ΚΥΠΡΟΣ : Ημερολόγιο καταστροφής εβδομάδα 1η (Ξαφνικός θάνατος) (Sudden Death)

 Το άρθρο μου στο Χωνί 31.3.2013:

Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να βρω τα λόγια για να περιγράψω αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Κύπρο, αν προσπαθήσει κανείς να ενημερωθεί από τα κανάλια, Ελληνικά και Κυπριακά, δεν θα βγάλει κανένα συμπέρασμα.

Κάποιοι καθησυχάζουν τον κόσμο, κάποιοι αναπτύσσουν  θεωρίες για το πώς θα έπρεπε να έχουν γίνει τα πράγματα από την αρχή και κάποιοι λένε ανοησίες.

Αποφάσισα να μιλήσω με φίλους και γνωστούς και να μάθω πως αντιλαμβάνεται ο κόσμος αυτό που συμβαίνει στην καθημερινότητα του και στην δουλειά του.

Μίλησα με πολύ κόσμο, Έλληνες φίλους που ζουν εδώ πολλά χρόνια, Κύπριους φίλους, Λιβανέζους και Άγγλους φίλους.

Η κατάσταση μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο με μια λέξη, καταστροφή! μια τεραστίων διαστάσεων καταστροφή!

Τίποτα δεν θα υπάρχει σε λίγο να θυμίζει την Κύπρο που γνωρίζαμε όλοι μας, την ίδια Κύπρο στην οποία μόλις τρία χρόνια πριν αν ήθελες να προσλάβεις κάποιον στην δουλειά σου χρειαζόταν να του κάνεις καλύτερη προσφορά από αυτή που του έκανε κάποιος άλλος.

Την Κύπρο στην οποία δεν κουβαλούσες λεφτά στις τσέπες σου ποτέ, γιατί ακόμη και στα περίπτερα για να πάρεις τσιγάρα μπορούσες άνετα να δώσεις επιταγή έστω και για δέκα ευρώ, ή να πληρώσεις με τις κάρτες σου οπουδήποτε πήγαινες, ακόμη και στο τελευταίο χωριουδάκι πάνω στα βουνά σε μία ταβέρνα.

Στην Κύπρο όπου τα βενζινάδικα όλα κλείνουν στις 5 το απόγευμα και είναι εφοδιασμένα όλα με μηχανήματα για να βάλεις βενζίνη μόνος σου πληρώνοντας με την κάρτα σου.

Για ποιο λόγο λοιπόν κάποιος θα κράταγε λεφτά κάτω από το στρώμα του ή στις τσέπες του σε μια τέτοια χώρα όπου ο καθένας από εμάς είχε τουλάχιστον από τρείς λογαριασμούς στις τράπεζες, πιστωτικές κάρτες με υψηλά όρια, και προσωπικά καρνέ επιταγών των 50 φύλλων;

Το γεγονός ότι ο κόσμος δεν θα είχε χρήματα στο σπίτι για να ανταπεξέλθει στις καθημερινές ανάγκες και μάλιστα μετά τα μισά του μήνα το ήξεραν όλοι τους όταν πήραν την απόφαση.

Δεν είχε γίνει γνωστή τόσο μεγάλη έλλειψη αξιοπιστίας στις τράπεζες, άσχετα με τα όσα λέγονται, ούτε και στους πολίτες μέχρι την ημέρα που αποφασίστηκε ο ξαφνικός, και κατ’εμέ, οριστικός θάνατος όλου του συστήματος και της χώρας με την επίφαση μιας διάσωσης.

Βέβαια αποδείχτηκε ότι υπήρχαν πολλά θέματα κάτω από το χαλί και αυτό επισύρει ακόμη μεγαλύτερες ευθύνες για όλους. Σκόπευαν  τελικά να εκτελέσουν μαζί με τις τράπεζες και τον λαό όλης της χώρας.

Πολλές φορές έβλεπα με αρκετή ζήλια τον τρόπο που λειτουργούσε ο τραπεζικός τομέας εδώ σε αντίθεση με την Ελλάδα, εντυπωσιακά οργανωμένο σύστημα και εξαιρετική εξυπηρέτηση.

Ποτέ δεν χρειαζόταν να πάς σε μια τράπεζα και να γυρνάς από τον ένα προϊστάμενο στον άλλο για να πάρεις ένα δάνειο, μια πιστωτική κάρτα ή ένα καρνέ επιταγών.

