Αισθητός κόσμος. Η "μορφή" της Παγκόσμιας Συνειδητότητας

Έχω ξαναγράψει σχετικά με την Συνειδητότητα. Λίγα λόγια σχετικά με το πως δημιουργείται και πως λειτουργεί. Ο αναγνώστης θα έχει αρχίσει να κατανοεί πια ότι η Συνειδητότητα είναι ο ίδιος ο «αισθητός κόσμος», όλη αυτή η πραγματικότητα που υπάρχει γύρω μας. Αρκετοί όμως, οι οποίοι έτυχε να αγνοούν ακόμη την νέες ανακαλύψεις της επιστήμης σχετικά με την κβαντική προσέγγιση του κόσμου, φυσικό είναι να τους είναι δύσκολο να μπουν γρήγορα στην καινούργια αυτή αντίληψη. Φυσικό είναι να συγχέουν, τον φυσικό κόσμο που μέχρι σήμερα γνώριζαν με ολόκληρη την έννοια της Δημιουργίας. Να θεωρούν ότι όλο αυτό που βλέπουν, ακούν, ή γενικά αισθάνονται σαν σύμπαν ή κόσμο, αυτό είναι και όλη η Δημιουργία. Διότι τους είναι εξαιρετικά δύσκολο να βγουν από την εικόνα του ορατού κόσμου με την οποία εκπαιδεύτηκαν όλους αυτούς τους αιώνες, ώστε να μπορέσουν να την αντικαταστήσουν με την καινούργια.

Κι αυτή τη δυσκολία τους, εκμεταλλεύονται όλα αυτά τα χρόνια οι αδελφότητες, οι οποίες έβαλαν μέσα στην πληροφορία της συνειδητότητας, έννοιες μεγαλύτερες και διαφορετικότερες, τις οποίες όμως δανείσθηκαν από τον απύθμενο συναισθηματικό κόσμο των ανθρώπων. Δημιούργησαν μια ξύλινη γλώσσα από εντυπωσιακές λέξεις που αντανακλούσαν πάνω στο συναίσθημα της ανθρωπότητας και την οδήγησαν σε ένα μεγάλο τίποτε. Έτσι που σήμερα, σχεδόν όλοι να αγνοούν κάποια σωστή προσέγγιση της έννοιας Συνειδητότητα.

Για να αρχίσουμε να κατανοούμε την πραγματική έννοια της συνειδητότητας, αυτής της συνειδητότητας που αναφέρουν όλες οι πνευματικές σχολές και τα κείμενα σοφίας και αυτοβελτίωσης και αυτής της συνειδητότητας που θα απασχολήσει την ανθρωπότητα τους επόμενους είκοσι περίπου αιώνες, θα πρέπει να κάνουμε έναν μεγάλο διαχωρισμό. Να διαχωρίσουμε το Θεϊκό Σχέδιο από την Συνειδητότητα, διότι μονάχα το πρώτο ανήκει σε ολόκληρη τη Δημιουργία, ενώ ολόκληρη η δεύτερη, ανήκει στο τμήμα εκείνο της Δημιουργίας που έχει να κάνει με τον αισθητό κόσμο.
 
Που είναι η παγίδα όμως; Σε ποιο σημείο θα πρέπει ο αναγνώστης να δώσει μεγαλύτερη σημασία για να μπορέσει να καταλάβει τι είναι αυτό που του κρύβουν και για ποιο λόγο; Η παγίδα είναι στο ότι ο αισθητός κόσμος περιέχει τμήματα αόρατα. Και τα τμήματα αυτά ανήκουν επίσης στη συνειδητότητα. Ο αναγνώστης δηλαδή θα πρέπει, -πριν ξεκινήσουμε- να γνωρίζει, ότι η Συνειδητότητα (άρα και ο αισθητός κόσμος) αποτελείται από τρία επίπεδα ή πέντε κύριες διαστάσεις. Τα δύο επίπεδα από αυτά (ή οι δύο διαστάσεις, πέμπτη και τέταρτη) είναι αόρατα, άϋλα, ενεργειακά ή πνευματικά και το τρίτο επίπεδο (του δικού μας τρισδιάστατου κόσμου) είναι ορατό και πλήρως αισθητό διαμορφώνοντας τη γνωστή μας πραγματικότητα για τον αισθητό κόσμο. Αυτό σημαίνει ότι, μπορείς να μιλάς για το αόρατο, πνευματικό ή ενεργειακό μέρος του κόσμου μας, και οι περισσότεροι να θεωρούν κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που λες εσύ. Μπορείς να μιλάς για έναν πνευματικό κόσμο, χωρίς να εξηγείς δηλαδή ποιο μέρος του πνευματικού, άρα και άϋλου κόσμου εννοείς. Μπορείς να μιλάς για την οργάνωση του αισθητού κόσμου και της συνειδητότητας και οι περισσότεροι να θεωρούν ότι εσύ μιλάς για κάτι εντελώς διαφορετικό. Μπορείς δηλαδή, μέρος τους αισθητού κόσμου, από διαστρεβλωμένη περιγραφή του, να το εκλάβει ο κάθε αναγνώστης σαν υπερβατικό, ενώ στην ουσία είναι απλά το αόρατο μέρος του δικού μας αισθητού κόσμου.

