Η δημιουργία της επίγνωσης

Κεφάλαιο Ι
4. Η δημιουργία της επίγνωσης

Οι στιγμές πέρασαν το ίδιο γρήγορα όπως ήλθαν και η είσοδός μας στην αίθουσα ήλθε για να μου δώσει περισσότερες απαντήσεις, τόσες, όσες είναι ικανές να γεννήσουν διπλάσιες ερωτήσεις. Στο κέντρο της πλευράς της αίθουσας όπου βρίσκονταν ο Proteus και οι υπόλοιποι εκπαιδευτές, πάνω στην επιφάνεια του άσπρου πίνακα που στεκόταν από την αρχή της παρουσίασης ανάμεσά τους, υπήρχε τώρα ζωγραφισμένος ένας μεγάλος κύκλος μέσα στον οποίο ήταν γραμμένη αρκετές φορές η λέξη ‘συνείδηση’. 

Γύρω από αυτόν, ήταν ένας άλλος κύκλος, μεγαλύτερος, μέσα στον οποίο ήταν γραμμένη επίσης αρκετές φορές η λέξη ‘επίγνωση’ για την οποία θεωρούσα ότι γνώριζα αρκετά. Και έξω από αυτούς τους δύο κύκλους, ήταν βαλμένη με μεγάλα, αραιά μεταξύ τους γράμματα, η άλλη λέξη, αυτή για την οποία ακόμη δεν μπορούσα να πω ότι είχα αντιληφθεί πλήρως το νόημά της. Η ‘Συνειδητότητα’. Κάθισα στο κάθισμά μου, χωρίς να αφήσω τον λευκό πίνακα με τις τρεις γραμμένες λέξεις από το βλέμμα μου, μερικά δευτερόλεπτα πριν ξεκινήσει πάλι ο Proteus να μιλάει αργά και καθαρά, δημιουργώντας μια σχεδόν κατανυχτική ατμόσφαιρα στην αίθουσα.

«Για να μπορέσετε να κατανοήσετε την ουσία και τη σκοπιμότητα του προγράμματος στο οποίο βρίσκεστε, θα πρέπει να αντιληφθείτε πλήρως τρεις έννοιες οι οποίες είναι σημαντικές για τη συνέχιση της παρουσίας σας εδώ. Λάβετε υπόψη σας βέβαια, ότι οι έννοιες αυτές, θα σας γίνονται περισσότερο κατανοητές με την πρόοδο των μαθημάτων. Με την πάροδο του χρόνου δηλαδή και όσο θα λαμβάνετε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις έννοιες που σας σημειώνουμε, η αντίληψή σας για αυτές θα αυξάνεται σχεδόν λογαριθμικά. Έτσι τώρα, θεωρήστε αυτά που θα συζητήσουμε, ως αρχικές πληροφορίες ενός συνόλου το οποίο θα αποκτάτε σταδιακά. Οι έννοιες αυτές λοιπόν είναι: η συνείδηση, η επίγνωση και η Συνειδητότητα. Ίσως οι περισσότεροι από σας να αδυνατείτε να εντοπίσετε και να αναλύσετε σε αυτές κάποια ουσιαστική διαφορά, οπότε για να αρχίσετε να τις κατανοείτε, θα κάνετε πρώτα μια μεγάλη υπέρβαση, αντιστρέφοντας σχεδόν όσα ίσως θεωρείτε ως σήμερα ως δεδομένα και σταθερά. Για να ξεκινήσετε την υπέρβαση αυτή, αρχικά θα διαχωρίσετε την ψυχή και τη συνείδησή σας, από το υλικό σας σώμα, κατατάσσοντας τις δύο πρώτες στον άδηλο, αόρατο και άγνωστο στις αισθήσεις μας χώρο, ενώ το σώμα σας στον αισθητό, υλικό και γενικώς θεωρούμενο απτό και πραγματικό.

