Είσοδος σε ένα νέο κόσμο, β’

Κεφάλαιο Ι

3. Είσοδος σε ένα νέο κόσμο, β’

«Γνωρίζω, ότι είστε μια ομάδα ανθρώπων, οι οποίοι έχουν εντελώς διαφορετικό υπόβαθρο γνώσεων ο καθένας. Τόσο ειδικών της επιστήμης την οποία έχει σπουδάσει, όσο και γενικών. Γνώσεις οι οποίες δηλαδή προέρχονται μέσα από τη μελέτη βιβλίων και κειμένων ανεξάρτητων των σπουδών του. Κι αυτό, -για λόγους οι οποίοι θα γίνουν φανεροί με την πρόοδο των εργασιών μας εδώ-, ήταν ζητούμενο για την συμμετοχή σας σε τούτο το πρόγραμμα. Για το λόγο αυτό, δεν περιμένω να γίνουν αυτόματα κατανοητά -και άμεσα επεξεργάσιμα από τη σκέψη σας- τα θέματα με τα οποία ξεκινήσαμε.

Αυτό για το οποίο είμαι σίγουρος, είναι ότι έχει ήδη ξεκινήσει ο διαχωρισμός και η ανάπτυξη των τριών ομάδων -των επτά ατόμων- που ανέφερα στην αρχή της ομιλίας μου κατά την υποδοχή σας εδώ. Σας ζητώ όμως, να προσπαθήσετε να αποστασιοποιηθείτε από την οποιαδήποτε αποδοχή ή απόρριψη των όσων συζητούμε, διότι είναι πάρα πολύ νωρίς ακόμη για την οποιαδήποτε απόφασή σας. Κι αυτό, διότι δεν έχει ξεδιπλωθεί ολόκληρη η πληροφορία την οποία χρειάζεστε για να κατανοήσετε το σκοπό του προγράμματος ώστε να μπορείτε να διαμορφώσετε πλήρη άποψη σχετικά με τη συμμετοχή σας σε αυτό».

‘Η συνείδηση’, είπα μέσα μου. ‘Πρέπει πρώτα να μας μιλήσει για τη συνείδηση και το ρόλο που παίζει ως DNA της ψυχής’. Λες και άκουσε τη σκέψη μου, γύρισε και με κοίταξε ευθεία μέσα στα μάτια, με ένα τρόπο λες και συμφωνούσε με την διαίσθησή μου ή την αντίληψη αυτού το οποίο έπεται. Δεν μπορούσα ακόμη φυσικά να αντιληφθώ σε ποια ομάδα είχα υποσυνείδητα ενταχθεί. Σε εκείνους οι οποίοι θα αντιληφθούν και θα αποδεχθούν την πληροφορία η οποία ετοιμάζεται να μας δοθεί ή σε εκείνους οι οποίοι θα την απορρίψουν και θα φύγουν μακριά από το πρόγραμμα και την εταιρία. Γνώριζα όμως ήδη, ότι δεν ανήκα στην τρίτη ομάδα της παθητικής αποδοχής. Σταμάτησα τις σκέψεις μου αμέσως μόλις άκουσα, τον ήχο της φωνής του Proteus να διαπερνά το χώρο της αίθουσας.

«Η συνείδηση λοιπόν -για αυτό που εμείς ονομάζουμε ψυχή-, είναι κάτι το οποίο θα μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε με το DNA των κυττάρων του σώματός μας. Κάθε κύτταρο του σώματος μπορεί να είναι διαφορετικό και ανάλογο του οργάνου στο οποίο ανήκει, όμως -για το κάθε συγκεκριμένο σώμα-, το DNA του είναι το ίδιο σε όλα τα κύτταρα. Και πάλι, κάθε ανθρώπινο σώμα, μπορεί να είναι ιδιαίτερο, διαφορετικό και άρα μοναδικό στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ως προς τα άλλα σώματα του κάθε είδους όπως των ανθρώπων για παράδειγμα, όμως -για την ανθρωπότητα ως σύνολο-, το DNA της υπάρχει όμοιο σε όλα τα σώματα τους. Όπως δηλαδή το DNA, αποτελεί την ίδια υλική- βιολογική ταυτότητα της τριάδος, κυττάρου- σώματος -είδους, έτσι και η συνείδηση αποτελεί την ίδια άυλη -πνευματική ταυτότητα της επίσης τριάδος, σώματος - ψυχής - πηγής. Της πηγής ολόκληρου του σύμπαντος της δημιουργίας. Άρα, η πληροφορία η οποία βρίσκεται στη συνείδηση -ανθρώπων και μη-, αποτελεί ως τέταρτο στοιχείο ανάμεσα σε αλλεπάλληλα τριαδικά επίπεδα δημιουργίας, το ενεργειακό αποτύπωμα - συνδετικό κρίκο, αυτών των διαφορετικών τριαδικών επιπέδων. Ενώ συγχρόνως η ίδια η συνείδηση, ανήκει στην αρχική δημιουργική τριάδα, αυτή της συμπαντικής πηγής, ψυχής και συνείδησης.