Διότι η Συνειδητότητα, εισέρχεται στον αισθητό (ορατό) κόσμο της δικής μας πραγματικότητας ξεκινώντας από την πέμπτη διάσταση ή αλλιώς «χαοτικό» πεδίο. Ένα πεδίο καθαρά ενεργειακό, όπου εκεί ξεκινούν τα πάντα που έχουν σχέση με αυτά που βλέπουμε και αισθανόμαστε εμείς εδώ, για το οποίο όμως εμείς, έχουμε πλήρη άγνοια μιας και αδυνατούμε να το μετρήσουμε και να το αντιληφθούμε (ακόμη). Κάθε ιδέα, κάθε σκέψη, κάθε πιθανό σενάριο, κάθε κατάσταση, τα πάντα από το πιο μικρό έως το πιο μεγάλο ή το πιο άσχημο μέχρι το πιο όμορφο, ξεκινούν εκεί. Τα πάντα βρίσκονται σε μια χαοτική (με την επιστημονική έννοια) κατάσταση, ενεργειακά, σε αυτό ακριβώς το επίπεδο, για να περάσουν με κβαντικό τρόπο κάποια από αυτά, στο επόμενο στάδιο της τέταρτης διάστασης ή αλλιώς πεδίο επιλογής ή εστίασης.

Στο δεύτερο πεδίο αυτό της «επιλογής» εισέρχονται οι σκέψεις, ιδέες, καταστάσεις ή οτιδήποτε άλλο, στο οποίο θα εστιάσεις το νου σου ή αλλιώς θα επιλέξεις τελικά να πάρει μορφή. Το πεδίο αυτό της συνειδητότητας, της τέταρτης διάστασης, είναι επίσης ενεργειακό, άϋλο ή πνευματικό και εμείς μπορούμε να αντιληφθούμε μόνο ένα μέρος του κάθε φορά (αυτό που ξεχωρίζει από το σύνολο και μας εμφανίζεται), το οποίο μέρος του εμείς ονομάζουμε χρόνο. Αυτό το μοναδικό κάθε φορά σημείο, είναι το σημείο του «Τώρα» (κάθε χρονική στιγμή που για εμάς έχει την έννοια του «τώρα»), όπου «κατακρημνίζεται» κβαντικά, στη μορφή κάθε κατάστασης, ιδέας ή σκέψης ώστε να πάρει μορφή στον δικό μας πια αισθητό ή ορατό κόσμο των τριών διαστάσεων που γνωρίζουμε.

Το τρίτο «αισθητό» πεδίο αυτό όπως κατάλαβε ο αναγνώστης, είναι το τελικό στάδιο της συνειδητότητας, στο οποίο δίνει μορφή και υλοποιεί τα πάντα. Το πεδίο αυτό είναι υλικό, μπορεί να γίνει αισθητό μέσω των αισθήσεών μας και να μετρηθεί με τα όργανα του σώματός μας ή τα εργαλεία που έχουμε κατασκευάσει.