»Κι εδώ θα πρέπει να προσέξετε τη σχέση και τη διαφορά των δύο εννοιών ‘συνείδησης’ και ‘Συνειδητότητας’, διότι με μια διττή και άρρηκτα συνδεδεμένη μεταξύ τους σχέση, η πρώτη σχεδιάζει, ενώ η δεύτερη υλοποιεί. Η πρώτη μπορεί και βάζει σε σειρά όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για ένα έργο, μικρό ή μεγάλο, από μια απλή κατάσταση έως ένα ολόκληρο σύμπαν και η δεύτερη λαμβάνει το σύνολο αυτής της πληροφορίας και αφού εξετάσει τη δυνατότητά του να είναι επαναλήψημο, το εκτελεί και το υλοποιεί επαναλαμβάνοντάς το. Στη σχέση τους αυτή, η Συνειδητότητα, περιέχει το σύνολο των συνειδήσεων και έχει την ικανότητα και δυνατότητα να δημιουργεί οτιδήποτε της δοθεί ως πληροφορία. Η δημιουργία όμως αυτή, βασίζεται στο σύνολο της πληροφορίας η οποία υπάρχει στις επιμέρους συνειδήσεις. Εκτός από πρωτάκουστο, ίσως σας φαίνεται και παράδοξο ή ακόμη και υπερβολικό, το ότι η Συνειδητότητα βάσει του σχεδιασμού τον οποίο διενεργεί η συνείδηση, μπορεί να δημιουργεί σύμπαντα και κόσμους ακόμη. Κι όμως. Η κάθε συνείδηση, έχει αυτόνομα την ικανότητα και δυνατότητα να σχεδιάσει στην παραμικρή του λεπτομέρεια, ακόμη και ένα ολόκληρο σύμπαν ή έναν ή και περισσότερους κόσμους, αλλά αδυνατεί να τους δημιουργήσει και να τους υλοποιήσει η ίδια από μόνη της. Για το σκοπό αυτό, υπάρχει η Συνειδητότητα, η οποία ενώ αδυνατεί να τους σχεδιάσει η ίδια, έχει την ικανότητα και δυνατότητα να τους υλοποιήσει, να τους δημιουργήσει και να τους αναπαράγει συνεχώς, μέσω της πληροφορίας την οποία προσλαμβάνει από τις συνειδήσεις τις οποίες περιέχει. Η Συνειδητότητα δηλαδή, δεν δημιουργεί τίποτε από μόνη της, αλλά μονάχα αυτό που της μεταφέρει και καταγράφει σε αυτή, το σύνολο των συνειδήσεων οι οποίες και την αποτελούν.

»Ενώ δηλαδή η συνείδηση, αποτελεί κατά κάποιο τρόπο τον πυρήνα της πληροφορίας του σύμπαντος ή αλλιώς το DNA της συμπαντικής δημιουργίας, η Συνειδητότητα, ως πεδίο ενός γιγαντιαίου ενεργειακού σώματος, αποτελούμενο από το σύνολο της πληροφορίας το οποίο κάνει τον κόσμο να υπάρχει και να λειτουργεί, είναι αυτή η ίδια συμπαντική δημιουργία. Η Συνειδητότητα δηλαδή, είναι αυτός ο ίδιος ο κόσμος. Είναι το ίδιο το σώμα του σύμπαντος, όπου το ρόλο των κυττάρων του, έχουν αυτά τα οποία εμείς ονομάζουμε μέχρι σήμερα ψυχές.

»Ο αισθητός κόσμος τον οποίο αντιλαμβανόμαστε εμείς, είναι μονάχα ένα μικρό μέρος της Συνειδητότητας. Ένας χώρος, τον οποίο μονάχα οι αισθήσεις μας μπορούν να αποκωδικοποιούν και να τον παρουσιάσουν σε μας αισθητό και πραγματικό. Έτσι αυτομάτως, η Συνειδητότητα, αποδεικνύεται ως το συνολικό εκείνο ενεργειακό πεδίο, το οποίο περιέχει ολόκληρη την πληροφορία της δημιουργίας, ύπαρξης και λειτουργίας, τόσο της συνολικής συμπαντικής δημιουργίας, όσο και του δικού μας μικρού τρισδιάστατου αισθητού κόσμου. Για τη δική μας ανθρώπινη αντίληψη δηλαδή, η Συνειδητότητα και ολόκληρος ο κόσμος τον οποίο αισθανόμαστε και ο οποίος μας περιβάλει -συμπεριλαμβανομένων των σωμάτων μας-, είναι το ίδιο και το αυτό.