»Και για να ολοκληρώσω, συνδέοντάς όλο αυτό με το συγκεκριμένο πρόγραμμα το οποίο παρακολουθείτε, -ώστε να πάψει ο νους σας να ακολουθεί αόριστες διαδρομές οι οποίες ίσως δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα-, οι αποδέκτες της πληροφορίας την οποία μόλις ανέφερα, σε μια ομάδα σαν τη δική σας, μένει να αναρωτηθούν, να προσδιορίσουν και να αντιληφθούν σε βάθος, το είδος και τη λειτουργικότητα αυτής καθαυτής της πληροφορίας η οποία βρίσκεται εγκατεστημένη στη συνείδηση.»

Ακούστηκε κάτι σαν ομαδική ανάσα από το ακροατήριο. Μια ομαδική εκπνοή, λες και τόση ώρα είχαν διακόψει το ρυθμό της αναπνοής τους για να ρουφήξουν κάθε συλλαβή των ήχων του λόγου του Proteus. Κάτι σαν ομαδική ανακούφιση ή αγωνία. Εκείνος την αφουγκράστηκε και σταμάτησε να μιλά, παρατηρώντας όμως συνεχώς τον κάθε ένα από μας, με ένα εντελώς δικό του τρόπο πια. Κάτι σαν να εστιάζει όχι στο σώμα, αλλά έξω από αυτό. Στην αύρα του ίσως ή κάτι τέτοιο.

«Όλοι σας…» συνέχισε χωρίς να αφήσει από τα μάτια του τις αντιδράσεις του ακροατηρίου του σε ότι έλεγε, «…έχετε ακούσει και χρησιμοποιήσει, πάρα πολλές φορές στη ζωή σας τη λέξη συνείδηση. Λιγότερες ίσως, αλλά σίγουρα αρκετές, έχετε χρησιμοποιήσει τη λέξη Συνειδητότητα. Όμως σίγουρα ελάχιστοι από σας -για να μην πω κανένας-, ίσως γνωρίζουν το βάθος της πληροφορίας αυτών των δύο όρων, ‘συνείδησης’ και ‘Συνειδητότητας’. Δυστυχώς η Αγγλική λέξη του όρου (scious ή conscious και consciousness), δεν μας βοηθά ούτε στην κατανόησή τους, αλλά ούτε και στις ομοιότητες ή διαφορές τους. Έτσι, για να την εξετάσουμε και να την κατανοήσουμε, θα πρέπει να προστρέξουμε σε μια άλλη γλώσσα περισσότερο εννοιολογική, όπως για παράδειγμα την Ελληνική. Και θα το κάνουμε αυτό, διότι η Ελληνική λέξη του όρου ‘συνείδηση’ είναι σύνθετη και αποτελείται από δύο μέρη: ‘συν-είδηση’. Δηλαδή τη λέξη ‘συν’ η οποία σημαίνει προσθέτω και τη λέξη ‘είδηση’ η οποία σημαίνει πληροφορία ή γνώση. Μια λέξη αποτελούμενη από δύο μέρη, η οποία όλη μαζί σημαίνει ‘το άθροισμα των πληροφοριών για κάποιο γεγονός’. Όχι μονάχα μία μοναδική πληροφορία, αλλά το άθροισμά τους. Πληροφορία πάνω στην πληροφορία, ώστε το σύνολό τους και μόνον αυτό, να δίνει την τελική αντίληψή και κατανόηση για κάποιο συγκεκριμένο γεγονός ή κατάσταση.

»Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Ο κάθε ένας από σας, έχει σπουδάσει και εντρυφήσει σε κάποια επιστημονική ειδικότητα. Ας σκεφτεί λοιπόν ελεύθερα ο κάθε ένας από σας, κάποιο -οποιοδήποτε- θέμα, το οποίο να άπτεται στην ειδικότητα του. Για το θέμα αυτό, ο καθένας σας έχει μια ολοκληρωμένη άποψη, για την οποία αν του ζητηθεί, μπορεί να μας μιλήσει και να μας εξηγήσει πολλά πράγματα. Το θέμα δηλαδή το οποίο μόλις σκεφτήκατε, είναι τμήμα μιας πληροφορίας της συνείδησης του καθένα σας. Ανήκει στη συνείδησή σας. Είναι ένα τμήμα της, μικρό ή μεγάλο μέσα στη συνολική συνείδησή σας, η οποία φυσικά περιλαμβάνει ολόκληρο τον κόσμο. Και αυτό το τμήμα της συνείδησής σας για το συγκεκριμένο θέμα, αποτελείται από όλες τις πληροφορίες οι οποίες το αφορούν, χωρίς τις οποίες -μέρος ή όλες τους-, η συνείδηση σας θα ήταν διαφορετική από αυτή που είναι σήμερα. Ας προσθέσετε τώρα δίπλα στο θέμα το οποίο σκεφτήκατε, όλες τις πληροφορίες τις οποίες έχετε λάβει για τον συνολικό κόσμο. Πληροφορίες θρησκευτικές, κοινωνικές, ιστορικές, πολιτικές, σεξουαλικές, επιστημονικές ή οποιασδήποτε άλλης ενότητας θέλετε ή μπορεί να έχετε. Βάλτε τες, ο καθένας σας, τη μία δίπλα στην άλλη και αθροίστε τις ως σύνολο. Το σύνολο αυτό των πληροφοριών είναι η συνολική συνείδησή σας. Η συνείδηση του κάθε ενός από σας.

»Όλοι μαζί εσείς εδώ, αποτελείτε μια ομάδα εντελώς ανομοιόμορφη. Ο καθένας κατάγεται από διαφορετική χώρα, έχει σίγουρα διαφορετική επιστημονική ειδικότητα, ίσως διαφορετική ιστορία και πολιτικές πεποιθήσεις και κάποιοι ίσως έχετε ιδιαίτερες σεξουαλικές προτιμήσεις ή και ανήκετε σε διαφορετικά θρησκευτικά δόγματα. Άρα η συνείδηση του καθένα από σας, είναι διαφορετική ως προς το σύνολο της ομάδας την οποία σχηματίζετε. Όμως παρόλα αυτά, ανήκετε στην ίδια τούτη ομάδα, στο ίδιο πρόγραμμα και στην ίδια εταιρία. Ακολουθείτε το ίδιο σεμινάριο μαζί μου και αν σας ρωτήσω τώρα κάποια άποψή σας γενικού περιεχομένου, κατά πάσα πιθανότητα η απάντηση που θα δώσει κάθε ένας σας θα είναι διαφορετική. Όμως κάθε στιγμή του χρόνου που περνάει, τώρα και εδώ μέσα, εσείς σαν συνολική και ενιαία ομάδα, δομείτε μια επίσης ενιαία ομαδική συνείδηση. Όχι όμοια στο κάθε ένα από τα θέματα τα οποία συζητάμε εδώ, αλλά ενιαία από όλους, όπου αν την εξετάζαμε παίρνοντας ως παράδειγμα τα μαθήματα της φυσικής περί δυνάμεων, η ενιαία σας αυτή συνείδηση θα ήταν η κοινή συνισταμένη των επί μέρους συνειδήσεών σας…»

Σταμάτησε για λίγο, γνωρίζοντας ότι τώρα ήταν η στιγμή να μας βάλει περισσότερο δυναμικά στη συζήτηση.