Τα ξαναγράφω μια γρήγορη φορά για να αρχίσει ο αναγνώστης να κατανοεί τι είναι αυτό που έγραψα. Η συνειδητότητα γεννιέται στο χαοτικό πεδίο (πέμπτη διάσταση), κατακρημνίζεται στο πεδίο επιλογής ή εστίασης (τέταρτη διάσταση) και εισέρχεται από ένα ειδικό σημείο κάθε φορά (το «τώρα») στο αισθητό πεδίο (των τριών διαστάσεων) όπου παίρνει μορφή, μπορεί να γίνει αισθητή και να μετρηθεί από τους ανθρώπους. Καταλαβαίνει ο αναγνώστης τώρα πως δημιουργεί η συνειδητότητα τον αισθητό κόσμο (αυτόν που μάθαμε να λέμε φυσικό κόσμο); Μπορεί να αρχίσει να αντιλαμβάνεται πώς ο νους (ο κάθε νους και όχι απλά το μυαλό σαν όργανο) και οι σκέψεις μας, επιδρούν πάνω στη Συνειδητότητα, ξεκινώντας από την πέμπτη διάσταση; Ο κάθε νους, κάθε στιγμή, όχι μόνο σήμερα, όχι μόνο οι «εκλεκτοί» που μπορούν, αλλά όλοι! Πάντα έτσι ήταν. Μπορεί να το καταλάβει αυτό ο κάθε αναγνώστης; Η μοναδική διαφορά με την εποχή μας, είναι ότι σήμερα, τώρα, οι περισσότεροι από μας, μπορούν να το αντιληφθούν σε μεγαλύτερη λεπτομέρειά του. Αρχίζει τώρα ο αναγνώστης να κατανοεί το μέγεθος της παγίδας; Η πέμπτη διάσταση δεν άνοιξε τώρα για την ανθρωπότητα. Πάντα ήταν ανοικτή και λειτουργούσε, όπως και η συνειδητότητα που δημιουργούσε τον κόσμο. Ήταν πάντα εκεί διότι είναι αδύνατον να γίνει διαφορετικά. Κι όμως ακόμη τον κρύβουν. Ακόμη και τώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές από λέξεις, διαστρεβλωμένες πληροφορίες διακινούνται προς όλους και σας παραπληροφορούν. Μπορεί να αρχίσει να το κατανοεί αυτό ο αναγνώστης; Στις επόμενες γραμμές, ο κάθε αναγνώστης θα αντιληφθεί, ότι όλο αυτό το παραμύθι περί πεμτοδιάστατου πλανήτη ή ανθρώπου, και περί του «ανοίγματος» αυτού σε κάποιους, ήταν στην πιο απλή του εξήγηση μια πελώρια ανοησία. Το να λες δηλαδή ότι ο πλανήτης θα γίνει πεμπτοδιάστατος ξαφνικά, είναι το ίδιο σαν να λες ότι επειδή δεν έβλεπες την πλάτη σου, αυτή δεν υπήρχε, αλλά θα δημιουργηθεί τώρα με τον καθρέφτη που σου δίνω με τον οποίο μπορείς να κοιτάξεις πίσω από το κεφάλι σου.

Πως δημιουργείται όμως η συνειδητότητα, πως λειτουργεί και πως την αντιλαμβανόμαστε εμείς; Θα το γράψω συμπυκνωμένο και μετά θα το αναλύσω. Οι συνειδήσεις μας δημιουργούνται από τις σκέψεις, τις εμπειρίες και τις πεποιθήσεις μας. Οι συνειδήσεις αυτές αρχίζουν και δημιουργούν μια συνήθεια σε μας, και άρα μέσω αυτής επαναλαμβάνονται. Η επανάληψη της συνείδησης σε σταθερούς κύκλους, δημιουργεί τη συνειδητότητα. Ο αισθητός κόσμος είναι η απεικόνιση της συνειδητότητας μέσα από τις αισθήσεις μας. Οι αισθήσεις μας είναι το τελικό εργαλείο, που μας μεταφέρουν το ήδη «διαστρεβλωμένο» μήνυμα. Οι αισθήσεις είναι (θα μπορούσαμε να πούμε) σαν το λειτουργικό σύστημα της «οθόνης» του υπολογιστή μας. Του εργαλείου ή οργάνου μέσα από το οποίο αντιλαμβανόμαστε (αισθανόμαστε) τελικά τον κόσμο γύρω μας. Για την λειτουργία της ψυχής μας πάνω στον αισθητό κόσμο έχω ξαναγράψει, όμως εδώ θα πρέπει να επαναλάβω (και θα επαναλάβω φυσικά και σε άλλες αναρτήσεις) μερικά πράγματα πάλι για να συνδέσουμε την πληροφορία. Θα πρέπει να φωτίσουμε και τα άλλα κομμάτια, ώστε να αρχίσουμε να δημιουργούμε μεγαλύτερο μέρος της εικόνας.