»Ο δικός μας κόσμος όμως, είναι ένας κόσμος ύλης. Ένας κόσμος ο οποίος μέσω των αισθήσεών μας, λαμβάνει για μας μια συγκεκριμένη μορφή την οποία θεωρούμε ως δική μας πραγματικότητα. Ένας κόσμος μέσα στον οποίο εμείς ως ανθρώπινα σώματα, γεννιόμαστε, αναπτυσσόμαστε και τελικά πεθαίνουμε, σε έναν αέναο κύκλο ζωής και θανάτου των πάντων. Ένας εικονικός ή ψευδής κόσμος ο οποίος αποτυπώνεται στη μνήμη μας ως ψευδής γνώση ή ‘επίγνωση’. Κι έτσι η ‘επίγνωση’ αυτή, αποτελεί τη δική μας γνώση, η οποία αναλογεί στο σύνολο του κόσμου στον οποίο ανήκει το σώμα μας. Ενώ δηλαδή η συνείδηση και η Συνειδητότητα είναι οικουμενικές, διαρκείς και αντανακλούν την πληροφορία αυτού που υπάρχει και μπορεί να θεωρηθεί πραγματικό, η ‘επίγνωση’ ανήκει μονάχα στον δικό μας αισθητό κόσμο. Έχοντας άμεση σχέση με μας, γεννιέται και πεθαίνει μαζί με το βιολογικό -υλικό μας σώμα και άρα αποτελεί ψευδή ή ημιτελή πληροφορία για τον κόσμο μας. Αν δηλαδή θεωρήσουμε τη συνείδηση, ως τη βάση της πληροφορίας η οποία δομεί τη Συνειδητότητα, και αν επίσης αποδεχθούμε τον δικό μας αισθητό κόσμο σαν ατελή ή ψευδή, τότε η επίγνωση η οποία δημιουργείται από αυτόν, αποτελεί τη βάση της πληροφορίας η οποία τον παρουσιάζει, μονάχα σε μας πραγματικό. Αποτελεί δηλαδή την ψευδή αντανάκλαση και αποτύπωση της συμπαντικής συνείδησης, εντός του αισθητού μας κόσμου.

»Πριν από λίγο, σας ζήτησα να κάνετε μια υπέρβαση και να διαχωρίσετε την ψυχή και τη συνείδηση από το υλικό σας σώμα. Η ουσία όμως της υπέρβασης αυτής, δεν είναι ο διαχωρισμός, αλλά η κατανόηση του τι είναι αυτό το οποίο ‘είμαι’ και τι είναι αυτό το οποίο ‘έχω’. Κι αυτό, διότι στο πρόγραμμα το οποίο εισέρχεστε, χρειάζεται ο καθένας από σας, να έχει καθορίσει ένα κέντρο το οποίο θα λειτουργεί ως βάση του. Ένα κεντρικό σημείο μέσα στον αόριστο ενεργειακό χώρο τον οποίο θα αρχίσετε να αντιλαμβάνεστε, το οποίο θα έχει το ρόλο του λιμανιού σας, του σημείου εκκίνησης, εξόδου και επιστροφής σας. Κι αυτό το κέντρο θα πρέπει να περιέχει πραγματική πληροφορία και όχι τον εικονικό καθρέφτη της. Αυτό το κέντρο δηλαδή, θα πρέπει να είναι αυτό που πραγματικά ‘είστε’ και όχι αυτό που νομίζετε ή θεωρείτε ότι είστε. Και αυτό που ‘είστε’ πραγματικά, δεν μπορεί να ανήκει στον εικονικό, αισθητό κόσμο, αλλά στον πραγματικό ο οποίος είναι στις αισθήσεις μας άδηλος.