Είχες τον προσωπικό σου τραπεζίτη ο οποίος ασχολιόταν με τους λογαριασμούς σου, και τις περισσότερες φορές αρκούσε ένα τηλεφώνημα ενώ η συνέχεια ήταν πάρα πολύ απλή. Σε καλούσαν να βάλεις μια υπογραφή ή σου έστελναν τα χαρτιά σου στο σπίτι (μέσω email,fax) και εσύ τα επέστρεφες υπογραμμένα.

Το ίδιο συνέβαινε και για τους ιδιοκτήτες ξένων εταιρειών οι οποίοι μπορεί να βρισκόντουσαν στην άλλη άκρη του κόσμου.

Τόσο απλά και τόσο ευχάριστα! Καμία σχέση δηλαδή με την Ελλάδα που πρέπει να γυρνάς από τον προϊστάμενο στον διευθυντή και από τον έναν στον άλλο και αλλοίμονο σου αν δεν έχεις γνωριμίες!

Έτσι λοιπόν, έχοντας την αίσθηση ότι όλα είναι όπως τα ξέραμε, βρεθήκαμε όλοι Κύπριοι και μη με τα λεφτά μας στην τράπεζα και μόνο.

Βρέθηκε ο κόσμος με χρήματα στις τράπεζες (σε αξιόγραφα πχ), να ζητάει δανεικά από φίλους ή να στέκεται στις ουρές των κοινωνικών παντοπωλείων περιμένοντας να πάρει ένα καρβέλι ψωμί!

Εκατοντάδες εταιρείες κάνουν μαζικές απολύσεις από την Παρασκευή ήδη, κάποιες ακόμη και με SMS λέγοντας στους εργαζόμενους ότι αδυνατούν να πληρώσουν.

Άλλοι επεξεργάζονται σχέδια μείωσης μισθών και άλλοι κλεισίματος εταιρειών, ενώ δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή κανένας εργαζόμενος από όσους γνωρίζω, και είναι πολλοί, που πιστεύει ότι προσεχώς θα έχει κάποια δουλειά.

Το τεράστιο επόμενο κεφάλαιο που θα ανοίξει θα είναι η εξυπηρέτηση δανείων,(όλοι μα όλοι έχουν δάνεια) καθώς και η πληρωμή ρεύματος, νερού, τηλεφώνου για τα οποία προς το παρόν υπάρχει εντολή να μην διακοπούν. Για πόσο όμως;

Ειλικρινά αδυνατώ στην κυριολεξία να διανοηθώ πως είναι δυνατόν μια χώρα να ανταπεξέλθει ή ακόμη πιο αστείο να ανακάμψει μετά από τέτοια ολοκληρωτική καταστροφή!

Επίσης αδυνατώ να σκεφτώ με ποιόν τρόπο το χρεωκοπημένο κράτος θα ταΐσει τους χιλιάδες ανέργους τις επόμενες μέρες, (όχι μήνες, όχι χρόνια) ή πως θα πληρώσει μέσω των ταμείων ανεργίας τουλάχιστον τη μισή χώρα όπως προβλέπω εγώ.

Δεν είμαι οικονομολόγος, δεν είμαι ούτε μάντης αλλά είμαι απόλυτα σίγουρη ότι αν δεν υπάρξει απόφαση εξόδου από το ευρώ και τις Τρόικες και τα ΔΝΤ, θα δούμε πράγματα να συμβαίνουν εδώ που ούτε καν έχουν φανταστεί οι δημιουργοί των ‘’διασώσεων’’ καθώς και οι εκτελεστές τους.

Πραγματικά με όσα διαδραματίζονται στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, την Ισπανία, την Πορτογαλία και άλλες χώρες, όποιος πιστεύει ακόμη ότι πρόκειται για διάσωση, ή είναι πολύ ηλίθιος, ή πολύ φοβισμένος, ή πολύ μεγάλος προδότης.

Όταν εκτελείς χώρες ολόκληρες χωρίς καθόλου να λαμβάνεις υπ’όψιν σου ότι σε αυτές ζουν άνθρωποι που πάλευαν να επιβιώσουν, τότε πραγματικά εύχομαι, το κρίμα στον λαιμό τους!

Mia gynaika