Η ψυχή λοιπόν, εισέρχεται στον κόσμο μας ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο με τη συνειδητότητα. Εισέρχεται στον αισθητό κόσμο μαζί με τη συνειδητότητα. Μαζί με ολόκληρο το ενεργειακό κύμα της υλοποίησης. Ο χώρος της αρχικής προσφοράς σώματος γίνεται στην πέμπτη διάσταση ή αλλιώς χαοτικό πεδίο, όπου εκεί υπάρχουν όλα τα σώματα που ετοιμάζονται να υλοποιηθούν στον κόσμο μας. Σε αυτό το επίπεδο της γίνονται γνωστά (στην ουσία τα πληροφορείται μόνη της μέσω αλληλεπίδρασης με τα πάντα). Ο ενεργειακός θόρυβος της συνειδητότητας σε αυτό το επίπεδο (όπως και στο επόμενο) είναι ελάχιστος και η ψυχή φέρει ακόμη ολόκληρη την πληροφορία της πηγής. Αυτός είναι και ο λόγος που οι αδελφότητες χρειάζονται την ψυχή σε αυτό το επίπεδο. (Ο ενεργειακός θόρυβος που μειώνει προσωρινά τη κοσμική μνήμη από την ψυχή γίνεται μέγιστος στο σημείο όπου η συνειδητότητα εισέρχεται στον αισθητό κόσμο και παίρνει μορφή). Σε αυτό το επίπεδο (το χαοτικό), η ψυχή πληροφορείται για το ενεργειακό δυναμικό κάθε ζωής (σώματος), ένα από τα οποία θα είναι και δικό της. Η πληροφορία είναι όμως συνολική για όλους. Γνωρίζει δηλαδή σε αυτό το επίπεδο όλους όσοι ετοιμάζονται να εισέλθουν στον αισθητό κόσμο, με τους οποίους θα φορτιστεί ενεργειακά ώστε να αλληλεπιδράσει. Αυτό δηλαδή που οι αδελφότητες ονομάζουν «συμβόλαιο» ζωής με όλους τους άλλους που θα συναντήσεις στη ζωή σου, γίνεται εκεί. Αυτό να το σημειώσει ιδιαίτερα ο αναγνώστης, διότι αποτελεί σημείο κλειδί. Διότι στο επίπεδο αυτό, η ψυχή λαμβάνει την απόφαση να ακολουθήσει ένα δύσκολο ή ένα εύκολο δρόμο, το οποίο μετά θα πρέπει να ακολουθήσει.

Αφήνω για λίγο την ψυχή για να περιγράψω την υπόλοιπη λειτουργία της συνειδητότητας εκεί και θα επιστρέψω πάλι σε λίγο. Στο επίπεδο αυτό λοιπόν, όπως έγραψα βρίσκονται τα πάντα σε χαοτική μορφή. Τα πάντα που έχουν σχέση με την υλοποίηση του αισθητού κόσμου. Τα αρχικά του σχέδια. Όλα τα σενάρια δηλαδή ξεκινούν από εδώ. Ας πάρουμε ένα πρόχειρο σενάριο σαν παράδειγμα. Κάποια κοπέλα φτάνει σε μια χρονική περίοδο της ζωής της και αρχίζει να σκέφτεται να δημιουργήσει οικογένεια. Από το πρώτο δευτερόλεπτο που θα κάνει τη σκέψη αυτή, αρχίζουν σε αυτό το επίπεδο και σχηματίζεται ένα ενεργειακό πεδίο όπου εκεί ανοίγουν όλα τα χαρακτηριστικά της (αρχεία) με τα οποία μπορεί να δημιουργήσει κάτι τέτοιο και όλες οι σχετικές πληροφορίες που μπορούν να συμμετέχουν στο γεγονός. Φαντασθείτε το, σαν τον σκληρό δίσκο ενός γιγαντιαίου ηλεκτρονικού υπολογιστή, ο οποίος ξεκινά να κάνει έναν πολύ μεγάλο και δύσκολο υπολογισμό που του έχουμε ζητήσει να κάνει, μετρώντας, αναλύοντας, συγκρίνοντας και αξιολογώντας κάθε δυνατή λύση και πιθανότητα. Μπορεί να φανταστεί ο αναγνώστης το πεδίο αυτό, όπου εκεί συμβαίνουν τα πάντα που αφορούν το αισθητό σύμπαν; Ο υπολογιστής αυτός, κάνει αυτές και άλλες τόσες εργασίες, όχι μόνο για την κοπέλα που απλώς σκέφτηκε να κάνει οικογένεια, αλλά για τα πάντα που συμβαίνουν στο σύμπαν. Μέχρι η κίνηση του παραμικρού ελάχιστου σωματιδίου, ηλεκτρονίου, κβάντα, η έναρξη συμβαίνει εκεί. Κάθε χιλιοστό του δικού μας χρόνου. Ότι σκεφτήκαμε, ότι σκεφτόμαστε, ότι θα σκεφτούμε αν και δεν το σκεφτήκαμε ακόμη, κάθε σενάριο υπαρκτό ή φανταστικό για τα πάντα, όλα, υπάρχουν εκεί και αλληλεπιδρούν με τα πάντα. Μέχρι τη στιγμή που γίνεται η κάθε τελική επιλογή. Η επιλογή που θα αναγκάσει την πληροφορία -η οποία βρίσκεται στην συνειδητότητα-, να συγκεντρώσει αστραπιαία όλες τις σχετικές με την επιλογή πληροφορίες και να τις «κατεβάσει» στο επόμενο επίπεδο. Το επίπεδο της επιλογής.