»Επειδή μέχρι στιγμής όλα αυτά, ίσως σας ακούγονται ως ένας μεταφυσικός κόσμος, πρέπει να σας πω ότι θα ήθελα να σας ακούγονται ως ένας κόσμος πληροφορίας, διότι μονάχα σαν τέτοιος θα μπορούσε να σημαίνει κάτι σε ένα πρόγραμμα της επιστήμης της πληροφορικής όπως το δικό μας. Για να το κάνετε όμως αυτό θα πρέπει να αρχίσετε να αντιλαμβάνεστε τη Συνειδητότητα όπως την αναφέραμε πριν από λίγο. Ως ένα γιγαντιαίο ενεργειακό πεδίο πληροφορίας. Πώς όμως μπορούμε να αντιληφθούμε ένα τέτοιο πεδίο; Αυτό που γίνεται αντιληπτό από ένα ενεργειακό πεδίο σε μας, δεν είναι το ίδιο το πεδίο αλλά το ρεύμα του, η ροή του διαμέσου κάποιου σημείου, την οποία εμείς μπορούμε να παρατηρήσουμε, να αισθανθούμε ή να μετρήσουμε. Θα σας πω μερικά πράγματα γρήγορα και περιληπτικά για να έχετε τη συνολική εικόνα και από αύριο θα αρχίσουμε να εισερχόμαστε στις επιμέρους λεπτομέρειες.

»Μέχρι σήμερα, οι περισσότεροι από μας, θεωρούμε ότι ο άνθρωπος ‘είναι’ ένα σώμα το οποίο ‘έχει’ ψυχή και συνείδηση. Όμως αυτή η αντίληψη είναι πλασματική, εικονική, διότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Στην πραγματικότητα, αυτό το οποίο ‘είμαστε’ πραγματικά, είναι ψυχή και συνείδηση και αυτό το οποίο ‘έχουμε’ είναι ένα σώμα, το οποίο έχει λάβει υλική μορφή μέσα στον αισθητό κόσμο. Η ψυχή δηλαδή και η συνείδηση οι οποίες είμαστε στην ουσία εμείς οι άνθρωποι, κατέχουν το σώμα μας κι ας νομίζουμε εμείς για το αντίθετο. Σαν ψυχή και συνείδηση, κύτταρα δηλαδή της κοσμικής, συμπαντικής Συνειδητότητας, ή αλλιώς σαν σταγόνες μέσα σε έναν άπειρο συμπαντικό ωκεανό πληροφορίας, εισερχόμαστε σε έναν ενεργειακό χώρο -τον κόσμο μας-, τον οποίο για να τον αντιληφθούμε ως έχει, δανειζόμαστε από αυτόν ένα υλικό, μορφοποιημένο σώμα, το οποίο μέσω των αισθήσεών του, μας αποκωδικοποιεί το χώρο στον οποίο μπαίνουμε και υπάρχουμε. Ο τρόπος με τον οποίο εισερχόμαστε μέσα στον αισθητό αυτό κόσμο, ακολουθεί τη ροή της Συνειδητότητας μέσα του, και όπως θα δούμε στα επόμενα μαθήματα περί της αρχής της αντίστροφης ροής, η παρατήρηση αυτής της ροής του, είναι η κατάσταση η οποία μας τον κάνει αισθητό και πραγματικό. Θα δούμε, ότι αυτή η ροή της Συνειδητότητας, είναι η κατάσταση η οποία δίνει -μέσω των αισθήσεών μας- μορφή στον κόσμο μας. Αν οριοθετήσουμε σε κάποιο σημείο, αυτόν τον δικό μας αισθητό κόσμο και τον διαχωρίσουμε νοητά από την υπόλοιπη άδηλη Συνειδητότητα, θεωρώντας ότι τα σώματά μας βρίσκονται στο εσωτερικό, υλικό τμήμα του, τότε εμείς ως ‘συνείδηση’ βρισκόμαστε πέρα από το εξωτερικό άδηλο όριό του, ενώ μέσα στο σώμα μας αναπτύσσεται και υπάρχει μονάχα μια εικονική απομίμησή της. Μια απομίμηση συνείδησης, την οποία όμως εμείς πρέπει να την αναγνωρίζουμε ως ‘επίγνωση’. Αν ο συμπαντικός Εαυτός μας λοιπόν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα με την ψυχή και τη συνείδηση οι οποίες ‘είμαστε’, τότε η επίγνωση, δεν είναι άλλη, παρά η αλλοιωμένη μας συνείδηση η οποία αντιστοιχούσα με το υλικό μας σώμα, το Εγώ μας και τις πεποιθήσεις του, είναι αυτή η οποία μας παρουσιάζει τον κόσμο ως αυτό που είναι, μόνιμο, μοναδικό και πραγματικό αλλά στην ουσία εικονικό.

