.

» Το DNA μας: Δομικό στοιχείο από το οποίο αποτελείται και σχηματίζεται τελικά το ανθρώπινο σώμα. Πληροφορία. Ένα σύνολο πληροφοριών οι οποίες καθορίζουν συγχρόνως και συνεχώς, τόσο το τμήμα όσο και το όλον. Το στοιχείο εκείνο δηλαδή, το οποίο περιέχει το σύνολο των πληροφοριών, οι οποίες καθορίζουν τόσο τη σύνθεση του κυττάρου και την αλληλεπίδρασή του με τα υπόλοιπα κύτταρα, όσο και τη σύνδεση και αλληλεπίδρασή του με το συνολικό σώμα στο οποίο ανήκει. Τη σχέση λοιπόν την οποία έχει το DNA με το κύτταρο και το σώμα, την ίδια περίπου έχει η συνείδηση με την ψυχή και την πηγή της. Με σημερινούς όρους δηλαδή, όπως το DNA είναι η δομική πληροφορία κυττάρου και σώματος, την ίδια αναλογία έχει και η συνείδηση, ως δομική πληροφορία ψυχής και πηγής. Η συνείδηση δηλαδή είναι το DNA της ψυχής και της πηγής της.»

Σταμάτησε μερικά δευτερόλεπτα κι έκανε μια κίνηση με τα χέρια του προς εμάς, σαν να μας παρακινεί να συμμετάσχουμε σε ότι είπε ξεκινώντας μια συζήτηση μαζί του…

«Ποιος θέλει να ρωτήσει τώρα κάτι μέχρις εδώ;» είπε και πέρασε το βλέμμα του εμπρός από όλους μας… Αποφάσισα να τολμήσω…

«Θέλετε να πείτε δηλαδή, ότι οι ψυχές, είναι κύτταρα της πηγής; Δηλαδή τμήματα πληροφορίας μέσα σε ένα συμπαντικό ενεργειακό πεδίο, το οποίο παίζει το ρόλο της πηγής;»

«Όχι απλά παίζει το ρόλο της πηγής» με διόρθωσε αμέσως. «Είναι αυτή η ίδια η πηγή. Και η ψυχή -σε μια απόπειρα σύγχρονου ορισμού της-, είναι το συμπαντικό κύτταρο αυτής της πηγής ή αλλιώς η συμπαντική ‘ουσία’ μας.»

Έκανε μια κίνηση με τα χέρια του για να συνεχίσω κι εγώ υπάκουσα… «Και είπατε ότι η συνείδηση, έχει το ρόλο του DNA τόσο της ψυχής όσο και του σώματός της. Της πηγής. Άρα είναι και αυτή πληροφορία. Η δομική πληροφορία των πάντων;» είπα και το μόνο που άκουσα ήταν η συνολική σιωπή γύρω μου… Συνέχισα…

«Θέλετε να πείτε δηλαδή, ότι η ψυχή και το δομικό στοιχείο της η συνείδηση την οποία περιέχει, είναι ένα ενεργειακό κύτταρο, το οποίο ενώ περιέχει την δική της πληροφορία, συγχρόνως περιέχει κωδικοποιημένη ενεργειακά και την πληροφορία της πηγής ολόκληρου του σύμπαντος;».

Σταμάτησα να μιλάω και τώρα τον κοιτούσα να συμφωνεί με το ύφος του, αμίλητος και αμυδρά χαμογελώντας, αποδεχόμενος τα όσα έλεγα. «Να ρωτήσω κάτι;…» είπα χωρίς να περιμένω την έγκρισή του… «…αυτό το πρόγραμμα στο οποίο συμμετέχουμε όλοι μας εδώ, σε μια εταιρία υψηλής τεχνολογίας της πληροφορικής, έχει να κάνει με αυτή την αποκωδικοποίηση του σύμπαντος μέσα από ένα ταξίδι στα άδυτα της ψυχής και της συνείδησης;».