Έχουμε κατέβει επίπεδο τώρα, βρισκόμαστε στο αόρατο και προχωράμε για τον ορατό κόσμο. Το επίπεδο αυτό της «επιλογής» βρίσκεται ανάμεσα στους δύο κόσμους. Έχουμε κάνει την επιλογή μας και ετοιμαζόμαστε να της δώσουμε μορφή. Η συνειδητότητα δηλαδή… οι πληροφορίες που βρίσκονται εκεί… το DNA του αισθητού κόσμου, αρχίζει και βάζει τα πράγματα σε μια σειρά. Τώρα τα σχέδια του γάμου έχουν γίνει συγκεκριμένα. Βρέθηκε ο γαμπρός, συζήσανε λίγο ίσως και μαζί, η κοπέλα δηλαδή του προηγούμενου παραδείγματος πήρε την απόφαση να προχωρήσει μαζί του σε γάμο, έκλεισε ημερομηνία στην εκκλησία ή στο δημαρχείο και κάνει πρόβα νυφικού. Στο επίπεδο αυτό δηλαδή, ορίζονται και δημιουργούνται όλα τα επιμέρους σχέδια, κάθε έργου που επιλέγουμε να δημιουργήσουμε.

Το ίδιο συμβαίνει και με την ψυχή, όπου πλέον στο πεδίο αυτό, έχει επιλέξει το σώμα στο οποίο θα ενσαρκωθεί και ετοιμάζεται να εισέλθει στον κόσμο μας, έχοντας κάνει την επιλογή της. Αυτή η δύναμη της επιλογής είναι και η μοναδική δύναμη που θα σε ωθήσει τελικά, στο να κάνεις το επόμενο βήμα και να δώσεις μορφή σε αυτό που σχεδιάζεις.

Στο επίπεδο αυτό, μπαίνουν όλες οι λεπτομέρειες του σχεδίου. Ενώ το προηγούμενο στάδιο του χαοτικού πεδίου, οι σκέψεις και οι ιδέες είναι συγκεχυμένες, εδώ χρειάζεται να μπουν σε μια τάξη και να ορίσουν το απώτερο προορισμό και σκοπό τους. Αν δεν ορίσουμε εμείς, με το νου και τις σκέψεις μας και τα νοητά δυναμικά σχέδιά μας, τότε η συνειδητότητα θα το προσδιορίσει μόνη της από τα στοιχεία που είναι ήδη καταγεγραμμένα στα δεδομένα της αρχεία. Αν δηλαδή για το παράδειγμά μας, η κοπέλα το μόνο που εννοεί σαν γάμο, είναι η κοινωνική τελετή του γάμου, με τις δεξιώσεις και τον κόσμο να την χειροκροτεί ντυμένη νύφη, και σαν μοναδική προσωπική της επιλογή είναι αυτή ακριβώς η κοινωνική τελετή, τότε αυτό θα γίνει με τις λεπτομέρειες που όρισε αυτή, αλλά από τη στιγμή εκείνη και μετά, η συνειδητότητα, θα συνεχίσει να υλοποιεί μια σχέση σχεδόν χαοτικά. Μπορεί να καταλάβει ο αναγνώστης τι λέμε; Αυτό συμβαίνει με όλα τα σχέδια που υλοποιούνται. Αν δεν υπάρχει προσωπική επιλογή σε κάθε στοιχείο της ζωής μας, με προσωπική μας βούληση, τότε η συνειδητότητα εξαλείφει το επίπεδο της επιλογής (ή το ελαχιστοποιεί) και υλοποιεί τη ζωή μας απ ευθείας από το επίπεδο του χαοτικού σταδίου, όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν. Να μείνει έγκυος χωρίς να έχει επιλέξει να κάνει γάμο, να γεννήσει παιδί χωρίς να έχει επιλέξει να γίνει μητέρα, να βρει μια εργασία χωρίς να την έχει επιλέξει βάσει του δυναμικού της. Να ζήση μια ζωή χαοτικά. Κατανοεί τώρα ο αναγνώστης για τι μιλάμε; Η συνειδητότητα έχει την ικανότητα να υλοποιεί ανεξάρτητα από την δική σου βούληση. Την ίδια τη ζωή σου. Μπορεί να αρχίσει να το κατανοεί αυτό ο αναγνώστης;