»Η ψυχή, ως το κυρίαρχο στοιχείο της υπόστασής μας, είναι ο μοναδικός διαχειριστής όλης αυτής της κατάστασης. Έχοντας τη δυνατότητα να υπάρχει και στις δύο πλευρές του διαχωριστικού ορίου που αναφέραμε, ρυθμίζει τη διατήρηση του σώματος στον αισθητό κόσμο, όπως και την αλληλεπίδρασή του με τη συνείδηση και τη Συνειδητότητα στο άδηλο. Τις επόμενες μέρες θα δούμε πώς, εισερχόμενη στον αισθητό κόσμο μέσω του σώματος, θέτει -μέσω της παρατήρησης- τη Συνειδητότητα σε ροή, ενώ παράλληλα, προσπαθεί να μεταφέρει την καθαρή συμπαντική συνείδηση -που είμαστε- μέσα στο σώμα, ώστε να αντικαταστήσει το αλλοιωμένο της αντίγραφο, την επίγνωση. Θα το αναπτύξουμε τότε διεξοδικά για να δούμε ότι η επίγνωση, αν και ψευδής, για το σώμα μας, τη σκέψη μας, το Εγώ μας και τις πεποιθήσεις του, είναι κυρίαρχη και πανίσχυρη. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας ως άνθρωποι, η επίγνωση αυξάνεται συνεχώς ενώ η ψυχή προσπαθεί να την αντικαταστήσει και τελικά να την ταυτίσει, με την κυρίαρχη συνείδηση του Εαυτού μας. Όμως αυτό, για τους περισσότερους από μας, -αν όχι ακατόρθωτο- είναι αρκετά δύσκολο, για πολλούς λόγους.

»Αυτός που έχει μεγαλύτερη σημασία για μας και θα μας απασχολήσει στο πρόγραμμα αυτό, είναι ο ενεργειακός ‘θόρυβος’ από την ροή της Συνειδητότητας, ο οποίος εμποδίζει την ζητούμενη μεταβολή. Ένας ενεργειακός θόρυβος, ο οποίος στον άνθρωπο προκαλείται μέσω μιας ακατάσχετης ροής σκέψεων ανούσιων πραγμάτων και καταστάσεων, όπως αρνητικών ή άσχετων με την κάθε στιγμή αναμνήσεων από το παρελθόν μας ή υποθετικών σεναρίων για το μέλλον μας. Ένας ενεργειακός θόρυβος από παρεμβολή χρόνου παρελθόντος ή μέλλοντος, στο ‘τώρα’ μας. Σαν αποτέλεσμα σε όλη αυτή την κατάσταση, αποκτούμε μια συνεχιζόμενα ψευδή και αλλοιωμένη γνώση και αντίληψη περί του κόσμου. Μια γνώση η οποία αλλοιώνοντας τις πρωταρχικές λειτουργικές πληροφορίες -αρχεία του Εαυτού μας -τα οποία βρίσκονται στην ψυχή-, τις μετατρέπει στις γνωστές μας πεποιθήσεις, ανάγοντας έτσι, το Εγώ, το σώμα και τον αισθητό, εικονικά πραγματικό κόσμο, σε κυρίαρχα στοιχεία.»

Τα επόμενα δευτερόλεπτα έμοιαζαν σαν να απουσίαζαν ολοσχερώς από το χρόνο. Στην αίθουσα επικρατούσε απόλυτη σιγή και ένοιωθα τον εαυτό μου να γεννά ερωτήσεις και απαντήσεις συνεχώς. Ο Proteus συνέχιζε…