«Το καταλαβαίνετε όλοι αυτό που μόλις είπα;» μας ρώτησε αργά. «Σας ρωτάω, διότι όλοι σας σε λίγες μέρες θα ασχοληθείτε με την αποκωδικοποίηση αυτής της πληροφορίας. Ποιες είναι λοιπόν οι βασικές ερωτήσεις τις οποίες μπορεί να έχει κάποιος ο οποίος έφτασε μέχρις εδώ σήμερα;»

«Γιατί διαλέξατε υποψήφιους από διαφορετικές χώρες και με διαφορετική ειδικότητα σπουδών τον κάθε ένα…» ακούστηκε μια φωνή από τα δεξιά μου, με αρκετά Γαλλική προφορά στις λέξεις που χρησιμοποίησε. Ήταν ο Jack από τη Γαλλία ο οποίος είχε –αν δεν έκανα λάθος- σπουδές στη φιλοσοφία ή κάτι σχετικό.

«Θεωρώ ότι την απάντηση αυτή, θα μπορούσε τώρα πια να τη δώσει κάποιος από εσάς» απάντησε ο Proteus. Κανένας δεν τόλμησε. «Ίσως ο ίδιος που ρωτά, θα μπορούσε να αποπειραθεί μια απάντηση. Κι αν δεν είναι σίγουρος ότι θα είναι η σωστή, θα είναι οπωσδήποτε μια πρώτη άποψη» ξαναείπε ο εκπαιδευτής στεκόμενος τώρα όρθιος εμπρός στον συνάδελφο που έκανε την ερώτηση.

«Για να έχουμε διαφορετικές συνειδήσεις;» απάντησε ρωτώντας διστακτικά ο ερωτών.

«Σωστά, αλλά γιατί να θέλουμε να έχετε διαφορετικές συνειδήσεις;» πρόσθεσε ο Proteus αμέσως, προτρέποντας τον να συνεχίσει τη σκέψη του παρακάτω. Δεν πήρε όμως απάντηση, έτσι αποφάσισα πάλι να τολμήσω, δίνοντας απλά μια άποψη, μη γνωρίζοντας τώρα αν ήταν σίγουρα δική μου, αν δηλαδή ήταν αυτό που ήθελα να πω πραγματικά ή αν μου το εκμαίευσε με κάποιο τρόπο ο Proteus.

«Αν προσλαμβάνατε επιστήμονες μονάχα από μία ειδικότητα, για παράδειγμα προγραμματιστές ηλεκτρονικών υπολογιστών, στην όποια προσπάθειά τους να δώσουν απάντηση σε κάποια ερώτησή σας, όσο και διαφορετική άποψη να είχαν, στην ουσία θα συμφωνούσαν ή θα διαπληκτίζονταν στις ασήμαντες λεπτομέρειές του πάνω στο ίδιο θέμα. Πόσες διαφορετικές απόψεις μπορεί να έχει μια ομάδα από προγραμματιστές για την αντίληψη του όρου πληροφορία;» είπα κοιτάζοντας στα μάτια τον παράξενο εκπαιδευτή μας, ώστε να μπορέσω να καταλάβω την αποδοχή της απάντησής μου ή όχι. Όμως συγχρόνως με την απάντηση που έδωσα, οι συνάψεις του εγκεφάλου μου προχωρούσαν σε συμπεράσματα πέρα από αυτή…

«Άρα, δεν χρειάζεστε μια ομάδα προγραμματιστών. Δεν χρειάζεστε μια ομάδα ανθρώπων με ταυτόσημη περίπου συνείδηση, οι οποίοι θα μπορούσαν να ‘στήσουν’ τεχνικά, γρήγορα κάποια εφαρμογή, αλλά χρειάζεστε αυτούς οι οποίοι θα τη χρησιμοποιήσουν. Κάποιοι άλλοι δηλαδή αυτή τη στιγμή στήνουν ή την έχουν ήδη στήσει στο πρόγραμμα και εμείς θα συμμετάσχουμε στην εφαρμογή της, προβάλλοντας και συμμετέχοντας με τις διαφορετικές συνειδήσεις μας, έτσι ώστε εσείς να μπορείτε να λαμβάνετε μια ανατροφοδότηση τόσο από την κάθε διαφορετική συνείδηση ξεχωριστά, όσο και από την κοινή συνισταμένη της. Μήπως όμως έτσι, ο ρόλος της συμμετοχής μας είναι παρόμοιος με ενός πειραματόζωου;» Το ξεστόμισα κι ύστερα έμεινα μερικά δευτερόλεπτα αμίλητος χωρίς ίσως ακόμη και να ανασαίνω, μέχρι να συνειδητοποιώ τι τόλμησα να πω. «Όμως τώρα, έχω πια την αίσθηση ότι θα πρέπει να μας πείτε κάτι περισσότερο σχετικά με το πρόγραμμα. Κάτι που να καταλάβουμε σε τι ακριβώς συμμετέχουμε». Το είπα, αλλά δεν γνώριζα αν είχα ξεπεράσει τα όρια και πόσο.