Διότι το επόμενο στάδιο, είναι το τελικό στάδιο της «μορφής» όπου όλα αυτά που μέχρι τώρα ήταν νοητά σε μια καθαρά ενεργειακή μορφή, αρχίζουν να εισέρχονται στο δικό μας πεδίο του «αισθητού κόσμου». Δηλαδή, για ένα πάλι πρόχειρο παράδειγμα, στο προηγούμενο στάδιο είχαμε επιλέξει τον προορισμό μας, είχαμε πάρει το εισιτήριο στο χέρι, προχωρήσαμε να μπούμε στο αεροπλάνο, ανεβήκαμε τη σκάλα, οι πόρτες έκλεισαν, και το αεροσκάφος αρχίζει να τροχοδρομεί για την απογείωση. Σε όλα αυτά υπάρχει συγκεκριμένο σχέδιο (ο τελικός προορισμός ταξιδεύοντας αεροπορικώς) και αυτά αποτελούν την επιμέρους διαδικασία υλοποίησης την οποία καταγράφουμε νοητικά στη συνειδητότητα. Όσο αρχίζει και αναπτύσσει ταχύτητα και οι ρόδες του βρίσκονται κολλημένες στο έδαφος ακόμη, το σκηνικό μοιάζει με το στάδιο της επιλογής, όπου όλα έχουν σχεδιαστεί αλλά ακόμη η μορφή παραμένει αόρατη. Πως γίνεται αυτό; Πως αδυνατεί να εμφανιστεί και να γίνει αισθητή η μορφή; Με τη «κενή» συνείδησή μας. Διότι η συνείδησή μας αποτελείται από τις πληροφορίες. Μια αλληλουχία πληροφοριών. Και δεν μπορεί να συμβεί κάτι αν δεν προηγηθεί το προηγούμενο στάδιο της καταγεγραμμένης διαδικασίας. Δεν μπορούμε δηλαδή από τον έλεγχο διαβατηρίων να πεταχτούμε αυτόματα στο διάδρομο απογείωσης, διότι δεν υπάρχει (ακόμη) κάποια τέτοια πληροφορία στις συνειδήσεις μας, οι οποίες αφού να το έχουν πραγματοποιήσει για έναν ελάχιστο αριθμό φορών, να το κατέγραψαν στη συνειδητότητα, ώστε, ακόμη και εν αγνοία μας, αυτή να το πραγματοποιήσει αυτόματα. Η συνειδητότητα δηλαδή περιέχει τις ήδη καταγεγραμμένες σε αυτή πληροφορίες. Αν εσύ αδυνατείς να της δώσεις νέες με τη δική σου συνείδηση, τότε αυτή υλοποιεί το σώμα σου σκέτο και ότι υπάρχει ήδη σε αυτή.

Το σημείο αυτό είναι πολύ σημαντικό και ο αναγνώστης θα πρέπει να το σημειώσει σαν τέτοιο. Διότι σε αυτό το σημείο θα αρχίσει να κάνει συσχετισμούς της πραγματικότητας και της ψευδαίσθησης. Τώρα αρχίζει να δημιουργεί τις συνάψεις στη μνήμη του, όπου αρχίζει να μπορεί να αντιλαμβάνεται, ότι ενώ μπορεί να αναπτύξει ο κάθε ένας το δικό του κομμάτι συνειδητότητας με τις δικές του επιλογές, παραμένει συγχρόνως συνδεδεμένος με όλα και εξαρτάται από την υπάρχουσα συνειδητότητα η οποία συνεχίζει δίπλα του να υλοποιεί τον κόσμο. Μια συνειδητότητα που διέπεται από νόμους που κάποιος δημιούργησε νοητικά και τώρα αυτή τους αναπαράγει αυτόματα. Θα πρέπει δηλαδή ο αναγνώστης πια, να αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι ο κάθε ένας από μόνος του, είναι αδύνατον να δημιουργήσει εντελώς ανεξάρτητο κόσμο. Μπορεί να απομονώσει μερικά στοιχεία αλλά όχι όλα. Η Παγκόσμια Συνειδητότητα λειτουργεί ανεξάρτητα και επιδρά και σε αυτόν συνεχώς. Τι σημαίνει αυτό όμως; Σημαίνει ότι εμείς, μπορούμε να σχεδιάσουμε τις ζωές μας με προσωπική βούληση και να δημιουργήσουμε τη δική μας πραγματικότητα μόνο για αυτά που έχουμε σχεδιάσει και επιλέξει εμείς για το εαυτό μας.

Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Όταν ένα ζευγάρι, αποφασίζει να κάνει τα δικά του παιδιά, μπορεί ο αναγνώστης να αντιληφθεί τι σημαίνει δικά του; Μέχρι ποιο βάθος πηγαίνει η προσωπική επιλογή; Το ζευγάρι, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να επιλέξει σύντροφο και να αποφασίσει να κάνει έρωτα. Από το σημείο αυτό και μετά μέχρι πριν μερικά χρόνια του ήταν αδύνατον να παρέμβει. Σήμερα η επιστήμη μπορεί να παρέμβει στο στάδιο της σύλληψης του εμβρύου αλλά μέχρι εκεί. Το πόσα χέρια θα έχει το παιδί, αν θα είναι γίγαντας ή νάνος, αν θα είναι έξυπνος ή προβληματικός, τι χαρίσματα θα έχει και πως θα τα εκδηλώσει και τόσα άλλα που αποτελούν τα γνωρίσματα ενός ανθρώπου, είναι εντελώς ανεξάρτητα από τους γονείς. Αυτό είναι το έργο της συνειδητότητας η οποία έχει καταγεγραμμένες τις πληροφορίες για να το κάνει. Μπορεί να αλλάξει, αλλά αυτή η αλλαγή προϋποθέτει σχεδιασμό από οντότητες που έχουν δύναμη βούλησης και επιλογής. Δύναμη. Όχι απλά δυνατότητα. Ακόμη και το τυχαίο, είναι σχεδιασμένο να συμβαίνει στο επίπεδο του χαοτικού πεδίου. Αυτό το τυχαίο όμως όπως καταλαβαίνει πια ο αναγνώστης έχει ξεκινήσει από κάποια σκέψη κάποιου μέλους της. Κάποια οντότητα η οποία συμμετέχει στην συνειδητότητα, παράγει κάποια σκέψη, αυτή εμφανίζεται στο χαοτικό πεδίο και αν υπάρξουν και άλλες να τη βοηθήσουν να κατέβει γρήγορα και να γίνει επιλογή, τότε θα εμφανιστεί σε μορφή σχετικά σύντομα. Αν δεν υπάρξει κάποιος άλλος, τότε αυτή μπορεί να εμφανιστεί, μπορεί και όχι. Κατανοεί ο αναγνώστης τη λειτουργία της συνειδητότητας μέχρις του σημείου να πάρει μορφή;

Πως θα εμφανιστεί όμως τελικά η μορφή; Πως θα γίνει ορατή ή αισθητή στον αισθητό ή φυσικό κόσμο που εμείς θεωρούμε με τις συνειδήσεις μας ως πραγματικό; Μόλις η συνειδητότητα αντιληφθεί ότι πράγματι υπάρχει επιλογή, αρχίζει και κατακρημνίζει κβαντικά την ενεργειακή πληροφορία στον αισθητό κόσμο σε τμήματα ώστε να μπορέσει να γίνει από μας αντιληπτός. Τα τμήματα αυτά εμφανίζονται το ένα μετά το άλλο και εμείς τα συνθέτουμε σε μια μόνιμη σειρά που αυτή αποτελεί την πραγματικότητα που ζούμε. Τα τμήματα αυτά εμείς τα ονομάζουμε «τώρα». Ο άνθρωπος δηλαδή, αρχίζει να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα σε τμήματα και όχι ολόκληρη. Δεν έχει και νόημα να το αισθανθεί ολόκληρο διότι αν γίνει αυτό, ο ίδιος θα καταστραφεί. Το «όλον» μπορεί να το αντιληφθεί νοητικά αλλά όχι με τις αισθήσεις του, οι οποίες τον προφυλάσσουν από την ενεργειακή φόρτιση και καταστροφή σαν οντότητα. Έτσι υλοποιείται και ο ίδιος, άσχετα αν το κατανοεί ή όχι. Διότι το σώμα του ακολουθεί και αυτό, το νόμο της συνειδητότητας να υλοποιεί τον αισθητό κόσμο σε τμήματα από «τώρα».