«Η επίγνωση λοιπόν είναι στοιχείο του σώματος μας ή αλλιώς του αισθητού κόσμου και όχι του Εαυτού μας. Ένα στοιχείο το οποίο ενώ απουσιάζει από μέσα μας κατά τη στιγμή που γεννιόμαστε, από εκείνη τη στιγμή και μετά δημιουργείται συνεχώς. Στην πραγματικότητα, την επίγνωση αυτή, τη δανειζόμαστε από τον χώρο στον οποίο εισερχόμαστε, ο οποίος εμποδίζει τη μνήμη μας -δηλαδή την πληροφορία η οποία υπάρχει στη συνείδησή μας- αφήνοντάς την εκτός. Ο αισθητός χώρος αυτός των τριών διαστάσεων όμως, τον οποίο εμείς αντιλαμβανόμαστε και αποκαλούμε πραγματικό, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει έτσι όπως τον θεωρούμε. Η μορφή του δημιουργείται μέσω των αισθήσεων του σώματός μας -για αυτό λέγεται και αισθητός-, τη στιγμή κατά την οποία τον παρατηρούμε και τον αισθανόμαστε. Αποτέλεσμα αυτής της παρατήρησης, είναι η δημιουργία μιας συνεχούς ροής της Συνειδητότητας μέσα από αυτόν, κατάσταση την οποία θα εξετάσουμε στα επόμενα μαθήματα. Από αυτή τη ροή όμως, συνεχίζει να απουσιάζει η μητρική πληροφορία -συνείδηση, μιας και δεν μπορεί να διαπεράσει εύκολα το όριο του αισθητού κόσμου. Έτσι αυτή η ροή της Συνειδητότητας, μέσω της επίγνωσης πλέον, δημιουργεί σε μας μια αλλοιωμένη αντίληψη για τον κόσμο και την πραγματικότητα. Αυτή όμως η αλλοιωμένη αντίληψη καταγράφεται μέσα μας και αντιστοιχεί πλέον σαν πληροφορία της ‘δικής μας πραγματικότητας’ αποτελώντας τη δική μας επίγνωσή για τον ‘δικό μας κόσμο’.

»Με την πάροδο του χρόνου παρατήρησης και αλληλεπίδρασης, οι πληροφορίες οι οποίες φτάνουν στο σώμα και αποτυπώνονται στη μνήμη μας, μεταβάλλονται και αυξάνονται συνεχώς, διαμορφώνοντας και τη συνολική εικόνα την οποία έχουμε για την πραγματικότητα και τον κόσμο που μας περιβάλει. Με τον τρόπο αυτό, υπάρχουν στην ουσία δύο συνειδήσεις. Μια πραγματική, η συνείδηση η οποία και εκπορεύεται από τη συμπαντική πηγή της δημιουργίας και μια ψευδής, -η επίγνωση- η οποία εκπορεύεται από την αλληλεπίδρασή του σώματός μας με τον αισθητό κόσμο. Για το συγκεκριμένο θέμα, θα αρνιόμουν να κάνω στην αίθουσα αυτή διάφορες συσχετίσεις με απόψεις θρησκευτικών δογμάτων. Κατανοώ ότι σε κάποιους δημιουργούνται ίσως αρκετές ερωτήσεις με αυτά που συζητάμε, θα τους παρακαλούσα όμως να κάνουν υπομονή και να παραμείνουν αποστασιοποιημένοι μέχρις να έχουν ολόκληρη την πληροφορία που θα τους δοθεί. Πληροφορία η οποία αποσκοπεί μονάχα στο πρόγραμμα το οποίο εξελίσσεται και σε τίποτε άλλο.

»Διότι εδώ υπάρχει ένα κομβικό σημείο το οποίο θα πρέπει να κατανοήσετε. Το ότι η Συνειδητότητα δεν διαχωρίζει τις πληροφορίες σε πραγματική ή ψευδή. Έτσι και οι δύο πλέον, έχουν τη δυνατότητα να καταγράφονται σε αυτήν δημιουργώντας ένα είδος συνολικής μνήμης και να αθροίζονται στη συνολική Συνειδητότητα, η οποία συνεχίζει ασταμάτητα να δίνει μέσω της ροής της στον αισθητό κόσμο μορφή. Την αισθητή υλική μορφή, δηλαδή την εικόνα, τον ήχο, το άγγιγμα, τα αρώματα, τις γεύσεις κλπ τα οποία έχουν γίνει αποδεκτά από μας και διαμορφώνουν τελικά αυτή την αίσθηση ‘μονιμότητας’ και ‘πραγματικού’ του κόσμου μας. Η καταγραφή δεν θα συμβεί αμέσως, αλλά αφού πρώτα έχει ολοκληρωθεί και αποτυπωθεί μέσω των αισθήσεων, ένας ελάχιστος κύκλος όμοιων παρατηρήσεων και επαναλήψεων από την καθημερινή μας ζωή. Η καταγραφή αυτή όμως των επιγνώσεων, αποτελεί και το σχεδιασμό του εικονικού κόσμου μας. Από τη στιγμή της καταγραφής και μετά, η Συνειδητότητα τις αναπαράγει αυτόματα συνεχώς και μέχρι να αλλάξουν από ένα νέο διαμορφωμένο κύκλο. Έτσι η καταγεγραμμένη εικόνα του βουνού, του ουρανού, της θάλασσας, των δένδρων, των έμβιων όντων και όλων των προσλαμβανομένων μέσω των αισθήσεων γενικών ερεθισμάτων, μορφών, πραγμάτων και καταστάσεων, επαναλαμβάνονται υλοποιούμενες από τη Συνειδητότητα, δίνοντας σε εμάς έτσι την εντύπωση ότι είναι εκεί συνέχεια, μόνιμα και άρα πραγματικά.