Μέσα σε μερικά μόλις δευτερόλεπτα, άρχισα να κατανοώ το μέγεθος της πληροφορίας το οποίο είχε ανοίξει εμπρός μου. Ο άνθρωπος ο οποίος συνέχιζε να στέκεται όρθιος και να με κοιτά βαθιά μέσα στα μάτια, με μια φράση του μονάχα, είχε απελευθερώσει την έννοια των συστατικών του σύμπαντος, από όλα τα -μέχρις εκείνη τη στιγμή- ταμπού που υπήρχαν αγκιστρωμένα μέσα μου, δίνοντάς μου ένα εργαλείο, το οποίο ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω με αυτό τον τρόπο. Δανειζόμενος στοιχεία από τη βιολογία του σώματός μας, τοποθέτησε ένα μικρό κομμάτι πληροφορίας σε ένα τεράστιο και ασχημάτιστο παζλ -το οποίο όλα αυτά τα προηγούμενα χρόνια είχε σχηματιστεί στη σκέψη μου-, κάνοντας τους νευρώνες του εγκεφάλου μου να αναδρομολογήσουν τις μέχρις εκείνη τη στιγμή συνάψεις τους, σε ένα ξέφρενο ταξίδι επαναδημιουργίας της εικόνας που είχα για τον κόσμο. Η ψυχή δηλαδή είναι μεν δική μας, περιέχοντας τις πληροφορίες που αφορούν τον Εαυτό μας, αλλά συγχρόνως μέσω της συνείδησης -ένα είδος δικού της DNA-, περιέχει και την πληροφορία ολόκληρου του σώματος της δημιουργίας ολόκληρου του κόσμου. Ορατού και αόρατου, αισθητού και άδηλου.

Τώρα οι συνάψεις του νου μου απαντούσαν μόνες τους… Μέσα σε δευτερόλεπτα, ένας τεράστιος όγκος πληροφορίας περνούσε με ιλιγγιώδη ταχύτητα από μέσα μου, αποκωδικοποιώντας έννοιες που μέχρις εκείνη τη στιγμή, κατείχα μονάχα σαν λέξεις και ήχο. Έννοιες όπως ‘ο Θεός είναι μέσα μας’ ενεργοποιούσαν δεκάδες πιθανές προεκτάσεις και σενάρια που κάθε ένα από αυτά, μου αποκάλυπτε αστραπιαία άλλες δυσκολότερες προσεγγίσεις σε θέματα όπως η εσωτερική διδασκαλία, ο μυστικισμός, η γνώση, η θρησκεία, η εξουσία.

Είχαν περάσει μόλις μερικά δευτερόλεπτα κι όμως μου φαινόταν σαν να είχα διανύσει μια χρονική διάρκεια από ώρες πολλές. Γύρισα το βλέμμα μου στους συνακροατές και συμμαθητές μου. Πόσοι από αυτούς είχαν αντιληφθεί εκείνη τη στιγμή, το πού ακριβώς βρισκόντουσαν; Σίγουρα περισσότεροι από όσους θα το έκαναν μερικές δεκάδες χρόνια νωρίτερα, τότε που η ανθρώπινη νόηση ήταν αδύνατον να φτάσει σε αυτό το επίπεδο αντίληψης, μιας και εμποδιζόταν από μια περαιτέρω επεξήγηση ορολογίας όπως «πληροφορία», «ενεργειακό», «λειτουργικό», «κύτταρο» ή «κώδικας», η οποία ήταν καθ’ ολοκληρία άγνωστη προσέγγιση στη γνώση της μέχρι σήμερα εποχής.

Ο Proteus, σαν να κατάλαβε τη σκέψη μου, γύρισε το βλέμμα του από μένα και απευθύνθηκε τώρα στους υπόλοιπους ακροατές.

Αλκιρέας

(συνεχίζεται…)

 http://aplesshmeiwseis.blogspot.gr/2015/01/blog-post_92.html