Ο άνθρωπος τα τμήματα αυτά που έχει ήδη βιώσει, τα ονομάζει «χρόνο παρελθόντα» και τα αντιλαμβάνεται σαν πριν, χτες, πέρσι κοκ. δίνοντας σε κάθε ομάδα χρονικών «τώρα» μια ονομασία που να μπορεί να μετρήσει. Τα δε τμήματα που περιμένει να εμφανιστούν και να υλοποιηθούν, τα ονομάζει μετά, αύριο, του χρόνου κοκ. δημιουργώντας έτσι ολόκληρο το φάσμα του γραμμικού χρόνου που αντιλαμβάνεται. Καταλαβαίνει τώρα ο αναγνώστης αυτό που γράφουμε; Ολόκληρος ο κόσμος δημιουργείται και χάνεται αστραπιαία, και στη θέση του δημιουργείται καινούργιος ο οποίος και πάλι χάνεται συνεχίζοντας αυτή την αλληλουχία εμφανίσεων. Πως όμως εμείς αδυνατούμε να το δούμε και να το αισθανθούμε έτσι; Πως εμείς τα βλέπουμε και τα αισθανόμαστε όλα σαν μόνιμα; Διότι αυτή η αλλαγή της ροής της πραγματικότητας, της εμφάνισης και της εξαφάνισής της δηλαδή, συμβαίνει τόσο γρήγορα και αστραπιαία που αδυνατούν οι αισθήσεις να το αντιληφθούν και να το μετρήσουν. Η εμφάνιση και η επανεμφάνιση της επόμενης στιγμής γίνεται τόσο γρήγορα που εμείς απλά δεν προλαβαίνουμε να αντιληφθούμε το κενό. Πως; Διότι στο κενό, απουσιάζουμε κι εμείς… Η παρουσία μας εδώ είναι μια συνεχής ροή εμφανίσεων του ενεργειακού μας πεδίου. Έχετε δει το κύμα της γραφικής παράστασης μιας συχνότητας; Όταν η καμπύλη είναι πάνω από την οριζόντια γραμμή του επιπέδου, ο κόσμος εμφανίζεται κι όταν κατεβαίνει κάτω από τη γραμμή ο κόσμος εξαφανίζεται. Κι αυτή η συχνότητα του ενεργειακού μας πεδίου είναι όμοια για όλα τα στερεά, όμοια για όλα τα υγρά, όμοια για όλα τα αέρια και όμοια για όλα τα ενεργειακά στοιχεία.

Τώρα πια ο αναγνώστης, έχει αρχίσει και αντιλαμβάνεται περισσότερο για τι πράγμα μιλάμε τόσες μέρες. Αρχίζει να κατανοεί τη φύση και την λειτουργία της συνειδητότητας καλύτερα. Όσο γράφω αναρτήσεις και μπαίνουμε σε μεγαλύτερες λεπτομέρειες, η μεγαλύτερη εικόνα θα αρχίσει να εμφανίζεται. Θα αρχίσει ο αναγνώστης, χωρίς δικές μου υποσημειώσεις να αντιλαμβάνεται το παιχνίδι που παίζουν τόσα χρόνια οι αδελφότητες με το νου του. Θα αρχίσει να αντιλαμβάνεται την άγνοια ή την πρόθεση συγκάλυψης των όσων συζητάμε από αυτούς που θέλουν να παρουσιάζονται σαν δάσκαλοι. Όσο περνάει ο χρόνος και ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται μεγαλύτερο κομμάτι από την αλήθεια, τόσο θα χρειάζεται και λιγότερη παρέμβαση από μένα για να το καταγράψει στη συνείδησή του. Κι όσο περνά ο καιρός και περισσότεροι αναγνώστες αντιλαμβάνονται τον κόσμο καλύτερα και τον καταγράφουν στις συνειδήσεις τους, τόσο η συνειδητότητα θα αρχίσει να καταγράφει την αλλαγή. Αγρυπνούμε διότι η πορεία αυτή μόλις τώρα άρχισε. Μια πορεία μέσα στη συνειδητότητα και τον τρόπο που μας δίνει μορφή. Μια πορεία αέναη, άχρονη και διαρκής, που χρειάζεται την προσωπική, διαφορετική επιλογή του κάθε ένα μας, με βούληση που να ανταποκρίνεται στο προσωπικό του, καθαρά δικό του επίπεδο επίγνωσης.

Αλκιρέας codepetalouda.blogspot.gr