»Αυτή η ήδη -υπάρχουσα από τους προηγούμενους επισκέπτες παρατηρητές- καταγεγραμμένη στον κόσμο μας επίγνωση, μεταβιβάζεται στους νεοεισερχόμενους σε αυτόν, αποτυπώνεται στη μνήμη τους τη στιγμή της βιολογικής τους γέννησής και απομακρύνεται τη στιγμή του βιολογικού τους θανάτου. Κάθε τι υλικό, το οποίο γίνεται αντιληπτό από τις αισθήσεις μας στον τρισδιάστατο αισθητό κόσμο στον οποίο ζούμε, δημιουργείται μέσω της Συνειδητότητας στην οποία υπάρχει η επίγνωσή μας για αυτόν και στη συνέχεια το σώμα μας, μέσα από την αποκωδικοποίησή του την οποία προσφέρουν οι αισθήσεις μας, το υλοποιεί και του δίνει μορφή. Με τον ίδιο τρόπο φυσικά αποκωδικοποιεί και το υλικό μας σώμα, το οποίο δεν είναι τίποτε άλλο, από πληροφορίες οι οποίες έχουν ήδη καταγραφεί στη Συνειδητότητα, από τη στιγμή της πρώτης δημιουργίας μας μέχρι σήμερα. Κι όλη αυτή η πληροφορία, περνά από τον έναν στον άλλον αυτόματα μέσω της ζωής και του θανάτου των σωμάτων μας, μένοντας στη δύναμη της κάθε ψυχής, να προσπαθήσει να το αλλάξει και να αντικαταστήσει το ψευδές με το πραγματικό.

»Έτσι η ψυχή, η οποία περνά μέσα στο ανθρώπινο σώμα από τη στιγμή που αυτό θα ξεκινήσει να υπάρχει στον κόσμο μας ως μορφή, έχει πλέον ένα τριπλό ρόλο. Πρώτα απ’ όλα, κρατώντας συνδεδεμένη την ύπαρξη με την πηγή, ρυθμίζει τη συνεχή τροφοδοσία του σώματος με ζωτικότητα την οποία αντλεί από το αιθερικό σύμπαν. Δεύτερον, προσπαθεί συνεχώς να μεταφέρει και να αναπτύξει την μητρική πληροφορία της συμπαντικής συνείδησης μέσα στον αισθητό κόσμο. Και τρίτον, καταγράφει και μεταδίδει στην πηγή της Συνειδητότητας συνεχώς -μέσω της συνείδησης και της επίγνωσης-, τις πληροφορίες οι οποίες δημιουργούνται από την αλληλεπίδρασή της με τον αισθητό κόσμο.