Ο Proteus, -όση ώρα ολοκλήρωνα τη φράση μου-, είχε ήδη προχωρήσει μέσα από το ακροατήριο, μας είχε προσπεράσει, είχε φτάσει στην έξοδο της αίθουσας και είχε ανοίξει την πόρτα της. Νόμισα ότι θα με πέταγε έξω. Όμως εκείνος, ξαναγύρισε στην προηγούμενη θέση του, αφήνοντας την πόρτα ανοικτή.

«Τι ξέρεις για τον κόσμο;» γύρισε και με ρώτησε αργά.

«Τι εννοείτε; Ποιόν κόσμο; Τους ανθρώπους; Τι…»

«Τον κόσμο σαν δημιουργία. Το σύμπαν. Όλο αυτό που αντιλαμβανόμαστε όλοι μας ως πραγματικότητα γύρω μας, τι γνωρίζεις; Πώς δημιουργείται;»

«Τι εννοείτε πώς δημιουργείται; Ο κόσμος; Έχει ήδη δημιουργηθεί, είναι εκεί έξω και αν μπορούσαμε να πούμε κάτι τέτοιο, δεν δημιουργείται αλλά συνεχίζει να εξελίσσεται συνεχώς. Τι να ξέρω για αυτόν; Ό,τι ξέρουμε όλοι μας υποθέτω, -ή τέλος πάντων- ό,τι μπορεί να γνωρίζει για αυτόν ένα μηχανικός προγραμματιστής σαν κι εμένα» είπα, μη κατανοώντας όμως το πλήρες νόημα της ερώτησης που μου έκανε.

«Όση ώρα θα διαρκέσει η συνέχεια της συζήτησης αυτής…» είπε απευθυνόμενος σε όλους μας τώρα, «…ο κάθε ένας από σας θα έχει το δικαίωμα και τη δυνατότητα να διακόψει την παρουσίαση και να αποχωρήσει. Δεν υπάρχει κανένας περιορισμός σε αυτό, το ξεκαθάρισα από την αρχή που ξεκίνησα. Απλά η αποχώρησή του από την αίθουσα, θα σημαίνει συγχρόνως και την ταυτόχρονη αποχώρησή του από ολόκληρο το πρόγραμμα και την εταιρία». Ύστερα γύρισε σε μένα. Τώρα το ύφος του είχε γίνει αυστηρό με ένα βλέμμα βαθύ και μη αναγνωρίσιμο, μα συγχρόνως μαλακό, σχεδόν γλυκό, χωρίς θυμό μέσα του. Σαν να απευθυνόταν πατέρας προς γιο.

«Ίσως αδυνατείς να το συνειδητοποιήσεις, αλλά είναι γεγονός ότι ούτε εσύ, αλλά ούτε κάποιος άλλος ανάμεσα στους συναδέλφους σου μέσα σε αυτή την αίθουσα ή και έξω από αυτή, γνωρίζει τον τρόπο με τον οποίο δημιουργείται συνεχώς ο κόσμος γύρω μας. Και δεν το γνωρίζει, όχι γιατί είναι χαμηλής νοημοσύνης ή κάτι τέτοιο, αλλά διότι δεν το διδάχθηκε, ή αν θέλεις, δεν είχε τον τρόπο να το γνωρίσει. Στα πανεπιστήμια και τις σχετικές σχολές των επιστημών, το μόνο που έχουν τη δυνατότητα να διδαχτούν και να γνωρίσουν, είναι οι φυσικοί νόμοι οι οποίοι διέπουν αυτόν τον κόσμο, από τη στιγμή όμως που αυτός δημιουργείται σε υλική μορφή και μετά. Διδάσκονται δηλαδή αυτό που αισθάνονται ως κόσμο, το αισθητό μέρος του, το οποίο αντιλαμβάνονται και αποκωδικοποιούν οι πέντε αισθήσεις του σώματός μας  και που μετρούν τα όργανα και εργαλεία τα οποία έχουμε κατασκευάσει για το σκοπό αυτό.