»Φυσικά η ψυχή, για να μπορεί να παραμένει ενεργή στο σώμα, διαχειρίζεται όλη εκείνη την ποσότητα ενέργειας, με την οποία θα μπορεί να διατηρεί και να κινεί το σώμα και να το κρατά ικανό να αλληλεπιδρά με το περιβάλλον του ώστε να μπορεί να παρατηρεί, να δημιουργεί ροή Συνειδητότητας μέσα στον αισθητό κόσμο και να καταγράφει τις παρατηρήσεις και εμπειρίες του. Αυτή η ενέργεια αποτελεί τη ζωτικότητα μας ή αλλιώς τη ζωτική μας ενέργεια, η οποία ενώ είναι μερικώς ανεξάρτητη από την κατάσταση της υγείας μας, είναι απολύτως υπεύθυνη για την διατήρηση μας στη ζωή. Το ελάχιστο ποσό της ζωτικότητας αυτής, αρχικά και μέχρι τη στιγμή της γέννησης μας προσφέρεται από τη μήτρα της μητέρα μας. Στη συνέχεια η ίδια η ψυχή είναι ικανή να ρυθμίζει τις απαραίτητες συνθήκες ώστε να υπάρχει συνεχής ροή της. Μια κατάσταση στην οποία πρώτιστο και αυτόματο ρόλο έχει η Συνειδητότητα, η οποία και καθορίζει τα γενικά και ειδικά χαρακτηριστικά του, την ηλικία του κλπ. Μόλις για οποιοδήποτε λόγο το ποσό ζωτικότητας πέσει κάτω από ένα ορισμένο επίπεδο, το σώμα καταρρέει και χάνεται από τον αισθητό κόσμο -δηλαδή πεθαίνει-, ενώ συγχρόνως η ψυχή απομακρύνεται από αυτό, επιστρέφοντας στην πηγή της ή ξεκινώντας ένα νέο κύκλο ζωής.

»Μέχρι σήμερα, αγνοώντας την ουσία των πραγμάτων ή γνωρίζοντας την αδυναμία του ανθρώπου να αντιληφθεί τόσο την πραγματική φύση και λειτουργία ψυχής και συνείδησης όσο και την επίδραση της δεύτερης στην πραγματικότητα, δημιουργούμε συνεχώς ένα ψευδές πλαίσιο το οποίο οδηγεί στη μερική μας παραπλάνηση. Με την άγνοια της ουσίας την οποία δημιουργούμε και αναπαράγουμε όμως, συνεχίζουμε να διατηρούμε μια γιγαντιαία πληροφορία μέσα στην ενεργή αλλά ατελή επίγνωσή μας. Σαν αποτέλεσμα, η Συνειδητότητα, επίσης συνεχίζει να υλοποιεί ψευδή αντίγραφα, δηλαδή σώματα με επιγνώσεις, Εγώ και πεποιθήσεις, αδιαφορώντας αν αυτές περιέχουν σωστό ή λάθος, καλό ή κακό, θετική ή αρνητική προέκταση και επίδραση στη ζωή των ανθρώπων και των κοινωνιών τους.

»Κι εδώ έρχεται ο ρόλος του δικού μας προγράμματος. Ενός προγράμματος το οποίο έχει ως στόχο, την εξουδετέρωση της αλλοιωμένης πληροφορίας της επίγνωσης, την αποκατάσταση της συνείδησης και την αντικατάσταση των πεποιθήσεων σε ενεργά λειτουργική πληροφορία. Έχει δηλαδή σαν στόχο, την εξουδετέρωση του αισθητού κόσμου από εικονικό και την αντικατάσταση του ψευδούς σε πραγματικό».

Ο Proteus σταμάτησε να μιλά και κοίταξε το ρολόι του για το προγραμματισμένο μας διάλειμμα, αφήνοντάς μας να συνειδητοποιούμε, ότι μερικές φορές, οι ερωτήσεις οι οποίες θέλεις να κάνεις για αυτό που υπάρχει ως κόσμος γύρω σου, είναι τόσο βαθιές και αμορφοποίητες, που δυσκολεύεσαι να τις συνθέσεις σε γνωστές λέξεις ή εικόνες.

«Όσο περνά ο χρόνος μαζί μας, οι ερωτήσεις οι οποίες θα αναδύονται στη σκέψη σας θα πληθαίνουν. Με την επιστροφή σας από αυτό το διάλειμμα, κάποιοι θα μπορούσαν να τις θέσουν σε όλους μας. Είναι σίγουρο όμως ότι η συνέχεια της σημερινής παρουσίασης, θα καλύψει αρκετές από αυτές. Σαρανταπέντε λεπτά διάλειμμα λοιπόν για να φάτε κάτι και να ξεμουδιάσετε» είπε ολοκληρώνοντας το δεύτερο μέρος της πρώτης μέρας και δείχνοντάς μας με μια κίνηση τη έξοδο της αίθουσας.

Αλκιρέας

(συνεχίζεται…)

 http://aplesshmeiwseis.blogspot.gr/2015/01/blog-post_11.html#more