»Και τότε, αφού δεν ήταν γνωστός ο τρόπος με τον οποίο δημιουργείται ο κόσμος, εμείς εδώ τι κάνουμε; Που βρήκαμε όλες αυτές τις πληροφορίες τις οποίες σας μεταφέρουμε; Τι σκοπό έχει αυτό το πρόγραμμα που παρακολουθείτε και γιατί σας δίνουμε μια τέτοια νέα, πρωτοεμφανιζόμενη γνώση; Εμείς, οι οποίοι όπως γνωρίζετε δεν είμαστε σχολείο ή πανεπιστήμιο, αλλά μια επιχείρηση. Και σαν επιχείρηση, είμαστε πάνω και πέρα, ανεξάρτητοι από όλο το παγκόσμιο σύγχρονο σύστημα εκπαίδευσης, πράγμα που σημαίνει, ότι δεν μας ενδιαφέρει ποια θεωρία είναι έγκυρη, ή ποια βασίζεται σε επιστημονικά στοιχεία και ποια είναι μη αποδεδειγμένη. Αυτό δεν μας ενδιαφέρει καθόλου. Όπως επίσης δεν μας ενδιαφέρουν, οι επιστημονικοί τίτλοι τους οποίους διαθέτει ο κάθε ένας με τον οποίο συνεργαζόμαστε, αλλά μονάχα οι γνώσεις τις οποίες κατέχει και η δυνατότητα που έχει να τις εξελίσσει συνεχώς. Για μας, δεν υπάρχει συμβατική και εναλλακτική επιστήμη, δεν υπάρχει φυσική και μεταφυσική, δεν υπάρχουν αυθεντικά και απόκρυφα κείμενα, όπως δεν υπάρχουν όρια τα οποία  μπορεί να ορθώνουν εμπρός μας τα δόγματα και οι θρησκείες.

»Μια πολυεθνική επιχείρηση όπως αυτή στην οποία ανήκουμε εμείς, έχει το δικαίωμα να διεξάγει νόμιμες έρευνες, ακολουθώντας και διατηρώντας τις αρχές δεοντολογίας του χώρου της, όπως και τις σύγχρονες προδιαγραφές ασφαλείας, τόσο για το δικό μας ανθρώπινο δυναμικό όσο και για την ανθρωπότητα η οποία βρίσκεται και λειτουργεί γύρω μας. Κανένας και ποτέ δεν συμμετείχε σε δικό μας πρόγραμμα αγνοώντας τι ακριβώς αναζητεί και τι θέλει να πετύχει, όπως επίσης κανένας και ποτέ δεν υποβλήθηκε σε οποιαδήποτε εργασία χωρίς τη βούλησή του. Κι όταν λέω τη βούλησή του εννοώ τη συνειδητή απόφαση να κάνει κάτι ή όχι. Έτσι, θα σας παρακαλούσα, λέξεις όπως ‘πειραματόζωα’ ή άλλους παρόμοιους όρους, να αποφεύγετε να τους χρησιμοποιείτε εδώ μέσα.

»Τι κάνετε λοιπόν εσείς στο πρόγραμμα αυτό; Όλοι σας έχετε επιλεγεί, πρώτα απ΄ όλα διότι ελεγχθήκατε και βρεθήκατε ψυχολογικά και βιολογικά ικανοί, να αντέξετε το σύνολο των πληροφοριών τις οποίες θα σας δώσουμε κατά τη διάρκεια των μαθημάτων του προγράμματος. Ελεγχθήκατε δηλαδή και βρεθήκατε ικανοί να συμμετέχετε σε μια ομάδα σαν κι αυτή, η οποία θα εκπαιδευτεί ώστε να λειτουργήσει και να αναπτύξει εφαρμογές προσομοίωσης της πραγματικότητας. Κι αυτό που μόλις σας είπα, είναι κάτι που το γνωρίζατε από την αρχή της πρόσληψής σας και αν υπάρχει κάποιος ο οποίος διαφωνεί, παρακαλώ να με διακόψει. Αυτό το οποίο δεν γνωρίζατε, είναι οι λεπτομέρειες του προγράμματος. Τι μας μένει λοιπόν; Μας μένει να σας δώσουμε όλες αυτές τις λεπτομέρειες ώστε να ολοκληρώσουμε την διαδικασία εισαγωγής σας σε αυτό, πράγμα το οποίο και κάνουμε τώρα στην αίθουσα αυτή. Σας εκπαιδεύουμε. Σας δίνουμε όλη την απαραίτητη γνώση, η οποία σας είναι απαραίτητη, μιας και χωρίς αυτή, δεν θα μπορούμε να συνεννοηθούμε.

»Αναγνωρίζουμε ότι αυτά τα οποία θα ακουστούν και θα διαβαστούν εδώ μέσα καθ όλη τη διάρκεια των μαθημάτων, ίσως θεωρήσετε μερικοί ότι έρχονται σε αντίθεση με όσα γνωρίζετε μέχρι σήμερα. Άλλοι πάλι -και αυτή είναι η αλήθεια- θεωρήσουν ότι όχι απλά δεν έρχονται σε αντίθεση, αλλά πάνε τη γνώση σας για τον κόσμο, ένα βήμα παραπέρα. Οι ομάδες οι οποίες περνούν από το πρόγραμμα αυτό, είναι κατά κάποιο τρόπο, ότι είναι οι πρώτοι κάτοικοι σε μια νέα περιοχή εποίκησης. Εισέρχεστε σε ένα χώρο, ο οποίος -αν και εσείς τον αγνοούσατε μέχρι τώρα- εκείνος υπήρχε και πριν τον ανακαλύψετε, όπως συνεχίζει και θα συνεχίζει να υπάρχει μετά από τα πρώτα σας βήματα σε αυτόν. Δεν δημιουργούμε -αν και θα μπορούσαμε- εμείς τον κόσμο ο οποίος βρίσκεται αόρατος πέρα από τις αισθήσεις μας. Είναι και πάντα ήταν εκεί. Εμείς το μόνο που θέλουμε να κάνουμε μέσω του προγράμματος αυτού, είναι να προσπαθήσουμε να βρούμε τον τρόπο να τον αντιληφθούμε και να τον αποκωδικοποιήσουμε. Το γιατί θα θέλαμε να κάνουμε κάτι τέτοιο, είναι σχεδόν ένα ερώτημα στο οποίο η απάντηση είναι αυτονόητη, μιας και πάντα ήθελε ο άνθρωπος να αντιληφθεί αυτό που του στερεί η περατότητα του σώματός του. Ήθελε και αρκετές φορές το πετύχαινε μέσω της μεταφυσικής.

»Οι αρχαίοι σαμάνοι για παράδειγμα, είχαν κατορθώσει να περνούν αρκετό χρόνο της ζωής τους μέσα στο άδηλο και αόρατο, να διαχειρίζονται ένα μέρος του όπως και να αντλούν αρκετές πληροφορίες από αυτό. Η επιστήμη της φυσικής μεγαλώνει και αναπτύσσεται, αφομοιώνοντας κάθε φορά ένα τμήμα της -μέχρι εκείνη τη στιγμή- άγνωστης σε αυτήν μεταφυσικής. Έτσι η αντίληψη και κατανόηση αυτής της λεγόμενης μεταφυσικής, μετατρέπεται αυτόματα σε φυσική επιστήμη, κάνοντας έναν άγνωστο χώρο ή προσιτό μονάχα σε λίγους, γνωστό και ικανό να τον γνωρίσει ο κάθε ένας. Η εμπειρία όμως έχει δείξει, ότι -ακόμη και τότε- μονάχα λίγοι από τους ανθρώπους, έχουν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται το αόρατο μέρος του κόσμου. Ακόμη και σήμερα, το μεγαλύτερο μέρος της σύγχρονης φυσικής επιστήμης, αν και είναι διαθέσιμο σε όλους, μονάχα λίγοι μπορούν να το κατανοήσουν σε βάθος και να αναζητήσουν τα επόμενα βήματά τους σε αυτό. Έτσι, παρατηρούμε και εξηγούμε το γεγονός ότι τελικά αυτό που συμβαίνει, είναι οι ελάχιστοι τότε σαμάνοι ή οι επίλεκτοι ιερείς του αρχαίου κόσμου, να μετατρέπονται σήμερα στους σύγχρονους επιστήμονες καθηγητές ή ερευνητές. Αυτό είστε κι εσείς ή καλύτερα σε αυτό θα εξελιχθείτε. Στους σύγχρονους επιστήμονες ερευνητές και ίσως αργότερα καθηγητές, ενός μέρους της φυσικής επιστήμης, το οποίο -ενώ σήμερα παραμένει αόρατο και άγνωστο στα άδυτα της μεταφυσικής εμπειρίας-, εδώ θα προσπαθήσετε να το αποκωδικοποιήσετε και να το αποκαλύψετε μετατρέποντάς το, σε αυριανή επιστήμη».

Είχε φτάσει η στιγμή του επόμενου διαλείμματος. Ο Proteus σταμάτησε να μιλάει κάνοντάς πάλι με τα χέρια του το νόημα της ολιγόλεπτης διακοπής μας κι εμείς ένας -ένας, αμίλητοι και γεμάτοι σκέψεις, σηκωθήκαμε κατευθυνόμενοι προς την έξοδο. Πλησίασα το μακρόστενο τραπέζι που βρισκόταν έξω από το άνοιγμα της εισόδου γεμάτο ποτήρια, φλιτζάνια, κουλουράκια και δοχεία με νερό, χυμούς και καφέ. Έβαλα λίγο νερό σε ένα καθαρό ποτήρι, το έφερα στα χείλη μου και κατέβασα μερικές γουλιές, προσπαθώντας να βάλω τη σκέψη μου σε τάξη.

Οι βαθιές γνώσεις μου στον κόσμο της πληροφορικής, προσπαθούσαν απεγνωσμένα να με βοηθήσουν ώστε να αρχίσω να αντιλαμβάνομαι τη διαφορά και τη σχέση ανάμεσα στις έννοιες που προσπαθούσε να μας περάσει ο Proteus, σχετικά με το σώμα, την ψυχή και τη συνείδηση και το ρόλο που θα μπορούσαν να έχουν σε ένα πρόγραμμα υψηλής τεχνολογίας όπως το δικό μας. Προσπαθούσα να κάνω εικόνα μια κατάσταση, όπου το σώμα μας, το ανθρώπινο, υλικό, βιολογικό μας σώμα, να αποτελεί το αισθητό μέρος ενός τριαδικού συνόλου, σώματος, ψυχής και συνείδησης, το οποίο στην ουσία -και αντίθετα από ότι το αντιλαμβανόμαστε εμείς-, να μην έχει καθορισμένα όρια με οποιοδήποτε άλλο άδηλο, αόρατο και άγνωστο στις αισθήσεις μας τριαδικό σύνολο. Μια κατάσταση όπου οι αισθήσεις μας να μη βάζουν στις μορφές τις οποίες αντιλαμβανόμαστε γύρω μας, ψευδή διαχωριστικά όρια, κάνοντάς μας να θεωρούμε τα πάντα αυτοτελή και ξέχωρα μεταξύ τους, ενώ συμβαίνει ίσως ακριβώς το αντίθετο.

Προσπαθούσα να δημιουργήσω στο νου μου, ένα τρισδιάστατο πειραματικό μοντέλο, όπου τα πάντα να βρίσκονται σε μια αόρατη ανάμιξη το ένα μέσα στο άλλο, χωρίς να υπάρχει κάποιος λειτουργικός λόγος διαχωρισμού τους, παρά μόνον για την επικοινωνία των σωμάτων μας. Κοιτούσα γύρω μου τους συναδέλφους μου να στέκουν κι εκείνοι αμίλητοι ή να σχηματίζουν μικρά πηγαδάκια πρώιμης συζήτησης και προσπαθούσα να κατανοήσω τις προεκτάσεις τους μέσα στη συνείδηση. Περίμενα όμως ακόμη να κατανοήσω τη διαφορά και τη σχέση όλων αυτών με την έννοια της Συνειδητότητας.

Αλκιρέας

(συνεχίζεται…)

 http://aplesshmeiwseis.blogspot.gr/2015/01/3.html